Worship in the Earthly Tabernacle
1Now the first covenant had regulations for worship and also an earthly sanctuary. 2A tabernacle was set up. In its first room were the lampstand and the table with its consecrated bread; this was called the Holy Place. 3Behind the second curtain was a room called the Most Holy Place, 4which had the golden altar of incense and the gold-covered ark of the covenant. This ark contained the gold jar of manna, Aaron’s staff that had budded, and the stone tablets of the covenant. 5Above the ark were the cherubim of the Glory, overshadowing the atonement cover. But we cannot discuss these things in detail now.
6When everything had been arranged like this, the priests entered regularly into the outer room to carry on their ministry. 7But only the high priest entered the inner room, and that only once a year, and never without blood, which he offered for himself and for the sins the people had committed in ignorance. 8The Holy Spirit was showing by this that the way into the Most Holy Place had not yet been disclosed as long as the first tabernacle was still functioning. 9This is an illustration for the present time, indicating that the gifts and sacrifices being offered were not able to clear the conscience of the worshiper. 10They are only a matter of food and drink and various ceremonial washings—external regulations applying until the time of the new order.
The Blood of Christ
11But when Christ came as high priest of the good things that are now already here,9:11 Some early manuscripts are to come he went through the greater and more perfect tabernacle that is not made with human hands, that is to say, is not a part of this creation. 12He did not enter by means of the blood of goats and calves; but he entered the Most Holy Place once for all by his own blood, thus obtaining9:12 Or blood, having obtained eternal redemption. 13The blood of goats and bulls and the ashes of a heifer sprinkled on those who are ceremonially unclean sanctify them so that they are outwardly clean. 14How much more, then, will the blood of Christ, who through the eternal Spirit offered himself unblemished to God, cleanse our consciences from acts that lead to death,9:14 Or from useless rituals so that we may serve the living God!
15For this reason Christ is the mediator of a new covenant, that those who are called may receive the promised eternal inheritance—now that he has died as a ransom to set them free from the sins committed under the first covenant.
16In the case of a will,9:16 Same Greek word as covenant; also in verse 17 it is necessary to prove the death of the one who made it, 17because a will is in force only when somebody has died; it never takes effect while the one who made it is living. 18This is why even the first covenant was not put into effect without blood. 19When Moses had proclaimed every command of the law to all the people, he took the blood of calves, together with water, scarlet wool and branches of hyssop, and sprinkled the scroll and all the people. 20He said, “This is the blood of the covenant, which God has commanded you to keep.”9:20 Exodus 24:8 21In the same way, he sprinkled with the blood both the tabernacle and everything used in its ceremonies. 22In fact, the law requires that nearly everything be cleansed with blood, and without the shedding of blood there is no forgiveness.
23It was necessary, then, for the copies of the heavenly things to be purified with these sacrifices, but the heavenly things themselves with better sacrifices than these. 24For Christ did not enter a sanctuary made with human hands that was only a copy of the true one; he entered heaven itself, now to appear for us in God’s presence. 25Nor did he enter heaven to offer himself again and again, the way the high priest enters the Most Holy Place every year with blood that is not his own. 26Otherwise Christ would have had to suffer many times since the creation of the world. But he has appeared once for all at the culmination of the ages to do away with sin by the sacrifice of himself. 27Just as people are destined to die once, and after that to face judgment, 28so Christ was sacrificed once to take away the sins of many; and he will appear a second time, not to bear sin, but to bring salvation to those who are waiting for him.
پرستشگاه پيمان اول
1به هر حال، آن پيمان اول كه خدا با قوم خود بست، با مقرراتی برای عبادت و محلی برای پرستش همراه بود. اين محل پرستش، خيمه‌ای بود ساخته دست انسان. 2اين خيمه از دو قسمت تشكيل می‌شد. در قسمت اول كه «جايگاه مقدس» نام داشت، شمعدان طلايی، ميز و نان مقدس قرار می‌گرفت. 3قسمت دوم، «مقدسترین جايگاه» ناميده می‌شد و پرده‌ای آن را از قسمت اول جدا می‌كرد. 4در اين جايگاه، يک آتشدان طلايی و «صندوق عهد» قرار داشت. روكش داخلی و بيرونی اين صندوق از طلای خالص بود. داخل صندوق، دو لوح سنگی قرار داشت كه بر روی آنها «ده فرمان» خدا حک شده بود. يک ظرف طلايی پر از «مَنّ» نيز در آن صندوق بود. «مَنّ» همان نانی است كه خدا در بيابان هر روز به بنی‌اسرائيل می‌داد. همچنين، عصای هارون نيز كه روزگاری شكوفه آورده بود، در اين صندوق گذاشته شده بود. 5سرپوش صندوق عهد، «تخت رحمت» ناميده می‌شد. بالای تخت رحمت، مجسمهٔ دو فرشته قرار داشت كه بالهايشان را بر فراز تخت گسترده بودند. اين دو فرشته كه «كروبی» نام داشتند، نماينده جلال خدا بودند. تمام اينها، معانی خاصی دارند كه الان فرصت نيست به شرح آنها بپردازم.
6به هر حال، اين وسايل به اين ترتيب قرار می‌گيرند و كاهنان نيز برای انجام وظايف خود، هر روز وارد قسمت اول پرستشگاه می‌شوند. 7اما به قسمت دوم، فقط كاهن اعظم می‌تواند وارد شود، آن هم فقط سالی يک بار! او همراه خود مقداری خون قربانی به داخل می‌برد و بر تخت رحمت می‌پاشد، تا گناهان خود و گناهان قوم اسرائيل را كفاره كند.
