Jesus Talks With a Woman From Samaria
1Now Jesus learned that the Pharisees had heard about him. They had heard that he was gaining and baptizing more disciples than John. 2But in fact Jesus was not baptizing. His disciples were. 3So Jesus left Judea and went back again to Galilee.
4Jesus had to go through Samaria. 5He came to a town in Samaria called Sychar. It was near the piece of land Jacob had given his son Joseph. 6Jacob’s well was there. Jesus was tired from the journey. So he sat down by the well. It was about noon.
7A woman from Samaria came to get some water. Jesus said to her, “Will you give me a drink?” 8His disciples had gone into the town to buy food.
9The Samaritan woman said to him, “You are a Jew. I am a Samaritan woman. How can you ask me for a drink?” She said this because Jews don’t have anything to do with Samaritans.
10Jesus answered her, “You do not know what God’s gift is. And you do not know who is asking you for a drink. If you did, you would have asked him. He would have given you living water.”
11“Sir,” the woman said, “you don’t have anything to get water with. The well is deep. Where can you get this living water? 12Our father Jacob gave us the well. He drank from it himself. So did his sons and his livestock. Are you more important than he is?”
13Jesus answered, “Everyone who drinks this water will be thirsty again. 14But anyone who drinks the water I give them will never be thirsty. In fact, the water I give them will become a spring of water in them. It will flow up into eternal life.”
15The woman said to him, “Sir, give me this water. Then I will never be thirsty. And I won’t have to keep coming here to get water.”
16He told her, “Go. Get your husband and come back.”
17“I have no husband,” she replied.
Jesus said to her, “You are right when you say you have no husband. 18The fact is, you have had five husbands. And the man you live with now is not your husband. What you have just said is very true.”
19“Sir,” the woman said, “I can see that you are a prophet. 20Our people have always worshiped on this mountain. But you Jews claim that the place where we must worship is in Jerusalem.”
21Jesus said, “Woman, believe me. A time is coming when you will not worship the Father on this mountain or in Jerusalem. 22You Samaritans worship what you do not know. We worship what we do know. Salvation comes from the Jews. 23But a new time is coming. In fact, it is already here. True worshipers will worship the Father in the Spirit and in truth. They are the kind of worshipers the Father is looking for. 24God is spirit. His worshipers must worship him in the Spirit and in truth.”
25The woman said, “I know that Messiah is coming.” Messiah means Christ. “When he comes, he will explain everything to us.”
26Then Jesus said, “The one you’re talking about is the one speaking to you. I am he.”
The Disciples Join Jesus Again
27Just then Jesus’ disciples returned. They were surprised to find him talking with a woman. But no one asked, “What do you want from her?” No one asked, “Why are you talking with her?”
28The woman left her water jar and went back to the town. She said to the people, 29“Come. See a man who told me everything I’ve ever done. Could this be the Messiah?” 30The people came out of the town and made their way toward Jesus.
31His disciples were saying to him, “Rabbi, eat something!”
32But he said to them, “I have food to eat that you know nothing about.”
33Then his disciples asked each other, “Did someone bring him food?”
34Jesus said, “My food is to do what my Father sent me to do. My food is to finish his work. 35Don’t you have a saying? You say, ‘It’s still four months until harvest time.’ But I tell you, open your eyes! Look at the fields! They are ripe for harvest right now. 36Even now the one who gathers the crop is getting paid. They are already harvesting the crop for eternal life. So the one who plants and the one who gathers can now be glad together. 37Here is a true saying. ‘One plants and another gathers.’ 38I sent you to gather what you have not worked for. Others have done the hard work. You have gathered the benefits of their work.”
Many Samaritans Believe in Jesus
39Many of the Samaritans from the town of Sychar believed in Jesus. They believed because of what the woman had said about him. She said, “He told me everything I’ve ever done.” 40Then the Samaritans came to him and tried to get him to stay with them. So he stayed two days. 41Because of what he said, many more people became believers.
42They said to the woman, “We no longer believe just because of what you said. We have now heard for ourselves. We know that this man really is the Savior of the world.”
Jesus Heals an Official’s Son
43After the two days, Jesus left for Galilee. 44He himself had pointed out that a prophet is not respected in his own country. 45When he arrived in Galilee, the people living there welcomed him. They had seen everything he had done in Jerusalem at the Passover Feast. That was because they had also been there.
