Jesus and the Miracle of Many Fish
1After this, Jesus appeared to his disciples again. It was by the Sea of Galilee. Here is what happened. 2Simon Peter and Thomas, who was also called Didymus, were there together. Nathanael from Cana in Galilee and the sons of Zebedee were with them. So were two other disciples. 3“I’m going out to fish,” Simon Peter told them. They said, “We’ll go with you.” So they went out and got into the boat. That night they didn’t catch anything.
4Early in the morning, Jesus stood on the shore. But the disciples did not realize that it was Jesus.
5He called out to them, “Friends, don’t you have any fish?”
“No,” they answered.
6He said, “Throw your net on the right side of the boat. There you will find some fish.” When they did, they could not pull the net into the boat. There were too many fish in it.
7Then the disciple Jesus loved said to Simon Peter, “It is the Lord!” As soon as Peter heard that, he put his coat on. He had taken it off earlier. Then he jumped into the water. 8The other disciples followed in the boat. They were towing the net full of fish. The shore was only about 100 yards away. 9When they landed, they saw a fire of burning coals. There were fish on it. There was also some bread.
10Jesus said to them, “Bring some of the fish you have just caught.” 11So Simon Peter climbed back into the boat. He dragged the net to shore. It was full of large fish. There were 153 of them. But even with that many fish the net was not torn. 12Jesus said to them, “Come and have breakfast.” None of the disciples dared to ask him, “Who are you?” They knew it was the Lord. 13Jesus came, took the bread and gave it to them. He did the same thing with the fish. 14This was the third time Jesus appeared to his disciples after he was raised from the dead.
Jesus Gives Peter His Task
15When Jesus and the disciples had finished eating, Jesus spoke to Simon Peter. He asked, “Simon, son of John, do you love me more than these others do?”
“Yes, Lord,” he answered. “You know that I love you.”
Jesus said, “Feed my lambs.”
16Again Jesus asked, “Simon, son of John, do you love me?”
He answered, “Yes, Lord. You know that I love you.”
Jesus said, “Take care of my sheep.”
17Jesus spoke to him a third time. He asked, “Simon, son of John, do you love me?”
Peter felt bad because Jesus asked him the third time, “Do you love me?” He answered, “Lord, you know all things. You know that I love you.”
Jesus said, “Feed my sheep. 18What I’m about to tell you is true. When you were younger, you dressed yourself. You went wherever you wanted to go. But when you are old, you will stretch out your hands. Someone else will dress you. Someone else will lead you where you do not want to go.” 19Jesus said this to point out how Peter would die. His death would bring glory to God. Then Jesus said to him, “Follow me!”
20Peter turned around. He saw that the disciple Jesus loved was following them. He was the one who had leaned back against Jesus at the supper. He had said, “Lord, who is going to hand you over to your enemies?” 21When Peter saw that disciple, he asked, “Lord, what will happen to him?”
22Jesus answered, “Suppose I want him to remain alive until I return. What does that matter to you? You must follow me.” 23Because of what Jesus said, a false report spread among the believers. The story was told that the disciple Jesus loved wouldn’t die. But Jesus did not say he would not die. He only said, “Suppose I want him to remain alive until I return. What does that matter to you?”
24This is the disciple who is a witness about these things. He also wrote them down. We know that what he says is true.
25Jesus also did many other things. What if every one of them were written down? I suppose that even the whole world would not have room for the books that would be written.
Jezus i cudowny połów ryb
1Po jakimś czasie Jezus po raz kolejny ukazał się uczniom. Było to nad Jeziorem Tyberiadzkim. 2Przebywali wtedy razem: Szymon Piotr, Tomasz, zwany Bliźniakiem, Natanael z Kany Galilejskiej, synowie Zebedeusza—Jakub i Jan, oraz jeszcze dwóch innych uczniów.
3—Idę łowić ryby—rzekł do nich Piotr.
—Idziemy z tobą—odpowiedzieli.
Weszli więc do łodzi i wypłynęli, ale przez całą noc nic nie złapali.
