Elijah Announces a Great Drought
1Now Elijah the Tishbite, from Tishbe17:1 Or Tishbite, of the settlers in Gilead, said to Ahab, “As the Lord, the God of Israel, lives, whom I serve, there will be neither dew nor rain in the next few years except at my word.”
Elijah Fed by Ravens
2Then the word of the Lord came to Elijah: 3“Leave here, turn eastward and hide in the Kerith Ravine, east of the Jordan. 4You will drink from the brook, and I have directed the ravens to supply you with food there.”
5So he did what the Lord had told him. He went to the Kerith Ravine, east of the Jordan, and stayed there. 6The ravens brought him bread and meat in the morning and bread and meat in the evening, and he drank from the brook.
Elijah and the Widow at Zarephath
7Some time later the brook dried up because there had been no rain in the land. 8Then the word of the Lord came to him: 9“Go at once to Zarephath in the region of Sidon and stay there. I have directed a widow there to supply you with food.” 10So he went to Zarephath. When he came to the town gate, a widow was there gathering sticks. He called to her and asked, “Would you bring me a little water in a jar so I may have a drink?” 11As she was going to get it, he called, “And bring me, please, a piece of bread.”
12“As surely as the Lord your God lives,” she replied, “I don’t have any bread—only a handful of flour in a jar and a little olive oil in a jug. I am gathering a few sticks to take home and make a meal for myself and my son, that we may eat it—and die.”
13Elijah said to her, “Don’t be afraid. Go home and do as you have said. But first make a small loaf of bread for me from what you have and bring it to me, and then make something for yourself and your son. 14For this is what the Lord, the God of Israel, says: ‘The jar of flour will not be used up and the jug of oil will not run dry until the day the Lord sends rain on the land.’ ”
15She went away and did as Elijah had told her. So there was food every day for Elijah and for the woman and her family. 16For the jar of flour was not used up and the jug of oil did not run dry, in keeping with the word of the Lord spoken by Elijah.
17Some time later the son of the woman who owned the house became ill. He grew worse and worse, and finally stopped breathing. 18She said to Elijah, “What do you have against me, man of God? Did you come to remind me of my sin and kill my son?”
19“Give me your son,” Elijah replied. He took him from her arms, carried him to the upper room where he was staying, and laid him on his bed. 20Then he cried out to the Lord, “Lord my God, have you brought tragedy even on this widow I am staying with, by causing her son to die?” 21Then he stretched himself out on the boy three times and cried out to the Lord, “Lord my God, let this boy’s life return to him!”
22The Lord heard Elijah’s cry, and the boy’s life returned to him, and he lived. 23Elijah picked up the child and carried him down from the room into the house. He gave him to his mother and said, “Look, your son is alive!”
24Then the woman said to Elijah, “Now I know that you are a man of God and that the word of the Lord from your mouth is the truth.”
Nagdala sang Pagkaon ang Uwak kay Elias
1Karon, may isa ka propeta nga ang iya ngalan si Elias. Nagaestar siya sa Tishbe, nga sakop sang Gilead. Nagsiling siya kay Ahab, “Ginasiguro ko gid sa imo, sa presensya sang buhi nga Ginoo, ang Dios sang Israel nga akon ginaalagaran, nga wala sing tun-og ukon ulan nga magaabot sa sulod sang pila ka tuig kon indi ako magsiling nga magaabot ini.”
2Nagsiling dayon ang Ginoo kay Elias, 3“Maghalin ka diri kag magpasidlangan kag magpanago ka sa Kerit nga ililigan sang tubig, sa sidlangan sang Suba sang Jordan. 4Didto ka mag-inom sa ililigan sang tubig, kag suguon ko ang mga uwak sa pagdala sa imo sang pagkaon didto.” 5Gintuman ni Elias ang sugo sang Ginoo sa iya. Nagkadto siya sa Kerit nga ililigan sang tubig, sa sidlangan sang Suba sang Jordan kag didto nagtiner. 6Ginadal-an siya sang mga uwak sang tinapay kag karne kon aga kag gab-i, kag didto siya nagainom sa ililigan sang tubig.
