The People of Gibeon Trick Israel
1All the kings who ruled west of the Jordan River heard about the battles Israel had won. That included the kings who ruled in the central hill country and the western hills. It also included those who ruled along the entire coast of the Mediterranean Sea all the way to Lebanon. They were the kings of the Hittites, Amorites, Canaanites, Perizzites, Hivites and Jebusites. 2They brought their armies together to fight against Joshua and Israel.
3The people of Gibeon heard about what Joshua had done to Jericho and Ai. 4So they decided to trick the Israelites. They packed supplies as if they were going on a long trip. They loaded their donkeys with old sacks and old wineskins. The wineskins were cracked but had been mended. 5They put worn-out sandals on their feet. The sandals had been patched. They also wore old clothes. All the bread they took along was dry and moldy. 6They went to Joshua in the camp at Gilgal. They spoke to him and the Israelites. They said, “We’ve come from a country that’s far away. Make a peace treaty with us.”
7The Israelites said to the Hivites, “But suppose you live close to us. If you do, we can’t make a peace treaty with you.”
8“We’ll serve you,” they said to Joshua.
But Joshua asked, “Who are you? Where do you come from?”
9They answered, “We’ve come from a country that’s very far away. We’ve come because the Lord your God is famous. We’ve heard reports about him. We’ve heard about everything he did in Egypt. 10We’ve heard about everything he did to Sihon and Og. They were the two kings of the Amorites. They ruled east of the Jordan River. Sihon was the king of Heshbon. Og was the king of Bashan. He ruled in Ashtaroth. 11Our elders and all the people living in our country spoke to us. They said, ‘Take supplies for your trip. Go and meet the Israelites. Say to them, “We’ll serve you. Make a peace treaty with us.” ’ 12Look at our bread. It was warm when we packed it. We packed it at home the day we left to come and see you. But look at how dry and moldy it is now. 13When we filled these wineskins, they were new. But look at how cracked they are now. And our clothes and sandals are worn out because we’ve traveled so far.”
14The Israelites looked over the supplies those people had brought. But they didn’t ask the Lord what they should do. 15Joshua made a peace treaty with the people who had come. He agreed to let them live. The leaders of the community gave their word that they agreed with the treaty.
16So the Israelites made a peace treaty with the people of Gibeon. But three days later they heard that the people of Gibeon lived close to them. 17So the Israelites started out to go to the cities of those people. On the third day they came to Gibeon, Kephirah, Beeroth and Kiriath Jearim. 18But they didn’t attack those cities. That’s because the leaders of the community had given their word and made a peace treaty with them. They had given their word in the name of the Lord, the God of Israel.
The whole community told the leaders they weren’t happy with them. 19But all the leaders answered, “We’ve made a peace treaty with them. We’ve given our word in the name of the Lord, the God of Israel. So we can’t touch them now. 20But here is what we’ll do to them. We’ll let them live. Then the Lord won’t be angry with us because we didn’t keep our promise.” 21They continued, “Let them live. But make them cut wood and carry water to serve the whole community.” So the leaders kept their promise to them.
22Joshua sent for the people of Gibeon. He said to them, “Why did you trick us? You said, ‘We live far away from you.’ But in fact you live close to us. 23So now you are under a curse. You will always serve us. You will always cut wood and carry water for the house of my God.”
24They answered Joshua, “We were clearly told what the Lord your God had commanded his servant Moses to do. He commanded him to give you the whole land. He also ordered him to wipe out all its people to make room for you. So we were afraid you would kill us. That’s why we tricked you. 25We are now under your control. Do to us what you think is good and right.”
26So Joshua saved the people of Gibeon. He didn’t let the Israelites kill them. 27That day he made them cut wood and carry water. They had to serve the community of Israel. They also had to do work connected with the altar of the Lord. The altar would be at the place the Lord would choose. And they still serve the Israelites to this day.
حيلهٔ جبعونی‌ها
1-2وقتی پادشاهان سرزمينهای همسايه از فتوحات بنی‌اسرائيل باخبر شدند، به خاطر حفظ جان و مال خود با هم متحد گشتند تا با يوشع و بنی‌اسرائيل بجنگند. اينها پادشاهان قبايل حيتی، اموری، كنعانی، فرزی، حوی و يبوسی بودند كه در نواحی سمت غربی رود اردن و سواحل دريای مديترانه تا کوههای لبنان در شمال، زندگی می‌كردند.
