Psalm 78
A maskil of Asaph.
1My people, listen to my teaching.
Pay attention to what I say.
2I will open my mouth and tell a story.
I will speak about things that were hidden.
They happened a long time ago.
3We have heard about them and we know them.
Our people who lived before us have told us about them.
4We won’t hide them from our children.
We will tell them to those who live after us.
We will tell them what the Lord has done that is worthy of praise.
We will talk about his power and the wonderful things he has done.
5He gave laws to the people of Jacob.
He gave Israel their law.
He commanded our people who lived before us
to teach his laws to their children.
6Then those born later would know his laws.
Even their children yet to come would know them.
And they in turn would tell their children.
7Then they would put their trust in God.
They would not forget what he had done.
They would obey his commands.
8They would not be like their people who lived long ago.
Those people were stubborn. They refused to obey God.
They turned away from him.
Their spirits were not faithful to him.
9The soldiers of Ephraim were armed with bows.
But they ran away on the day of battle.
10They didn’t keep the covenant God had made with them.
They refused to live by his law.
11They forgot what he had done.
They didn’t remember the wonders he had shown them.
12He did miracles right in front of their people who lived long ago.
At that time they were living in Egypt, in the area of Zoan.
13God parted the Red Sea and led them through it.
He made the water stand up like a wall.
14He guided them with the cloud during the day.
He led them with the light of a fire all night long.
15He broke the rocks open in the desert.
He gave them as much water as there is in the oceans.
16He brought streams out of a rocky cliff.
He made water flow down like rivers.
17But they continued to sin against him.
In the desert they refused to obey the Most High God.
18They were stubborn and tested God.
They ordered him to give them the food they wanted.
19They spoke against God. They said,
“Can God really put food on a table in the desert?
20It is true that he struck the rock, and streams of water poured out.
Huge amounts of water flowed down.
But can he also give us bread?
Can he supply meat for his people?”
21When the Lord heard what they said, he was very angry.
His anger broke out like fire against the people of Jacob.
He became very angry with Israel.
22That was because they didn’t believe in God.
They didn’t trust in his power to save them.
23But he gave a command to the skies above.
He opened the doors of the heavens.
24He rained down manna for the people to eat.
He gave them the grain of heaven.
25Mere human beings ate the bread of angels.
He sent them all the food they could eat.
26He made the east wind blow from the heavens.
By his power he caused the south wind to blow.
27He rained down meat on them like dust.
He sent them birds like sand on the seashore.
28He made the birds come down inside their camp.
The birds fell all around their tents.
29People ate until they couldn’t eat any more.
He gave them what they had wanted.
30But even before they had finished eating, God acted.
He did it while the food was still in their mouths.
31His anger rose up against them.
He put to death the strongest among them.
He struck down Israel’s young men.
32But even after all that, they kept on sinning.
Even after the wonderful things he had done, they still didn’t believe.
33So he brought their days to an end like a puff of smoke.
He ended their years with terror.
34Every time God killed some of them, the others would seek him.
They gladly turned back to him again.
35They remembered that God was their Rock.
They remembered that God Most High had set them free.
36But they didn’t mean it when they praised him.
They lied to him when they spoke.
37They turned away from him.
They weren’t faithful to the covenant he had made with them.
38But he was full of tender love.
He forgave their sins
and didn’t destroy his people.
Time after time he held back his anger.
He didn’t let all his burning anger blaze out.
39He remembered that they were only human.
He remembered they were only a breath of air
that drifts by and doesn’t return.
40How often they refused to obey him in the desert!
How often they caused him sorrow in that dry and empty land!
41Again and again they tested God.
They made the Holy One of Israel sad and angry.
42They didn’t remember his power.
They forgot the day he set them free
from those who had treated them so badly.
43They forgot how he had shown them his signs in Egypt.
They forgot his miracles in the area of Zoan.
44He turned the river of Egypt into blood.
The people of Egypt couldn’t drink water from their streams.
45He sent large numbers of flies that bit them.
He sent frogs that destroyed their land.
46He gave their crops to the grasshoppers.
He gave their food to the locusts.
47He destroyed their vines with hail.
He destroyed their fig trees with sleet.
48He killed their cattle with hail.
Their livestock were struck by lightning.
