Woe to the Complacent
1Woe to you who are complacent in Zion,
and to you who feel secure on Mount Samaria,
you notable men of the foremost nation,
to whom the people of Israel come!
2Go to Kalneh and look at it;
go from there to great Hamath,
and then go down to Gath in Philistia.
Are they better off than your two kingdoms?
Is their land larger than yours?
3You put off the day of disaster
and bring near a reign of terror.
4You lie on beds adorned with ivory
and lounge on your couches.
You dine on choice lambs
and fattened calves.
5You strum away on your harps like David
and improvise on musical instruments.
6You drink wine by the bowlful
and use the finest lotions,
but you do not grieve over the ruin of Joseph.
7Therefore you will be among the first to go into exile;
your feasting and lounging will end.
The Lord Abhors the Pride of Israel
8The Sovereign Lord has sworn by himself—the Lord God Almighty declares:
“I abhor the pride of Jacob
and detest his fortresses;
I will deliver up the city
and everything in it.”
9If ten people are left in one house, they too will die. 10And if the relative who comes to carry the bodies out of the house to burn them6:10 Or to make a funeral fire in honor of the dead asks anyone who might be hiding there, “Is anyone else with you?” and he says, “No,” then he will go on to say, “Hush! We must not mention the name of the Lord.”
11For the Lord has given the command,
and he will smash the great house into pieces
and the small house into bits.
12Do horses run on the rocky crags?
Does one plow the sea6:12 With a different word division of the Hebrew; Masoretic Text plow there with oxen?
But you have turned justice into poison
and the fruit of righteousness into bitterness—
13you who rejoice in the conquest of Lo Debar6:13 Lo Debar means nothing.
and say, “Did we not take Karnaim6:13 Karnaim means horns; horn here symbolizes strength. by our own strength?”
14For the Lord God Almighty declares,
“I will stir up a nation against you, Israel,
that will oppress you all the way
from Lebo Hamath to the valley of the Arabah.”
Mahuman na ang Pagpahayahay sa mga Pangulo sa Israel
1Alaot kamong mga pangulo sa Zion ug sa Samaria, nga nagapuyo nga hayahay ug walay gikabalak-an. Ginaisip ninyo ang inyong kaugalingon nga mga dungganong tawo sa nagaunang nasod, ug dalangpanan kamo sa inyong mga lumulupyo. 2Tan-awa ang siyudad sa Calneh, ang dakong siyudad sa Hamath, ug ang siyudad sa Gat nga sakop sa Filistia. Mas gamhanan pa ba kamo kaysa nianang mga gingharian? Mas halapad pa ba ang inyong yuta kaysa kanila?
3Alaot kamong nagahunahuna nga layo pa ang adlaw sa kalaglagan. Sa inyong mga daotang binuhatan ginapadali ninyo ang pag-abot sa adlaw sa pagsilot.
4Alaot kamong nagahigda-higda lang sa inyong mahalong mga katre,6:4 mahalong mga katre: sa literal, mga katre nga may mga bahin nga hinimo gikan sa bangkil sa elepante. ug nagapatuyang ug kaon sa karne sa nating karnero ug pinatambok nga nating baka.
5Alaot kamong nagahimo ug mga awit samtang nagatukar sa harpa ug mahilig maghimo ug mga instrumento sa musika sama kang David.
6Alaot kamong kusog moinom ug bino ug naggamit ug mahalong mga pahumot, apan walay kahangawa bahin sa umaabot nga kalaglagan sa inyong nasod.6:6 kalaglagan sa inyong nasod: sa literal, kalaglagan ni Jose, nga ang buot ipasabot ang mga kaliwat ni Jose o ang nasod sa Israel. 7Kamo nga mga pangulo mao ang unang pagabihagon, ug maundang ang inyong mga pista ug pagpahayahay.
Gikapungtan sa Ginoo ang Pagkamapahitas-on sa Israel
8Nanumpa ang Ginoong Dios, ang Dios nga Makagagahom. Miingon siya, “Gikapungtan ko ang pagkamapahitas-on sa mga kaliwat ni Jacob, ug gikasilagan ko ang lig-ong mga bahin sa ilang lungsod. Busa itugyan ko sa kaaway ang ilang lungsod ug ang tanang anaa niini.”
9Kon may napulo ka tawong mahibilin sa usa ka balay, mamatay silang tanan. 10Sa dihang kuhaon sa paryente ang lawas sa usa sa namatay aron sunogon, mangutana siya ni bisan kinsa nga atua sa kinasuloran nga bahin sa balay, “May lain ka pa bang kauban diha?” Motubag ang tawo, “Wala.” Unya moingon ang paryente, “Paghilom na! Kay kinahanglan dili nato malitok ang ngalan sa Ginoo.”
11Kay sa pagkatinuod, kon ang Ginoo na ang magmando, madugmok gayod ang tanang mga balay, gagmay man o dagko.
12Modagan ba ang mga kabayo sa batoon nga bakilid? Madaro ba sa baka ang dagat? Dili! Apan gituis ninyo ang hustisya ug katarong.6:12 Apan gituis ninyo… katarong: sa literal, Gihimo ninyong hilo ang hustisya, ug gihimo ninyong pait nga tanom ang katarong. 13Naglipay kamo sa inyong kadaogan batok sa mga lungsod sa Lo Debar ug Karnaim, ug nagaingon kamo, “Dili ba nga napildi nato sila pinaagi sa atong kaugalingong kusog?” 14Sa pagkatinuod nagaingon ang Ginoong Dios nga Makagagahom, “Ipasulong ko kamong mga Israelinhon sa usa ka nasod. Lisod-lisoron nila kamo sa inyong mga dapit—gikan sa Lebo Hamat paingon sa sapa sa Araba.”
