Rebellious Israel Purged
1In the seventh year, in the fifth month on the tenth day, some of the elders of Israel came to inquire of the Lord, and they sat down in front of me.
2Then the word of the Lord came to me: 3“Son of man, speak to the elders of Israel and say to them, ‘This is what the Sovereign Lord says: Have you come to inquire of me? As surely as I live, I will not let you inquire of me, declares the Sovereign Lord.’
4“Will you judge them? Will you judge them, son of man? Then confront them with the detestable practices of their ancestors 5and say to them: ‘This is what the Sovereign Lord says: On the day I chose Israel, I swore with uplifted hand to the descendants of Jacob and revealed myself to them in Egypt. With uplifted hand I said to them, “I am the Lord your God.” 6On that day I swore to them that I would bring them out of Egypt into a land I had searched out for them, a land flowing with milk and honey, the most beautiful of all lands. 7And I said to them, “Each of you, get rid of the vile images you have set your eyes on, and do not defile yourselves with the idols of Egypt. I am the Lord your God.”
8“ ‘But they rebelled against me and would not listen to me; they did not get rid of the vile images they had set their eyes on, nor did they forsake the idols of Egypt. So I said I would pour out my wrath on them and spend my anger against them in Egypt. 9But for the sake of my name, I brought them out of Egypt. I did it to keep my name from being profaned in the eyes of the nations among whom they lived and in whose sight I had revealed myself to the Israelites. 10Therefore I led them out of Egypt and brought them into the wilderness. 11I gave them my decrees and made known to them my laws, by which the person who obeys them will live. 12Also I gave them my Sabbaths as a sign between us, so they would know that I the Lord made them holy.
13“ ‘Yet the people of Israel rebelled against me in the wilderness. They did not follow my decrees but rejected my laws—by which the person who obeys them will live—and they utterly desecrated my Sabbaths. So I said I would pour out my wrath on them and destroy them in the wilderness. 14But for the sake of my name I did what would keep it from being profaned in the eyes of the nations in whose sight I had brought them out. 15Also with uplifted hand I swore to them in the wilderness that I would not bring them into the land I had given them—a land flowing with milk and honey, the most beautiful of all lands— 16because they rejected my laws and did not follow my decrees and desecrated my Sabbaths. For their hearts were devoted to their idols. 17Yet I looked on them with pity and did not destroy them or put an end to them in the wilderness. 18I said to their children in the wilderness, “Do not follow the statutes of your parents or keep their laws or defile yourselves with their idols. 19I am the Lord your God; follow my decrees and be careful to keep my laws. 20Keep my Sabbaths holy, that they may be a sign between us. Then you will know that I am the Lord your God.”
21“ ‘But the children rebelled against me: They did not follow my decrees, they were not careful to keep my laws, of which I said, “The person who obeys them will live by them,” and they desecrated my Sabbaths. So I said I would pour out my wrath on them and spend my anger against them in the wilderness. 22But I withheld my hand, and for the sake of my name I did what would keep it from being profaned in the eyes of the nations in whose sight I had brought them out. 23Also with uplifted hand I swore to them in the wilderness that I would disperse them among the nations and scatter them through the countries, 24because they had not obeyed my laws but had rejected my decrees and desecrated my Sabbaths, and their eyes lusted after their parents’ idols. 25So I gave them other statutes that were not good and laws through which they could not live; 26I defiled them through their gifts—the sacrifice of every firstborn—that I might fill them with horror so they would know that I am the Lord.’
27“Therefore, son of man, speak to the people of Israel and say to them, ‘This is what the Sovereign Lord says: In this also your ancestors blasphemed me by being unfaithful to me: 28When I brought them into the land I had sworn to give them and they saw any high hill or any leafy tree, there they offered their sacrifices, made offerings that aroused my anger, presented their fragrant incense and poured out their drink offerings. 29Then I said to them: What is this high place you go to?’ ” (It is called Bamah20:29 Bamah means high place. to this day.)
Rebellious Israel Renewed
30“Therefore say to the Israelites: ‘This is what the Sovereign Lord says: Will you defile yourselves the way your ancestors did and lust after their vile images? 31When you offer your gifts—the sacrifice of your children in the fire—you continue to defile yourselves with all your idols to this day. Am I to let you inquire of me, you Israelites? As surely as I live, declares the Sovereign Lord, I will not let you inquire of me.
