The Angel of the Lord Warns Israel at Bokim
1The angel of the Lord went up from Gilgal to Bokim. There he said to the Israelites, “I brought you up out of Egypt. I led you into this land. It is the land I promised to give to Abraham, Isaac and Jacob. At that time I said, ‘I will never break the covenant I made with you. 2So you must not make a covenant with the people of this land. Instead, you must tear down their altars.’ But you have disobeyed me. Why did you do it? 3I have said something else. I said, ‘I will not drive out those people to make room for you. They and their gods will become traps for you.’ ”
4The angel of the Lord spoke these things to all the Israelites. Then the people wept out loud. 5So that place was called Bokim. The people offered sacrifices there to the Lord.
The People Disobey the Lord and Lose Their Battles
6Joshua sent the Israelites away. Then they went to take over the land. All of them went to their own shares of land. 7The people served the Lord as long as Joshua lived. They also served him as long as the elders lived. Those were the elders who lived longer than Joshua did. They had seen all the great things the Lord had done for Israel.
8Joshua, the servant of the Lord, died. He was the son of Nun. He was 110 years old when he died. 9His people buried him on his own property at Timnath Heres. It’s north of Mount Gaash in the hill country of Ephraim.
10All the people of Joshua’s time joined the members of their families who had already died. Then those who were born after them grew up. They didn’t know the Lord and what he had done for Israel. 11The Israelites did what was evil in the sight of the Lord. They served gods that were named Baal. 12They deserted the Lord, the God of their people. He had brought them out of Egypt. But now the Israelites served other gods and worshiped them. They served the gods of the nations that were around them. They made the Lord angry 13because they deserted him. They served Baal. They also served female gods that were named Ashtoreth. 14The Lord became angry with the Israelites. So he handed them over to robbers. The robbers stole everything from them. The Lord handed the Israelites over to their enemies all around them. Israel wasn’t able to fight against them anymore and win. 15When the Israelites went out to fight, the Lord’s power was against them. He let their enemies win the battle over them. The Lord had warned them that it would happen. And now they were suffering terribly.
16Then the Lord gave them leaders. The leaders saved them from the power of those robbers. 17But the people wouldn’t listen to their leaders. They weren’t faithful to the Lord. They served other gods and worshiped them. They didn’t obey the Lord’s commands as their people before them had done. They quickly turned away from the path their people had taken. 18When the Lord gave them a leader, he was with that leader. The Lord saved the people from the power of their enemies. He did it as long as the leader lived. The Lord felt very sorry for the people. They groaned because of what their enemies did to them. Their enemies treated them badly. 19But when the leader died, the people returned to their evil ways. The things they did were even more sinful than the things their people before them had done. They served other gods and worshiped them. They refused to give up their evil practices. They wouldn’t change their stubborn ways.
20So the Lord became very angry with the Israelites. He said, “This nation has broken my covenant. I made it with their people of long ago. But this nation has not listened to me. 21Joshua left some nations in the land when he died. I will no longer drive out those nations to make room for Israel. 22I will use those nations to test Israel. I will see whether Israel will live the way I, the Lord, want them to. I will see whether they will be like their people of long ago. I will see whether they will follow my path.” 23The Lord had let those nations remain in the land. He didn’t drive them out right away. He didn’t hand them over to Joshua.
Ang Anghel sang Ginoo sa Bokim
1Nagkadto ang anghel sang Ginoo sa Bokim halin sa Gilgal. Kag nagsiling siya sa mga Israelinhon, “Ginpaguwa ko kamo sa Egipto kag gindala sa sini nga duta nga ginpromisa ko sa inyo mga katigulangan. Nagsiling ako sadto nga indi ko paggub-on ang akon kasugtanan sa inyo. 2Nagsiling man ako nga indi kamo maghimo sang kasugtanan sa mga tawo sang sini nga duta kundi gub-on ninyo ang ila mga halaran. Pero ano ang inyo ginhimo? Wala ninyo ako pagtumana! 3Gani karon, indi ko sila pagtabugon sa inyo duta. Mangin pareho sila sang tunok sa inyo alagyan kag ang ila mga dios mangin dako nga pagsulay sa inyo.”
