1Then all the army officers approached Jeremiah. They included Johanan, the son of Kareah, and Jezaniah, the son of Hoshaiah. All the people from the least important of them to the most important also came. 2All of them said to Jeremiah the prophet, “Please listen to our appeal. Pray to the Lord your God. Pray for all of us who are left here. Once there were many of us. But as you can see, only a few of us are left now. 3So pray to the Lord your God. Pray that he’ll tell us where we should go. Pray that he’ll tell us what we should do.”
4“I’ve heard you,” Jeremiah the prophet replied. “I’ll certainly pray to the Lord your God. I’ll do what you have asked me to do. In fact, I’ll tell you everything the Lord says. I won’t keep anything back from you.”
5Then they said to Jeremiah, “We’ll do everything the Lord your God sends you to tell us to do. If we don’t, may he be a true and faithful witness against us. 6It doesn’t matter whether what you say is in our favor or not. We’re asking you to pray to the Lord our God. And we’ll obey him. Things will go well with us. That’s because we will obey the Lord our God.”
7Ten days later a message came to Jeremiah from the Lord. 8So Jeremiah sent for Johanan, the son of Kareah, and all the other army officers with him. Jeremiah also gathered together all the people from the least important of them to the most important. 9He said to all of them, “The Lord is the God of Israel. You asked me to present your appeal to him. He told me, 10‘Stay in this land. Then I will build you up. I will not tear you down. I will plant you. I will not pull you up by the roots. I have decided to stop bringing trouble on you. 11Do not be afraid of the king of Babylon. You are afraid of him now. Do not be,’ announces the Lord. ‘I am with you. I will keep you safe. I will save you from his power. 12I will show you my loving concern. Then he will have concern for you. And he will let you return to your land.’
13“But suppose you say, ‘We won’t stay in this land.’ If you do, you will be disobeying the Lord your God. 14And suppose you say, ‘No! We’ll go and live in Egypt. There we won’t have to face war anymore. We won’t hear the trumpets of war. And we won’t get hungry.’ 15Then listen to what the Lord says to you who are left in Judah. He is the Lord who rules over all. He is the God of Israel. He says, ‘Have you already made up your minds to go to Egypt? Are you going to make your homes there? 16Then the war you fear will catch up with you there. The hunger you are afraid of will follow you into Egypt. And you will die there. 17In fact, that will happen to all those who go and make their homes in Egypt. All of them will die of war, hunger and plague. Not one of them will live. None of them will escape the trouble I will bring on them.’ 18He is the Lord who rules over all. He is the God of Israel. He says, ‘My great anger has been poured out on those who used to live in Jerusalem. In the same way, it will be poured out on you when you go to Egypt. People will use your name in a curse. They will be shocked at you. They will say bad things about you. And they will say you are shameful. You will never see this place again.’
19“The Lord has spoken to you who are left in Judah. He has said, ‘Do not go to Egypt.’ Here is something you can be sure of. I am warning you about it today. 20You made a big mistake when you asked me to pray to the Lord your God. You said, ‘Pray to the Lord our God for us. Tell us everything he says. We’ll do it.’ 21I have told you today what the Lord your God wants you to do. But you still haven’t obeyed him. You haven’t done anything he sent me to tell you to do. 22So here is something else you can be sure of. You will die of war, hunger and plague. You want to go and make your homes in Egypt. But you will die there.”
Nagpangabay ang Katawhan kay Jeremias nga Magpangamuyo Siya para sa Ila
1Karon, nagpalapit kay Jeremias si Johanan nga anak ni Karea, si Jezaria nga anak ni Hoshaya, kag ang mga kaupod nila nga mga opisyal sang mga soldado, pati ang tanan nga tawo halin sa pinakakubos hasta sa pinakadungganon. 2Nagsiling sila kay Jeremias, “Nagapangabay kami sa imo nga magpangamuyo ka sa Ginoo nga imo Dios para sa amon nga mga nabilin. Nakita mo nga madamo kami sang una, pero subong diutay na lang. 3Magpangamuyo ka sa Ginoo nga imo Dios nga ipahayag niya sa amon kon diin kami makadto kag kon ano ang dapat namon himuon.” 4Nagsabat si Jeremias, “Sige, mangamuyo ako sa Ginoo nga inyo Dios para sa inyo ginapangabay, kag sugiran ko kamo kon ano ang iya isiling. Wala gid ako sing itago sa inyo.”