49Because he was so angry with Egypt, he caused them to have great trouble.
In his great anger he sent destroying angels against them.
50God prepared a path for his anger.
He didn’t spare their lives.
He gave them over to the plague.
51He killed the oldest son of each family in Egypt.
He struck down the oldest son in every house in the land of Ham.
52But he brought his people out like a flock.
He led them like sheep through the desert.
53He guided them safely, and they weren’t afraid.
But the Red Sea swallowed up their enemies.
54And so he brought his people to the border of his holy land.
He led them to the central hill country he had taken by his power.
55He drove out the nations to make room for his people.
He gave to each family a piece of land to pass on to their children.
He gave the tribes of Israel a place to make their homes.
56But they tested God.
They refused to obey the Most High God.
They didn’t keep his laws.
57They were like their people who lived long ago.
They turned away from him and were not faithful.
They were like a bow that doesn’t shoot straight.
They couldn’t be trusted.
58They made God angry by going to their high places.
They made him jealous by worshiping the statues of their gods.
59When God saw what the people were doing, he was very angry.
He turned away from them completely.
60He deserted the holy tent at Shiloh.
He left the tent he had set up among his people.
61He allowed the ark to be captured.
Into the hands of his enemies he sent the ark where his glory rested.
62He let his people be killed by swords.
He was very angry with them.
63Fire destroyed their young men.
Their young women had no one to marry.
64Their priests were killed by swords.
Their widows weren’t able to weep.
65Then the Lord woke up as if he had been sleeping.
He was like a warrior waking up from the deep sleep caused by wine.
66He drove back his enemies.
He put them to shame that will last forever.
67He turned his back on the tents of the people of Joseph.
He didn’t choose to live in the tribe of Ephraim.
68Instead, he chose to live in the tribe of Judah.
He chose Mount Zion, which he loved.
69There he built his holy place as secure as the heavens.
He built it to last forever, like the earth.
70He chose his servant David.
He took him from the sheep pens.
71He brought him from tending sheep
to be the shepherd of his people Jacob.
He made him the shepherd of Israel, his special people.
72David cared for them with a faithful and honest heart.
With skilled hands he led them.
Salmo 7878:0 Salmo 78 Ang ulohan sa Hebreo: Ang “maskil” ni Asaf.
Ang Paggiya sa Dios sa Iyang mga Katawhan
1Mga katagilungsod,78:1 Mga katagilungsod: o, Mga katawhan ko. pamatia ninyo ang akong mga katudloanan.
2Tudloan ko kamo pinaagi sa sambingay.
Suginlan ko kamo sa mga tinagong mga kamatuoran kaniadto
3nga nadungog na nato ug nahibaloan,
tungod kay gisugilon na kini kanato sa atong mga katigulangan.
4Dili nato kini itago sa atong mga kabataan;
isugilon nato kini sa mosunod nga mga henerasyon.
Suginlan nato sila sa gahom sa Ginoo ug sa iyang dalaygon ug katingalahang mga buhat.
5Gihatagan niya ug kasugoan ang katawhan sa Israel nga mga kaliwat ni Jacob.
Gimandoan niya ang atong mga katigulangan nga itudlo kini sa ilang mga kabataan,
6aron ang sunod nga mga henerasyon makahibalo usab niini,
ug ikatudlo usab nila kini sa ilang mga kabataan.
7Pinaagi niini mosalig sila sa Dios ug dili nila kalimtan ang iyang gipanghimo,
ug tumanon nila ang iyang mga sugo.
8Dili sila mahisama sa ilang mga katigulangan nga mga gahig ulo, masinupakon, dili matinud-anon sa Dios, ug dili maunongon kaniya.
9Ang mga sundalo sa Efraim, bisan sangkap sa mga pana, nangatras sa panahon sa gira.
10Wala nila tumana ang ilang kasabotan sa Dios;
wala nila sunda ang iyang kasugoan.
11Gikalimtan nila ang katingalahang mga buhat nga iyang gipakita kanila.
12Naghimo ang Dios ug milagro didto sa Zoan, sa yuta sa Ehipto
ug nakita kini sa atong78:12 atong: sa Hebreo, ilang, nga mao ang mosunod nga henerasyon. Tan-awa ang bersikulo 6-8. mga katigulangan.
