Weeping When Babylon Falls
1After these things I saw another angel coming down from heaven. He had great authority. His glory filled the earth with light. 2With a mighty voice he shouted,
“ ‘Fallen! Babylon the Great has fallen!’ (Isaiah 21:9)
She has become a place where demons live.
She has become a den for every evil spirit.
She has become a place where every ‘unclean’ bird is found.
She has become a place where every ‘unclean’ and hated animal is found.
3All the nations have drunk
the strong wine of her terrible sins.
The kings of the earth took part in her evil ways.
The traders of the world grew rich from her great wealth.”
Warning to Run From Babylon’s Judgment
4Then I heard another voice from heaven. It said,
“ ‘Come out of her, my people.’ (Jeremiah 51:45)
Then you will not take part in her sins.
You will not suffer from any of her plagues.
5Her sins are piled up to heaven.
God has remembered her crimes.
6Do to her as she has done to others.
Pay her back double for what she has done.
Pour her a double dose of what she has poured for others.
7Give her as much pain and suffering
as the glory and wealth she gave herself.
She brags to herself,
‘I rule on a throne like a queen.
I am not a widow.
I will never mourn.’ (Isaiah 47:7,8)
8But she will be plagued by death, sadness and hunger.
In a single day she will suffer all these plagues.
She will be burned up by fire.
That’s because the Lord God who judges her is mighty.
How Terrible When Babylon Falls!
9“The kings of the earth who committed terrible sins with her will weep. They will mourn because they used to share her riches. They will see the smoke rising as she burns. 10They will be terrified by her suffering. They will stand far away from her. And they will cry out,
“ ‘How terrible! How terrible it is for you, great city!
How terrible for you, mighty city of Babylon!
In just one hour you have been destroyed!’
11“The traders of the world will weep and mourn over her. No one buys what they sell anymore. 12Here is what they had for sale.
“Gold, silver, jewels, pearls.
Fine linen, purple, silk, bright red cloth.
Every kind of citron wood.
All sorts of things made out of ivory, valuable wood, bronze, iron, marble.
13Cinnamon, spice, incense, myrrh, frankincense.
Wine, olive oil, fine flour, wheat.
Cattle, sheep, horses, carriages, and human beings sold as slaves.
14“The merchants will say, ‘The pleasure you longed for has left you. All your riches and glory have disappeared forever.’ 15The traders who sold these things became rich because of Babylon. When she suffers, they will stand far away. Her suffering will terrify them. They will weep and mourn. 16They will cry out,
“ ‘How terrible! How terrible it is for you, great city,
dressed in fine linen, purple and bright red!
How terrible for you, great city, gleaming with gold, jewels and pearls!
17In just one hour your great wealth has been destroyed!’
“Every sea captain and all who travel by ship will stand far away. So will the sailors and all who earn their living from the sea. 18They will see the smoke rising as Babylon burns. They will ask, ‘Was there ever a city like this great city?’ 19They will throw dust on their heads. They will weep and mourn. They will cry out,
“ ‘How terrible! How terrible it is for you, great city!
All who had ships on the sea
became rich because of her wealth!
In just one hour she has been destroyed!’
20“You heavens, be glad for this!
You people of God, be glad!
You apostles and prophets, be glad!
God has judged her
with the judgment she gave to you.”
Babylon’s Judgment Is Final
21Then a mighty angel picked up a huge rock. It was the size of a large millstone. He threw it into the sea. Then he said,
“That is how
the great city of Babylon will be thrown down.
Never again will it be found.
22The songs of musicians will never be heard in you again.
Gone will be the music of harps, flutes and trumpets.
No worker of any kind
will ever be found in you again.
The sound of a millstone
will never be heard in you again.
23The light of a lamp
will never shine in you again.
The voices of brides and grooms
will never be heard in you again.
Your traders were among the world’s most important people.
By your magic spell all the nations were led astray.
24You were guilty of the murder of prophets and God’s holy people.
You were guilty of the blood of all who have been killed on the earth.”
Ang Pagkagun-ob sa Babilonia
1Human niadto, nakita ko ang lain na usab nga anghel nga mikunsad gikan sa langit. Gamhanan kini nga anghel ug nahayagan ang tibuok kalibotan sa iyang kasulaw. 2Misinggit siyag kusog, “Nagun-ob na! Ang inila nga Babilonia nagun-ob na! Karon nahimo na kining puloy-anan sa mga demonyo o mga daotang espiritu, ug sa tanang matang sa langgam nga daotan ug hugaw. 3Nahitabo kini sa Babilonia tungod kay ang iyang mga lumulupyo mao ang nagtintal sa mga tawo sa tibuok kalibotan nga mosunod sa ilang mga daotang binuhatan nga gikayugtan sa Dios. Ang mga hari sa kalibotan nakighilawas sa Babilonia. Ug ang mga negosyante sa kalibotan nangadato tungod kay diha siya kanila namalit sa iyang mga kinahanglanon aron makapatuyang sa iyang mga bisyo.”
4Ug may nadungog akong lain usab nga tingog gikan sa langit nga nagaingon:
“Kamo nga akong katawhan, gawas kamo gikan nianang siyudad,
aron dili kamo makasunod sa iyang daotang buhat,
ug aron dili kamo malakip sa silot nga alang kaniya.
5Kon tapukon ang iyang mga sala sangko na kini sa langit,
kay daghan kaayo ang iyang mga gibuhat nga daotan.
Ug dili gayod kini kalimtan sa Dios.