8اما روح‌القدس از طريق تمام اين ترتيبات، اين نكته را به ما خاطرنشان می‌سازد كه مطابق شريعت و روش قديم، تا زمانی كه قسمت اول پرستشگاه برپاست، مردم عادی هيچگاه نخواهند توانست وارد مقدسترین جايگاه گردند. 9امروز، از اين موضوع می‌توانيم درس مهمی فرا بگيريم. طبق شريعت و روش قديم، مردم هدايا و قربانیها تقديم می‌كنند، اما هيچيک از اينها قادر نيست دل عبادت‌كننده را از آلودگی‌ها پاک سازد؛ 10زيرا اين شريعت فقط با تشريفات ظاهری سروكار دارد و به مسايلی نظير خوردن و نوشيدن و غسل و طهارت و نظاير آن می‌پردازد. مردم نيز موظف بوده‌اند به اين دستورات عمل نمايند و با آنها سر كنند تا زمانی كه مسيح ظهور نمايد و از جانب خدا راه و روش جديد و بهتری بياورد.
خون مسيح و پيمان جديد
11سرانجام، مسيح در مقام كاهن اعظم و عطا كنندهٔ بركاتی كه نصيب ما شده است، ظاهر شد. او وارد خيمهٔ عاليتر و كاملتر آسمان گرديد، خيمه‌ای كه نه ساخته دست انسان است و نه جزو عالم مخلوق. 12او يكبار برای هميشه به مقدسترین جايگاه وارد شد و خون قربانی را بر تخت رحمت پاشيد، اما نه خون بز يا گوساله، بلكه خون خود را، كه با آن نجات ابدی ما را فراهم ساخت.
13اگر مطابق شريعت و روش قديم، خون گاو و بز و خاكستر گوساله می‌توانست بدن انسان را ظاهراً از آلودگی گناه پاک سازد، 14چقدر بيشتر خون مسيح، زندگی و قلب ما را دگرگون خواهد ساخت. قربانی مسيح ما را از شريعت و احكام بی‌روح سابق رهايی می‌دهد و در ما اين ميل را ايجاد می‌كند كه با اشتياق قلبی خدا را خدمت كنيم. زيرا مسيح نيز كه كامل و بدون گناه بود، به كمک روح پاک و ابدی خدا، خود را با كمال ميل به خدا تقديم كرد تا در راه گناهان ما فدا شود.
15به اين ترتيب، مسيح با اين پيمان جديد آمد تا تمام كسانی كه از جانب خدا دعوت شده‌اند، بتوانند به سوی او آمده، بركات ابدی موعود را بيابند؛ زيرا مسيح در راه گناهان ايشان فدا شد تا ايشان را از مجازات گناهانی كه در چارچوب شريعت قديم مرتكب شده‌اند، آزاد سازد.
16زمانی كه وصيتی از كسی باقی می‌ماند، پيش از آنكه ارث تقسيم شود، بايد ابتدا فوت وصيت‌كننده ثابت گردد. 17به عبارت ديگر، وصيت‌نامه فقط بعد از مرگ وصيت‌كننده اعتبار می‌يابد، و تا زمانی كه او زنده است، هيچيک از وارثين نمی‌تواند سهم خود را دريافت كند.
18به همين دليل، حتی پيش از آنكه پيمان قديم به مرحله اجرا درآيد، به نشان جانبازی مسيح، خون پاشيده شد. 19به اين ترتيب كه موسی ابتدا تمام احكام خدا را به قوم اسرائيل اعلام كرد؛ سپس خون گوساله‌ها و بزها را گرفت و با آب و گياه زوفا و پشم قرمز، بر كتاب تورات و بر سر مردم پاشيد، 20و گفت: «اين خون، نشان آن عهد و پيمانی است كه خدا عطا كرده و می‌خواهد از آن اطاعت نماييد.» 21سپس به همان صورت، بر خيمهٔ مقدس و تمام وسايلی كه در مراسم عبادت به کار می‌رفت، خون پاشيد. 22در واقع می‌توان گفت كه مطابق پيمان اول، تقريبا همه چيز بوسيلهٔ خون پاک می‌گردد و بدون ريختن خون، هيچ گناهی بخشيده نمی‌شود.
23به همين دليل، خيمهٔ مقدس زمينی و متعلقات آن، كه نمونه و سايه‌ای از چيزهای آسمانی بود، می‌بايست همه با خون حيوانات پاک گردند. 24زيرا مسيح به خود آسمان داخل شد تا از جانب ما در پيشگاه خدا حاضر باشد. بلی، او وارد پرستشگاه زمينی نشد، چون اين فقط نمونه‌ای از آن پرستشگاه آسمانی است. 25در ضمن، او خود را بارها قربانی نكرد، برخلاف آنچه كه كاهن اعظم بر روی زمين انجام می‌دهد؛ زيرا كاهن اعظم هر سال خون حيوانات قربانی را در مقدسترین جايگاه تقديم می‌كند. 26اگر چنين چيزی لازم می‌بود، مسيح مجبور می‌شد از ابتدای عالم تا حال دائماً جان خود را فدا كند. اما چنين نيست. مسيح يک بار و برای هميشه در اواخر عالم آمد تا جان خود را در راه ما فدا كند و تا ابد قدرت گناه را ريشه‌كن سازد. 27و درست همانگونه كه به حكم خداوند، انسان يک بار می‌ميرد و بعد از آن نوبت داوری می‌رسد، 28مسيح نيز فقط يک بار جان خود را فدا كرد تا به عنوان قربانی، گناهان بسياری را پاک كند. اما بار ديگر خواهد آمد تا آنانی را كه با صبر و اشتياق چشم به راه او هستند، نجات بخشد.