5Dayon nagsiling sila kay Jeremias, “Kabay pa nga ang Ginoo nga imo Dios mangin matuod kag masaligan nga saksi kontra sa amon kon indi namon pagtumanon ang tanan nga isiling niya sa amon paagi sa imo. 6Bisan magustuhan man namon ini ukon indi, tumanon gid namon ang Ginoo nga aton Dios, agod mangin maayo ang tanan para sa aton.”
7Pagkaligad sang napulo ka adlaw, naghambal ang Ginoo kay Jeremias. 8Gani ginpatawag ni Jeremias si Johanan kag ang tanan nga kaupod niya nga mga opisyal sang mga soldado, pati ang tanan nga katawhan halin sa pinakakubos hasta sa pinakadungganon. 9Nagsiling si Jeremias sa ila, “Ginpangabay ninyo ako sa pagpakighambal sa Ginoo, ang Dios sang Israel, kag amo ini ang iya sabat: 10‘Kon magpabilin kamo sa sini nga duta pabangunon ko kamo kag patindugon liwat kag indi ko kamo paglaglagon. Kay nagkasubo gid ako sa kalaglagan nga ginpadala ko sa inyo. 11Ako, ang Ginoo, nagasiling nga indi na kamo magkahadlok sa hari sang Babilonia kay kaupod ninyo ako kag luwason ko kamo sa iya. 12Kaluoyan ko kamo. Hikuton ko siya nga kaluoyan niya kamo, nga tugutan niya nga magpabilin kamo sa inyo duta.’
13“Pero kon indi kamo magtuman sa Ginoo nga inyo Dios kag magsiling kamo nga, ‘Indi kami magpabilin sa sini nga duta 14kundi makadto kami sa Egipto kag didto mag-estar kay wala gid didto sang inaway ukon gutom,’ 15amo ini ang isiling sa inyo sang Ginoo nga Makagagahom, ang Dios sang Israel: ‘Kamo nga mga nabilin nga katawhan sang Juda, kon desidido gid man kamo nga didto mag-estar sa Egipto, 16ang inaway kag gutom nga inyo ginakahadlukan magasunod sa inyo, kag didto mapatay kamo. 17Huo, ang tanan nga gusto mag-estar sa Egipto mapatay sa inaway, gutom, kag balatian. Wala gid sing bisan isa sa ila nga makaluwas ukon makapalagyo sa kalaglagan nga ipadala ko sa ila.’
18“Amo pa gid ini ang ginasiling sang Ginoo nga Makagagahom, ang Dios sang Israel, ‘Subong nga ang akon puwerte nga kaakig ginpaagom ko sa katawhan sang Jerusalem, ipaagom ko man ang akon kaakig sa inyo kon magkadto kamo sa Egipto. Pakamalauton kamo kag kangil-aran sang mga tawo. Pakalainon nila kamo kag yagutaon, kag indi na gid kamo makabalik sa inyo duta.’
19“Kamo nga mga nabilin nga katawhan sang Juda, nagasiling ang Ginoo nga indi gid kamo magkadto sa Egipto. Tandai gid ninyo ining ginapaandam ko sa inyo subong. 20Indi gid maayo ining inyo ginhimo! Nagpangabay kamo sa akon nga magdangop ako sa Ginoo nga inyo Dios para sa inyo kag nagsiling pa kamo nga tumanon gid ninyo ang tanan nga isiling niya sa inyo. 21Pero karon nga ginsugid ko sa inyo ang tanan nga ginsiling sang Ginoo nga inyo Dios, wala ninyo ini pagtumana. 22Gani ginasiguro ko sa inyo nga mapatay gid kamo sa inaway, gutom, kag balatian didto sa Egipto, nga sa diin gusto ninyo mag-estar.”