32“ ‘You say, “We want to be like the nations, like the peoples of the world, who serve wood and stone.” But what you have in mind will never happen. 33As surely as I live, declares the Sovereign Lord, I will reign over you with a mighty hand and an outstretched arm and with outpoured wrath. 34I will bring you from the nations and gather you from the countries where you have been scattered—with a mighty hand and an outstretched arm and with outpoured wrath. 35I will bring you into the wilderness of the nations and there, face to face, I will execute judgment upon you. 36As I judged your ancestors in the wilderness of the land of Egypt, so I will judge you, declares the Sovereign Lord. 37I will take note of you as you pass under my rod, and I will bring you into the bond of the covenant. 38I will purge you of those who revolt and rebel against me. Although I will bring them out of the land where they are living, yet they will not enter the land of Israel. Then you will know that I am the Lord.
39“ ‘As for you, people of Israel, this is what the Sovereign Lord says: Go and serve your idols, every one of you! But afterward you will surely listen to me and no longer profane my holy name with your gifts and idols. 40For on my holy mountain, the high mountain of Israel, declares the Sovereign Lord, there in the land all the people of Israel will serve me, and there I will accept them. There I will require your offerings and your choice gifts,20:40 Or and the gifts of your firstfruits along with all your holy sacrifices. 41I will accept you as fragrant incense when I bring you out from the nations and gather you from the countries where you have been scattered, and I will be proved holy through you in the sight of the nations. 42Then you will know that I am the Lord, when I bring you into the land of Israel, the land I had sworn with uplifted hand to give to your ancestors. 43There you will remember your conduct and all the actions by which you have defiled yourselves, and you will loathe yourselves for all the evil you have done. 44You will know that I am the Lord, when I deal with you for my name’s sake and not according to your evil ways and your corrupt practices, you people of Israel, declares the Sovereign Lord.’ ”
Prophecy Against the South
45The word of the Lord came to me: 46“Son of man, set your face toward the south; preach against the south and prophesy against the forest of the southland. 47Say to the southern forest: ‘Hear the word of the Lord. This is what the Sovereign Lord says: I am about to set fire to you, and it will consume all your trees, both green and dry. The blazing flame will not be quenched, and every face from south to north will be scorched by it. 48Everyone will see that I the Lord have kindled it; it will not be quenched.’ ”
49Then I said, “Sovereign Lord, they are saying of me, ‘Isn’t he just telling parables?’ ”20:49 In Hebrew texts 20:45-49 is numbered 21:1-5.
Ang mga Masinupakon nga mga Israelinhon
1Sa ikanapulo nga adlaw sa ikalima nga bulan, sa ikapito nga tuig sa amo nga pagkabihag, may pipila ka mga pangulo sa Israel nga mianhi kanako ug milingkod sa akong atubangan aron sa pagpangayo ug mensahe gikan sa Ginoo. 2Miingon ang Ginoo kanako, 3“Tawo, ingna ang mga pangulo sa Israel nga ako, ang Ginoo nga Dios, nagaingon: ‘Mianhi ba kamo aron sa pagpangayo ug mensahe gikan kanako? Ako, ang Ginoo nga Dios nga buhi, nanumpa nga dili ko kamo hatagan ug mensahe.’
4“Tawo, hukmi sila. Ipaamgo sila sa mangil-ad nga mga butang nga gihimo sa ilang mga katigulangan. 5Ingna sila nga ako, ang Ginoo nga Dios, nagaingon: ‘Sa dihang gipili ko ang Israel nga mga kaliwat ni Jacob, ug gipaila ko ang akong kaugalingon kanila didto sa Ehipto, nanumpa ako kanila nga nagaingon, “Ako mao ang Ginoo nga inyong Dios.” 6Ug niadtong adlawa usab nanumpa ako nga pagawason ko sila gikan sa Ehipto ug dad-on ngadto sa yuta nga gipili ko alang kanila—usa ka maayo ug mabungahon nga yuta,20:6 maayo… yuta: sa Hebreo, yuta nga nagaagas ang gatas ug dugos. Mao usab sa bersikulo 15. ang labing maayo nga yuta sa tanan. 7Unya miingon ako kanila, “Isalikway na ninyo ang inyong mangil-ad nga mga dios-dios. Ayaw ninyo hugawi ang inyong kaugalingon pinaagi sa pagsimba sa mga dios-dios sa Ehipto, kay ako mao ang Ginoo nga inyong Dios.”
8“ ‘Apan misupak sila kanako, ug wala sila mamati. Wala nila isalikway ang mangil-ad nga mga dios-dios sa Ehipto. Busa miingon ako nga ipatagamtam ko kanila ang akong labihan nga kasuko didto sa Ehipto. 9Apan wala ko kini himoa kay gipanalipdan ko ang akong ngalan aron dili kini panamastamasan sa mga nasod sa palibot sa Israel nga nakahibalo nga nagpadayag ako ngadto sa mga Israelinhon nga pagawason ko sila gikan sa Ehipto. 10Busa gipagawas ko sila gikan sa Ehipto ug gidala sa kamingawan. 11Didto, gihatag ko kanila ang akong mga sugo ug mga lagda nga angay nilang tumanon aron padayon silang mabuhi. 12Gipatuman ko usab kanila ang Adlaw nga Igpapahulay ingon nga ilhanan sa amo nga kasabotan. Kini magpahinumdom kanila nga ako, ang Ginoo, nagpili kanila nga mahimo nga akong katawhan.
