No One Is Honest
1The Lord says, “Go up and down the streets of Jerusalem.
Look around.
Think about what you see.
Search through the market.
See if you can find one honest person who tries to be truthful.
If you can, I will forgive this city.
2They make their promises in my name.
They say, ‘You can be sure that the Lord is alive.’
But their promises can’t be trusted.”
3Lord, don’t your eyes look for truth?
You struck down your people.
But they didn’t feel any pain.
You crushed them.
But they refused to be corrected.
They made their faces harder than stone.
They refused to turn away from their sins.
4I thought, “The people of
Jerusalem are foolish.
They don’t know how the Lord wants them to live.
They don’t know what their God requires of them.
5So I will go to the leaders.
I’ll speak to them.
They should know how the Lord wants them to live.
They must know what their God requires of them.”
But all of them had broken off the yoke the Lord had put on them.
They had torn off the ropes he had tied them up with.
6So a lion from the forest will attack them.
A wolf from the desert will destroy them.
A leopard will hide and wait near their towns.
It will tear to pieces anyone who dares to go out.
Again and again they have refused to obey the Lord.
They have turned away from him many times.
7The Lord says, “Jerusalem, why should I forgive you?
Your people have deserted me.
They have made their promises in the names of gods
that are not really gods at all.
I supplied everything they needed.
But they committed adultery.
Large crowds went to the houses of prostitutes.
8Your people are like stallions that have plenty to eat.
Their sinful desires are out of control.
Each of them goes after another man’s wife.
9Shouldn’t I punish them for this?”
announces the Lord.
“Shouldn’t I pay back the nation
that does these things?
10“Armies of Babylon, go through their vineyards and destroy them.
But do not destroy them completely.
Strip off their branches.
These people do not belong to me.
11The people of Israel and the people of Judah
have not been faithful to me at all,”
announces the Lord.
12They have told lies about the Lord.
They said, “He won’t do anything!
No harm will come to us.
We will never see war or be hungry.
13The prophets are nothing but wind.
Their message doesn’t come from the Lord.
So let what they say will happen be done to them.”
14The Lord God rules over all. He says to me,
“The people have spoken these words.
So my words will be like fire in your mouth.
I will make the people like wood.
And the fire will burn them up.”
15“People of Israel, listen to me,”
announces the Lord.
“I am bringing against you
a nation from far away.
It is an old nation. And it will last for a long time.
Its people speak a language you do not know.
You can’t understand what they are saying.
16The bags they carry their arrows in are like an open grave.
All their soldiers are mighty.
17They will eat up your crops and your food.
They will strike down your sons and daughters.
They will kill your sheep and cattle.
They will destroy your vines and fig trees.
You trust in your cities that have high walls around them.
But the people in them will be killed by swords.
18“In spite of that, even in those days I will not destroy you completely,” announces the Lord. 19“ ‘Jeremiah,’ the people will ask, ‘Why has the Lord our God done all this to us?’ Then you will tell them, ‘You have deserted the Lord. You have served other gods in your own land. So now you will serve another nation in a land that is not your own.’
20“Here is what I want you to announce
to the people of Jacob.
Tell it in Judah.
Tell them I say,
21‘Listen to this, you foolish people,
who do not have any sense.
You have eyes, but you do not see.
You have ears, but you do not hear.
22Shouldn’t you have respect for me?’
announces the Lord.
‘Shouldn’t you tremble with fear in front of me?
I made the sand to hold the ocean back.
It will do that forever.
The ocean can’t go past it.
The waves might roll, but they can’t sweep over it.
They might roar, but they can’t go across it.
23But you people have stubborn hearts.
You refuse to obey me.
You have turned away from me.
You have gone astray.
24You do not say to yourselves,
“Let us have respect for the Lord our God.
He sends rain in the fall and the spring.
He promises us that the harvest will come
at the same time each year.”
25But the things you have done wrong
have robbed you of these gifts.
Your sins have kept these good things
far away from you.’
26“Jeremiah, some of my people are evil.
They hide and wait just as people hide to catch birds.
They set traps for people.
27A hunter uses tricks to fill his cage with birds.
And my people have filled their houses with a lot of goods.
They have become rich and powerful.
28They have grown fat and heavy.
There is no limit to the evil things they do.
In court they do not seek justice.
They don’t protect the rights of children whose fathers have died.
They do not stand up for poor people.
29Shouldn’t I punish them for this?”
announces the Lord.
“Shouldn’t I pay back the
nation that does these things?
30“Something horrible and shocking
has happened in the land.
31The prophets prophesy lies.
The priests rule by their own authority.
And my people love it this way.
But what will you do in the end?”
Geen ontzag voor God
1‘Ren op en neer door elke straat in Jeruzalem, kijk of u ook maar één eerlijke en trouwe man kunt vinden! Zoek op elk plein en als u er één kunt vinden, zal Ik de stad niet verwoesten! 2Zelfs als zij mijn naam gebruiken om een eed te zweren, liegen zij nog.’
