The Lord’s People Have Broken His Covenant
1A message from the Lord came to Jeremiah. The Lord said, 2“Listen to the terms of the covenant I made with my people of long ago. Tell Judah the terms still apply to them. Tell those who live in Jerusalem that they must obey them too. 3I am the Lord, the God of Israel. So let the people know what I want them to do. Here is what I want you to tell them. ‘May the person who does not obey the terms of the covenant be under my curse. 4I gave those terms to your people of long ago. That was when I brought them out of Egypt. I saved them out of that furnace that melts down iron and makes it pure.’ I said, ‘Obey me. Do everything I command you to do. Then you will be my people. And I will be your God. 5I raised my hand and made a promise to your people of long ago. I promised them I would give them a land that had plenty of milk and honey.’ It is the land you own today. I kept my promise.”
I replied, “Amen, Lord.”
6The Lord said to me, “Here is what I want you to announce in the towns of Judah. Say it also in the streets of Jerusalem. Tell the people, ‘Listen to the terms of my covenant. Obey them. 7Long ago I brought your people up from Egypt. From that time until today, I warned them again and again. I said, “Obey me.” 8But they did not listen. They did not pay any attention to me. Instead, they did what their stubborn and evil hearts wanted them to do. So I brought down on them all the curses of the covenant. I commanded them to obey it. But they refused.’ ”
9The Lord continued, “The people of Judah have made some evil plans. So have those who live in Jerusalem. 10All of them have returned to the sins their people of long ago committed. Those people refused to listen to what I told them. And now the people of Israel and Judah alike have worshiped other gods and served them. They have broken the covenant I made with their people who lived before them. 11So I say, ‘I will bring trouble on them. They will not be able to escape it. They will cry out to me. But I will not listen to them. 12The people of Jerusalem and of the towns of Judah will cry out. They will cry out to the gods they burn incense to. But those gods will not help them at all when trouble strikes them. 13Judah, you have as many gods as you have towns. And in Jerusalem you have set up as many altars as there are streets. You are burning incense to that shameful god named Baal.’
14“Jeremiah, do not pray for these people. Do not make any appeal or request for them. They will call out to me when they are in trouble. But I will not listen to them.
15“I love the people of Judah.
But they are working out their evil plans along with many others.
So what are they doing in my temple?
Can meat that is offered to me keep me from punishing you?
When you do evil things, you get a lot of pleasure from them.”
16People of Judah, the Lord once called you a healthy olive tree.
He thought its fruit was beautiful.
But now he will come with the roar of a mighty storm.
He will set the tree on fire.
And its branches will be broken.
17The Lord who rules over all planted you. But now he has ordered your enemies to destroy you. The people of Israel and Judah have both done what is evil. They have made the Lord very angry by burning incense to Baal.
Jeremiah’s Enemies Make Evil Plans Against Him
18The Lord told me about the evil plans of my enemies. That’s how I knew about them. He showed me what they were doing. 19I had been like a gentle lamb led off to be killed. I didn’t realize they had made plans against me. They had said,
“Let’s destroy the tree and its fruit.
Let’s take away his life.
Then his name won’t be remembered anymore.”
20But Lord, you rule over all.
You always judge fairly.
You test people’s hearts and minds.
So pay them back for what they’ve done.
I’ve committed my cause to you.
21The Lord says, “Jeremiah, here is what I am telling you about the people of Anathoth. They say they’re going to kill you. They are saying, ‘Don’t prophesy in the Lord’s name. If you do, we will kill you with our own hands.’ ” 22So the Lord who rules over all says, “I will punish them. Their young men will be killed by swords. Their sons and daughters will die of hunger. 23Only a few people will be left alive. I will judge the people of Anathoth. I will destroy them when the time comes to punish them.”
Hindi Tinupad ng Juda ang Kasunduan
1Sinabi ng Panginoon kay Jeremias, 2“Ipaalala mo sa mga taga-Juda at taga-Jerusalem ang mga dapat sundin sa kasunduan namin. 3Sabihin mo sa kanila na ako, ang Panginoon, ang Dios ng Israel, ay nagsasabing isusumpa ko ang taong ayaw sumunod sa mga sinasabi sa kasunduang ito. 4Ang mga utos kong ito ay ipinatupad ko sa inyong mga ninuno noong inilabas ko sila sa Egipto, sa lugar na parang nagniningas na pugon na tunawan ng bakal. Sinabi ko sa kanila, ‘Kung susundin ninyo ako at ang lahat ng utos ko, magiging mga mamamayan ko kayo at akoʼy magiging Dios ninyo. 5Nang sa ganoon, tutuparin ko ang aking ipinangako sa inyong mga ninuno na bibigyan ko sila ng maganda at masaganang lupain11:5 maganda at masaganang lupain: sa literal, lupain na dumadaloy ang gatas at pulot. – ang lupaing tinitirhan ninyo ngayon.’ ”
At sinabi ko, “Siya nawa, Panginoon.”
