Worshiping Other Gods Is Worthless
1A message from the Lord came to Jeremiah. The Lord said, 2“Stand at the gate of my house. Announce my message to the people there. Say,
“ ‘Listen to the Lord’s message, all you people of Judah. You always come through these gates to worship the Lord. 3The God of Israel is speaking to you. He is the Lord who rules over all. He says, “Change the way you live and act. Then I will let you live in this place. 4Do not trust in lies. Do not say, ‘This is the temple of the Lord! This is the temple of the Lord! This is the temple of the Lord!’ 5You must really change the way you live and act. Treat one another fairly. 6Do not treat outsiders or widows badly in this place. Do not take advantage of children whose fathers have died. Do not kill those who are not guilty of doing anything wrong. Do not worship other gods. That will only bring harm to you. 7If you obey me, I will let you live in this place. It is the land I gave your people of long ago. It was promised to them for ever and ever. 8But look! You are trusting in worthless lies.
9“ ‘ “You continue to steal and commit murder. You commit adultery. You tell lies in court. You burn incense to Baal. You worship other gods you didn’t know before. 10Then you come and stand in front of me. You keep coming to this house where I have put my Name. You say, ‘We are safe.’ You think you are safe when you do so many things I hate. 11My Name is in this house. But you have made it a den for robbers! I have been watching you!” announces the Lord.
12“ ‘ “Go now to the town of Shiloh. Go to the place where I first made a home for my Name. See what I did to it because of the evil things my people Israel were doing. 13I spoke to you again and again,” announces the Lord. “I warned you while you were doing all these things. But you did not listen. I called out to you. But you did not answer. 14So what I did to Shiloh I will now do to the house where my Name is. It is the temple you trust in. It is the place I gave to you and your people of long ago. 15But I will throw you out of my land. That is exactly what I did to the people of Ephraim. And they are your relatives.” ’
16“Jeremiah, do not pray for these people. Do not make any appeal or request for them. Do not beg me. I will not listen to you. 17Don’t you see what they are doing? They are worshiping other gods in the towns of Judah. They are offering sacrifices to them in the streets of Jerusalem. 18The children go out and gather wood. The fathers light the fire. The women mix the dough. They make flat cakes of bread to offer to the female god called the Queen of Heaven. They pour out drink offerings to other gods. That makes me very angry. 19But am I the one they are hurting?” announces the Lord. “Aren’t they only harming themselves? They should be ashamed of it.”
20So the Lord and King says, “I will pour out my burning anger on this place. It will strike people and animals alike. It will destroy the trees in the fields and the crops in your land. It will burn, and no one will be able to put it out.”
21The Lord who rules over all is the God of Israel. He says, “Go ahead! Add your burnt offerings to your other sacrifices. Eat the meat yourselves! 22When I brought your people out of Egypt, I spoke to them. But I did not just give them commands about burnt offerings and sacrifices. 23I also gave them another command. I said, ‘Obey me. Then I will be your God. And you will be my people. Live the way I command you to live. Then things will go well with you.’ 24But they did not listen. They refused to pay any attention to me. Instead, they did what their stubborn and evil hearts wanted them to do. They went backward and not forward. 25Again and again I sent my servants the prophets to you. They came to you day after day. They prophesied from the time your people left Egypt until now. 26But your people of long ago did not listen. They refused to pay any attention to me. They were stubborn. They did more evil things than their people who lived before them.
27“Jeremiah, when you tell them all this, they will not listen to you. When you call out to them, they will not answer. 28So say to them, ‘You are a nation that has not obeyed the Lord your God. You did not pay attention when you were corrected. Truth has died out. You do not tell the truth anymore.’ ”
29The Lord says to the people of Jerusalem, “Cut off your hair. Throw it away. Sing a song of sadness on the bare hilltops. I am very angry with you. I have turned my back on you. I have deserted you.
The Valley of Death
30“The people of Judah have done what is evil in my eyes,” announces the Lord. “They have set up statues of their gods. They have worshiped them in the house where my Name is. They have made my house ‘unclean.’ I hate those statues. 31The people have built the high places of Topheth in the Valley of Ben Hinnom. There they worship other gods. And there they sacrifice their children in the fire. That is something I did not command. It did not even enter my mind. 32So watch out!” announces the Lord. “The days are coming when people will not call it Topheth anymore. And they will not call it the Valley of Ben Hinnom either. Instead, they will call it the Valley of Death. They will bury the dead bodies of some people in Topheth. But they will run out of room. 33Then they will not be able to bury the bodies of other people there. So the bodies will become food for birds and wild animals. And no one will scare them away. 34I will put an end to the sounds of joy and gladness. The voices of brides and grooms will not be heard anymore. There will be no sounds of joy in the towns of Judah. And there will be no joy in the streets of Jerusalem. The land will become a desert.
Een overvloed aan onbekende goden
1Opnieuw sprak de Here tegen Jeremia: 2‘Ga naar de ingang van de tempel en zeg tegen het volk: mensen van Juda, luister naar wat God te zeggen heeft. Luister, allen die hier de Here aanbidden. 3De Here van de hemelse legers, de God van Israël, zegt: zelfs nu ben Ik nog bereid u in uw land te laten blijven, als u uw slechte wegen verlaat en breekt met uw slechte praktijken. 4Laat u niet misleiden door bedriegers die zeggen dat God Jeruzalem niet zal laten verwoesten, omdat hier de tempel van de Here staat. 5Alleen onder deze voorwaarden mag u blijven: u moet een halt toeroepen aan uw slechte gedachten en daden, u moet elkaar rechtvaardig behandelen 6en u moet wezen, weduwen en vreemdelingen niet langer uitbuiten. Houd op met moorden. En houd op met het aanbidden van afgoden, zoals u nu tot uw eigen schade doet. 7Alleen dan zal Ik u laten wonen in dit land dat Ik als een eeuwig bezit aan uw voorouders heb gegeven.
