David Hears of Saul’s Death
1After the death of Saul, David returned from striking down the Amalekites and stayed in Ziklag two days. 2On the third day a man arrived from Saul’s camp with his clothes torn and dust on his head. When he came to David, he fell to the ground to pay him honor.
3“Where have you come from?” David asked him.
He answered, “I have escaped from the Israelite camp.”
4“What happened?” David asked. “Tell me.”
“The men fled from the battle,” he replied. “Many of them fell and died. And Saul and his son Jonathan are dead.”
5Then David said to the young man who brought him the report, “How do you know that Saul and his son Jonathan are dead?”
6“I happened to be on Mount Gilboa,” the young man said, “and there was Saul, leaning on his spear, with the chariots and their drivers in hot pursuit. 7When he turned around and saw me, he called out to me, and I said, ‘What can I do?’
8“He asked me, ‘Who are you?’
“ ‘An Amalekite,’ I answered.
9“Then he said to me, ‘Stand here by me and kill me! I’m in the throes of death, but I’m still alive.’
10“So I stood beside him and killed him, because I knew that after he had fallen he could not survive. And I took the crown that was on his head and the band on his arm and have brought them here to my lord.”
11Then David and all the men with him took hold of their clothes and tore them. 12They mourned and wept and fasted till evening for Saul and his son Jonathan, and for the army of the Lord and for the nation of Israel, because they had fallen by the sword.
13David said to the young man who brought him the report, “Where are you from?”
“I am the son of a foreigner, an Amalekite,” he answered.
14David asked him, “Why weren’t you afraid to lift your hand to destroy the Lord’s anointed?”
15Then David called one of his men and said, “Go, strike him down!” So he struck him down, and he died. 16For David had said to him, “Your blood be on your own head. Your own mouth testified against you when you said, ‘I killed the Lord’s anointed.’ ”
David’s Lament for Saul and Jonathan
17David took up this lament concerning Saul and his son Jonathan, 18and he ordered that the people of Judah be taught this lament of the bow (it is written in the Book of Jashar):
19“A gazelle1:19 Gazelle here symbolizes a human dignitary. lies slain on your heights, Israel.
How the mighty have fallen!
20“Tell it not in Gath,
proclaim it not in the streets of Ashkelon,
lest the daughters of the Philistines be glad,
lest the daughters of the uncircumcised rejoice.
21“Mountains of Gilboa,
may you have neither dew nor rain,
may no showers fall on your terraced fields.1:21 Or / nor fields that yield grain for offerings
For there the shield of the mighty was despised,
the shield of Saul—no longer rubbed with oil.
22“From the blood of the slain,
from the flesh of the mighty,
the bow of Jonathan did not turn back,
the sword of Saul did not return unsatisfied.
23Saul and Jonathan—
in life they were loved and admired,
and in death they were not parted.
They were swifter than eagles,
they were stronger than lions.
24“Daughters of Israel,
weep for Saul,
who clothed you in scarlet and finery,
who adorned your garments with ornaments of gold.
25“How the mighty have fallen in battle!
Jonathan lies slain on your heights.
26I grieve for you, Jonathan my brother;
you were very dear to me.
Your love for me was wonderful,
more wonderful than that of women.
27“How the mighty have fallen!
The weapons of war have perished!”
Gibalitaan si David nga Patay na si Saul
1Mibalik sila si David sa Ziklag human nila mapildi ang mga Amalekanhon. Nagpabilin sila sa Ziklag sulod sa duha ka adlaw. Patay na niadto si Saul. 2Sa ikatulo nga adlaw, may miabot nga batan-ong lalaki gikan sa kampo ni Saul, nga gisi ug bisti ug may abog sa ulo timailhan sa iyang pagsubo. Miadto siya kang David ug mihapa agig pagtahod kaniya. 3Gipangutana siya ni David, “Asa ka gikan?” Mitubag siya, “Nakaikyas ako gikan sa kampo sa mga Israelinhon.” 4Nangutana si David, “Ngano, unsa may nahitabo? Sultihi ako.” Miingon siya, “Nangikyas ang mga sundalong Israelinhon sa gira. Daghan kanila ang nangamatay, lakip na si Saul ug ang iyang anak nga si Jonatan.”
5Nangutana si David sa batan-ong lalaki, “Giunsa mo man pagkahibalo nga patay na si Saul ug si Jonatan?”
