Isaiah 49 – NIRV & APSD-CEB

New International Reader’s Version

Isaiah 49:1-26

The Servant of the Lord

1People who live on the islands, listen to me.

Pay attention, you nations far away.

Before I was born the Lord chose me to serve him.

Before I was born the Lord spoke my name.

2He made my words like a sharp sword.

He hid me in the palm of his hand.

He made me into a sharpened arrow.

He took good care of me and kept me safe.

3He said to me, “You are my true servant Israel.

I will show my glory through you.”

4But I said, “In spite of my hard work,

I feel as if I haven’t accomplished anything.

I’ve used up all my strength.

It seems as if everything I’ve done is worthless.

But the Lord will give me what I should receive.

My God will reward me.”

5The Lord formed me in my mother’s body to be his servant.

He wanted me to bring the family of Jacob back to him.

He wanted me to gather the people of Israel to himself.

The Lord will honor me.

My God will give me strength.

6Here is what the Lord says to me.

“It is not enough for you as my servant

to bring the tribes of Jacob back to their land.

It is not enough for you to bring back

the people of Israel I have kept alive.

I will also make you a light for the Gentiles.

Then you will make it possible for the whole world to be saved.”

7The Lord sets his people free.

He is the Holy One of Israel.

He speaks to his servant, who is looked down on and hated by the nations.

He speaks to the servant of rulers. He says to him,

“Kings will see you and stand up to honor you.

Princes will see you and bow down to show you their respect.

I am the Lord. I am faithful.

I am the Holy One of Israel.

I have chosen you.”

Israel Is Brought Back to Their Land

8The Lord says to his servant,

“When it is time to have mercy on you, I will answer your prayers.

When it is time to save you, I will help you.

I will keep you safe.

You will put into effect my covenant with the people of Israel.

Then their land will be made like new again.

Each tribe will be sent back to its territory that was left empty.

9I want you to say to the prisoners, ‘Come out.’

Tell those who are in their dark cells, ‘You are free!’

“On their way home they will eat beside the roads.

They will find plenty to eat on every bare hill.

10They will not get hungry or thirsty.

The heat from the desert sun will not beat down on them.

The God who has tender love for them will guide them.

Like a shepherd, he will lead them beside springs of water.

11I will make roads across the mountains.

I will build wide roads for my people.

12They will come from far away.

Some of them will come from the north.

Others will come from the west.

Still others will come from Aswan in the south.”

13Shout for joy, you heavens!

Be glad, you earth!

Burst into song, you mountains!

The Lord will comfort his people.

He will show his tender love to those who are suffering.

14But the city of Zion said, “The Lord has deserted me.

The Lord has forgotten me.”

15The Lord answers, “Can a mother forget the baby

who is nursing at her breast?

Can she stop having tender love

for the child who was born to her?

She might forget her child.

But I will not forget you.

16I have written your name on the palms of my hands.

Your walls are never out of my sight.

17Your people will hurry back.

Those who destroyed you so completely will leave you.

18Look up. Look all around you.

All your people are getting together

to come back to you.

You can be sure that I live,”

announces the Lord.

“And you can be just as sure that your people

will be like decorations you will wear.

Like a bride, you will wear them proudly.

19“Zion, you were destroyed. Your land was left empty.

It was turned into a dry and empty desert.

But now you will be too small to hold all your people.

And those who destroyed you will be far away.

20The children born during your time of sorrow

will speak to you. They will say,

‘This city is too small for us.

Give us more space to live in.’

21Then you will say to yourself,

‘Whose children are these?

I lost my children.

And I couldn’t have any more.

My children were taken far away from me.

And no one wanted them.

Who brought these children up?

I was left all alone.

So where have these children come from?’ ”

22The Lord and King continues,

“I will call out to the nations.

I will give a signal to them.

They will bring back your sons in their arms.

They will carry your daughters on their hips.

23Their kings will become like fathers to you.

Their queens will be like mothers who nurse you.

They will bow down to you with their faces toward the ground.

They will kiss the dust at your feet to show you their respect.

Then you will know that I am the Lord.

Those who put their hope in me will not be ashamed.”

