More Rules for Guilt Offerings
1“ ‘Here are some more rules for guilt offerings. The guilt offering is very holy. 2You must kill the animal for the guilt offering where you kill the animal for the burnt offering. Splash its blood against the sides of the altar. 3Offer all its fat. It must include the fat tail and the fat that covers the inside parts. 4It must include both kidneys with the fat on them next to the lower back muscles. It must also include the long part of the liver. Remove all of it together with the kidneys. 5The priest must burn all of it on the altar. It is a food offering presented to the Lord. It is a guilt offering. 6Any male in a priest’s family can eat it. But he must eat it in the holy area. It is very holy.
7“ ‘The same law applies to the sin offering and the guilt offering. Both of them belong to the priest who offers them to pay for sin. 8The priest who offers a burnt offering for anyone can keep its hide for himself. 9Every grain offering baked in an oven belongs to the priest who offers it. So does every grain offering cooked in a pan or on a metal plate. 10Every grain offering belongs equally to all the priests in Aaron’s family line. That is true whether it is mixed with olive oil or it is dry.
More Rules for Friendship Offerings
11“ ‘Here are some more rules for friendship offerings anyone may bring to the Lord.
12“ ‘Suppose they offer a friendship offering to show they are thankful. Then together with the thank offering they must offer thick loaves of bread. They must make them without yeast. They must mix them with olive oil. Or they must offer thin loaves of bread made without yeast. They must spread olive oil on them. Or they must offer thick loaves of bread made out of the finest flour. They must add olive oil to it. They must work the flour and prepare it well. 13They must bring another friendship offering along with their thank offering. It should be thick loaves of bread made with yeast. 14They must bring one of each kind of bread as an offering. One kind is made with yeast. The other is not. Both of them are a gift to the Lord. They belong to the priest who splashes the blood of the friendship offering against the altar. 15The person must eat the meat from their thank offering on the day they offer it. They must not leave any of it until morning.
16“ ‘But suppose they bring a friendship offering to keep a promise they have made. Or suppose they bring an offering they choose to give. Then they must eat the sacrifice on the day they offer it. But if anything is left over, they may eat it the next day. 17They must burn up any meat from the sacrifice left over until the third day. 18Suppose they eat any meat from the friendship offering on the third day. Then the Lord will not accept the offering. He will not accept it as a gift from them. It is not pure. If they eat any of it, they will be held responsible for it.
19“ ‘They must not eat meat that touches anything “unclean.” They must burn it up. Anyone “clean” may eat any other meat. 20But suppose an “unclean” person eats any meat from the friendship offering that belongs to the Lord. Then they will be separated from their people. 21Suppose someone touches something “unclean.” It does not matter whether it comes from a human being who is not “clean.” It does not matter whether it comes from an “unclean” animal. It does not matter whether it comes from something hated and “unclean.” And suppose they eat any of the meat from the friendship offering that belongs to the Lord. Then they will be separated from their people.’ ”
Israel Must Not Eat Fat or Blood
22The Lord spoke to Moses. He said, 23“Speak to the Israelites. Tell them, ‘Do not eat any of the fat of cattle, sheep or goats. 24Do not eat the fat of any animal found dead. Do not eat the fat of an animal that wild animals have torn apart. But you can use the fat for any other purpose. 25Suppose an animal has been sacrificed as a food offering to the Lord. No one may eat its fat. If they do, they will be separated from their people. 26No matter where you live, do not eat the blood of any bird or animal. 27Anyone who eats blood must be separated from their people.’ ”
The Share That Belongs to the Priests
28The Lord spoke to Moses. He said, 29“Speak to the Israelites. Tell them, ‘Suppose someone brings a friendship offering to the Lord. Then they must bring part of it as their special gift to the Lord. 30They must bring it with their own hands. It is a food offering presented to the Lord. They must bring the fat together with the breast. They must lift the breast up and wave it in front of the Lord as a wave offering. 31The priest will burn the fat on the altar. But the breast belongs to Aaron and the priests in his family line. 32Give the right thigh from your friendship offerings to the priest as a gift. 33The priest who offers the blood and fat from the friendship offering must be given the right thigh. It is his share. 34I, the Lord, have taken the breast that is waved and the thigh that is given. I have taken them from the friendship offerings of the Israelites. And I have given them to Aaron the priest and the priests in his family line. The offerings will be their share from the Israelites for all time to come.’ ”
35That is the part of the food offerings presented to the Lord. It is given to Aaron and the priests in his family line. It was given to Aaron and his sons on the day they were set apart to serve the Lord as priests. 36On the day they were anointed, the Lord commanded the Israelites to give that part to them. For all time to come, it will be the share of Aaron and the priests in his family line.
