Judas Agrees to Hand Jesus Over
1The Feast of Unleavened Bread, called the Passover, was near. 2The chief priests and the teachers of the law were looking for a way to get rid of Jesus. They were afraid of the people. 3Then Satan entered Judas, who was called Iscariot. Judas was one of the 12 disciples. 4He went to the chief priests and the officers of the temple guard. He talked with them about how he could hand Jesus over to them. 5They were delighted and agreed to give him money. 6Judas accepted their offer. He watched for the right time to hand Jesus over to them. He wanted to do it when no crowd was around.
The Last Supper
7Then the day of Unleavened Bread came. That was the time the Passover lamb had to be sacrificed. 8Jesus sent Peter and John on ahead. “Go,” he told them. “Prepare for us to eat the Passover meal.”
9“Where do you want us to prepare for it?” they asked.
10Jesus replied, “When you enter the city, a man carrying a jar of water will meet you. Follow him to the house he enters. 11Then say to the owner of the house, ‘The Teacher asks, “Where is the guest room? Where can I eat the Passover meal with my disciples?” ’ 12He will show you a large upstairs room with furniture already in it. Prepare for us to eat there.”
13Peter and John left. They found things just as Jesus had told them. So they prepared the Passover meal.
14When the hour came, Jesus and his apostles took their places at the table. 15He said to them, “I have really looked forward to eating this Passover meal with you. I wanted to do this before I suffer. 16I tell you, I will not eat the Passover meal again until it is celebrated in God’s kingdom.”
17After Jesus took the cup, he gave thanks. He said, “Take this cup and share it among yourselves. 18I tell you, I will not drink wine with you again until God’s kingdom comes.”
19Then Jesus took bread. He gave thanks and broke it. He handed it to them and said, “This is my body. It is given for you. Every time you eat it, do this in memory of me.”
20In the same way, after the supper he took the cup. He said, “This cup is the new covenant in my blood. It is poured out for you. 21But someone here is going to hand me over to my enemies. His hand is with mine on the table. 22The Son of Man will go to his death, just as God has already decided. But how terrible it will be for the one who hands him over!” 23The apostles began to ask one another about this. They wondered which one of them would do it.
24They also started to argue. They disagreed about which of them was thought to be the most important person. 25Jesus said to them, “The kings of the Gentiles hold power over their people. And those who order them around call themselves Protectors. 26But you must not be like that. Instead, the most important among you should be like the youngest. The one who rules should be like the one who serves. 27Who is more important? Is it the one at the table, or the one who serves? Isn’t it the one who is at the table? But I am among you as one who serves. 28You have stood by me during my troubles. 29And I give you a kingdom, just as my Father gave me a kingdom. 30Then you will eat and drink at my table in my kingdom. And you will sit on thrones, judging the 12 tribes of Israel.
31“Simon, Simon! Satan has asked to sift all of you disciples like wheat. 32But I have prayed for you, Simon. I have prayed that your faith will not fail. When you have turned back, help your brothers to be strong.”
33But Simon replied, “Lord, I am ready to go with you to prison and to death.”
34Jesus answered, “I tell you, Peter, you will say three times that you don’t know me. And you will do it before the rooster crows today.”
35Then Jesus asked the disciples, “Did you need anything when I sent you without a purse, bag or sandals?”
“Nothing,” they answered.
36He said to them, “But now if you have a purse, take it. And also take a bag. If you don’t have a sword, sell your coat and buy one. 37It is written, ‘He was counted among those who had committed crimes.’ (Isaiah 53:12) I tell you that what is written about me must come true. Yes, it is already coming true.”
38The disciples said, “See, Lord, here are two swords.”
“Two swords are enough!” he replied.
Jesus Prays on the Mount of Olives
39Jesus went out as usual to the Mount of Olives. His disciples followed him. 40When they reached the place, Jesus spoke. “Pray that you won’t fall into sin when you are tempted,” he said to them. 41Then he went a short distance away from them. There he got down on his knees and prayed. 42He said, “Father, if you are willing, take this cup of suffering away from me. But do what you want, not what I want.” 43An angel from heaven appeared to Jesus and gave him strength. 44Because he was very sad and troubled, he prayed even harder. His sweat was like drops of blood falling to the ground.
