Psalm 139
For the director of music. A psalm of David.
1Lord, you have seen what is in my heart.
You know all about me.
2You know when I sit down and when I get up.
You know what I’m thinking even though you are far away.
3You know when I go out to work and when I come back home.
You know exactly how I live.
4Lord, even before I speak a word,
you know all about it.
5You are all around me, behind me and in front of me.
You hold me safe in your hand.
6I’m amazed at how well you know me.
It’s more than I can understand.
7How can I get away from your Spirit?
Where can I go to escape from you?
8If I go up to the heavens, you are there.
If I lie down in the deepest parts of the earth, you are also there.
9Suppose I were to rise with the sun in the east.
Suppose I travel to the west where it sinks into the ocean.
10Your hand would always be there to guide me.
Your right hand would still be holding me close.
11Suppose I were to say, “I’m sure the darkness will hide me.
The light around me will become as dark as night.”
12Even that darkness would not be dark to you.
The night would shine like the day,
because darkness is like light to you.
13You created the deepest parts of my being.
You put me together inside my mother’s body.
14How you made me is amazing and wonderful.
I praise you for that.
What you have done is wonderful.
I know that very well.
15None of my bones was hidden from you
when you made me inside my mother’s body.
That place was as dark as the deepest parts of the earth.
When you were putting me together there,
16your eyes saw my body even before it was formed.
You planned how many days I would live.
You wrote down the number of them in your book
before I had lived through even one of them.
17God, your thoughts about me are priceless.
No one can possibly add them all up.
18If I could count them,
they would be more than the grains of sand.
If I were to fall asleep counting and then wake up,
you would still be there with me.
19God, I wish you would kill the people who are evil!
I wish those murderers would get away from me!
20They are your enemies. They misuse your name.
They misuse it for their own evil purposes.
21Lord, I really hate those who hate you!
I really hate those who rise up against you!
22I have nothing but hatred for them.
I consider them to be my enemies.
23God, see what is in my heart.
Know what is there.
Test me.
Know what I’m thinking.
24See if there’s anything in my life you don’t like.
Help me live in the way that is always right.
Salmo 139139:0 Salmo 139 Ang ulohan sa Hebreo: Ang awit alang sa maestro sa mga mag-aawit. Awit kini ni David.
Ang Hingpit nga Kahibalo ug Pag-atiman sa Dios
1Ginoo, gisusi mo ako ug nakaila ka kanako.
2Nahibalo ka kon kanus-a ako molingkod o motindog.
Bisan anaa ikaw sa halayo nasayod ka sa tanan kong ginahunahuna.
3Ginabantayan mo ako sa akong paglakaw ug pagpahulay.
Nahibalo ka sa tanan kong ginahimo.
4Ginoo, bisan wala pa ako makasulti, nahibaloan mo nang daan ang akong isulti.
5Anaa ka sa akong palibot,
ug gipanalipdan mo ako sa imong gahom.
6Ang imong kaalam labihan gayod ka katingalahan alang kanako;
dili ko kini matugkad.
7Asa man ako moadto aron makaikyas sa imong Espiritu?139:7 Espiritu: o, espiritu; o, gahom.
Makatago ba ako sa imong presensya?
8Kon mosaka ako sa langit, atua ka;
kon moadto ako sa dapit sa mga patay, atua ka usab.
9Kon molupad ako paingon sa sidlakan o mopuyo sa kinalayoan nga dapit sa kasadpan,
10atua ka gihapon didto sa pag-agak ug pagtabang kanako.
11Kon hangyoon ko ang kangitngit sa pagtabon kanako,
ug ang kahayag nga naglibot kanako nga mahimong gabii,
12apan bisan ang kangitngit dili ngitngit alang kanimo,
ug ang gabii sama ra kahayag sa adlaw.
Kay ang kangitngit ug ang kahayag managsama ra alang kanimo.
13Nakaila ka kanako kay ikaw ang naghimo kanako.
Ikaw ang nagaumol kanako didto sa tagoangkan sa akong inahan.
14Gidayeg ko ikaw kay katingalahan gayod ang pagkahimo mo kanako.
Katingalahan ang imong mga buhat, ug nasayod gayod ako niini.
15Nakita mo ang akong mga bukog sa dihang gihimo ako sa tago sulod sa tagoangkan sa akong inahan.139:15 sulod… inahan: sa literal, sa kinahiladman sa yuta.
16Nakita mo na ako sa wala pa ako maporma.
Ang gitagal nga mga adlaw sa akong kinabuhi nahisulat na sa imong libro, bisan wala pa kini magsugod.
17O Dios, dili ko matugkad ang imong hunahuna;139:17 dili… hunahuna: o, bililhon kaayo alang kanako ang imong mga katuyoan.
labihan kini kadaghan.
18Kon ihapon ko kini, daghan pa kini kay sa balas.
Sa akong pagmata ang akong hunahuna anaa gihapon kanimo.139:18 Sa akong pagmata… kanimo: o, Kon ihapon ko man gayod kining tanan, kinahanglan mabuhi ako ug sama kanimo kadugay.
19O Dios, hinaut nga pamatyon mo ang mga tawong daotan!
Hinaut nga magpalayo kanako ang mga tawong motapos sa kinabuhi sa uban.
20Nagasulti sila ug daotan batok kanimo.
Gipanamastamasan nila ang imong ngalan.
21Ginoo, gikasilagan ko ang mga nasilag kanimo.
Gikapungtan ko ang nakigbatok kanimo.
22Labihan gayod ang akong kapungot kanila;
giisip ko silang akong mga kaaway.
23Susiha ako, O Dios, aron mahibaloan mo kon unsay anaa sa akong kasingkasing.
Sulayi ako, aron mahibaloan mo kon unsay anaa sa akong hunahuna.
24Tan-awa kon may nahimo ba akong daotan,
ug agaka ako sa dalan nga angay kong agian hangtod sa kahangtoran.
