Psalm 50
A psalm of Asaph.
1The Mighty One, God, the Lord, speaks.
He calls out to the earth
from the sunrise in the east
to the sunset in the west.
2From Zion, perfect and beautiful,
God’s glory shines out.
3Our God comes, and he won’t be silent.
A burning fire goes ahead of him.
A terrible storm is all around him.
4He calls out to heaven and earth to be his witnesses.
Then he judges his people.
5He says, “Gather this holy people around me.
They made a covenant with me by offering a sacrifice.”
6The heavens announce that what God decides is right.
That’s because he is a God of justice.
7God says, “Listen, my people, and I will speak.
I will be a witness against you, Israel.
I am God, your God.
8I don’t bring charges against you because of your sacrifices.
I don’t bring charges because of the burnt offerings you always bring me.
9I don’t need a bull from your barn.
I don’t need goats from your pens.
10Every animal in the forest already belongs to me.
And so do the cattle on a thousand hills.
11I own every bird in the mountains.
The insects in the fields belong to me.
12If I were hungry, I wouldn’t tell you.
The world belongs to me. And so does everything in it.
13Do I eat the meat of bulls?
Do I drink the blood of goats?
14Bring me thank offerings, because I am your God.
Carry out the promises you made to me, because I am the Most High God.
15Call out to me when trouble comes.
I will save you. And you will honor me.”
16But here is what God says to a sinful person.
“What right do you have to speak the words of my laws?
How dare you speak the words of my covenant!
17You hate my teaching.
You turn your back on what I say.
18When you see a thief, you join him.
You make friends with those who commit adultery.
19You use your mouth to speak evil.
You use your tongue to spread lies.
20You are a witness against your brother.
You always tell lies about your own mother’s son.
21When you did these things, I kept silent.
So you thought I was just like you.
But now I’m going to bring you to court.
I will bring charges against you.
22“You who forget God, think about this.
If you don’t, I will tear you to pieces.
No one will be able to save you.
23People who sacrifice thank offerings to me honor me.
To those who are without blame I will show my power to save.”
Salmo 5050 Salmo 50 Ang unang mga salita sa Hebreo: Ang awit na isinulat ni Asaf.
Ang Tunay na Pagsamba
1Ang Panginoong Dios na makapangyarihan ay nagsasalita at nananawagan sa lahat ng tao sa buong mundo.
2Nagliliwanag siya mula sa Zion,
ang magandang lungsod na walang kapintasan.
3Darating ang Dios at hindi lang siya basta mananahimik.
Sa unahan niyaʼy may apoy na nagngangalit,
at may bagyong ubod ng lakas sa kanyang paligid.
4Tinawag niya ang buong langit at mundo para sumaksi
sa paghatol niya sa kanyang mga mamamayan.
5Sinabi niya, “Tipunin sa aking harapan ang mga tapat kong pinili
na nakipagkasundo sa akin sa pamamagitan ng paghahandog.”
6Inihahayag ng kalangitan na ang Dios ay matuwid,
dahil siya nga ang Dios na may karapatang mamuno at humatol.
7Sinabi pa ng Dios, “Kayong mga mamamayan ko,
pakinggan ninyo ang aking sasabihin!
Ako ang Dios, na inyong Dios.
Sasaksi ako laban sa inyo, mga taga-Israel!
8Hindi dahil sa inyong mga sinusunog na handog
na palagi ninyong iniaalay sa akin.
9Hindi ko kailangan ang inyong mga baka50:9 baka: sa literal, toro. at mga kambing.
10Sapagkat akin ang lahat ng hayop:
ang mga hayop sa gubat at ang mga baka sa libu-libong mga burol.
11Kilala ko rin ang lahat ng ibon sa mga bundok,
at ang lahat ng hayop sa parang ay akin.
12Kung magutom man ako, hindi ako hihingi sa inyo ng pagkain,
dahil ang daigdig at ang lahat ng nasa loob nito ay akin.
13Kumakain ba ako ng karne ng toro?
Hindi!
Umiinom ba ako ng dugo ng kambing?
Hindi!
14Ang kailangan kong handog ay ang inyong pasasalamat
at ang pagtupad sa mga ipinangako ninyo sa akin na Kataas-taasang Dios.
15Tumawag kayo sa akin sa oras ng inyong kagipitan.
At ililigtas ko kayo at akoʼy pararangalan ninyo.”
16Ngunit sinabi ng Dios sa mga masama,
“Wala kayong karapatang banggitin ang aking mga kautusan at kasunduan!
17Namumuhi kayo sa aking pagdidisiplina.
Hindi ninyo pinapansin ang mga sinasabi ko.
18Kapag nakakita kayo ng magnanakaw,
nakikipagkaibigan kayo sa kanya at nakikisama rin kayo sa mga nakikiapid.
19Lagi kayong nagsasalita ng masama at kay dali para sa inyong magsinungaling.
20Sinisiraan ninyo ang inyong mga kapatid.
21Hindi ako kumibo nang gawin ninyo ang mga bagay na ito,
kaya inakala ninyong katulad din ninyo ako.
Ngunit sasawayin ko kayo at ipapakita ko sa inyo kung gaano kayo kasama.
22Pakinggan ninyo ito, kayong mga nakalimot sa Dios,
dahil kung hindi ay lilipulin ko kayo at walang makapagliligtas sa inyo.
23Ang naghahandog sa akin ng pasasalamat ay pinaparangalan ako
at ang nag-iingat sa kanyang pag-uugali ay ililigtas ko.”