45After that, he got up from prayer and went back to the disciples. He found them sleeping. They were worn out because they were very sad. 46“Why are you sleeping?” he asked them. “Get up! Pray that you won’t fall into sin when you are tempted.”
Jesus Is Arrested
47While Jesus was still speaking, a crowd came up. The man named Judas was leading them. He was one of the 12 disciples. Judas approached Jesus to kiss him. 48But Jesus asked him, “Judas, are you handing over the Son of Man with a kiss?”
49Jesus’ followers saw what was going to happen. So they said, “Lord, should we use our swords against them?” 50One of them struck the slave of the high priest and cut off his right ear.
51But Jesus answered, “Stop this!” And he touched the man’s ear and healed him.
52Then Jesus spoke to the chief priests, the officers of the temple guard, and the elders. They had all come for him. “Am I leading a band of armed men against you?” he asked. “Do you have to come with swords and clubs? 53Every day I was with you in the temple courtyard. And you didn’t lay a hand on me. But this is your hour. This is when darkness rules.”
Peter Says He Does Not Know Jesus
54Then the men arrested Jesus and led him away. They took him into the high priest’s house. Peter followed from far away. 55Some people there started a fire in the middle of the courtyard. Then they sat down together. Peter sat down with them. 56A female servant saw him sitting there in the firelight. She looked closely at him. Then she said, “This man was with Jesus.”
57But Peter said he had not been with him. “Woman, I don’t know him,” he said.
58A little later someone else saw Peter. “You also are one of them,” he said.
“No,” Peter replied. “I’m not!”
59About an hour later, another person spoke up. “This fellow must have been with Jesus,” he said. “He is from Galilee.”
60Peter replied, “Man, I don’t know what you’re talking about!” Just as he was speaking, the rooster crowed. 61The Lord turned and looked right at Peter. Then Peter remembered what the Lord had spoken to him. “The rooster will crow today,” Jesus had said. “Before it does, you will say three times that you don’t know me.” 62Peter went outside. He broke down and cried.
The Guards Make Fun of Jesus
63There were men guarding Jesus. They began laughing at him and beating him. 64They blindfolded him. They said, “Prophesy! Who hit you?” 65They also said many other things to make fun of him.
Jesus Is Brought to Pilate and Herod
66At dawn the elders of the people met together. These included the chief priests and the teachers of the law. Jesus was led to them. 67“If you are the Messiah,” they said, “tell us.”
Jesus answered, “If I tell you, you will not believe me. 68And if I asked you, you would not answer. 69But from now on, the Son of Man will be seated at the right hand of the mighty God.”
70They all asked, “Are you the Son of God then?”
He replied, “You say that I am.”
71Then they said, “Why do we need any more witnesses? We have heard it from his own lips.”
Judasz zgadza się zdradzić Jezusa
1Zbliżała się Pascha—doroczne święto Żydów, w czasie którego jedzą oni chleb pieczony z niekwaszonego ciasta. 2Najwyżsi kapłani i inni przywódcy religijni nadal szukali okazji, aby zabić Jezusa. Chcieli to jednak zrobić potajemnie, obawiali się bowiem reakcji tłumów.
3Właśnie wtedy szatan zwiódł Judasza z Kariotu, jednego z Dwunastu. 4Udał się on do najwyższych kapłanów i dowódców straży świątynnej, aby omówić najdogodniejszy sposób wydania im Jezusa. 5Ucieszeni tą propozycją, kapłani obiecali mu nagrodę. 6Judasz zgodził się na taki układ i czekał już tylko na sprzyjającą okazję, aby wydać Jezusa w chwili, gdy nie będzie wokół Niego tłumu ludzi.
Ostatnia wieczerza
7Gdy nadszedł pierwszy dzień Paschy, w którym zgodnie ze zwyczajem zabijano i spożywano baranka, 8Jezus wysłał Piotra i Jana mówiąc:
—Idźcie przygotować dla nas kolację paschalną.
9—Gdzie to mamy zrobić?—zapytali.
10—Gdy tylko wejdziecie do miasta—odrzekł Jezus—spotkacie mężczyznę z dzbanem wody. Pójdźcie za nim do domu, do którego się uda, 11i powiedzcie właścicielowi: „Nasz Nauczyciel prosi, abyśmy obejrzeli pokój przygotowany dla nas na świąteczną kolację”. 12Wtedy zaprowadzi was na górę, do dużego, wysprzątanego pomieszczenia. Tam przygotujcie posiłek.
