Hezekiah Celebrates the Passover
1Hezekiah sent word to all Israel and Judah and also wrote letters to Ephraim and Manasseh, inviting them to come to the temple of the Lord in Jerusalem and celebrate the Passover to the Lord, the God of Israel. 2The king and his officials and the whole assembly in Jerusalem decided to celebrate the Passover in the second month. 3They had not been able to celebrate it at the regular time because not enough priests had consecrated themselves and the people had not assembled in Jerusalem. 4The plan seemed right both to the king and to the whole assembly. 5They decided to send a proclamation throughout Israel, from Beersheba to Dan, calling the people to come to Jerusalem and celebrate the Passover to the Lord, the God of Israel. It had not been celebrated in large numbers according to what was written.
6At the king’s command, couriers went throughout Israel and Judah with letters from the king and from his officials, which read:
“People of Israel, return to the Lord, the God of Abraham, Isaac and Israel, that he may return to you who are left, who have escaped from the hand of the kings of Assyria. 7Do not be like your parents and your fellow Israelites, who were unfaithful to the Lord, the God of their ancestors, so that he made them an object of horror, as you see. 8Do not be stiff-necked, as your ancestors were; submit to the Lord. Come to his sanctuary, which he has consecrated forever. Serve the Lord your God, so that his fierce anger will turn away from you. 9If you return to the Lord, then your fellow Israelites and your children will be shown compassion by their captors and will return to this land, for the Lord your God is gracious and compassionate. He will not turn his face from you if you return to him.”
10The couriers went from town to town in Ephraim and Manasseh, as far as Zebulun, but people scorned and ridiculed them. 11Nevertheless, some from Asher, Manasseh and Zebulun humbled themselves and went to Jerusalem. 12Also in Judah the hand of God was on the people to give them unity of mind to carry out what the king and his officials had ordered, following the word of the Lord.
13A very large crowd of people assembled in Jerusalem to celebrate the Festival of Unleavened Bread in the second month. 14They removed the altars in Jerusalem and cleared away the incense altars and threw them into the Kidron Valley.
15They slaughtered the Passover lamb on the fourteenth day of the second month. The priests and the Levites were ashamed and consecrated themselves and brought burnt offerings to the temple of the Lord. 16Then they took up their regular positions as prescribed in the Law of Moses the man of God. The priests splashed against the altar the blood handed to them by the Levites. 17Since many in the crowd had not consecrated themselves, the Levites had to kill the Passover lambs for all those who were not ceremonially clean and could not consecrate their lambs30:17 Or consecrate themselves to the Lord. 18Although most of the many people who came from Ephraim, Manasseh, Issachar and Zebulun had not purified themselves, yet they ate the Passover, contrary to what was written. But Hezekiah prayed for them, saying, “May the Lord, who is good, pardon everyone 19who sets their heart on seeking God—the Lord, the God of their ancestors—even if they are not clean according to the rules of the sanctuary.” 20And the Lord heard Hezekiah and healed the people.
21The Israelites who were present in Jerusalem celebrated the Festival of Unleavened Bread for seven days with great rejoicing, while the Levites and priests praised the Lord every day with resounding instruments dedicated to the Lord.30:21 Or priests sang to the Lord every day, accompanied by the Lord’s instruments of praise
22Hezekiah spoke encouragingly to all the Levites, who showed good understanding of the service of the Lord. For the seven days they ate their assigned portion and offered fellowship offerings and praised30:22 Or and confessed their sins to the Lord, the God of their ancestors.
23The whole assembly then agreed to celebrate the festival seven more days; so for another seven days they celebrated joyfully. 24Hezekiah king of Judah provided a thousand bulls and seven thousand sheep and goats for the assembly, and the officials provided them with a thousand bulls and ten thousand sheep and goats. A great number of priests consecrated themselves. 25The entire assembly of Judah rejoiced, along with the priests and Levites and all who had assembled from Israel, including the foreigners who had come from Israel and also those who resided in Judah. 26There was great joy in Jerusalem, for since the days of Solomon son of David king of Israel there had been nothing like this in Jerusalem. 27The priests and the Levites stood to bless the people, and God heard them, for their prayer reached heaven, his holy dwelling place.
