Psalm 49
For the director of music. A psalm of the Sons of Korah.
1Hear this, all you nations.
Listen, all you who live in this world.
2Listen, people, whether you are ordinary or important.
Listen, people, whether you are rich or poor.
3My mouth will speak wise words.
What I think about in my heart will give you understanding.
4I will pay attention to a proverb.
I will explain my riddle as I play the harp.
5Why should I be afraid when trouble comes?
Why should I fear when sinners are all around me?
They are the kind of people who want to take advantage of me.
6They trust in their wealth.
They brag about how rich they are.
7No one can pay for the life of anyone else.
No one can give God what that would cost.
8The price for a life is very high.
No payment is ever enough.
9No one can pay enough to live forever
and not rot in the grave.
10Everyone can see that even wise people die.
People who are foolish and who have no sense also pass away.
All of them leave their wealth to others.
11Their tombs will remain their houses forever.
Their graves will be their homes for all time to come.
Naming lands after themselves won’t help either.
12Even though people may be very rich, they don’t live on and on.
They are like the animals. They die.
13That’s what happens to those who trust in themselves.
It also happens to their followers, who agree with what they say.
14They are like sheep and will end up in the grave.
Death will be their shepherd.
But when honest people come to power, a new day will dawn.
The bodies of sinners will waste away in the grave.
They will end up far away from their princely houses.
15But God will save me from the place of the dead.
He will certainly take me to himself.
16Don’t get too upset when other people become rich.
Don’t be troubled when they become more and more wealthy.
17They won’t take anything with them when they die.
Their riches won’t go down to the grave with them.
18While they lived, they believed they were blessed.
People praised them when things were going well for them.
19But they will die, like their people of long ago.
They will never again see the light of life.
20People who have riches but don’t understand
are like the animals. They die.
Salmo 49Salmo 49 Ang titulo sa Hebreo: Ang kanta nga ginsulat sang mga anak ni Kora. Sa direktor sang mga manugkanta.
Ang Kabuangan sang Pagsalig sa Manggad
1Magpamati kamo, tanan kamo nga mga katawhan nga nagapuyo diri sa kalibutan,
2dungganon man ukon kubos, manggaranon man ukon imol.
3Magahambal ako nga may kaalam kag magahunahuna ako sing mga mapuslanon.
4Mamati ako sang mga hulubaton kag isaysay ko ang ila kahulugan samtang ginatukar ko ang arpa.
5Wala ako mahadlok kon mag-abot ang katalagman,
kon libutan ako sang malaot kag dayaon nga mga tawo
6nga nagasalig kag nagapabugal sa ila manggad.
7Ang isa ka tawo indi gid makasarang sa pagbayad sa Dios para sa kabuhi sang iban ukon para sa iya kabuhi.
8Tungod kay puwerte kamahal sang kabuhi;
wala gid sing bayad nga makaigo
9agod mabuhi ang tawo sa wala sing katapusan kag indi na mapatay.
10Kay makita sang tanan nga bisan ang mga maalam nagakalamatay, amo man ang mga buang-buang kag mga balingag.
Kag kon mapatay na sila ibilin lang nila ang ila manggad sa iban.
11Ang ila lulubngan49:11 lulubngan: Amo ini sa Septuagint kag sa Syriac. Sa Hebreo, hunahuna. amo ang ila mangin balay sa wala sing katapusan.
Dira sila magaestar hasta san-o bisan nga may ginapanag-iyahan sila nga mga duta.
12Bisan nga manggaranon pa ang tawo, mapatay lang siya gihapon pareho sa mga sapat.
13Amo ini ang dangatan sang mga tawo nga nagasalig sa ila kaugalingon,
kag amo man ang dangatan sang mga nagasunod kag nagapati sa ila ginasiling.
14Napat-od na nga mapatay sila pareho sa mga karnero.
Kag ang kamatayon amo ang magatuytoy sa ila sa lulubngan49:14 lulubngan: ukon, lugar sang mga patay.
pareho sa manugbantay nga nagatuytoy sa mga karnero.
(Sa adlaw sang pagluwas sang Dios,49:14 Sa adlaw sang pagluwas sang Dios: sa literal, Sa kaagahon. magagahom sa ila ang mga nagakabuhi sing husto.)
Ang ila mga bangkay magakaladunot.
Ang lulubngan amo ang ila mangin elistaran.49:14 Ang lulubngan… elistaran: ukon, sa lulubngan nga malayo sa ila elistaran.
15Pero ako luwason sang Dios sa gahom sang kamatayon, kay kuhaon niya ako.
16Indi ka magkatublag49:16 magkatublag: ukon, mahisa. kon ang iban nagamanggaranon,
kon ang manggad sang ila pamilya nagadugang pa gid.
17Kay indi nila ina madala kon mapatay sila;
ang ila manggad indi nila madala sa lulubngan.
18Bisan pa sa ila nga pagkabuhi ginakabig nila ang ila kaugalingon nga ginpakamaayo sang Dios,
kag ginadayaw sila sang mga tawo tungod kay mainuswagon sila,
19isimpon man sila gihapon sa ila mga katigulangan nga nagkalamatay na,
didto sa lugar nga indi nila makita ang kasanag.
20Ang manggaranon nga tawo nga wala sing paghangop sa kamatuoran mapatay pareho sa mga sapat.
