War and Hunger
1A message from the Lord came to Jeremiah. He told Jeremiah there wouldn’t be any rain in the land. The Lord said,
2“Judah is filled with sadness.
Its cities are wasting away.
The people weep for the land.
Crying is heard in Jerusalem.
3The nobles send their servants to get water.
They go to the wells.
But they do not find any water.
They return with empty jars.
They are terrified. They do not have any hope.
They cover their heads.
4The ground is dry and cracked.
There isn’t any rain in the land.
The farmers are terrified.
They cover their heads.
5Even the female deer in the fields
desert their newborn fawns.
There isn’t any grass to eat.
6Wild donkeys stand on the bare hilltops.
They long for water as wild dogs do.
Their eyesight fails
because they do not have any food to eat.”
7Lord, our sins are a witness against us.
But do something for the honor of your name.
We have often turned away from you.
We’ve sinned against you.
8You are Israel’s only hope.
You save us when we’re in trouble.
Why are you like a stranger to us?
Why are you like a traveler who stays for only one night?
9Why are you like a man taken by surprise?
Why are you like a soldier who can’t save anyone?
Lord, you are among us.
And we are your people.
Please don’t desert us!
10The Lord gave Jeremiah a message about these people. The Lord said,
“They really love to wander away from me.
Their feet go down the wrong path.
I do not accept these people.
I will remember the evil things they have done.
I will punish them for their sins.”
11The Lord continued, “Do not pray that things will go well with them. 12Even if they go without food, I will not listen to their cry for help. They might sacrifice burnt offerings and grain offerings. But I will not accept them. Instead, I will destroy them with war, hunger and plague.”
13But I said, “Lord and King, the prophets keep telling them something else. They say, ‘You won’t have to suffer from war or hunger. Instead, the Lord will give you peace and rest in this place.’ ”
14Then the Lord said to me, “The prophets are prophesying lies in my name. I have not sent them or appointed them. I have not even spoken to them. Everything they tell you about their visions or secret knowledge is a lie. They pretend to bring you messages from other gods. They try to get you to believe their own mistaken ideas. 15So here is what I am saying about the prophets who are prophesying in my name. I did not send them. But they are saying, ‘No war or hunger will come to this land.’ Those same prophets will die because of war and hunger. 16And the people they are prophesying to will be thrown out into the streets of Jerusalem. They will die because of hunger and war. No one will bury them. No one will bury their wives and children. I will pour out trouble on them. That is exactly what they should get.
17“Jeremiah, give them this message. Tell them,
“ ‘Let tears flow from my eyes.
Let them pour out night and day.
Never let them stop.
The people of my own nation
have suffered a terrible wound.
They have been crushed.
18Suppose I go into the country.
Then I see people who have been killed by swords.
Or suppose I go into the city.
Then I see people who have died of hunger.
Prophet and priest alike have gone to a land
they hadn’t known about before.’ ”
19Lord, have you completely turned your back on Judah?
Do you hate the city of Zion?
Why have you made us suffer?
We can’t be healed.
We hoped peace would come.
But nothing good has happened to us.
We hoped we would finally be healed.
But all we got was terror.
20Lord, we admit we’ve done evil things.
We also admit that our people of long ago were guilty.
It’s true that we’ve sinned against you.
21For the honor of your name, don’t turn your back on us.
Don’t bring shame on your glorious throne in the temple.
Remember the covenant you made with us.
Please don’t break it.
22Do any of the worthless gods of the nations bring rain?
Do the skies send down showers all by themselves?
No. Lord our God, you send the rain.
So we put our hope in you.
You are the one who does all these things.
Ang Puwerte nga Tingadlaw sa Juda
1Amo ini ang ginsiling sang Ginoo sa akon parte sa malawig nga tingadlaw: 2“Nagapangasubo gid ang Juda; ang iya sini mga banwa nagapalangluya. Nagapungko ang mga pumuluyo sini sa duta nga nagapangasubo, kag mabatian ang mga paghinibi sa Jerusalem. 3Ginasugo sang mga manggaranon ang ila mga suluguon sa pagsag-ob. Nagakadto sila sa mga buho nga pulunduhan sang tubig pero wala sing tubig. Gani nagabalik sila nga wala sing sulod ang ila suludlan. Tungod sa puwerte nga kahuya, ginatabunan nila ang ila mga ulo. 4Naglitik ang duta kay wala sing ulan. Kag tungod sa kahuya, ginatabunan sang mga mangunguma ang ila mga ulo. 5Bisan ang usa ginbayaan niya ang iya bag-o lang natawo nga bata kay wala na sing hilamon. 6Ang talunon nga mga asno nagatindog sa mahawan nga mga bukid kag nagahangos pareho sang ginauhaw nga talunon nga mga ido.14:6 talunon nga mga ido: sa English, jackals. Nagapalangdulom ang ila panulok tungod kay wala na sila sing halalbon.”