6Mitubag ang batan-ong lalaki, “Naatol nga didto ako sa Bukid sa Gilboa, ug nakita ko didto si Saul nga nagsandig sa iyang bangkaw. Duol na kaayo kaniya ang mga kaaway nga nagkabayo ug nagsakay ug mga karwahe. 7Paglingi niya, nakita niya ako ug iya akong gitawag. Mitubag ako, ‘Unsay akong ikatabang?’ 8Gipangutana niya ako kon kinsa ako. Mitubag ako nga usa ako ka Amalekanhon. 9Miingon siya kanako, ‘Duol diri, palihog, ug patya ako kay labihan na ang akong pag-antos sa kasakit ug gusto na akong mamatay.’ 10Busa giduolan ko siya ug gipatay tungod kay nasayod ako nga dili na gayod siya mabuhi sa kagrabe sa iyang samad. Unya gikuha ko ang korona sa iyang ulo ug ang pulseras sa iyang bukton, ug gidala dinhi kanimo, sir.”
11Unya gigisi ni David ug sa tanan niyang mga tawo ang ilang mga bisti sa pagpakita sa ilang pagsubo. 12Nanghilak sila ug nagpuasa hangtod sa pagkagabii alang kang Saul ug sa iyang anak nga si Jonatan, ug alang sa nasod sa Israel nga katawhan sa Ginoo, tungod kay daghan kanila ang nangamatay sa gira. 13Gipangutana pag-usab ni David ang batan-ong lalaki nga nagbalita kaniya, “Taga-asa ka?” Mitubag siya, “Anak ako sa usa ka langyaw nga nagapuyo dinhi sa inyong yuta; usa ako ka Amalekanhon.” 14Miingon si David, “Wala ka ba mahadlok sa pagpatay sa hari nga pinili sa Ginoo?” 15Unya gitawag ni David ang usa sa iyang mga tawo ug giingnan, “Dali diri ug patya siya!” Busa gipatay niini ang Amalekanhon. 16Miingon si David, “Ikaw, Amalekanhon, mao ang responsable sa imong kamatayon, tungod kay ikaw mismo ang nagpamatuod batok sa imong kaugalingon sa dihang misulti ka nga gipatay mo ang hari nga pinili sa Ginoo.”
Ang Awit sa Pagbangotan ni David
17Naghimo si David ug usa ka awit sa pagbangotan alang kang Saul ug sa anak niini nga si Jonatan, 18ug nagsugo siya nga itudlo kini sa katawhan sa Juda. Gitawag kini ug Awit sa Pana, ug nahisulat kini sa libro ni Jashar. Mao kini ang iyang mensahe:
19“Mga Israelinhon, nangamatay diha sa mga bukid ang mga pangulo nga inyong garbo! Nangamatay usab ang inyong maisog nga mga sundalo!
20Ayaw kini ipanugilon sa Gat, o sa mga dalan sa Ashkelon,
kay tingalig maghudyaka ang mga babayeng Filistihanon nga wala nakaila sa Dios.
21Hinaut nga dili ulanon o yamogan ang kabukiran sa Gilboa,
ug hinaut nga walay moturok nga mga tanom sa iyang mga uma nga makuhaan ug abot alang sa halad.
Kay didto nahugawan ang taming sa isog nga hari nga si Saul,
ug dili na mahinloan ug mapasinaw pinaagi sa pagpahid ug lana.
22Pinaagi sa espada ni Saul ug sa pana ni Jonatan daghang banggiitan nga kaaway ang ilang napatay.
23Gimahal gayod sa mga Israelinhon si Saul ug si Jonatan sa buhi pa sila,
ug nagainunongay sila hangtod sa kamatayon.
Mas abtik pa sila kay sa mga agila ug mas kusgan pa kay sa mga liyon.
24Mga babaye sa Israel, panghilak kamo alang kang Saul.
Tungod kaniya nakasul-ob kamo ug mahalong mga bisti ug mga alahas nga bulawan.
25Nangamatay sa gira ang banggiitan nga mga sundalo sa Israel!
Namatay si Jonatan sa inyong kabukiran.
26Nagabangotan gayod ako tungod kanimo, Jonatan, nga akong igsoon!
Gimahal ko gayod ikaw, ug ang imong gugma kanako labaw pa kay sa gugma sa mga babaye.
27Nangamatay ang banggiitan nga mga sundalo sa Israel.
Ang ilang mga armas nangawala.”