13Poszli więc i zastali wszystko tak, jak powiedział Jezus. I zajęli się przygotowaniem kolacji. 14Gdy nadszedł czas, Jezus zajął miejsce przy stole. Przyszli również apostołowie. 15Wtedy rzekł:
—Tak bardzo pragnąłem spożyć z wami tę kolację paschalną, zanim będę cierpiał. 16Wiedzcie, że nie będę jej już spożywał aż do czasu, gdy odbędzie się w królestwie Bożym.
17Następnie wziął kielich z winem, podziękował za nie Bogu i rzekł:
—Podajcie sobie ten kielich i pijcie. 18Nie będę bowiem więcej pił tego wina, aż do czasu, gdy nadejdzie królestwo Boże.
19Potem wziął do rąk chleb, podziękował za niego Bogu, połamał go na kawałki, i podał uczniom mówiąc:
—To jest moje ciało, które oddaję za was. Spożywajcie go, pamiętając o Mnie.
20Po posiłku podał im następny kielich z winem i rzekł:
—Ten kielich jest nowym przymierzem. Przypieczętuję je przelewając własną krew, abyście otrzymali przebaczenie grzechów.
21Ten, który Mnie zdradzi—dodał Jezus—siedzi teraz razem ze Mną przy stole. 22Ja, Syn Człowieczy, muszę umrzeć, zgodnie z Bożym planem. Marny jednak los tego, kto Mnie wyda.
23Wtedy uczniowie starali się odgadnąć, który z nich miałby to zrobić. 24W trakcie posiłku zaczęli się również sprzeczać ze sobą o to, kto z nich jest najważniejszy. 25Lecz Jezus powiedział im:
—Wielcy tego świata nadużywają swojej władzy nad ludźmi, a rządzący chcą aby ich uznawano za „dobroczyńców ludu”. 26Lecz wśród was powinno być inaczej. Najważniejszy niech postępuje jak najmniej ważny, a przywódca niech służy innym. 27Kto waszym zdaniem jest ważniejszy: ten, który zasiada przy stole, czy ten, który mu służy? Czy nie ten pierwszy? Ja jestem wśród was tym, który służy. 28Pozostaliście Mi wierni w tych ciężkich dla Mnie dniach. 29Dlatego tak jak Ojciec postanowił dać mi królestwo, tak teraz ja postanawiam, 30że będziecie w nim jeść i pić przy moim stole i zasiądziecie na tronach, sądząc dwanaście rodów Izraela.
31Następnie Jezus rzekł do Szymona Piotra:
—Szymonie, szatan domagał się, aby was przesiać jak pszenicę i odrzucić plewy. 32Ja jednak modliłem się, abyś nie załamał się w wierze. Gdy się więc opamiętasz, umacniaj wiarę innych wierzących we Mnie.
33—Panie, jestem gotów iść z Tobą do więzienia, a nawet na śmierć!—odpowiedział Szymon.
34—Posłuchaj, Piotrze!—odparł Jezus. —Zanim jutro rano zapieje kogut, aż trzy razy zaprzeczysz, że Mnie znasz.
35Potem zapytał wszystkich:
—Czy brakowało wam czegoś, gdy bez pieniędzy, bez torby i butów na zmianę wysłałem was, abyście głosili ludziom dobrą nowinę?
—Nie, niczego—odpowiedzieli.
36—Teraz jednak—powiedział—kto z was ma pieniądze lub torbę, niech je weźmie. A kto nie ma pieniędzy, niech sprzeda swój płaszcz i kupi sobie miecz. 37Zapewniam was, że niebawem wypełni się proroctwo: „Zaliczono Go do grona przestępców”. Spełnią się również inne proroctwa o Mnie.
38—Panie!—odpowiedzieli. —Mamy tutaj dwa miecze.
—Wystarczy—odrzekł Jezus.
Jezus modli się na Górze Oliwnej
39Po kolacji, w towarzystwie uczniów, Jezus udał się jak zwykle na Górę Oliwną. 40Gdy tam dotarli, powiedział im:
—Módlcie się, abyście się nie poddali pokusie!
41Potem oddalił się na pewną odległość, ukląkł i tak się modlił:
42—Ojcze! Jeśli chcesz, oddal ode Mnie ten „kielich cierpienia”. Jednak to Twoja wola niech się stanie, a nie to, czego Ja chcę.
