Book II
Psalms 42–72
Psalm 42
For the director of music. A maskil of the Sons of Korah.
1A deer longs for streams of water.
God, I long for you in the same way.
2I am thirsty for God. I am thirsty for the living God.
When can I go and meet with him?
3My tears have been my food
day and night.
All day long people say to me,
“Where is your God?”
4When I remember what has happened,
I tell God all my troubles.
I remember how I used to walk to the house of God.
The Mighty One guarded my steps.
We shouted with joy and praised God
as we went along with the joyful crowd.
5My spirit, why are you so sad?
Why are you so upset deep down inside me?
Put your hope in God.
Once again I will have reason to praise him.
He is my Savior and my God.
6My spirit is very sad deep down inside me.
So I will remember you here where the Jordan River begins.
I will remember you here on the Hermon mountains
and on Mount Mizar.
7You have sent wave upon wave of trouble over me.
It roars down on me like a waterfall.
All your waves and breakers have rolled over me.
8During the day the Lord sends his love to me.
During the night I sing about him.
I say a prayer to the God who gives me life.
9I say to God my Rock,
“Why have you forgotten me?
Why must I go around in sorrow?
Why am I treated so badly by my enemies?”
10My body suffers deadly pain
as my enemies make fun of me.
All day long they say to me,
“Where is your God?”
11My spirit, why are you so sad?
Why are you so upset deep down inside me?
Put your hope in God.
Once again I will have reason to praise him.
He is my Savior and my God.
کۆکراوەی بەشی دووەم
زەبوورەکانی 42–72
زەبووری 42
بۆ سەرۆکی کۆمەڵی مۆسیقاژەنان، هۆنراوەیەکی کوڕانی قۆرەح
1چۆن ئاسک بە پەرۆشە بۆ ئاوی ڕووبار،
ئەی خودایە، گیانی منیش بە پەرۆشە بۆ تۆ.
2گیانم تینووی خودایە، خودای زیندوو.
کەی دێم و بە دیداری خودا شاد دەبم42:2 لە ئەمادەگی خودا لە پەرستگا دەبم.؟
3بە شەو و ڕۆژ فرمێسکەکانم بوون بە خۆراکم،
لە کاتێکدا بە درێژایی ڕۆژ پێم دەڵێن: «کوا خوداکەت؟»
4هەناوم دەتوێتەوە ئەو کاتەی دێتەوە یادم:
چۆن لەگەڵ کۆمەڵانی خەڵکدا دەڕۆیشتین،
بەرەو ماڵی خودا پێشڕەویانم دەکرد،
بە هەلهەلە و ستایشکردنەوە لەناو کۆمەڵی جەژنگێڕان.
5ئەی گیانی من بۆچی خەمباریت؟
بۆ لە ناخمدا پەرێشانیت؟
ئومێدت بە خودا هەبێت،
چونکە هەر ستایشی ئەو دەکەم،
ئەو ڕزگارکەر و خودامە.
6گیانم خەمبارە لە ناخم،
بۆیە یادت دەکەمەوە
لە لای ڕووباری ئوردون،
لە بەرزاییەکانی حەرمۆنەوە42:6 بەرزترین شاخە لە سوریا، نزیکە 75 کم لە باکووری دەریاچەی جەلیل بووە.، لە کێوی میچعارەوە.
7قووڵایی بانگی قووڵایی دەکات،
بە دەم خوڕەی تاڤگەکانتەوە،
هەموو شەپۆلەکانت و تەوژمەکانت بەسەرمدا کەوتوون.
8بە ڕۆژ یەزدان خۆشەویستییە نەگۆڕەکەی ئاراستە دەکات،
بە شەویش سروودی ئەو لەسەر لێومە،
نوێژێکە بۆ خودای ژیانم.
9خودا، کە تاشەبەردی منە، پێی دەڵێم:
«بۆچی لە یادت کردووم؟
بۆچی دەبێت بناڵێنم،
بچەوسێمەوە بە دەست دوژمنانم؟»
10بە تێکشکانی ئێسقانەکانم
ناحەزانم توانجم تێدەگرن،
بە درێژایی ڕۆژ پێم دەڵێن: «کوا خوداکەت؟»
11ئەی گیانی من بۆچی خەمباریت؟
بۆ لە ناخمەوە پەرێشانیت؟
ئومێدت بە خودا هەبێت،
چونکە من هەر ستایشی ئەو دەکەم،
ئەو ڕزگارکەر و خودامە.