13Gitunga niya ang dagat ug gipalatas sila;
gihimo niya ang tubig nga daw mga paril.
14Sa adlaw, gigiyahan niya sila pinaagi sa panganod,
ug sa gabii, gigiyahan niya sila pinaagi sa kahayag sa kalayo.
15Gipaliki niya ang mga bato sa kamingawan ug miagas ang tubig.
Gipatuyangan niya silag inom sa tubig nga daw sa naggikan sa kinahiladman sa yuta.
16Gipabuhagay niya ang tubig gikan sa bato, ug midagayday kini nga daw suba.
17Apan ang atong mga katigulangan nagpadayon sa pagpakasala batok kaniya.
Didto sa kamingawan misukol sila sa Labing Halangdong Dios.
18Gituyo nila ang pagsulay sa Dios pinaagi sa pagpangayo sa gipangandoy nila nga kalan-on.
19Giinsulto nila ang Dios pinaagi sa pag-ingon, “Makapakaon ba ang Dios kanato sa kamingawan?
20Tinuod nga gihapak niya ang bato ug mibuhagay ang tubig,
apan makahatag ba siyag pan ug karne kanato nga iyang katawhan?”
21Busa napungot ang Ginoo sa pagkadungog niya niini.
Sa iyang kasuko sa mga Israelinhon, nga mga kaliwat ni Jacob, giataki niya sila pinaagi sa kalayo.
22Kay wala silay pagtuo kaniya, ug wala sila mosalig nga luwason niya sila.
23Apan bisan pa niana, gimandoan niya ang langit nga moabli,
24ug gipaulanan niya sila ug pagkaon nga gitawag ug manna.
Gihatag niya kanila ang pagkaon nga gikan sa langit aron ilang kan-on.
25Mikaon silang tanan sa pagkaon sa mga anghel.
Gipadad-an sila sa Dios ug abunda nga pagkaon.
26Gipahuyop sa Dios ang hangin nga gikan sa sidlakan ug sa habagatan pinaagi sa iyang gahom.
27Ug gipadagsaan niya sila ug mga langgam nga sama kadaghan sa balas sa baybayon.
28Gipatugpa niya kini sa palibot sa ilang mga tolda didto sa ilang kampo.
29Busa mikaon sila ug nangabusog, kay gihatag sa Dios kanila ang ilang gipangandoy.
30Apan samtang nangaon pa sila ug wala pa matagbaw,
31nasuko ang Dios kanila.
Gipamatay niya ang himsog ug kusgang mga batan-on sa Israel.
32Bisan pa niining tanan niyang gipanghimo, nagpadayon sila pagpakasala. Bisan sa mga milagro nga iyang gipangbuhat, wala sila motuo kaniya.
33Busa gitapos niya ang ilang kinabuhi pinaagi sa kalit nga kalaglagan.
34Sa dihang gipatay niya ang uban kanila, ang nahibilin nangandoy kaniya.
Naghinulsol sila ug midangop kaniya.
35Nahinumdom sila nga ang Labing Halangdong Dios mao ang ilang salipdanan nga bato ug manluluwas.
36Apan kutob lang sa baba ang ilang gipanulti; ug namakak sila.
37Dili sila maunongon kaniya;
wala sila nagmatinumanon sa kasabotan nga gihatag sa Dios kanila.
38Apan bisan pa niini, maloloy-on ang Dios.
Gipasaylo niya ang ilang mga sala ug wala niya sila laglaga.
Sa daghang higayon gipugngan niya ang iyang kasuko bisan labihan na gayod ang iyang kapungot.
39Nahinumdoman niya nga sila mga tawo lamang nga lumalabay sama sa hangin.
40Sa makadaghang higayon gisupak ug gipasubo nila ang Dios didto sa kamingawan.
41Kanunay nila siyang gisulayan;
gipasakitan gayod nila ang pagbati sa Balaang Dios sa Israel.
42Gikalimtan nila ang iyang gahom nga gipakita sa dihang giluwas niya sila sa ilang mga kaaway,
43ug ang gihimo niya nga mga milagro ug katingalahang mga buhat didto sa Zoan, sa yuta sa Ehipto.
