1Lebanon, open your doors!
Then fire can burn up your cedar trees.
2Juniper trees, cry out!
The cedar trees have fallen down.
The majestic trees are destroyed.
Cry out, you oak trees of Bashan!
The thick forest has been cut down.
3Listen to the shepherds cry out!
Their rich grasslands are destroyed.
Listen to the lions roar!
The trees and bushes along the Jordan River are gone.
The Two Shepherds
4The Lord my God says, “Take care of the sheep that are set apart to be sacrificed. 5Those who buy them kill them. And they are not punished for it. Those who sell them say, ‘Praise the Lord! We’re rich!’ And their own shepherds do not spare them. 6I will no longer have pity on the people in the land,” announces the Lord. “I will hand all of them over to their neighbors and their king. They will destroy the land. And I will not save anyone from their power.”
7So I took care of the sheep set apart to be sacrificed. I took special care of those that had been treated badly. Then I got two shepherd’s staffs. I called one of them Favor. I called the other one Union. And I took care of the flock. 8In one month I got rid of three worthless shepherds.
The sheep hated me, and I got tired of them. 9So I said, “I won’t be your shepherd anymore. Let those of you who are dying die. Let those who are passing away pass away. Let those who are left eat one another up.”
10Then I got my staff called Favor. I broke it. That meant the covenant the Lord had made with all the nations was broken. 11It happened that day. The sheep that had been treated badly were watching me. They knew it was the Lord’s message.
12I told them, “If you think it is best, give me my pay. But if you don’t think so, keep it.” So they paid me 30 silver coins.
13The Lord said to me, “Throw those coins to the potter.” That amount shows how little they valued me! So I threw the 30 silver coins to the potter at the Lord’s temple.
14Then I broke my second staff called Union. That broke the family connection between Judah and Israel.
15The Lord said to me, “Now pretend to be a foolish shepherd. Get the things you need. 16I am going to raise up a shepherd over the land. He will not take care of those that are wounded. He will not look for the young ones. He will not heal those that are hurt. He will not feed the healthy ones. Instead, he will eat the best sheep. He will even tear their hooves off.
17“How terrible it will be for that worthless shepherd!
He deserts the flock.
May a sword strike his arm and his right eye!
May his powerful arm become weak!
May his right eye be totally blinded!”
نابودی قدرتمندان ظالم
1ای لبنان، دروازه‌های خود را باز كن تا آتش، درختان سرو تو11:1 درخت سرو لبنان کنايه است از قومهای قدرتمند جهان و يا پادشاهان آنها. را بسوزاند. 2ای درختان صنوبر، برای تمامی درختان سرو كه تباه شده‌اند گريه كنيد. ای بلوطهای باشان زاری كنيد، زيرا جنگل عظيم نابود شده است. 3ای حاكمان، گريه و زاری كنيد، زيرا جاه و جلال شما بر باد رفته است. غرش اين شيرهای ژيان را بشنويد، چون درهٔ اردن پرشكوهشان ويران شده است.
قضيهٔ دو چوپان
4خداوند، خدايم به من فرمود: «برو و چوپان11:4 در اينجا منظور از «چوپان»، رهبر يا پادشاه و منظور از «گوسفندان»، قوم است. گوسفندانی باش كه قرار است سربريده شوند. 5رهبران شرور، قوم مرا خريد و فروش می‌كنند. چوپانانشان آنها را با بی‌رحمی می‌فروشند و می‌گويند: ”خدا را شكر! ثروتمند شديم!“ و خريدارانشان آنها را خريده سر می‌برند بدون اينكه مجازات شوند.»
6خداوند می‌فرمايد: «من ديگر بر مردم اين سرزمين رحم نخواهم كرد، بلكه می‌گذارم آنها در چنگ رهبران شرور خودشان گرفتار شده، كشته شوند. رهبران شرور، اين سرزمين را مبدل به بيابان خواهند كرد و من مانع كارشان نخواهم شد.»
7پس من دو عصای چوپانی در دست گرفته يكی را «فيض» و ديگری را «پيوند» ناميدم و همانطور كه به من دستور داده شده بود، گله را چرانيدم. 8در عرض يک ماه، از شر سه چوپان اين گله آزاد شدم؛ ولی گوسفندان از من متنفر گشتند و من نيز از دست آنها خسته و بيزار گشتم.
9پس به آنها گفتم: «از اين به بعد چوپان شما نخواهم بود. آن كه مردنی است بگذار بميرد و آن كه كشته شدنی است بگذار كشته شود. آنهايی هم كه باقی می‌مانند بگذار همديگر را بدرند و بخورند!»
10آنگاه عصايم را كه «فيض» نام داشت شكستم تا نشان دهم كه خداوند عهدی را كه با آنها بسته بود شكسته است. 11پس در همان روز عهد شكسته شد. آنگاه كسانی كه گوسفندان را خريد و فروش می‌كردند و به من چشم دوخته بودند، متوجه شدند كه خداوند بوسيلهٔ كاری كه من كردم پيامی به آنها می‌دهد.
12من به آنها گفتم: «اگر مايليد، مزد مرا بدهيد.»
پس با سی تكه نقره11:12 قيمت يک برده سی تکه نقره بود. نگاه کنيد به خروج 21:32 و متی‌ٰ 27:3-9. مزد مرا دادند.
13خداوند به من فرمود: «اين مبلغ هنگفتی را كه در مقابل ارزشت به تو دادند، نزد كوزه‌گر بينداز!»
پس من آن سی تكه نقره را گرفتم و آن را در خانهٔ خداوند نزد كوزه‌گر انداختم. 14سپس عصای ديگرم را كه «پيوند» نام داشت شكستم تا نشان دهم كه پيوند برادری بين يهودا و اسرائيل شكسته شده است.
15آنگاه خداوند به من فرمود كه باز بروم و به كار چوپانی مشغول شوم. اين بار قرار بود نقش يک چوپان بد را ايفا كنم.
16او به من فرمود: «اين نشان می‌دهد كه من برای قوم، چوپانی تعيين می‌كنم كه نه به آنانی كه می‌ميرند اهميت می‌دهد، نه از نوزادان مراقبت می‌كند، نه زخمیان را معالجه می‌نمايد، نه سالمها را خوراک می‌دهد، و نه لنگانی را كه نمی‌توانند راه بروند بر دوش می‌گيرد؛ بلكه گوسفندان چاق را می‌خورد و سمهايشان را می‌كند. 17وای بر اين چوپان وظيفه‌نشناس كه به فكر گله نيست! شمشير خداوند بر بازو و چشم راست او فرود خواهد آمد و او را كور و ناتوان خواهد ساخت.»