37These are the rules for burnt offerings, grain offerings, sin offerings, guilt offerings and friendship offerings. They are also the rules for the offerings that are given when priests are being prepared to serve the Lord. 38They are the rules the Lord gave Moses on Mount Sinai. He gave them on the day he commanded the Israelites to bring their offerings to the Lord. That took place in the Sinai Desert.
Mga Karagdagang Tuntunin Tungkol sa Handog na Pambayad ng Kasalanan
1Ito ang mga tuntunin tungkol sa handog na pambayad ng kasalanan. Napakabanal ng handog na ito.
2Ang handog na pambayad ng kasalanan ay doon papatayin sa pinagpapatayan ng mga handog na sinusunog. At ang dugo nitoʼy iwiwisik sa paligid ng altar. 3Ang lahat ng taba nito ay ihahandog – ang matabang buntot, ang tabang bumabalot sa lamang-loob, 4ang mga bato at ang taba nito, pati na ang maliit na bahagi ng atay. 5Lahat ng itoʼy susunugin ng pari sa altar bilang handog sa Panginoon sa pamamagitan ng apoy. Itoʼy handog na pambayad ng kasalanan. 6Ang matitira ay maaaring kainin ng mga anak na lalaki ng mga pari, pero dapat nila itong kainin doon sa banal na lugar dahil napakabanal nito. 7Iisa ang tuntunin sa handog sa paglilinis at sa handog na pambayad ng kasalanan. Ang karne sa mga handog na ito ay para sa paring naghandog nito. 8Ang balat naman ng hayop na inialay bilang handog na sinusunog ay para rin sa paring nag-alay nito. 9Ganoon din sa lahat ng handog na butil na inialay bilang handog na pagpaparangal sa Panginoon, na niluto sa hurno o sa kawali. 10At ang lahat ng handog na pagpaparangal, may halo man itong langis o wala ay para na sa mga paring mula sa angkan ni Aaron at paghahati-hatian nila ito ng pantay-pantay.
Mga Karagdagang Tuntunin para sa Handog para sa Mabuting Relasyon
11Ito ang mga tuntunin tungkol sa handog para sa mabuting relasyon7:11 handog para sa mabuting relasyon: Tingnan sa Talaan ng mga Salita sa likod. na iniaalay sa Panginoon.
12Kung ang hayop na handog para sa mabuting relasyon ay inialay bilang handog ng pagpapasalamat sa Panginoon, sasamahan niya ito ng tinapay. Magdadala siya ng tinapay na walang pampaalsa katulad ng makapal na tinapay na hinaluan ng langis, manipis na tinapay na pinahiran ng langis, at tinapay na mula sa magandang klaseng harina na hinaluan ng langis. 13Maliban dito, magdadala rin siya ng tinapay na may pampaalsa. 14Siyaʼy maghahandog mula sa bawat uri ng tinapay na ito bilang kaloob sa Panginoon. At ang mga tinapay na ito na inihandog ay para na sa paring nagwiwisik ng dugo ng hayop na handog para sa mabuting relasyon. 15Ang karne ng hayop na inihandog bilang pagpapasalamat sa Panginoon ay dapat kainin ng taong naghandog nito at ng sambahayan niya at ng mga pari sa araw ding iyon, at dapat walang matira kinaumagahan.