43W tym momencie zstąpił z nieba anioł, by podnieść Go na duchu. 44Przeżywając ogromną udrękę, Jezus tak gorliwie się modlił, że Jego pot kapał na ziemię jak wielkie krople krwi. 45W końcu podniósł się, wrócił do uczniów i zastał ich śpiących, byli bowiem bardzo przygnębieni.
46—Dlaczego śpicie?!—zapytał. —Wstańcie i módlcie się, abyście się nie poddali pokusie!
Aresztowanie Jezusa
47Ledwie skończył mówić, nadeszła zgraja ludzi prowadzona przez Judasza, jednego z Dwunastu. Ten zbliżył się do Jezusa i przywitał Go pocałunkiem.
48—Judaszu, pocałunkiem zdradzasz Mnie, Syna Człowieczego?—zapytał Jezus.
49Widząc, na co się zanosi, pozostali uczniowie krzyknęli:
—Mistrzu, czy mamy użyć miecza?
50W tej samej chwili jeden z nich zamachnął się mieczem i odciął prawe ucho słudze najwyższego kapłana.
51—Nie stawiajcie im oporu!—odpowiedział Jezus, po czym dotknął rany i uleczył ucho.
52Następnie zwrócił się do najwyższych kapłanów, dowódców straży świątynnej oraz starszych, którzy przyszli na to miejsce:
—Czy jestem jakimś groźnym przestępcą, że przyszliście po Mnie aż tak uzbrojeni? 53Dlaczego nie zatrzymaliście Mnie w świątyni? Przecież codziennie byłem tam wśród was! Teraz jednak nadszedł wasz czas—czas władcy ciemności!
Piotr wypiera się Jezusa
54Aresztowano więc Jezusa i zaprowadzono Go do rezydencji najwyższego kapłana. Piotr zaś szedł za Jezusem, trzymając się z daleka. 55Na środku dziedzińca rozpalono ognisko i wszyscy usiedli przy nim. Przysiadł się tam również Piotr. 56Nagle, w blasku płomieni, jakaś służąca dostrzegła jego twarz. Uważnie mu się przyjrzała i powiedziała:
—Ten człowiek był z Jezusem!
57—Kobieto, nawet Go nie znam!—zaprzeczył Piotr.
58Po chwili ktoś inny spojrzał na niego i rzekł:
—Jesteś jednym z jego uczniów!
—Człowieku! Nie jestem!—odparł Piotr.
59Mniej więcej po godzinie ktoś inny stwierdził:
—On jest jednym z nich. Przecież pochodzi z Galilei.
60—Człowieku! Nie wiem, o czym mówisz!—zaprzeczył Piotr.
W tej samej chwili, gdy jeszcze to mówił, zapiał kogut. 61Jezus odwrócił się i spojrzał na Piotra, a on przypomniał sobie Jego słowa: „Zanim jutro rano zapieje kogut, aż trzy razy zaprzeczysz, że Mnie znasz”. 62Natychmiast opuścił dziedziniec i z żalu gorzko zapłakał.
Żołnierze śmieją z Jezusa
63Tymczasem strażnicy, pilnujący Jezusa, śmiali się z Niego. 64Zawiązali Mu oczy i bili Go, pytając:
—Prorokuj! Zgadnij, kto Cię teraz uderzył?
65Obrzucali Go też wieloma wyzwiskami.
Jezus przed Wysoką Radą
66Następnego dnia, wczesnym rankiem, zebrała się Wysoka Rada złożona ze starszych, najwyższych kapłanów i przywódców religijnych. Gdy wprowadzono przed nich Jezusa, 67powiedzieli:
—Jeśli jesteś Mesjaszem, powiedz nam to wprost.
—Jeśli wam to powiem, nie uwierzycie Mi. 68A jeśli zapytam o powód, nie odpowiecie—odrzekł. 69—Lecz nadszedł czas, abym Ja, Syn Człowieczy, zasiadł na tronie z Bogiem.
70—Jesteś więc Synem Bożym?—zapytali.
—Sami to potwierdzacie! Jestem Nim—odpowiedział.
71—Czego więcej trzeba? Po co nam dowody? Sami słyszeliście, co powiedział!—zawołali.
