Deliverance of Israel
1In that day,
the Lord will punish with his sword—
his fierce, great and powerful sword—
Leviathan the gliding serpent,
Leviathan the coiling serpent;
he will slay the monster of the sea.
2In that day—
“Sing about a fruitful vineyard:
3I, the Lord, watch over it;
I water it continually.
I guard it day and night
so that no one may harm it.
4I am not angry.
If only there were briers and thorns confronting me!
I would march against them in battle;
I would set them all on fire.
5Or else let them come to me for refuge;
let them make peace with me,
yes, let them make peace with me.”
6In days to come Jacob will take root,
Israel will bud and blossom
and fill all the world with fruit.
7Has the Lord struck her
as he struck down those who struck her?
Has she been killed
as those were killed who killed her?
8By warfare27:8 See Septuagint; the meaning of the Hebrew for this word is uncertain. and exile you contend with her—
with his fierce blast he drives her out,
as on a day the east wind blows.
9By this, then, will Jacob’s guilt be atoned for,
and this will be the full fruit of the removal of his sin:
When he makes all the altar stones
to be like limestone crushed to pieces,
no Asherah poles27:9 That is, wooden symbols of the goddess Asherah or incense altars
will be left standing.
10The fortified city stands desolate,
an abandoned settlement, forsaken like the wilderness;
there the calves graze,
there they lie down;
they strip its branches bare.
11When its twigs are dry, they are broken off
and women come and make fires with them.
For this is a people without understanding;
so their Maker has no compassion on them,
and their Creator shows them no favor.
12In that day the Lord will thresh from the flowing Euphrates to the Wadi of Egypt, and you, Israel, will be gathered up one by one. 13And in that day a great trumpet will sound. Those who were perishing in Assyria and those who were exiled in Egypt will come and worship the Lord on the holy mountain in Jerusalem.
Leviathan
1Nianang adlawa, gamiton sa Ginoo ang iyang hait ug gamhanang espada sa pagpatay sa Leviatan, ang mangtas sa dagat nga morag bitin kon modagan.
2Nianang adlawa usab, moawit kamo mahitungod sa mabungahong ubasan. 3Ako, ang Ginoo, ang nagaatiman niining ubasan. Gibisbisan ko kini kanunay. Gibantayan ko kini adlaw ug gabii aron walay makahilabot niini. 4Wala na ako masuko niini nga tamnanan. Apan sa higayon nga may makita akong mga tunokon nga tanom diha kaniya, makig-away ako kaniya ug sunogon ko siya. 5Apan maluwas lang siya kon makighigala siya kanako, ug mohangyo sa akong pagpanalipod.
6Moabot ang adlaw nga ang katawhan sa Israel, ang mga kaliwat ni Jacob, manggamot sama sa tanom. Manalingsing kini ug mamulak. Mamunga kinig daghan nga molukop sa tibuok kalibotan. 7Wala siloti ug pamatya sa Ginoo ang Israel sama sa pagsilot ug pagpamatay niya sa mga kaaway niini. 8Gipabihag sa Ginoo ang iyang katawhan isip silot kanila. Giabog niya sila pinaagi sa hapak sa makusog nga hangin gikan sa sidlakan. 9Mapasaylo lang sila kon gub-on nila ang ilang mga bato nga halaran ug dugmokon nila kini, ug wad-on nila ang mga poste nga simbolo sa diosa nga si Ashera, ug ang mga halaran nga sunoganan nilag insenso.
10Nalumpag na ang pinarilan nga lungsod. Naawaaw na kini sama sa kamingawan; wala nay nagpuyo niini. Nahimo na lang kining sabsabanan ug pahulayan sa mga baka. Gihurot ug sibsib sa mga baka ang mga dahon sa mga sanga. 11Ug sa dihang nangalaya ug nangabali ang mga sanga, gitigom kini sa mga babaye aron isugnod. Tungod kay ang mga katawhan niini nga siyudad walay pagtagad, dili sila kaloy-an sa Dios nga nagbuhat kanila.
12Nianang adlawa, tigomon sa Ginoo ang mga Israelinhon gikan sa Suba sa Eufrates hangtod sa Lugut sa Ehipto sama sa trigo nga gilain gikan sa uhay. 13Ug nianang higayona patingogon ang budyong sa makusog. Mamalik sa Jerusalem ang mga Israelinhon nga nagaantos sa pagkabinihag sa Asiria ug Ehipto. Ug simbahon nila ang Ginoo didto sa balaan nga bukid sa Jerusalem.