6Pagkatapos, muling sinabi sa akin ng Panginoon, “Pumunta ka sa mga bayan ng Juda at sa mga lansangan ng Jerusalem at sabihin mo ito: ‘Alalahanin ninyo ang kasunduan ninyo at sundin ninyo ang isinasaad sa kasunduang ito. 7Mula nang inilabas ko ang mga ninuno ninyo sa Egipto hanggang ngayon, paulit-ulit ko silang pinagsasabihan na dapat nila akong sundin. 8Pero hindi sila nakinig at hindi nila pinansin ang sinabi ko. Sa halip, sinunod nila ang nais ng matitigas at masasama nilang puso. Sinabi ko sa kanila na sundin nila ang kasunduang ito, pero hindi nila ito sinunod. Kaya ipinadala ko sa kanila ang lahat ng sumpa na nakasaad sa kasunduan.’ ”
9Muling sinabi ng Panginoon sa akin, “Ang mga taga-Juda at taga-Jerusalem ay may balak na masama laban sa akin. 10Tinularan nila ang mga kasalanan ng mga ninuno nilang hindi naniwala sa mga salita ko. Sumamba rin sila sa mga dios-diosan. Ang mga mamamayan ng Israel at Juda ay parehong sumuway sa kasunduang ginawa ko sa mga ninuno nila. 11Kaya ako, ang Panginoon, ay nagsasabi na magpapadala ako sa kanila ng kaparusahan na hindi nila matatakasan. At kahit na humingi sila ng tulong sa akin, hindi ko sila pakikinggan. 12Kaya hihingi na lang sila ng tulong sa mga dios-diosang pinaghahandugan nila ng insenso, pero hindi naman sila matutulungan ng mga dios-diosang ito kapag dumating na ang kaparusahan.
13“Kayong mga taga-Juda, kay dami nʼyong dios-diosan, kasindami ng mga bayan ninyo. At kung gaano karami ang lansangan sa Jerusalem, ganoon din karami ang altar na itinayo nʼyo para pagsunugan ng insenso para sa kasuklam-suklam na dios-diosang si Baal.
14“Kaya Jeremias, huwag ka nang mananalangin para sa mga taong ito. Huwag ka nang magmakaawa sa akin para sa kanila dahil hindi ko sila sasagutin kung tatawag sila sa akin sa oras ng paghihirap nila. 15Gumawa ng maraming kasamaan ang mga mamamayan na minamahal ko. Wala silang karapatang pumunta sa templo ko. Hindi mapipigilan ng mga handog nila ang kaparusahang darating sa kanila. Tuwang-tuwa pa sila sa paggawa ng masama.”
16Noong una ay inihambing sila ng Panginoon sa isang malagong puno ng olibo na maraming bunga. Pero sa biglang pagdaan ng naglalagablab na apoy ay mawawasak sila na parang sinunog na mga sanga at hindi na mapapakinabangan pa. 17Ang Panginoong Makapangyarihan ang nagtayo sa Juda at Israel, pero ngayon ay iniutos niyang wasakin ang mga ito, dahil masama ang ginagawa nila. Ginalit nila ang Panginoon sa pamamagitan ng paghahandog ng mga sinusunog na insenso kay Baal.
Ang Balak Laban kay Jeremias
18Sinabi sa akin ng Panginoon ang tungkol sa balak ng mga kaaway laban sa akin. 19Tulad ako ng isang tupang dinadala sa katayan nang hindi ko nalalaman. Hindi ko alam na may balak pala silang patayin ako. Sinabi nila, “Patayin natin siya katulad ng pagputol sa isang puno na may mga bunga, para mawala siya sa mundo at hindi na maalala.”
20Pero nanalangin ako, “O Panginoong Makapangyarihan, matuwid po ang paghatol ninyo. Nalalaman po ninyo ang isip at puso ng tao. Ipakita nʼyo po sa akin ang paghihiganti nʼyo sa kanila, dahil ipinaubaya ko sa inyo ang usaping ito!”
21-22Nais ng mga taga-Anatot na patayin ako kung hindi ako titigil sa pagpapahayag ng mensahe ng Panginoon. Kaya ito ang sinasabi ng Panginoong Makapangyarihan, “Parurusahan ko sila. Mamamatay sa digmaan ang mga kabataan nilang lalaki at mamamatay sa gutom ang mga anak nila. 23Walang matitirang buhay sa mga taga-Anatot, dahil malilipol sila sa oras na parusahan ko na sila.”
