1Lord, think about what has happened to us.
Look at the shame our enemies have brought on us.
2The land you gave us has been turned over to outsiders.
Our homes have been given to strangers.
3Our fathers have been killed.
Our mothers don’t have husbands.
4We have to buy the water we drink.
We have to pay for the wood we use.
5Those who chase us are right behind us.
We’re tired and can’t get any rest.
6We put ourselves under the control of Egypt and Assyria
just to get enough bread.
7Our people of long ago sinned.
And they are now dead.
We are being punished because of their sins.
8Slaves rule over us.
No one can set us free
from their power.
9We put our lives in danger just to get some bread to eat.
Robbers in the desert might kill us with their swords.
10Our skin is as hot as an oven.
We are so hungry we’re burning up with fever.
11Our women have been treated badly in Zion.
Our virgins have been treated badly in the towns of Judah.
12Our princes have been hung up by their hands.
No one shows our elders any respect.
13Our young men are forced to grind grain at the mill.
Our boys almost fall down
as they carry heavy loads of wood.
14Our elders don’t go to the city gate anymore.
Our young men have stopped playing their music.
15There isn’t any joy in our hearts.
Our dancing has turned into mourning.
16All of our honor is gone.
How terrible it is for us because we have sinned!
17So our hearts are weak.
Our eyes can’t see very clearly.
18Mount Zion has been deserted.
Wild dogs are prowling all around on it.
19Lord, you rule forever.
Your throne will last for all time to come.
20Why do you always forget us?
Why have you deserted us for so long?
21Lord, please bring us back to you.
Then we can return.
Make our lives like new again.
22Or have you completely turned away from us?
Are you really that angry with us?
1O Ginoo, hinumdomi kon unsa ang nahitabo kanamo. Tan-awa ang gidangatan namo nga kaulawan. 2Ang among mga yuta ug mga balay gipanag-iya na sa mga langyaw. 3Nailo kami sa amahan, ug ang among mga inahan nabalo. 4Gipalit namo ang tubig nga among giinom ug ang kahoy nga among gisugnod. 5Gipatrabaho kami nga daw mga mananap, ug wala gayod papahulaya. 6Nagpasakop kami sa mga taga-Ehipto ug taga-Asiria aron lang makakaon kami. 7Nagpakasala ang among mga katigulangan nga nangamatay na, ug kami ang nagaantos tungod sa ilang sala. 8Gidumalahan kami sa mga ulipon, ug walay makaluwas kanamo gikan sa ilang mga kamot. 9Namiligro ang among kinabuhi sa pagpangita namog pagkaon tungod sa mga tulisan sa kamingawan. 10Gihilantan kami sa labihan nga kagutom, ug ang among lawas morag hurnohan sa kainit. 11Gipanglugos ang among mga asawa ug mga anak nga dalaga didto sa Zion ug sa mga lungsod sa Juda. 12Gibitay pinaagi sa ilang mga kamot ang among mga pangulo, ug wala tahora ang among mga tigulang. 13Ang among mga batan-ong lalaki gipugos nga maggaling nga daw mga ulipon. Ang mga kabataan nagsusapinday sa kabug-at sa mga kahoy nga ilang gipas-an. 14Ang mga tigulang wala na manglingkod sa pultahan sa siyudad sa paghatag ug tambag. Ug ang mga batan-ong lalaki miundang na sa pagtukar ug mga honi. 15Wala na kamiy kalipay. Imbes nga magsayaw, nagsubo na hinuon kami. 16Wala na ang among kadungganan. Alaot kami, tungod kay nakasala kami. 17Tungod niini gibati namo ang labihan nga kasakit, ug nagngitngit ang among mga panan-aw. 18Nahimo nang awaaw ang Jerusalem,5:18 Jerusalem: sa Hebreo, Bukid sa Zion. ug gisuroy-suroyan na lang kini sa ihalas nga mga iro.5:18 ihalas nga mga iro: sa English, jackals.
19O Ginoo, nagahari ka sa walay kataposan. Ang imong paghari nagapadayon hangtod sa kahangtoran. 20Nganong kanunay mo man kaming kalimtan? Nganong gisalikway mo man kami sulod sa taas nga panahon? 21O Ginoo, pabalika kami kanimo ug mobalik kami. Ibalik kanamo ang among maayong kahimtang. 22Gisalikway mo na ba gayod kami? Labihan pa ba ang imong kasuko kanamo?