16Pero kung ang kanyang handog para sa mabuting relasyon ay inialay niya bilang handog para tuparin ang isang panata o handog na kusang-loob, ang karne ay makakain sa araw ng paghahandog at ang matitira ay maaari pa ring kainin kinabukasan. 17At kung mayroon pa ring matira hanggang sa pangatlong araw, dapat na itong sunugin. 18Kapag may kumain pa nito sa pangatlong araw, hindi na tatanggapin ng Panginoon ang handog na ito at magiging walang kabuluhan ang handog niya. Ang handog na ito ay ituturing na kasuklam-suklam at magiging pananagutan pa ng sinumang kumain nito. 19Kapag ang karne ay hindi sinasadyang nadikit sa anumang bagay na itinuturing na marumi, hindi na iyon dapat kainin, kundi susunugin na lang. Tungkol sa mga karneng maaaring kainin, itoʼy maaaring kainin ng sinumang itinuturing na malinis ayon sa batas. 20Pero ang sinumang itinuturing na marumi7:20 marumi: Ang ibig sabihin, hindi karapat-dapat na makisama sa kanilang seremonyang pangrelihiyon. at kakain ng karneng handog para sa mabuting relasyon ay huwag ninyong ituring na kababayan. 21Ang sinumang nakahipo ng mga bagay na itinuturing na marumi, katulad ng dumi o sakit ng taong nakakahawa, hayop na itinuturing na marumi, o anumang bagay na kasuklam-suklam at pagkatapos ay kumain ng karne na inihandog sa Panginoon ay huwag na ninyong ituring na kababayan.
Pagbabawal ng Pagkain ng Dugo at Taba
22Nag-utos ang Panginoon kay Moises 23na sabihin ito sa mga taga-Israel:
Huwag kayong kakain ng taba ng baka, tupa o kambing. 24Ang taba ng hayop na namatay o pinatay ng ibang hayop ay maaari ninyong gamitin sa anumang nais ninyo, pero huwag ninyong kakainin. 25Ang sinumang kakain ng taba ng hayop na maaaring ihandog7:25 maaaring ihandog: o, inihandog. sa Panginoon ay huwag na ninyong ituring na kababayan. 26At saan man kayo tumira, huwag kayong kakain ng dugo ng hayop o ibon. 27Ang sinumang kakain ng dugo ay huwag na ninyong ituring na kababayan.
Ang Bahagi ng mga Pari sa mga Handog
28Nag-utos din ang Panginoon kay Moises 29na sabihin ito sa mga taga-Israel:
Ang sinumang mag-aalay ng handog para sa mabuting relasyon ay dapat magbukod ng bahagi ng handog na iyon para sa Panginoon na ibibigay sa mga pari. 30At ang bahaging iyon ng handog ay dadalhin mismo ng maghahandog sa altar upang ialay sa Panginoon bilang handog sa pamamagitan ng apoy. Dadalhin niya ang taba at pitso ng hayop, at itataas niya ang pitso sa presensya ng Panginoon bilang handog na itinataas. 31Pagkatapos, susunugin ng paring namumuno ng seremonya ang taba sa altar, pero ang pitso ay para kay Aaron at sa kanyang angkan. 32-33Ang kanang hita ng hayop na inihandog ay ibibigay sa paring naghahandog ng dugo at taba nito. 34Sapagkat ibinibigay ng Panginoon ang pitso at paa ng inyong handog kay Aaron at sa kanyang mga angkan. Ito ang bahaging para sa kanila magpakailanman.
35Iyon ang bahagi ng mga handog sa pamamagitan ng apoy para sa Panginoon na ibinigay kay Aaron at sa kanyang mga angkan mula sa araw na silaʼy itinalagang maglingkod sa Panginoon bilang mga pari. 36Nang araw na inordinahan sila, nag-utos ang Panginoon sa mga taga-Israel na dapat nilang ibigay ang bahaging iyon ng mga pari na para sa kanila magpakailanman, at dapat nila itong sundin hanggang sa susunod pang mga henerasyon.
37Iyon ang tuntunin tungkol sa handog na sinusunog, handog sa paglilinis, handog na pambayad ng kasalanan, handog sa pagtatalaga at handog para sa mabuting relasyon. 38Ang mga tuntuning ito ay ibinigay ng Panginoon kay Moises doon sa ilang sa Bundok ng Sinai, noong nag-utos ang Panginoon sa mga taga-Israel na maghandog sa kanya.