6Kon unsa ang iyang gibuhat nga daotan ngadto sa uban mao usab ang buhaton diha kaniya,
ug doble pa gayod ang balos kaniya.
Kon unsa ang iyang gisilot sa uban, doblehon pa kana isip balos kaniya.
7Kon giunsa niya pagpasigarbo ug pagpatuyang sa iyang bahandi, mao usab ang ibalos nga kalisod ug kasubo kaniya.
Nagtuo siya nga rayna siya ug dili gayod magsubo sama sa mga biyuda.
8Tungod niini, moabot kaniya ang mga katalagman: mga kasakit, mga kasubo ug kagutom, sulod lang sa usa ka adlaw.
Human niini, sunogon siya,
tungod kay gamhanan ang Ginoong Dios nga nagahukom kaniya.
9“Ang mga hari sa kalibotan nga nakighilawas kaniya ug nagpatuyang lang sa iyang bahandi manghilak kon makita nila ang aso sa iyang pagkasunog. 10Magalantaw sila sa halayo tungod kay mahadlok sila nga maapil sa silot nga alang kaniya. Moingon sila, ‘Pagka-anugon! Pagka-anugon sa inila ug gamhanan nga siyudad sa Babilonia. Kay sa hamubo ra nga panahon18:10 hamubo ra nga panahon: sa literal, sulod sa usa ka oras. nasilotan siya!’
11“Mohilak ug maguol ang mga negosyante sa tibuok kalibotan tungod sa nahitabo niadto nga siyudad, kay wala nay mopalit sa ilang mga baligya. 12Wala nay mopalit sa ilang bulawan, plata, mahalong mga bato, ug mga perlas; ug sa ilang mahalon nga mga panapton nga puti, pulahon o seda. Wala nay mopalit sa ilang kahoy nga humot, sa ilang galamiton nga hinimo gikan sa bangkil sa elepante, sa mga mahalon nga kahoy, sa bronsi, sa puthaw, ug sa marmol. 13Ug wala nay mopalit sa ilang mga baligya nga mga pahumot nga sama sa cinamon, insenso, mira, ug uban pa. Wala nay mopalit sa ilang bino, lana, harina ug trigo; sa ilang mga baka, karnero, kabayo, ug karwahe; ug bisan sa ilang mga ulipon. 14Moingon ang mga negosyante sa siyudad sa Babilonia, ‘Ang tanang mga butang nga imong gipanghandom nga maangkon nangawala na. Ang tanan mong mga bahandi ug kabtangan nga gipasigarbo nawala, ug kining tanan dili mo na makita pag-usab!’ 15Ang mga negosyante nga nangadato tungod sa ilang negosyo niadtong siyudad manindog didto sa halayo tungod kay mahadlok sila nga maapil sa silot nga alang kaniya. Mohilak sila ug maguol, 16ug moingon, ‘Pagka-anugon! Pagka-anugon nianang inila nga siyudad! Kaniadto ang mga tawo diha nagsul-ob ug mahalon nga mga panapton nga puti ug pulahon, ug nagsul-ob usab silag bulawan, mahalong mga bato, ug mga perlas! 17Apan sa hamubo lang nga panahon nawala ang tanan niya nga bahandi!’
“Molantaw sa halayo ang mga kapitan sa mga barko ug ang ilang mga tripulante, hasta ang mga pasahero ug ang tanan nga nanginabuhi diha sa dagat. 18Samtang naglantaw sila sa aso tungod sa pagkasunog sa siyudad mosinggit sila, ‘Wala gayoy siyudad nga sama niana kainila nga siyudad!’ 19Tungod sa ilang kasubo sabwagan nilag abog ang ilang mga ulo ug manghilak nga mag-ingon, ‘Pagka-anugon! Pagka-anugon nianang inila nga siyudad! Tungod sa iyang bahandi nangadato ang tanan nga adunay mga sakyanan sa dagat! Apan sa hamubo lang nga panahon nawala ang tanan!’
20“Busa kamong tanan nga anaa sa langit, paglipay kamo tungod sa nahitabo niadtong siyudad. Paglipay usab kamong mga propeta, mga apostoles, ug mga katawhan sa Dios, tungod kay gihukman na siya sa Dios sa iyang gipangbuhat kaninyo!”
21Unya, may usa ka anghel nga gamhanan nga mipunit ug bato nga ang gidak-on sama sa dako nga galingan, ug gilabay ngadto sa dagat ug miingon, “Sama niini ang pagkawala sa inila nga siyudad sa Babilonia, kay dili na gayod kini makita pa pag-usab. 22Dili na gayod madungog sa maong siyudad ang mga tugtog sa mga mag-aalpa, mga magpaplawta, mga magtutrumpeta, ug tingog sa mga mag-aawit. Dili na usab makita nga adunay nagatrabaho sa bisan unsa nga matang sa trabaho. Ug wala nay madungog didto nga nagagaling. 23Wala na gayoy suga nga makita. Wala nay madungog nga tingog sa mga bag-ong kinasal. Gisilotan ang Babilonia tungod kay ang iyang mga negosyante hilabihan ka mapahitas-on, ug ang mga salamangkiro nanglimbong sa mga tawo sa tibuok kalibotan.
24“Ug dili kay kana lang, sila usab ang sad-an sa pagpatay sa mga propeta, sa mga katawhan sa Dios, ug ingon man niadtong tanang mga tawo nga gipamatay sa tibuok kalibotan.”
