The king says to the Shulammite woman
1“You are like a prince’s daughter.
Your feet in sandals are so beautiful.
Your graceful legs are like jewels.
The hands of an artist must have shaped them.
2Your navel is like a round bowl
that always has mixed wine in it.
Your waist is like a mound of wheat
surrounded by lilies.
3Your two breasts are lovely.
They are like two young antelopes.
4Your neck is smooth and beautiful like an ivory tower.
Your eyes are like the pools of Heshbon
by the gate of Bath Rabbim.
Your nose is like the towering mountains of Lebanon
that face the city of Damascus.
5Your head is like a crown on you.
It is as beautiful as Mount Carmel.
Your hair is as smooth as purple silk.
I am captured by your flowing curls.
6You are so beautiful! You please me so much!
You are so delightful, my love!
7You are as graceful as a palm tree.
Your breasts are as sweet as the freshest fruit.
8I said, ‘I will climb the palm tree.
I’ll take hold of its fruit.’
May your breasts be as sweet as grapes on the vine.
May your breath smell like the tastiest apples.
9May your lips be like the finest wine.”
The woman says
“May my wine go straight to you, my love.
May it flow gently over our lips as we sleep.
10“I belong to you, my love.
And you long for me.
11Come, my love. Let’s go to the country.
Let’s spend the night in the villages.
12Let’s go out to the vineyards early.
Let’s go and see if the vines have budded.
Let’s find out whether their flowers have opened.
Let’s see if the pomegranate trees are blooming.
There I will give you my love.
13The mandrake flowers give off their strong smell.
All the best things are waiting for us,
new and old alike.
I’ve stored them up for you, my love.
1O babaye nga dungganon, pagkatahom sa imong mga tiil nga may sandalyas. Pagkaanindot sa mga kurba sa imong mga paa. Daw mga alahas kini nga hinimo sa hanas nga artesano.7:1 artesano: Tawong hanas nga tigbuhat ug nindot nga mga butang sama sa mga alahas, tibod, ug uban pang mga butang nga hinimo gikan sa metal, mahalong bato, ug uban pa. 2Ang imong pusod daw kopa nga dili makabsan ug lami nga bino. Ang imong hawak daw binugkos nga trigo nga nalibotan sa mga liryo. 3Ang imong dughan daw kaluha nga lating lagsaw. 4Ang imong liog daw tore nga hinimo gikan sa mga bangkil sa elepante. Ang imong mga mata sama katin-aw sa kaligoanan sa Heshbon, sa may pultahan sa Bet Rabim. Ang imong ilong daw ang bantayanang tore sa Lebanon nga nagaatubang sa Damascus. 5Ang imong ulo sama katahom sa Bukid sa Carmel. Ang imong buhok sama kanindot sa mahalong panapton. Nabihag ang hari sa katahom niini.
6Pagkatahom mo, mahal ko. Makawili ka. 7Ang imong barog sama sa kahoy nga palma, ug ang imong dughan daw sa nagpungpong nga bunga niini. 8Miingon ako, “Mosaka ako sa palma ug mohawid sa mga bunga niini.” O, ang imong dughan daw sa pungpong sa ubas ug ang kahumot sa imong gininhawa sama sa mansanas. 9Ang imong halok sama katam-is sa duga sa ubas. Kini nga duga sa ubas nagadagayday sa hinay-hinay sa baba ug ngipon sa akong hinigugma.
Ang Babaye
10Iya ako sa akong hinigugma ug ako lang ang iyang ginahandom. 11Dali, mahal ko, moadto kita sa uma, ug matulog kita taliwala sa mga bulak nga henna.7:11 mga bulak nga henna: o, mga lungsod. 12Mamangon kitag sayo ug atong tan-awon kon nanalingsing na ba ang ubas, ug namukhad na ba ang mga bulak niini. Tan-awon ta usab kon namulak na ba ang pomegranata, ug didto ihatag ko kanimo ang akong gugma. 13Nangalimyon ang kahumot sa tanom nga mandragora, ug ibabaw sa atong pultahan anaa ang tanang piniling mga butang, daan ug bag-o nga gitagana ko alang kanimo, mahal ko.
