Land for the Tribes West of the Jordan River
1The rest of the tribes of Israel received their shares of land in Canaan. Eleazar the priest and Joshua, the son of Nun, decided what each of the tribes should receive. The leaders of the tribes helped them make these decisions. 2The shares of nine tribes and half of the tribe of Manasseh were decided by casting lots. That’s what the Lord had commanded through Moses. 3Moses had given two tribes and the other half of the tribe of Manasseh their shares east of the Jordan River. But Moses had not given the Levites a share among the other tribes. 4Manasseh and Ephraim were the sons of Joseph. They had become two tribes. The Levites didn’t receive any share of the land. They only received towns to live in and grasslands for their flocks and herds. 5So the Israelites divided up the land, just as the Lord had commanded Moses.
Joshua Gives Hebron to Caleb
6The people of Judah approached Joshua at Gilgal. Caleb, the son of Jephunneh the Kenizzite, spoke to Joshua. He said, “You know what the Lord said to Moses, the man of God. He spoke to him at Kadesh Barnea about you and me. 7Moses, the servant of the Lord, sent me from Kadesh Barnea to check out the land. I was 40 years old at that time. I brought back an honest report to him. I told him exactly what I had seen. 8Several other men of Israel went up with me. What they reported terrified the people. But I followed the Lord my God with my whole heart. 9So on that day Moses made a promise to me. He said, ‘The land you have walked on will be your share. It will be the share of your children forever. That’s because you have followed the Lord my God with your whole heart.’ (Deuteronomy 1:36)
10“The Lord has done just as he promised. He made the promise while Israel was wandering around in the desert. That was 45 years ago. He has kept me alive all this time. So here I am today, 85 years old! 11I’m still as strong today as I was the day Moses sent me out. I’m just as able to go out to battle now as I was then. 12So give me this hill country. The Lord promised it to me that day. At that time you yourself heard that the Anakites were living there. You also heard that their cities were large and had high walls around them. But I’ll drive them out, just as the Lord said I would. He will help me do it.”
13Then Joshua blessed Caleb, the son of Jephunneh. He gave him Hebron as his share. 14So ever since that time Hebron has belonged to Caleb, the son of Jephunneh the Kenizzite. That’s because he followed the Lord, the God of Israel, with his whole heart. 15Hebron used to be called Kiriath Arba. It was named after Arba. He was the greatest man among the Anakites.
So the land had peace and rest.
Kanaän verdeeld onder de stammen
1-2 De veroverde gebieden van Kanaän werden door loting onder de andere negen en een halve stam van Israël verdeeld. Welk gebied aan welke stam werd gegeven, werd bepaald door het lot te werpen voor de Here. En de Here zorgde ervoor dat het lot viel zoals Hij wilde. De priester Eleazar, Jozua en de stamleiders hadden de leiding bij deze loting. 3-4 Mozes had al land toegewezen aan de twee en een halve stam op de oostelijke oever van de Jordaan. De stam van Jozef was gesplitst in twee afzonderlijke stammen, Manasse en Efraïm en de Levieten kregen helemaal geen land behalve enkele steden om in te wonen en wat weidegrond rond die steden om hun vee te laten grazen. 5De verdeling van het land werd dus geregeld volgens de aanwijzingen die de Here Mozes had gegeven.
6Een aantal leden van de stam Juda kwam onder leiding van Kaleb (de zoon van Jefunne) naar Jozua, die in Gilgal was. ‘Herinnert u zich nog wat de Here in Kades-Barnea tegen Mozes zei over ons beiden?’ vroeg Kaleb aan Jozua. 7‘Ik was veertig jaar toen Mozes ons er vanuit Kades-Barnea op uitstuurde om het land Kanaän te verkennen. Ik bracht een nauwkeurig verslag uit. 8Onze broeders die ons hadden vergezeld, maakten het volk echter bang en ontmoedigden iedereen om het beloofde land binnen te trekken. Maar omdat ik de Here, mijn God, trouw was gebleven, 9zei Mozes tegen mij: “Het deel van Kanaän waaruit u zojuist bent teruggekeerd, zal voor altijd voor u en uw nageslacht zijn.” 10Zoals u zelf wel kunt zien, heeft de Here mij al die vijfenveertig jaar van onze omzwervingen door de woestijn in leven gehouden en op dit moment ben ik vijfentachtig jaar oud. 11Ik heb nog net zoveel kracht als toen Mozes ons op verkenning uitzond en ik kan nog steeds reizen en vechten als toen! 12Daarom vraag ik u mij het heuvelgebied te geven dat de Here mij heeft beloofd. U zult zich herinneren dat wij toen als verkenners zagen hoe daar de Enakieten, een volk van reuzen, in grote, ommuurde steden woonden. Maar als de Here mij helpt, zal ik hen uit het land verdrijven.’
13-14 Jozua zegende hem toen en gaf hem Hebron als een eeuwig erfdeel, omdat hij de Here, de God van Israël, volkomen trouw was gebleven. 15Vóór die tijd werd Hebron Kirjat-Arba genoemd, naar een beroemde held van de Enakieten. Toen was de strijd voorbij en kwam er rust in het land.