13“ ‘Apan misupak kanako ang katawhan sa Israel didto sa kamingawan. Wala nila tumana ang akong mga pagtulon-an ug mga lagda. Kon gituman lang unta nila kini, padayon silang mabuhi. Wala gyud nila pakabalaana ang Adlaw nga Igpapahulay nga gipatuman ko kanila. Busa miingon ako nga ipatagamtam ko kanila ang akong kasuko aron malaglag sila sa hingpit didto sa kamingawan. 14Apan wala ko kini himoa tungod kay maulawan ang akong ngalan sa mga nasod nga nakahibalo nga gipagawas ko ang mga Israelinhon gikan sa Ehipto. 15Nanumpa usab ako kanila didto sa kamingawan nga dili ko sila dad-on didto sa yuta nga akong gihatag kanila—ang maayo ug mabungahon nga yuta, ang labing maayo nga yuta sa tanan. 16Gipanumpa ko kini kanila tungod kay wala nila tumana ang akong mga pagtulon-an ug mga lagda, ug wala nila pakabalaana ang Adlaw nga Igpapahulay nga akong gipatuman kanila. Gipalabi pa nila ang pagsimba sa ilang mga dios-dios.
17“ ‘Apan bisan pa niini nga ilang gihimo, gikaloy-an ko gihapon sila, ug wala ko sila laglaga sa hingpit didto sa kamingawan. 18Giingnan ko ang ilang mga anak didto sa kamingawan, “Ayaw ninyo sunda ang mga tulumanon ug mga lagda sa inyong mga ginikanan, ug ayaw ninyo hugawi ang inyong kaugalingon pinaagi sa pagsimba sa ilang mga dios-dios. 19Ako mao ang Ginoo nga inyong Dios. Tumana ninyo pag-ayo ang akong mga pagtulon-an ug mga lagda. 20Pakabalaana ninyo ang Adlaw nga Igpapahulay kay kini ilhanan sa atong kasabotan, ug kini magpahinumdom kaninyo nga ako mao ang Ginoo nga inyong Dios.”
21“ ‘Apan bisan ang mga kabataan misupak usab kanako. Wala nila tumana ang akong mga pagtulon-an ug mga lagda. Kon tumanon lang unta nila kini, padayon unta sila nga mabuhi. Ug wala usab nila pakabalaana ang Adlaw nga Igpapahulay nga akong gipatuman kanila. Busa miingon ako nga ipatagamtam ko ang akong labihang kasuko kanila didto sa kamingawan. 22Apan wala ko kini himoa tungod kay maulawan ang akong ngalan sa mga nasod nga nakahibalo nga gipagawas ko ang mga Israelinhon gikan sa Ehipto. 23Apan nanumpa usab ako kanila didto sa kamingawan nga katagon ko sila ngadto sa nagkalain-laing mga nasod, 24tungod kay wala nila tumana ang akong mga pagtulon-an ug mga lagda, ug wala nila pakabalaana ang Adlaw nga Igpapahulay nga akong gipatuman kanila. Gipalabi pa hinuon nila ang pagsimba sa mga dios-dios sa ilang mga katigulangan. 25Busa gipasagdan ko sila nga magtuman sa mga tulumanon ug mga lagda nga dili maayo ug dili makahatag kanilag maayo nga kinabuhi. 26Gipasagdan ko usab sila nga hugaw-hugawan nila ang ilang kaugalingon pinaagi sa ilang paghalad sa mga dios-dios apil na ang paghalad nila sa ilang kamagulangang mga anak nga lalaki. Gitugotan ko kini aron malisang sila ug mahibaloan nila nga ako mao ang Ginoo.’
27“Busa tawo, ingna ang katawhan sa Israel nga ako, ang Ginoo nga Dios, nagaingon: Ang inyong mga katigulangan padayong nagpasipala ug nagsalikway kanako. 28Kay sa dihang gidala ko sila sa yuta nga akong gisaad nga ihatag kanila, naghalad silag mga halad, mga insenso, ug mga ilimnon didto sa matag taas nga bungtod ug sa matag labong nga kahoy nga ilang makita. Busa nasuko ako pag-ayo kanila. 29Nangutana ako kanila, ‘Unsa ba kana nga habog nga dapit nga inyong ginaadtoan?’ ” (Hangtod karon Bamah20:29 Bamah: Ang buot ipasabot, habog nga dapit. ang itawag nila nianang lugara.)