44Gihimo niyang dugo ang mga suba sa mga Ehiptohanon,
ug tungod niini dili sila makainom.
45Nagpadala siya ug labihan kadaghang mga langaw sa pagpaantos kanila,
ug mga baki sa pagdaot sa ilang mga yuta.
46Gipakaon niya sa mga dulon ang ilang mga tanom ug mga abot.
47Gipamatay niya ang ilang mga ubas ug mga kahoy nga igos pinaagi sa ulan nga ice.
48Gipamatay niya ang ilang mga hayop pinaagi sa kilat ug sa pagpaulan ug ice.
49Tungod sa iyang labihan nga kasuko kanila,
gipadad-an niya sila ug mga anghel sa paglaglag kanila.
50Wala niya pugngi ang iyang kasuko;
wala niya sila luwasa sa kamatayon,
kondili gipamatay hinuon niya sila pinaagi sa mga katalagman.
51Gipamatay niya ang tanang kamagulangang anak nga lalaki sa Ehipto—ang lugar sa mga kaliwat ni Ham.
52Unya gipagawas niya gikan sa Ehipto ang iyang katawhan nga daw panon sa mga karnero,
ug gigiyahan niya sila sa kamingawan.
53Giubanan niya sila, busa wala sila mahadlok.
Apan ang ilang mga kaaway nangalumos sa dagat.
54Gidala niya sila sa yuta nga iyang gigahin, didto sa bukid nga iyang giilog pinaagi sa iyang gahom.
55Giabog niya ang mga lumulupyo didto pahilayo sa iyang katawhan,
ug gibahin-bahin niya ang maong yuta sa mga tribo sa Israel aron ilang panag-iyahan,
ug gipapuyo niya sila didto.
56Apan gisulayan nila ang Labing Halangdong Dios ug misupak sila kaniya.
Wala nila tumana ang iyang mga sugo.
57Nagpahilayo sila ug nagluib sa Dios sama sa ilang mga katigulangan.
Dili sila kasaligan sama sa depektado nga pana.
58Gipapangabugho ug gipalagot nila ang Dios tungod sa ilang mga simbahanan diha sa habog nga mga dapit ug sa ilang mga dios-dios.
59Nahibaloan78:59 Nahibaloan: sa literal, Nadunggan. sa Dios kining gihimo sa mga Israelinhon,
busa nasuko siya ug gisalikway niya sila sa hingpit.
60Gibiyaan niya ang iyang tolda sa Shilo nga maoy iyang pinuy-anan dinhi sa kalibotan.
61Gitugotan niya nga ilogon sa kaaway ang sudlanan sa Kasabotan nga simbolo sa iyang pagkagamhanan ug pagkahalangdon.
62Nasuko siya sa iyang katawhan nga iyang gipanag-iyahan,
busa gipapatay niya sila pinaagi sa gira.
63Gilamoy sa kalayo ang ilang batan-ong mga lalaki,
busa wala nay mabana ang ilang mga dalaga.
64Nangamatay sa gira ang ilang mga pari,
ug ang ilang mga biyuda dili makahimo sa pagbangotan alang kanila.
65Unya daw sa nahigmata ang Ginoo;
sama siya sa usa ka kusgang tawo nga naisog tungod sa bino.
66Giabog niya ang iyang mga kaaway;
gipakaulawan niya sila sa walay kataposan.
67Wala niya pilia ang tribo ni Efraim78:67 Wala… Efraim: Ang buot ipasabot, Wala niya pilia ang ilang dapit nga mahimong sentro sa pagsimba ug diin mohari ang iyang pinili nga hari. nga mga kaliwat ni Jose.
68Gipili hinuon niya ang tribo ni Juda ug ang Bukid sa Zion nga iyang gimahal.
69Didto gitukod niyang sama sa langit ug sa yuta ang iyang templo—lig-on hangtod sa kahangtoran.
70-71Gipili sa Dios si David nga mahimong iyang alagad.
Gikuha niya siya gikan sa pagkamagbalantay sa karnero ug gihimong hari sa Israel, ang katawhan nga iyang gipanag-iyahan.
Sama sa usa ka magbalantay sa mga karnero,
72matinud-anong giatiman ni David ang mga Israelinhon,
ug gipangulohan niya sila sa maalamon nga paagi.