46Once more, Jesus visited Cana in Galilee. Cana is where he had turned the water into wine. A royal official was there. His son was sick in bed at Capernaum. 47The official heard that Jesus had arrived in Galilee from Judea. So he went to Jesus and begged him to come and heal his son. The boy was close to death.
48Jesus told him, “You people will never believe unless you see signs and wonders.”
49The royal official said, “Sir, come down before my child dies.”
50“Go,” Jesus replied. “Your son will live.”
The man believed what Jesus said, and so he left. 51While he was still on his way home, his slaves met him. They gave him the news that his boy was living. 52He asked what time his son got better. They said to him, “Yesterday, at one o’clock in the afternoon, the fever left him.”
53Then the father realized what had happened. That was the exact time Jesus had said to him, “Your son will live.” So he and his whole family became believers.
54This was the second sign that Jesus did after coming from Judea to Galilee.
Jezus rozmawia z Samarytanką
1Wkrótce Jezus otrzymał wiadomość, że faryzeusze już wiedzą, iż pozyskuje i chrzci więcej uczniów niż Jan 2(chociaż Jezus osobiście nikogo nie chrzcił, ale czynili to Jego uczniowie). 3Dlatego opuścił Judeę i skierował się do Galilei. 4Chciał jednak przejść przez Samarię. 5Zbliżył się więc do samarytańskiego miasteczka Sychar, położonego w pobliżu terenów, które dawno temu patriarcha Jakub przekazał swojemu synowi, Józefowi. 6Znajdowała się tam studnia Jakuba. Zmęczony drogą, Jezus usiadł przy niej, a było to samo południe. 7Wtedy właśnie przyszła tam po wodę pewna Samarytanka. Jezus poprosił ją:
—Możesz dać Mi się napić?
8Uczniowie w tym czasie poszli do miasteczka kupić coś do jedzenia. 9Kobieta odrzekła:
—Prosisz mnie o wodę?! Przecież Żydzi i Samarytanie nawet z sobą nie rozmawiają.
10—Gdybyś wiedziała, jak wspaniały dar przygotował Bóg dla ludzi oraz kto do ciebie mówi, prosiłabyś Go, a dałby ci wodę życia—odpowiedział Jezus.
11—Panie, przecież nie masz nawet czym zaczerpnąć wody, a studnia jest głęboka. Skąd więc weźmiesz tę wodę życia? 12Czyżbyś był większy od naszego przodka Jakuba, który dał nam tę studnię? On sam pił z niej wodę, a także jego dzieci oraz całe jego stada.
13—Każdy, kto pije tę wodę, po jakimś czasie znowu będzie mieć pragnienie—odrzekł Jezus. 14—Ale kto napije się mojej wody, już nigdy nie będzie spragniony. Wręcz przeciwnie! Moja woda wytryśnie z niego i stanie się źródłem życia wiecznego.
15—Panie, daj mi więc tej wody—poprosiła kobieta—abym już nie była spragniona i nie musiała przychodzić do tej studni.
16—Idź najpierw i przyprowadź męża—rzekł do niej Jezus.
17—Nie mam męża—odparła.
—Słusznie mówisz: „Nie mam męża”. 18Miałaś bowiem pięciu mężów, a mężczyzna, z którym teraz żyjesz, nie jest twoim mężem. Powiedziałaś więc prawdę.
19—Panie, widzę, że jesteś prorokiem!—powiedziała. 20—Nasi przodkowie czcili Boga na tej górze. A wy, Żydzi, twierdzicie, że Jerozolima jest właściwym miejscem oddawania Mu czci.
21—Uwierz Mi, kobieto, że nadchodzi czas, gdy ani na tej górze, ani w Jerozolimie nie będziecie czcili Ojca. 22Wy nie wiecie, kim jest Ten, komu oddajecie cześć. My znamy Go, bo zbawienie wywodzi się od Żydów. 23Nadchodzi jednak czas—właściwie już nadszedł—gdy prawdziwi czciciele Ojca będą oddawać Mu cześć w duchu i w prawdzie. Właśnie takich czcicieli On pragnie. 24Bóg jest duchem. Dlatego ci, którzy oddają Mu cześć, mają to robić w duchu i w prawdzie.
