Jesus Forgives and Heals a Man Who Could Not Walk
1A few days later, Jesus entered Capernaum again. The people heard that he had come home. 2So many people gathered that there was no room left. There was not even room outside the door. And Jesus preached the word to them. 3Four of those who came were carrying a man who could not walk. 4But they could not get him close to Jesus because of the crowd. So they made a hole by digging through the roof above Jesus. Then they lowered the man through it on a mat. 5Jesus saw their faith. So he said to the man, “Son, your sins are forgiven.”
6Some teachers of the law were sitting there. They were thinking, 7“Why is this fellow talking like that? He’s saying a very evil thing! Only God can forgive sins!”
8Right away Jesus knew what they were thinking. So he said to them, “Why are you thinking these things? 9Is it easier to say to this man, ‘Your sins are forgiven’? Or to say, ‘Get up, take your mat and walk’? 10But I want you to know that the Son of Man has authority on earth to forgive sins.” So Jesus spoke to the man who could not walk. 11“I tell you,” he said, “get up. Take your mat and go home.” 12The man got up and took his mat. Then he walked away while everyone watched. All the people were amazed. They praised God and said, “We have never seen anything like this!”
Jesus Chooses Levi and Eats With Sinners
13Once again Jesus went out beside the Sea of Galilee. A large crowd came to him. He began to teach them. 14As he walked along he saw Levi, the son of Alphaeus. Levi was sitting at the tax collector’s booth. “Follow me,” Jesus told him. Levi got up and followed him.
15Later Jesus was having dinner at Levi’s house. Many tax collectors and sinners were eating with him and his disciples. They were part of the large crowd following Jesus. 16Some teachers of the law who were Pharisees were there. They saw Jesus eating with sinners and tax collectors. So they asked his disciples, “Why does he eat with tax collectors and sinners?”
17Jesus heard that. So he said to them, “Those who are healthy don’t need a doctor. Sick people do. I have not come to get those who think they are right with God to follow me. I have come to get sinners to follow me.”
Jesus Is Asked About Fasting
18John’s disciples and the Pharisees were going without eating. Some people came to Jesus. They said to him, “John’s disciples are fasting. The disciples of the Pharisees are also fasting. But your disciples are not. Why aren’t they?”
19Jesus answered, “How can the guests of the groom go without eating while he is with them? They will not fast as long as he is with them. 20But the time will come when the groom will be taken away from them. On that day they will go without eating.
21“No one sews a patch of new cloth on old clothes. Otherwise, the new piece will pull away from the old. That will make the tear worse. 22No one pours new wine into old wineskins. Otherwise, the wine will burst the skins. Then the wine and the wineskins will both be destroyed. No, people pour new wine into new wineskins.”
Jesus Is Lord of the Sabbath Day
23One Sabbath day Jesus was walking with his disciples through the grainfields. The disciples began to break off some heads of grain. 24The Pharisees said to Jesus, “Look! It is against the Law to do this on the Sabbath day. Why are your disciples doing it?”
25He answered, “Haven’t you ever read about what David did? He and his men were hungry. They needed food. 26It was when Abiathar was high priest. David entered the house of God and ate the holy bread. Only priests were allowed to eat it. David also gave some to his men.”
27Then Jesus said to them, “The Sabbath day was made for man. Man was not made for the Sabbath day. 28So the Son of Man is Lord even of the Sabbath day.”
Jezus uzdrawia sparaliżowanego
1Gdy po kilku dniach powrócił do Kafarnaum, wieść o Jego przybyciu szybko obiegła całe miasto. 2Wkrótce w domu, w którym się zatrzymał, zebrało się tak wielu ludzi, że nawet przed drzwiami nie było wolnego miejsca. A Jezus głosił im słowo Boże. 3Wtedy właśnie czterej mężczyźni przynieśli na noszach sparaliżowanego. 4Nie mogąc przecisnąć się do Jezusa, zrobili otwór w dachu i spuścili w dół nosze z chorym. 5Gdy Jezus ujrzał ich zdecydowaną wiarę, powiedział do chorego:
—Synu, odpuszczam ci grzechy!