8Bedrieg uzelf toch niet met leugenachtige overwegingen. 9Denkt u werkelijk dat u kunt stelen, moorden, overspel kunt plegen, liegen en Baäl vereren en al die andere goden die u eerst niet kende, 10en dan ook nog voor Mij in mijn tempel kunt komen staan en jubelen: “Wij zijn verlost!”, om dan gelijk weer door te gaan met al deze gruwelijke daden? 11Is mijn tempel een rovershol in uw ogen? Want Ik zie al het kwaad dat in die tempel gebeurt. 12Ga naar Silo, de stad waar Ik eerst mijn naam gevestigd had en kijk maar eens wat Ik haar heb aangedaan vanwege de goddeloosheid van mijn volk Israël. 13-14 En nu,’ zegt de Here, ‘zal Ik hier hetzelfde doen wegens al uw zonden. Keer op keer heb Ik er met u over gesproken, maar u weigerde te luisteren en te antwoorden. Ja, Ik zal deze tempel verwoesten, zoals Ik met Silo heb gedaan, deze tempel die naar Mij is genoemd en waarin u een groot vertrouwen hebt, deze plaats die Ik u en uw vaders heb gegeven. 15Ik zal u in ballingschap sturen en u verstoten uit mijn nabijheid, net zoals Ik met uw bloedverwanten heb gedaan, het volk Israël.
16Bid daarom niet langer voor deze mensen, Jeremia. Huil, bid en smeek niet dat Ik hen zou moeten helpen, want Ik zal niet luisteren. 17Ziet u niet wat zij doen in de steden van Juda en in de straten van Jeruzalem? 18Het is toch geen wonder dat Ik zo boos ben? Ze kwetsen mij, kijk hoe de kinderen hout sprokkelen en de vaders vuur maken en hoe de vrouwen deeg kneden om de koeken te bakken die zij aan de “koningin van de hemel” en aan andere afgoden offeren. 19Doe Ik hen pijn?’ vraagt de Here. ‘Zij doen zichzelf het meeste pijn, tot hun eigen schande’. 20Daarom zegt de Oppermachtige Here: ‘Ik zal mijn toorn, ja, mijn woede over deze plaats uitgieten. Mensen, dieren, bomen en planten zullen worden verteerd door het onuitblusbare vuur.’ 21-22 De Here van de hemelse legers, de God van Israël, zegt: ‘Weg met uw offers en geschenken, eet ze zelf maar op! Het waren geen offers en geschenken, die Ik van uw voorouders wilde, toen Ik hen uit Egypte leidde. Dat heb Ik ze niet voorgeschreven. 23Maar wat Ik hun zei, was dit: gehoorzaam Mij, dan zal Ik uw God zijn en u zult mijn volk zijn, doe wat Ik zeg en het zal u goed gaan! 24Maar zij wilden niet luisteren, zij gingen door met te doen wat zij zelf wilden. Zij volgden hun eigen koppige en slechte gedachten. Zij gingen achteruit in plaats van vooruit. 25Sinds de dag dat uw voorouders Egypte verlieten, heb Ik u mijn knechten, de profeten gestuurd, elke dag weer. 26Maar zij wilden niet naar hen luisteren en gaven niet de geringste aandacht aan de boodschap. Zij zijn koppig en opstandig, hun zonden zijn nog erger dan die van hun voorouders. 27Vertel hun alles wat Ik hun zal aandoen, maar verwacht niet dat zij luisteren. Schreeuw uw waarschuwingen uit, maar denk niet dat zij erop reageren. 28Zeg tegen hen: dit is het volk dat weigert te luisteren naar de Here, zijn God, en weigert zich te veranderen. Het gaat door met een leugenachtig leven te leiden. De waarheid kent het niet meer.
29O mijn volk, scheer uw hoofd kaal uit schande en huil eenzaam op de bergen, want de Here heeft dit volk door zijn toorn verworpen en in de steek gelaten. 30Het volk van Juda heeft voor mijn ogen gezondigd,’ zegt de Here. ‘Het heeft zijn afschuwelijke afgoden in mijn eigen tempel neergezet en hem zo verontreinigd. 31In het dal Ben-Hinnom hebben ze het altaar Tofeth gebouwd en daarop verbranden ze hun kinderen als offers aan hun goden, een daad die zo verschrikkelijk is dat die nooit in mijn gedachten zou opkomen, laat staan dat Ik dat opgedragen zou hebben. 32Er komt een tijd,’ zegt de Here, ‘dat dit dal niet langer Tofeth of Ben-Hinnom wordt genoemd, maar Moorddal. Er zullen zoveel slachtoffers te begraven zijn dat er niet genoeg plaats is voor alle graven en zij zullen de lijken in het dal gooien. 33De lijken van mijn volk zullen voedsel zijn voor de vogels en de wilde dieren en er zal niemand zijn die ze wegjaagt. 34Ik zal een einde maken aan het vrolijke gezang en gelach in de straten van Jeruzalem en in de steden van Juda en aan de blijde stemmen van bruid en bruidegom. Het land zal er dan verlaten en verwoest bij liggen.’