25—Wiem, że pewnego dnia ma przyjść Mesjasz (to znaczy: „Chrystus”)—odrzekła kobieta. —A gdy On nadejdzie, wszystko nam wyjaśni.
26—Właśnie z Nim rozmawiasz! To Ja Nim jestem—odpowiedział Jezus.
Powrót uczniów
27W tym momencie nadeszli uczniowie i zdziwili się, że Jezus rozmawia z samarytańską kobietą. Żaden z nich jednak nie zapytał: „Po co z nią rozmawiasz?”. 28Ona zaś zostawiła dzban i pobiegła do miasteczka, wołając:
29—Chodźcie zobaczyć człowieka, który powiedział mi wszystko, co zrobiłam w życiu! To musi być Mesjasz!
30Mieszkańcy wyszli więc z miasteczka i szli zobaczyć Jezusa. 31Tymczasem uczniowie zachęcali Go:
—Nauczycielu! Zjedz coś.
32—Ja mam pokarm, o którym nie wiecie—odpowiedział.
33—Czyżby ktoś przyniósł Mu jedzenie?—zastanawiali się między sobą.
34—Moim pokarmem jest wypełnianie woli Tego, który Mnie posłał, i wykonywanie Jego dzieła—odparł Jezus. 35—Czy nie mówicie: Już za cztery miesiące zaczną się żniwa? Ja wam mówię: Rozejrzyjcie się dookoła i zobaczcie, że pola już teraz są gotowe do żniw. 36Żniwiarz odbiera zapłatę za pracę i zbiera wieczny plon. A ten, który siał, cieszy się razem z nim. 37Prawdziwe jest powiedzenie: „Jeden sieje, drugi zbiera”. 38Oto posłałem was do zbierania tego, czego nie sialiście. Inni się przy tym napracowali, a wy zbieracie plon ich pracy.
Wiara Samarytan
39Wielu Samarytan z tego miasteczka uwierzyło Jezusowi dzięki słowom kobiety: „Powiedział mi wszystko, co zrobiłam w życiu!”. 40Gdy więc przyszli do Niego, prosili, żeby się u nich zatrzymał. Został więc tam dwa dni. 41Oni zaś słuchali Jego nauki i jeszcze więcej z nich uwierzyło Mu. 42Kobiecie zaś mówili: „Wierzymy teraz nie tylko dzięki twoim słowom. Sami bowiem Go słyszeliśmy i wiemy, że to właśnie On jest Zbawicielem świata”.
Jezus uzdrawia syna urzędnika
43Po upływie dwóch dni Jezus udał się do Galilei, 44mówił bowiem, że prorok nie może znaleźć szacunku we własnej ojczyźnie. 45Mieszkańcy Galilei przyjęli Go z otwartymi ramionami. Byli bowiem w Jerozolimie na święcie Paschy i widzieli wszystko, czego tam dokonał. 46Jezus ponownie poszedł do Kany Galilejskiej, gdzie poprzednio przemienił wodę w wino.
W pobliskim Kafarnaum mieszkał pewien urzędnik państwowy, którego syn akurat poważnie chorował. 47Usłyszał on wcześniej, że Jezus zmierza z Judei do Galilei. Przyszedł więc do Kany i błagał Go, aby udał się do Kafarnaum i uzdrowił jego umierającego syna. 48Jezus rzekł do niego:
—Jeśli nie zobaczycie cudów, nie uwierzycie Mi.
49—Panie, zechciej przyjść, zanim moje dziecko umrze—błagał urzędnik.
50—Wracaj do domu! Twój syn będzie żył—odpowiedział Jezus.
Urzędnik uwierzył Jezusowi na słowo i odszedł. 51Gdy był jeszcze w drodze, wybiegli mu na spotkanie słudzy z wieścią, że jego syn wyzdrowiał. 52Zapytał więc, o której godzinie poczuł się lepiej.
—Wczoraj o pierwszej po południu spadła mu gorączka—odpowiedzieli.
53Ojciec uświadomił sobie wówczas, że właśnie o tej godzinie Jezus powiedział mu: „Twój syn będzie żył”. Wtedy on sam i cały jego dom uwierzył Jezusowi. 54Był to drugi cud Jezusa od Jego powrotu z Judei do Galilei.