30“Karon, ingna ang katawhan sa Israel nga ako, ang Ginoo nga Dios, nagaingon: Hugawan ba usab ninyo ang inyong kaugalingon sama sa gihimo sa inyong mga katigulangan, ug magsimba ba usab kamo sa mangil-ad nga mga dios-dios? 31Bisan gani karon ginahugawan ninyo ang inyong kaugalingon pinaagi sa paghalad sa mga dios-dios apil na ang paghalad ninyo sa inyong mga anak nga lalaki pinaagi sa kalayo. Busa katawhan sa Israel, ako, ang Ginoo nga Dios nga buhi, dili gyud mohatag ug mensahe kaninyo bisan mangayo pa kamo.
32“Dili gyud mahitabo kana nga anaa sa inyong hunahuna nga magpakasama kamo sa mga katawhan sa uban nga nasod nga nagasimba sa dios-dios nga hinimo sa bato ug kahoy. 33Ako, ang Ginoo nga Dios nga buhi, nanumpa nga magahari ako kaninyo pinaagi sa akong dakong gahom ug labihan nga kasuko. 34Oo, sa akong dakong gahom ug labihan nga kasuko, kuhaon ko kamo gikan sa nagkalain-laing mga nasod diin kamo nagkatag, 35ug dad-on sa kamingawan sa mga nasod. Ug didto, atubangon ko kamo ug hukman. 36Hukman ko kamo, sama nga gihukman ko ang inyong mga katigulangan didto sa kamingawan sa Ehipto. Ako, ang Ginoo nga Dios, ang nagaingon niini. 37Ilain ko ang mga daotan kaninyo, ug lig-onon ko ang akong kasabotan kaninyo. 38Ibulag ko kaninyo ang mga misupak kanako. Pagawason ko sila gikan sa nasod diin sila nabihag, apan dili sila makasulod sa yuta sa Israel. Unya mahibaloan ninyo nga ako mao ang Ginoo.”
39Miingon pa gyud ang Ginoo nga Dios sa katawhan sa Israel, “Sige, padayon kamo sa pag-alagad sa inyong mga dios-dios kon dili kamo gustong motuman kanako. Apan moabot ang panahon nga dili na gyud ninyo mapakaulawan ang akong ngalan pinaagi sa paghalad ngadto sa inyong mga dios-dios. 40Kay didto sa akong balaan nga bukid, sa taas nga bukid sa Israel, ang tanang katawhan sa Israel magaalagad kanako. Didto pagadawaton ko kamo ug hangyoon ko kamo nga maghalad sa inyong pinakamaayo nga mga gasa ug nagkalain-lain pa nga mga halad. 41Kon makuha ko na kamo gikan sa mga nasod diin kamo nagkatibulaag, dawaton ko kamo ingon nga mahumot nga halad. Ipakita ko kaninyo ang akong pagkabalaan atubangan sa mga nasod. 42Ug kon madala ko na kamo sa yuta sa Israel nga akong gipanumpa nga ihatag sa inyong mga katigulangan, mahibaloan ninyo nga ako mao ang Ginoo. 43Ug didto mahinumdoman ninyo ang inyong mga binuhatan nga nakapahugaw kaninyo, ug kasilagan ninyo ang inyong kaugalingon tungod sa tanan ninyong daotan nga mga binuhatan. 44O katawhan sa Israel, mahibaloan ninyo nga ako mao ang Ginoo sa dihang trataron ko kamo ug maayo tungod ug alang sa akong ngalan luyo sa inyong daotan ug hugaw nga mga binuhatan. Ako, ang Ginoo nga Dios, ang nagaingon niini.”
Ang Mensahe sa Dios Batok sa Habagatan sa Juda
45Miingon ang Ginoo kanako, 46“Tawo, pag-atubang sa habagatan ug panghimaraota kini nga lugar nga adunay mga kalasangan. 47Isulti niini nga dapita nga ako, ang Ginoo nga Dios, ang magdaob ug mosunog sa iyang kakahoyan, laya man o buhi. Dili gyud mapalong kini nga nagadilaab nga kalayo. Sunogon niini ang tanan gikan sa habagatan paingon sa amihan. 48Makita sa tanan nga ako, ang Ginoo, mao ang nagdaob niini, ug dili gyud kini mapalong.”
49Unya miingon ako, “O Ginoo nga Dios, ang mga tawo nagaingon nga nagasulti lang ako ug mga sambingay.”
