Have Justice and Mercy
1During the fourth year that Darius was king, a message from the Lord came to me. It was the fourth day of the ninth month. That’s the month of Kislev. 2The people of Bethel wanted to ask the Lord for his blessing. So they sent Sharezer and Regem-Melek and their men. 3They went to the prophets and priests at the Lord’s temple. They asked them, “Should we mourn and go without eating in the fifth month? That’s what we’ve done for many years.”
4Then the message came to me from the Lord who rules over all. He said, 5“Ask the priests and all the people in the land a question for me. Say to them, ‘You mourned and fasted in the fifth and seventh months. You did it for the past 70 years. But did you really do it for me? 6And when you were eating and drinking, weren’t you just enjoying good food for yourselves? 7Didn’t I tell you the same thing through the earlier prophets? That was when Jerusalem and the towns around it were at rest and enjoyed success. People lived in the Negev Desert and the western hills at that time.’ ”
8Another message from the Lord came to me. 9Here is what the Lord who rules over all said to his people. “Treat everyone with justice. Show mercy and tender concern to one another. 10Do not take advantage of widows. Do not mistreat children whose fathers have died. Do not be mean to outsiders or poor people. Do not make evil plans against one another.”
11But they refused to pay attention to the Lord. They were stubborn. They turned their backs and covered their ears. 12They made their hearts as hard as the hardest stone. They wouldn’t listen to the law. They wouldn’t pay attention to the Lord’s messages. So the Lord who rules over all was very angry. After all, his Spirit had spoken to his people through the earlier prophets.
13“When I called, they did not listen,” says the Lord. “So when they called, I would not listen. 14I used a windstorm to scatter them among all the nations. They were strangers there. The land they left behind became dry and empty. No one could even travel through it. This is how they turned the pleasant land into a dry and empty desert.”
روزهٔ كاذب مردم
1در سال چهارم سلطنت داريوش پادشاه، در روز چهارم از ماه نهم يعنی ماه كيسلو، خداوند پيام ديگری به من داد.
2يهوديان شهر بيت‌ئيل، گروهی از مردان خود را به سرپرستی شراصر و رجم ملک به خانهٔ خدا فرستادند تا از خداوند طلب بركت نمايند 3و از كاهنان و انبيا بپرسند كه آيا به روزه و سوگواری خود در ماه پنجم ادامه بدهند، چنانكه در اين سالها اين كار را كرده‌اند، يا نه.
4خداوند قادر متعال به من فرمود كه اين جواب را به آنها بدهم: 5«به قوم و كاهنان بگوييد كه در اين هفتاد سالی كه در ماههای پنجم و هفتم روزه می‌گرفتند و سوگواری می‌كردند، برای خاطر من نبود. 6اكنون نيز هنگام برگزاری عيدهای مقدس، به فكر من نيستند، بلكه فقط به فكر خوردن و نوشيدن و سرگرمی خودشان هستند. 7همين هشدار را من سالها قبل وقتی هنوز اورشليم امن و آباد بود و شهرهای مجاور و جنوب آن نيز مسكونی بودند، توسط انبيا به گوش قوم رساندم.»
نتيجهٔ نافرمانی قوم از دستورات خدا
8-9سپس خداوند قادر متعال به زكريا فرمود كه اين پيام را به ايشان بدهد: «نسبت به يكديگر درستكار و با انصاف و رحيم و مهربان باشيد. 10از ظلم كردن به بيوه‌زنان و يتيمان و افراد غريب و فقير دست برداريد و برای يكديگر توطئه نچينيد. 11اجداد شما به اين پيام گوش ندادند. آنها سرپيچی نموده گوشهای خود را گرفتند تا صدايم را نشنوند. 12دلهای خود را مثل سنگ، سخت كردند و نخواستند دستوراتی را كه من با روح خود بوسيلهٔ انبیا گذشته به ايشان داده بودم بشنوند. به همين دليل بود كه خشم عظيم خود را از آسمان بر ايشان نازل كردم. 13من فرياد برآوردم ولی آنها صدايم را نشنيده گرفتند. من نيز وقتی آنها به سوی من فرياد برآوردند به دعای ايشان گوش ندادم. 14همچون گردباد آنها را در ميان قومهای دور پراكنده ساختم. دشمن سرزمين آبادشان را چنان ويران كرد كه حتی يک نفر نيز در آن باقی نماند.»