Ang Balo nga Babayi sa Zarefat
7Sang ulihi naghubas ang ililigan sang tubig kay wala na nag-ulan. 8Nagsiling dayon ang Ginoo kay Elias, 9“Magkadto ka sa Zarefat sa Sidon, kag didto magtiner. May ginsugo ako didto nga balo nga babayi nga magpakaon sa imo.” 10Gani nagkadto si Elias sa Zarefat. Pag-abot niya sa may puwertahan sang banwa, may nakita siya nga balo nga babayi nga nagapangahoy. Ginsilingan niya ang babayi, “Palihog dal-i ako sing diutay lang nga tubig agod makainom ako.” 11Sang nagalakat ang balo sa pagkuha sini, ginsilingan pa gid siya ni Elias, “Palihog dal-i man ako sang tinapay.”
12Nagsiling ang balo, “Nagasugid ako sing matuod sa presensya sang buhi nga Ginoo, nga imo Dios, nga wala na ako sing tinapay. Ang nabilin na lang isa ka hakop nga harina sa yahong kag diutay nga lana sa tibod. Nagapanguha gani ako sang pila lang ka bilog nga kahoy agod dal-on sa balay kag lutuon ang nabilin nga harina para sa akon kag sa akon anak, kag pagkatapos sina mapatay na kami sa gutom.”
13Nagsiling si Elias sa iya, “Indi ka magpalibog. Pauli ka, kag himua ang imo ginsiling. Pero lutui anay ako sing gamay lang nga tinapay halin sa nabilin mo nga harina, kag dal-a dayon diri sa akon. Pagkatapos magluto ka man para sa imo kag sa imo anak. 14Kay amo ini ang ginasiling sang Ginoo, ang Dios sang Israel, ‘Indi maubusan sang harina ang imo yahong kag indi maubusan sang lana ang imo tibod hasta sa adlaw nga padal-an ko na sang ulan ang duta.’ ” 15Naglakat ang babayi kag ginhimo niya ang ginsiling ni Elias. Gani may pagkaon adlaw-adlaw para kay Elias kag para sa balo kag sa iya anak. 16Kay wala maubusi sing harina ang yahong kag wala man maubusi sing lana ang tibod, suno sa ginsiling sang Ginoo paagi kay Elias.
17Sang ulihi nagmasakit ang anak sang babayi. Naglala ang iya balatian hasta nga napatay siya. 18Nagsiling ang babayi kay Elias, “Ano ang naakigan mo sa akon, alagad sang Dios? Nagkadto ka bala diri sa pagpatay sa akon anak bilang silot sa akon mga sala?” 19Nagsabat si Elias, “Ihatag sa akon ang imo bata.” Ginkuha ni Elias ang bata sa iya iloy, kag gindala ini sa ibabaw nga kuwarto, nga sa diin siya nagaestar. Ginpahigda niya ang bata sa iya katre, 20kag nagpanawag siya sa Ginoo, “O Ginoo, nga akon Dios, ngaa ginpadal-an mo man sang trahedya ining balo nga akon ginaestaran paagi sa pagpatay sa iya bata?” 21Ginhap-an dayon ni Elias sing tatlo ka beses ang bata kag nagpanawag sa Ginoo, “O Ginoo nga akon Dios, buhia ini nga bata!” 22Ginsabat sang Ginoo ang pangamuyo ni Elias, kag nabuhi liwat ang bata. 23Dayon gindala ni Elias ang bata sa idalom kag ginhatag sa iya iloy. Nagsiling si Elias, “Tan-awa ang imo bata, buhi siya!” 24Nagsiling dayon ang babayi kay Elias, “Karon nahibaluan ko na nga alagad gid ikaw sang Dios, kag matuod nga nagahambal ang Ginoo paagi sa imo.”