3-5اما مردم جبعون وقتی خبر پيروزی يوشع بر شهرهای اريحا و عای را شنيدند، برای نجات جان خود، عوض جنگ به حيله متوسل شدند. آنها گروهی را با لباسهای ژنده و كفشهای كهنه و پينه زده، الاغهايی با پالانهای مندرس و مقداری نان كپک زده خشک و چند مشک شراب كه كهنه و وصله‌دار بودند نزد يوشع فرستادند. 6وقتی اين گروه به اردوگاه اسرائيل در جلجال رسيدند، نزد يوشع و ساير مردان اسرائيلی رفته، گفتند: «ما از سرزمين دوری به اينجا آمده‌ايم تا از شما بخواهيم با ما پيمان صلح ببنديد.»
7اما اسرائيلی‌ها گفتند: «ما چطور بدانيم كه شما ساكن اين سرزمين نيستيد؟ چون اگر در اين سرزمين ساكن باشيد نمی‌توانيم با شما پيمان صلح ببنديم.»
8آنها به يوشع گفتند: «ما بندگان تو هستيم.»
ولی يوشع از آنها پرسيد: «شما چه كسانی هستيد و از كجا آمده‌ايد؟»
9گفتند: «ما بندگانت از يک سرزمين دور به اينجا آمده‌ايم؛ زيرا شهرت خداوند، خدايتان به گوش ما رسيده است و شنيده‌ايم كه او چه كارهای بزرگی در مصر كرد 10و چه بلايی بر سر دو پادشاه اموری كه در طرف شرق اردن بودند يعنی سيحون، پادشاه حشبون و عوج، پادشاه باشان كه در عشتاروت حكومت می‌كرد، آورد. 11پس بزرگان و مردم ما از ما خواستند كه توشه‌ای برای سفر طولانی بگيريم و به حضور شما بياييم و بگوييم كه ما بندگان شما هستيم و از شما می‌خواهيم با ما پيمان صلح ببنديد. 12وقتی عازم سفر شديم اين نانها تازه از تنور درآمده بودند، اما حالا چنانكه می‌بينيد خشک شده و كپک زده‌اند! 13اين مشكهای شراب در آغاز سفر، نو بودند، اما حالا كهنه شده و تركيده‌اند! لباسها و كفشهای ما به سبب طولانی بودن راه، مندرس شده‌اند.»
14-15يوشع و بزرگان اسرائيل با ديدن توشهٔ آنها، حرفهايشان را باور كردند و بدون آنكه با خداوند مشورت نمايند، يوشع با آنها پيمان صلح بست و قول داد كه ايشان را از بين نبرد و بزرگان اسرائيل نيز قسم خوردند كه اين پيمان را نشكنند.
16هنوز سه روز از اين موضوع نگذشته بود كه معلوم شد اين گروه مسافر از همسايگانشان در آن سرزمين هستند و در همان نزديكی زندگی می‌كنند! 17بنی‌اسرائيل در مسير پيشروی خود، سه روز بعد به شهرهای ايشان رسيدند. (نام اين شهرها جبعون، كفيره، بئيروت و قريه يعاريم بود.) 18اما به خاطر سوگندی كه بزرگان اسرائيل به نام خداوند، خدای اسرائيل ياد كرده بودند نتوانستند آنها را از بين ببرند.
اسرائیلی‌ها به بزرگان قوم اعتراض كردند، 19اما آنها در جواب گفتند: «ما به نام خداوند، خدای اسرائيل سوگند خورده‌ايم كه به آنها صدمه‌ای نزنيم. 20پس بايد به سوگند خود وفا نموده، بگذاريم كه زنده بمانند؛ چون اگر پيمانی را كه با آنان بسته‌ايم بشكنيم، خشم خداوند بر ما افروخته خواهد شد.» 21سپس اضافه كردند: «بگذاريد ايشان زنده بمانند و برای ما هيزم بشكنند و آب بياورند.»
22يوشع جبعونی‌ها را احضار كرده، گفت: «چرا ما را فريب داده، گفتيد كه از سرزمين بسيار دور آمده‌ايد و حال آنكه همسايهٔ نزديک ما هستيد؟ 23پس شما زير لعنت خواهيد بود و بعد از اين بايد هميشه به عنوان غلام برای خانهٔ خدای ما هيزم بشكنيد و آب مورد نياز را تهيه كنيد.»
24آنها گفتند: «چون شنيده بوديم كه خداوند، خدای شما به خدمتگزار خود موسی دستور داده بود تمام اين سرزمين را تصرف نمايد و ساكنانش را نابود كند، پس بسيار ترسيديم و به خاطر نجات جان خود اين كار را كرديم. 25ولی حالا در اختيار شما هستيم، هر طور كه صلاح می‌دانيد با ما رفتار كنيد.»
26يوشع به مردم اسرائيل اجازه نداد آنها را بكشند، 27و ايشان را برای شكستن هيزم و كشيدن آب برای مردم اسرائيل و قربانگاه خداوند تعيين نمود. ايشان تا امروز به كار خود در جايی كه خداوند برای عبادت تعيين كرده است ادامه می‌دهند.