4Sang mabatian ini sang mga Israelinhon, naghibi sila sing tudo. 5Gani gintawag nila ato nga lugar nga Bokim.2:5 Bokim: buot silingon, mga nagahibi. Kag naghalad sila didto sa Ginoo.
6Sang ginpalakat na ni Josue ang mga Israelinhon, gin-angkon nila ang duta nga para sa kada isa sa ila. 7Nag-alagad sila sa Ginoo samtang buhi pa si Josue. Kag bisan sang patay na si Josue, nagpadayon gihapon sila sa pag-alagad sa Ginoo samtang buhi pa ang mga manugdumala sang Israel nga nakakita sang tanan nga makatilingala nga ginhimo sang Ginoo para sa Israel. 8Napatay si Josue nga anak ni Nun kag alagad sang Ginoo sa edad nga 110 ka tuig. 9Ginlubong siya sa iya duta didto sa Timnat Heres, sa kabukiran sang Efraim, sa aminhan sang Bukid sang Gaash.
Nag-untat ang mga Israelinhon sa Pag-alagad sa Dios
10Sang nagkalamatay ang mga tawo sa sina nga henerasyon, nagbulos ang sunod nga henerasyon nga wala nakakilala sa Ginoo kag wala sing may nahibaluan kon ano ang ginhimo sang Ginoo para sa Israel. 11Naghimo sing malain ang mga Israelinhon sa panulok sang Ginoo kag nagsimba sa mga imahen ni Baal. 12Ginsikway nila ang Ginoo, ang Dios sang ila mga katigulangan, nga amo ang nagpaguwa sa ila sa Egipto. Ginsunod nila kag ginsimba ang nagkalain-lain nga mga dios sang mga tawo sa palibot nila. Ginpaakig nila ang Ginoo, 13kay ginsikway nila siya kag nag-alagad kay Baal kag kay Ashtoret. 14Tungod sa kaakig sang Ginoo sa Israel, ginpabay-an niya sila nga salakayon sang mga tulisan agod kuhaon ang ila mga pagkabutang. Ginpabay-an man sila sang Ginoo nga mapierdi sang ila mga kaaway sa palibot nga indi na nila masarangan nga tapnaon. 15Kon magpakig-away sila, ginapapierdi sila sang Ginoo, suno sa ginsiling niya. Gani puwerte gid ang ila kalisod.
16Karon, ginhatagan sang Ginoo ang Israel sang mga pangulo nga magluwas sa ila sa mga tulisan nga nagasalakay sa ila. 17Pero wala sila magsapak sa ila mga pangulo. Sa baylo, nagtalikod sila sa Ginoo kag nagsimba sa iban nga mga dios. Indi sila pareho sa ila mga katigulangan tungod kay kadali lang sa ila magtalikod sa mga sugo sang Ginoo nga gintuman sadto sang ila mga katigulangan. 18Ang tanan nga pangulo nga ginhatag sang Ginoo sa ila ginbuligan sang Ginoo. Kag samtang buhi ang ila pangulo ginluwas sila sang Ginoo sa ila mga kaaway. Kay naluoy siya sa ila tungod sa ila mga pag-antos sa mga nagapigos kag nagahalit sa ila. 19Pero kon mapatay na gani ang pangulo, nagabalik naman sila sa ila daan nga pagginawi nga amo ang pag-alagad kag pagsimba sa iban nga mga dios. Sobra pa ang ila pagpakasala sang sa ginhimo sang ila mga katigulangan. Indi nila gusto nga bayaan ang ila malaot nga mga ginahimo kag ang pagkatig-a sang ila mga ulo.
20Gani naakig gid ang Ginoo sa ila. Nagsiling ang Ginoo, “Tungod nga ginlapas sini nga nasyon ang akon kasugtanan sa ila mga katigulangan, kag wala sila magtuman sa akon, 21indi ko pag-ipatabog sa ila ang nabilin nga mga katawhan nga wala masakop ni Josue antes siya napatay. 22Gamiton ko ini nga mga katawhan agod testingan ang mga Israelinhon kon bala tumanon nila ang akon mga sugo, pareho sang ila mga katigulangan.” 23Amo ina kon ngaa wala pagtabuga dayon sang Ginoo ang nabilin nga mga katawhan kag wala niya pagtuguti nga pierdihon sila ni Josue.