4O świcie na brzegu pojawił się Jezus. Uczniowie jednak nie rozpoznali Go. 5Wtedy On zawołał do nich:
—Kochani! Macie coś do jedzenia?
—Nie, nic—odpowiedzieli.
6—Zarzućcie więc sieci z prawej strony łodzi, a coś złapiecie!
Zrobili to i wkrótce mieli tyle ryb, że nie mogli wyciągnąć sieci.
7—To Pan!—powiedział do Piotra uczeń, który był najbliższym przyjacielem Jezusa.
Na te słowa Szymon Piotr natychmiast założył koszulę, był bowiem rozebrany, i rzucił się wpław do brzegu. 8Pozostali płynęli łodzią, ciągnąc za sobą sieci pełne ryb. Byli bowiem tylko jakieś sto metrów od brzegu.
9Gdy wyszli z łodzi, ujrzeli rozpalone ognisko, na którym piekła się ryba oraz chleb.
10—Przynieście kilka ryb, które teraz złowiliście—poprosił Jezus.
11Szymon Piotr poszedł więc i wyciągnął sieć na brzeg. Jak się okazało, w sieci były sto pięćdziesiąt trzy ogromne ryby, a mimo to sieć nie pękła.
12—Podejdźcie i zjedzcie coś—zachęcił Jezus.
Żaden z nich nie śmiał Go pytać, czy to rzeczywiście On. Byli bowiem pewni, że to jest Pan. 13Jezus tymczasem podchodził do każdego, częstując chlebem i rybą. 14W ten sposób, już po raz trzeci od czasu swojego zmartwychwstania, Jezus ukazał się uczniom.
Jezus i Piotr
15Po śniadaniu Jezus zwrócił się do Szymona Piotra:
—Szymonie, synu Jana, czy kochasz Mnie bardziej niż inni?
—Tak, Panie—odparł Piotr. —Wiesz, że Cię kocham.
—Paś więc moje baranki—rzekł Jezus.
16Zapytał go jednak drugi raz:
—Szymonie, synu Jana, czy kochasz Mnie?
—Tak, Panie. Wiesz, że Cię kocham.
—Opiekuj się więc moimi owcami.
17I zapytał go po raz trzeci:
—Szymonie, synu Jana, czy kochasz Mnie?
Słysząc trzeci raz to samo pytanie, Piotr zasmucił się, ale odpowiedział:
—Panie! Ty wiesz wszystko. Wiesz, że Cię kocham!
—Paś więc moje owce—powiedział Jezus. 18—Zapewniam cię: Gdy byłeś młodszy, sam o sobie decydowałeś i chodziłeś, dokąd chciałeś. Ale na starość ktoś inny zadecyduje o tobie i poprowadzi cię tam, dokąd byś nie chciał pójść.
19Mówiąc to, Jezus dał mu do zrozumienia, jaką śmiercią uwielbi Boga. I dodał:
—Pójdź w moje ślady!
20Piotr odwrócił się i zobaczył ucznia, który był najbliższym przyjacielem Jezusa. To on, podczas kolacji, był blisko Niego i zapytał: „Panie, kto Cię zdradzi?”. 21Wtedy Piotr powiedział:
—Panie! A co będzie z nim?
22—Może zechcę, aby pozostał na ziemi aż do mojego powtórnego przyjścia? Po co ci to wiedzieć? Ty masz pójść w moje ślady.
23Z tego powodu rozeszła się wśród uczniów pogłoska, że uczeń ten nie umrze. Ale Jezus nie powiedział, że on nie umrze, tylko: „Może zechcę, aby pozostał aż do mojego powtórnego przyjścia? Po co ci to wiedzieć?”.
24Ten właśnie uczeń opowiedział o tym wszystkim i to on napisał tę księgę. A wiemy, że mówi prawdę. 25Jezus dokonał jeszcze wielu innych rzeczy. A gdyby chciano je wszystkie szczegółowo opisać, cały świat nie pomieściłby chyba ksiąg.