Ang Pagpangandam alang sa Pista sa Paglabay sa Anghel
1Unya, nagpadala si Hezekia ug mensahe ngadto sa tanang katawhan sa Israel ug Juda, apil na ang katawhan sa Efraim ug Manase. Giimbitar niya sila sa pag-adto sa templo sa Ginoo sa pagsaulog sa Pista sa Paglabay sa Anghel sa pagpasidungog sa Ginoo, ang Dios sa Israel. 2Nakahukom si Haring Hezekia ug ang iyang mga opisyal, ug ang tibuok katilingban sa Jerusalem, nga saulogon ang Pista sa Paglabay sa Anghel sa ikaduha nga bulan. 3Wala sila makasaulog sa maong pista sa unang bulan, tungod kay pipila ra ang mga pari nga nakapanghinlo sa ilang kaugalingon, ug wala pa magkatigom ang mga tawo sa Jerusalem.
4Nagustohan sa hari ug sa tibuok katilingban ang plano sa pagsaulog sa pista, 5busa nagpadala silag pahibalo sa tibuok Israel, gikan sa Beersheba paingon sa Dan, nga kinahanglan mangadto ang tanan sa Jerusalem sa pagsaulog sa Pista sa Paglabay sa Anghel alang sa Ginoo, ang Dios sa Israel. Sa nangaging mga selebrasyon, gamay ra ang nanambong, sukwahi sa kasugoan nga nagaingon nga kinahanglan manambong ang tanan.
6Sa mando sa hari, nanglakaw ang mga mensahero sa tibuok Israel ug Juda dala ang mga sulat gikan sa hari ug sa iyang mga opisyal. Mao kini ang giingon sa sulat:
“Katawhan sa Israel, karon nga nakalingkawas kamo sa kamot sa mga hari sa Asiria, panahon na nga mamalik kamo sa Ginoo, ang Dios sa inyong mga katigulangan nga sila si Abraham, Isaac, ug Jacob,30:6 Jacob: sa Hebreo, Israel. aron mobalik usab siya kaninyo. 7Ayaw kamo pagsunod sa inyong mga katigulangan ug mga paryente nga wala magmatinumanon sa Ginoo nga ilang Dios, ug tungod niini gihimo sila sa Ginoo nga kahadlokan sama sa inyo nang nakita. 8Ayaw kamo pagpagahi sa inyong ulo sama sa inyong mga katigulangan, kondili pagpasakop hinuon kamo sa Ginoo. Pangadto kamo sa templo nga iyang gipakabalaan sa walay kataposan, ug pag-alagad kamo sa Ginoo nga inyong Dios, aron mawala ang iyang labihan nga kasuko kaninyo. 9Kay kon mamalik kamo sa Ginoo, kaloy-an ang inyong mga kabataan ug mga kaparyentehan sa mga nagbihag kanila, ug pabalikon sila niini nga yuta. Kay mabalak-on ug maloloy-on ang Ginoo nga inyong Dios. Dili gayod siya motalikod kaninyo kon mobalik kamo kaniya.”
10Gitagsa-tagsa pag-adto sa mga mensahero ang mga lungsod sa tibuok nga Efraim ug Manase, hangtod sa Zebulun, apan gikataw-an lang sila ug gibugalbugalan sa mga tawo. 11Apan adunay pipila gikan sa Asher, Manase, ug Zebulun nga nagpaubos sa ilang kaugalingon ug nangadto sa Jerusalem. 12Gitugotan usab sa Ginoo nga magkahiusa ang mga taga-Juda sa pagtuman sa mando sa hari ug sa mga opisyal, subay sa sugo sa Ginoo. 13Busa sa ikaduha nga bulan, daghan kaayong mga tawo ang nagtigom sa Jerusalem sa pagsaulog sa Pista sa Pan nga Walay Patubo. 14Gipanguha nila ang mga halaran sa mga dios-dios sa Jerusalem, apil ang mga halaran nga sunoganan sa insenso, ug gilabay nila kining tanan sa yuta sa Kidron.