3Och Here, U wilt niets anders dan de waarheid. U hebt hen geslagen, maar zij hebben geen pijn gevoeld. U hebt hen vernietigd, maar zij weigeren zich te bekeren van hun zonden. Zij zijn vastbesloten met keiharde gezichten geen berouw te tonen. 4Toen zei ik: ‘Maar wat kunnen wij verwachten van de armen die niets weten? Zij kennen Gods geboden niet. Hoe kunnen zij Hem dan gehoorzamen?’ 5Daarom zal ik naar hun invloedrijke leiders gaan en met hén spreken, want zij kennen Gods wegen en zijn eisen. Maar ook zij hadden God volledig de rug toegekeerd. 6‘Daarom zal een leeuw uit het woud hen aanvallen. De woestijnwolf zal hen vernietigen en een luipaard zal rond hun steden sluipen en ieder verscheuren die zich naar buiten waagt. Want hun zonden zijn haast ontelbaar, hun opstandigheid tegen Mij is groot. 7Hoe kan Ik u vergeven? Zelfs uw kinderen hebben zich van Mij afgekeerd en zweren bij goden die geen goden zijn. Ik voedde hen tot zij verzadigd waren, nergens hadden zij gebrek aan en als dank pleegden zij op grote schaal overspel en hielden zich op bij de bordelen van de stad. 8Zij zijn wellustige mannen die lonken naar de vrouw van hun naaste. 9Moet Ik hen daarvoor niet straffen? Zou Ik zoʼn volk nog sparen?’
10Loop tussen de wijnstokken door en vernietig ze! Maar laat een deel staan. Kap de wijnranken af, want zij zijn niet van de Here. 11‘De volken van Israël en Juda zijn Mij ontrouw geworden,’ zegt de Here. 12Zij hebben gelogen en zeiden: ‘Hij zal ons niet lastig vallen! Er zal niets met ons gebeuren! Er komt toch geen hongersnood en geen oorlog!’ 13‘Gods profeten,’ zeggen zij, ‘zijn windbuilen vol woorden die geen enkel goddelijk gezag hebben. Het oordeel dat zij aankondigen, zal op hun eigen hoofd terechtkomen, niet op het onze!’
14Daarom zegt de Here, de God van de hemelse legers: ‘Om dit soort gepraat zal Ik de woorden van de profeten veranderen in een laaiend vuur en deze mensen als stukken hout verbranden. 15Kijk Israël, Ik zal een ver land tegen u ten strijde laten trekken,’ zegt de Here, ‘een machtig, oud volk, waarvan u de taal niet begrijpt. 16Hun pijlen zijn dodelijk en al hun mannen zijn machtige helden. 17Zij zullen uw oogst verslinden en het brood van uw kinderen en ook uw schapen en runderen opeten. Ja, ook van uw druiven en vijgen zullen zij niets overlaten. Uw versterkte steden zullen zij met de grond gelijk maken, de steden waarop u vertrouwde. 18Zelfs dan zal Ik u niet volledig laten wegvagen,’ zegt de Here. 19‘En als het volk vraagt: “Waarom doet de Here, onze God, ons dit aan?” dan moet u antwoorden: “U wees Hem af en diende in uw eigen land vreemde goden, nu moet u in vreemde landen slaven zijn van buitenlanders.”
20Maak dit bekend aan Israël en Juda: 21“Luister, dom en ongevoelig volk: u hebt wel ogen, maar u ziet niet en oren, maar u hoort niet. 22Hebt u dan helemaal geen ontzag voor Mij?” vraagt de Here God. “Hoe kan het dat u niet eens beeft in mijn aanwezigheid? Ik bepaal de kustlijnen van de wereld als eeuwige grenzen, zodat de zeeën met hun geweld en bulderende golven die afscheidingen nooit kunnen overschrijden. Moet zoʼn God niet worden gevreesd en vereerd? 23-24 Maar mijn volk is koppig en opstandig, het heeft zich tegen Mij gekeerd en is weggelopen. Ook al geef Ik regen in de lente en de herfst en tijd voor de oogsten, toch heeft het geen ontzag voor Mij. 25Daarom heb Ik u deze zegeningen vanwege uw zonden afgenomen. 26Onder mijn volk bevinden zich slechte mensen die loeren op slachtoffers, als een jager die met netten vanuit een hinderlaag vogels vangt. Zij zetten vallen voor mensen. 27Als een mand, volgepropt met vogels, zo zijn hun huizen volgepropt met bedrog. En het resultaat? Zij zijn nu machtig en rijk, 28zien er keurig uit en zijn weldoorvoed. Hun slechtheid kent geen grenzen. Zij zijn onrechtvaardig tegenover de wezen en negeren de rechten van de armen. 29Moet Ik dan maar rustig afwachten en doen alsof er niets aan de hand is?” ’ vraagt de Here God. ‘Moet Ik zoʼn volk niet straffen?’ 30Er gebeuren vreselijke dingen in dit land: 31de priesters staan onder invloed van valse profeten en mijn volk vindt het wel best zo! Maar hun uiteindelijke lot staat vast.