7Nagsiling ang mga tawo, “O Ginoo, nakasala kami sa imo. Permi kami nagatalikod sa imo, kag takos kami nga silutan. Pero buligi kami para sa imo kadungganan. 8O Ginoo, ikaw lang ang paglaom sang Israel. Ikaw ang iya manluluwas sa tion sang kalisod. Ngaa nga daw sa dumuluong ka lang sa amon? Ngaa nga daw sa nagaagi ka lang sing isa ka gab-i sa amon nasyon? 9Pareho bala ikaw sa tawo nga wala sing may mahimo?14:9 wala sing may mahimo: Indi klaro ang buot silingon sang Hebreo sini. Pareho man bala ikaw sa isa ka soldado nga wala sing ikasarang sa pagbulig? Kaupod ka namon, O Ginoo, kag imo kami katawhan; gani indi kami pagpabay-i.”
10Amo ini ang sabat sang Ginoo sa mga tawo: “Luyag gid ninyo nga magpalayo sa akon; ginapagustuhan lang ninyo ang inyo kaugalingon. Gani indi ko na kamo pagbatunon bilang akon katawhan. Dumdumon ko ang inyo mga kalautan kag silutan ko kamo.”
11Dayon nagsiling ang Ginoo sa akon, “Indi ka magpangamuyo para sa kaayuhan sang sini nga mga tawo. 12Bisan magpuasa pa sila, indi ko sila pagpamatian sa ila pagpangayo sang bulig sa akon. Bisan maghalad pa sila sang halad nga ginasunog kag halad nga regalo, indi ko ina pagbatunon. Sa baylo, pamatyon ko sila paagi sa inaway, sa gutom, kag sa mga kalalat-an.”
13Pero nagsiling ako, “O Ginoong Dios, nahibaluan mo nga permi sila ginahambalan sang mga propeta nga wala kuno sing magaabot nga inaway ukon gutom, tungod kay nagsiling ka nga hatagan mo sila sang kalinong sa ila nasyon.” 14Nagsabat ang Ginoo, “Ina nga mga propeta nagapanagna sing butig sa akon ngalan. Wala ko sila ginpadala ukon ginsugo, kag wala ako nagpakighambal sa ila. Ang ginasugid nila sa inyo nga mga palanan-awon wala naghalin sa akon; ang ila mga ginatagna wala sing pulos nga halin lang sa ila madaya nga tagipusuon. 15Gani ako, ang Ginoo, nagasiling nga silutan ko ining butigon nga mga propeta nga nagapanagna sa akon ngalan bisan wala ko sila ginsugo. Nagasiling sila nga wala kuno sing inaway ukon gutom nga magaabot sa sini nga nasyon. Ina nga mga propeta malaglag paagi sa inaway kag gutom. 16Kag kon parte sa mga tawo nga ila ginasugiran sang ila mga mensahi, ang ila mga bangkay ipanghaboy sa mga dalan sang Jerusalem. Magakalamatay sila tungod sa inaway kag gutom. Wala sing may maglubong sa ila, sa ila mga asawa, kag sa ila mga kabataan. Ipaagom ko sa ila ang silot nga nagakabagay sa ila.
17“Jeremias, isiling ini sa mga tawo: ‘Adlaw-gab-i wala untat ang akon paghibi kay grabe ang pilas sang akon katawhan nga ginakabig ko nga akon birhen nga bata, kag nasakitan gid sila. 18Kon magkadto ako sa mga uma kag mga banwa, makita ko ang mga bangkay sang nagkalamatay sa inaway kag sa gutom. Ang mga propeta kag mga pari nagapadayon sa ila buluhaton, pero wala sila nakahibalo kon ano ang ila ginabuhat.14:18 nagapadayon… ginabuhat: ukon, gindala sa duta nga wala nila mahibaluan.’ ”
Nagdangop ang mga Tawo sa Dios
19O Ginoo, ginsikway mo na gid bala ang Juda? Ginakaugtan mo gid bala ang Jerusalem?14:19 Jerusalem: sa Hebreo, Zion. Ngaa bala nga ginpilasan mo kami sing tama gid, sa bagay nga indi na kami mag-ayo? Naglaom kami nga hatagan mo kami sang kalinong, pero wala nag-abot. Naglaom kami nga ayuhon mo kami, pero kahadlok ang nag-abot sa amon. 20O Ginoo, ginaako namon ang amon kalautan kag ang sala sang amon mga katigulangan. Nakasala gid kami kontra sa imo. 21O Ginoo, para sa kadungganan sang imo ngalan indi kami pag-isikway. Indi pagpakahuy-i ang imo halangdon nga trono. Dumduma ang imo kasugtanan sa amon, kag indi paggub-a. 22Wala sing bisan isa nga dios-dios sang mga nasyon nga makapaulan. Bisan ang langit mismo indi makapaulan kundi ikaw lang gid, Ginoo nga amon Dios. Ikaw lang ang makahimo sini, gani sa imo kami nagalaom.