15Sa ika-14 nga adlaw sa ikaduhang bulan, giihaw sa mga tawo ang ilang mga karnero alang sa Pista sa Paglabay sa Anghel. Naulaw ang mga pari ug mga Levita nga mahugaw, busa nanghinlo sila sa ilang kaugalingon ug naghalad ug mga halad nga sinunog didto sa templo sa Ginoo. 16Unya mipahimutang sila sa ilang mga pwesto sa templo, sumala sa tulumanon sa Kasugoan ni Moises nga alagad sa Dios. Gisablig dayon sa mga pari didto sa halaran ang dugo nga gidala sa mga Levita ngadto kanila.
17Tungod kay kadaghanan sa mga tawo didto wala makapanghinlo sa ilang kaugalingon, ang mga Levita mao ang nagaihaw sa ilang mga karnero alang kanila aron mahimo silang hinlo alang sa Ginoo. 18Kadaghanan niadtong nangadto nga mga taga-Efraim, Manase, Isacar, ug Zebulun wala makapanghinlo sa ilang kaugalingon. Apan nangaon gihapon sila sa gihalad alang sa Pista sa Paglabay sa Anghel, bisan ug supak kini sa kasugoan tungod kay nagaampo si Haring Hezekia alang kanila. Miingon siya, “Ginoo, hinaut nga sa imong kaayo pasayloon mo ang matag tawo 19nga nagahandom gayod sa pagdangop kanimo, ang Dios sa ilang mga katigulangan, bisan pa ug dili siya hinlo basi sa mga tulumanon sa templo.” 20Gidungog sa Ginoo si Hezekia ug gipasaylo niya sila.
21Sulod sa pito ka adlaw, ang mga Israelinhon nga didto sa Jerusalem nagsaulog sa Pista sa Pan nga Walay Patubo uban sa dakong kalipay. Adlaw-adlaw nagaawit ang mga Levita ug ang mga pari ug mga pagdayeg ngadto sa Ginoo, dinuyogan sa kusog nga tingog sa mga instrumento nga gigamit sa pagdayeg sa Ginoo. 22Gidasig ni Haring Hezekia ang tanang Levita sa gipakita nilang kahanas sa ilang trabaho sa pag-alagad sa Ginoo. Busa nagpadayon ang ilang pagsaulog sulod sa pito ka adlaw. Gikaon nila ang ilang bahin sa mga halad, ug naghalad silag mga halad alang sa maayong relasyon, ug nagdayeg sa Ginoo, ang Dios sa ilang mga katigulangan.
23Unya nagdesisyon ang tibuok katawhan nga padayonon ang pagsaulog sa lain pang pito ka adlaw. Busa nagsaulog sila sulod sa lain pang pito ka adlaw uban ang dakong kalipay. 24Mihatag si Haring Hezekia sa mga tawo ug 1,000 ka torong baka ug 7,000 ka karnero ug kanding. Mihatag usab ang mga opisyal ug 1,000 ka torong baka ug 10,000 ka karnero ug kanding. Sa laing bahin, daghan pa usab nga mga pari ang nanghinlo sa ilang kaugalingon. 25Nagsadya ang tibuok katilingban sa Juda, ang mga pari, ang mga Levita, ug ang tanang gikan sa Israel, apil ang mga langyaw nga nagapuyo sa Israel ug Juda. 26Labihan gayod kasadya sa Jerusalem. Walay sama niini nga nahitabo sa Jerusalem sukad sa panahon nga si Solomon, nga anak ni David, ang hari sa Israel. 27Unya mitindog ang mga pari ug ang mga Levita ug gibendisyonan nila ang katawhan. Ug gidungog kini sa Dios sa iyang balaan nga puloy-anan sa langit.