6Lecz kilku obecnych tam przywódców religijnych pomyślało z oburzeniem: 7„Dlaczego on tak mówi?! To jawne bluźnierstwo! Przecież tylko Bóg może odpuszczać grzechy”. 8Jezus, znając ich myśli, odpowiedział:
—Dlaczego was to oburza? 9Co jest łatwiej powiedzieć: „Odpuszczam ci grzechy” czy „Wstań, zabierz swoje nosze i chodź!”? 10Udowodnię wam, że Ja, Syn Człowieczy, mogę odpuszczać grzechy.
11I zwrócił się do sparaliżowanego:
—Jesteś uzdrowiony! Zabierz swoje nosze i idź do domu!
12A chory wstał, wziął nosze i na oczach zebranych odszedł do domu. Wszyscy byli poruszeni tym do głębi i wielbili Boga, mówiąc:
—Nigdy nie widzieliśmy czegoś podobnego!
Powołanie Lewiego
13Wkrótce po tym wydarzeniu Jezus znowu udał się nad jezioro, by nauczać zgromadzone tam tłumy. 14Idąc brzegiem, zobaczył Lewiego—syna Alfeusza, poborcę podatkowego, który właśnie tam pracował.
—Chodź ze Mną—zwrócił się do niego.
A on natychmiast wstał i poszedł z Jezusem.
15Później, gdy Jezus i Jego uczniowie byli u niego w domu, zebrało się wokół stołu wielu nieuczciwych poborców podatkowych i innych ludzi, uważanych za grzeszników. Wiele takich osób znajdowało się bowiem w tłumie, który podążał za Jezusem. 16Niektórzy przywódcy religijni z ugrupowania faryzeuszy—widząc, że Jezus zasiada do stołu z ludźmi o złej reputacji—pytali uczniów:
—Dlaczego wasz nauczyciel zadaje się z takimi ludźmi?
17Jezus usłyszał to i odpowiedział:
—To chorzy potrzebują lekarza, a nie zdrowi! Nie przyszedłem wzywać do opamiętania tych, którzy uważają się za dobrych, ale właśnie grzeszników.
Pytanie o post
18Uczniowie Jana i faryzeusze, stosując się do religijnych zaleceń, często powstrzymywali się od posiłków. Pewnego dnia kilku z nich przyszło do Jezusa, pytając:
—Uczniowie Jana i faryzeusze powstrzymują się od posiłków. Dlaczego Twoi uczniowie tego nie czynią?
19—Przecież goście na weselu, będąc z panem młodym, nie mogą odmawiać spożywania potraw!—odrzekł Jezus. —Czy mają powód do smutku, skoro on jest z nimi? 20Ale nadejdzie czas, gdy zabiorą im pana młodego. Wtedy będą pościć. 21Nikt nie używa nowego materiału do łatania starego ubrania, bo nowa łata się kurczy i jeszcze bardziej rozdziera ubranie. 22Nikt też nie wlewa świeżego wina do starych, stwardniałych bukłaków. Mogłyby przecież popękać, a wtedy i wino by się rozlało, i bukłaki zniszczyły. Świeże wino wlewa się do nowych, miękkich bukłaków.
Pan szabatu
23Innym razem, uczniowie—idąc z Jezusem przez pole—zaczęli zrywać kłosy i jeść ziarna. A był to akurat święty dzień szabatu. 24Widząc to, przywódcy religijni zwrócili się do Jezusa z zarzutem:
—Dlaczego Twoi uczniowie robią rzeczy niedozwolone w szabat?
25—Czy nigdy nie czytaliście, co zrobił król Dawid, gdy wraz z towarzyszami podróży poczuł głód?—odpowiedział im Jezus. 26—Za czasów najwyższego kapłana Abiatara wszedł do świątyni i wziął dla siebie oraz swoich towarzyszy poświęcony chleb, który wolno było jeść tylko kapłanom. To również było niezgodne z Prawem. 27To szabat jest dla człowieka, nie odwrotnie. 28Ja, Syn Człowieczy, mam władzę nad szabatem.
