1Job continued,
“Don’t all human beings have to work hard on this earth?
Aren’t their days like the days of hired workers?
2I’ve been like a slave
who longs for the evening shadows to come.
I’ve been like a hired worker
who is waiting to be paid.
3I’ve been given several months that were useless to me.
My nights have been filled with suffering.
4When I lie down I think,
‘How long will it be before I can get up?’
The night drags on.
I toss and turn until sunrise.
5My body is covered with worms and sores.
My skin is broken. It has boils all over it.
6“My days pass by faster than a weaver can work.
They come to an end. I don’t have any hope.
7God, remember that my life is only a breath.
I’ll never be happy again.
8The eyes that see me now won’t see me anymore.
You will look for me. But I’ll be gone.
9When a cloud disappears, it’s gone forever.
And anyone who goes down to the grave never returns.
10He never comes home again.
Even his own family doesn’t remember him.
11“So I won’t keep quiet.
When I’m suffering greatly, I’ll speak out.
When my spirit is bitter, I’ll tell you how unhappy I am.
12Am I the ocean? Am I the sea monster?
If I’m not, why do you guard me so closely?
13Sometimes I think my bed will comfort me.
I think my couch will keep me from being unhappy.
14But even then you send me dreams that frighten me.
You send me visions that terrify me.
15So I would rather choke to death.
That would be better than living in this body of mine.
16I hate my life. I don’t want to live forever.
Leave me alone. My days don’t mean anything to me.
17“What are human beings that you think so much of them?
What are they that you pay so much attention to them?
18You check up on them every morning.
You test them every moment.
19Won’t you ever look away from me?
Won’t you leave me alone even for one second?
20If I’ve really sinned, tell me what I’ve done to you.
You see everything we do.
Why do you shoot your arrows at me?
Have I become a problem to you?
21Why don’t you forgive the wrong things I’ve done?
Why don’t you forgive me for my sins?
I’ll soon lie down in the dust of my grave.
You will search for me. But I’ll be gone.”
1“Ang kabuhi sang tawo diri sa kalibutan mabudlay gid; pareho kabudlay sa adlaw-adlaw nga obra sang isa ka trabahador, 2ukon pareho sa ulipon nga nagahandom nga maghapon na agod makapahuway na siya, ukon pareho sa trabahador nga nagapaabot gid sang iya suweldo. 3Pareho man sina ang akon kahimtangan. Pila na ka bulan ang akon pag-antos nga wala man lang sing pulos. Bisan gab-i nagaantos ako. 4Kon maghigda ako kon gab-i nagahunahuna ako kon san-o pa mag-aga. Kahinay sang paglakat sang mga inoras. Nagabulubaliswa lang ako hasta magpamanagbanag. 5Ang akon lawas puno sang ulod kag kugan. Nagabuluswang ang akon mga hubag kag naganana.”
Nagpanawag si Job sa Dios
6“Nagaligad ang akon mga inadlaw nga wala sing paglaom. Nagaligad ini nga mas madasig pa sa lansadera7:6 lansadera: sa English, shuttle. sang manughabol.7:6 manughabol: sa English, weaver. 7Dumduma, O Dios, nga ang akon kabuhi pareho lang sa hangin nga nagalabay, kag indi na ako makaeksperiensya pa sang kalipay. 8Makita mo pa ako subong pero sa ulihi indi na. Kon mangita ka sa akon indi mo na ako makita. 9Subong nga ang gal-om nagakadula kag indi na makita, ang nagakapatay indi na magbalik pa. 10Indi na siya makapauli sa iya balay, kag malimtan na siya sang mga nakakilala sa iya.
11“Gani indi mahimo nga maghipos lang ako; sugong gid ang akon pamatyag. Ihambal ko ang kalain sang akon buot. 12Ngaa ginabantayan mo gid ako, O Dios? Dragon bala ako sa dagat? 13Kon gusto ko maghigda kag magpahuway agod maghaganhagan ang akon kasakit 14ginapahadlok mo ako paagi sa mga damgo kag palanan-awon. 15Gani maayo pa nga makuga na lang ako kag mapatay sang sa mabuhi sa sining lawas nakon. 16Ginakaugtan ko ang akon kabuhi. Indi ko gusto nga mabuhi pa. Pabay-i na lang ako, kay wala na sing pulos ang akon kabuhi.
17“Ano gid bala ang tawo nga imo ginakabalak-an kag ginahatagan sang importansya? 18Kay ginausisa mo siya kada adlaw, kag ginatilawan sa tanan nga tion. 19Pabay-i lang bala ako bisan dali lang. 20Nakasala bala ako? Ano nga sala ang nahimo ko sa imo, O Manugbantay sang tawo? Ngaa ginapuntirya mo gid ako? Mabug-at bala ako nga palas-anon sa imo? 21Kon nakasala gid man ako, ngaa indi mo na lang ako pagpatawaron? Sa indi madugay mapatay na ako, kag bisan pangitaon mo ako, indi mo na ako makita pa.”