24Can goods that were stolen by soldiers be taken away from them?

Can prisoners be set free from the powerful Babylonians?

25“Yes, they can,” the Lord answers.

“Prisoners will be taken away from soldiers.

Stolen goods will be taken back from the powerful Babylonians.

Zion, I will fight against those who fight against you.

And I will save your people.

26I will make those who treat you badly eat the flesh of others.

They will drink blood and get drunk on it as if it were wine.

Then everyone on earth will know

that I am the one who saves you.

I am the Lord. I set you free.

I am the Mighty One of Jacob.”

Ang Pulong Sa Dios

Isaias 49:1-26

Ang Israel sama sa Suga sa Kanasoran

1Pamati kamo kanako, kamong anaa sa mga isla. Sa wala pa ako matawo gitawag na ako sa Ginoo nga moalagad kaniya. 2Gihimo niya ang akong mga pulong nga sama kahait sa espada. Gipanalipdan niya ako sa iyang gahom. Gihimo niya ako nga sama sa sinaw nga pana nga andam nang gamiton. 3Miingon siya kanako, “Israel, ikaw ang akong alagad. Pinaagi kanimo, pasidunggan ako sa mga tawo.” 4Apan miingon ako, “Ang akong paghago nakawang; giusikan ko ang akong kusog sa mga butang nga walay hinungdan.” Apan gitugyan ko lang kini sa Ginoo nga akong Dios; siya na ang mahibalong moganti kanako.

5Ang Ginoo naghimo kanako diha sa sabakan sa akong inahan nga mahimong iyang alagad aron magtigom ug dad-on pagbalik ang mga Israelinhon ngadto kaniya. Gipasidunggan ako sa Ginoo ug siya nga akong Dios mao ang naghatag kanakog kusog. 6Miingon siya, “Ikaw nga akong alagad, may dako pa akong buluhaton nga ipabuhat kanimo, gawas sa pagpabalik sa mga Israelinhon nga akong gipanalipdan. Himuon ko ikaw nga sama sa suga ngadto sa mga kanasoran aron maluwas ang tibuok kalibotan.49:6 tibuok kalibotan: sa literal, kinatumyan sa kalibotan.

7Miingon ang Ginoo, ang Manluluwas ug Balaang Dios sa Israel, ngadto sa tawo nga gikalagotan ug gitamay sa mga nasod, ug alagad sa mga pangulo, “Makita sa mga hari kon kinsa gayod ikaw ug manindog sila sa pagtahod kanimo. Ang mga pangulo moyukbo sa pagpasidungog kanimo. Mahitabo kini tungod kanako, ang Ginoo nga matinumanon, ang Balaan nga Dios sa Israel. Ako ang nagpili kanimo.”

Tukoron Pag-usab ang Jerusalem

8Mao kini ang giingon sa Ginoo, “Sa hustong panahon nga luwason ko ikaw, tubagon ug tabangan ko ikaw. Panalipdan ko ikaw ug pinaagi kanimo maghimo akog kasabotan tali sa mga tawo. Tukoron mo pag-usab ang yuta sa Israel nga naguba, ug ihatag mo kini pagbalik sa akong katawhan. 9Moingon ka sa mga Israelinhon nga binihag ug binilanggo diha sa mangitngit nga dapit, ‘Gawas kamo! May kagawasan na kamo!’

“Mahisama sila sa mga karnero nga manibsib sa daplin sa mga agianan o sa taas nga mga dapit. 10Dili sila gutomon o uhawon. Dili sila maunsa sa kainit sa adlaw o sa mainit nga hangin sa disyerto. Kay ako nga may kalooy kanila motultol kanila ngadto sa tuboran. 11Himuon kong dalan ang akong mga bukid nga ilang agianan. 12Moabot ang akong katawhan gikan sa layo, ang uban gikan sa amihan, ang uban sa kasadpan, ug ang uban gikan sa yuta sa Sinim.49:12 Sinim: Sa ubang mga kopya sa Hebreo, Aswan, nga usa ka dapit sa habagatan sa Ehipto.

13Pag-awit sa kalipay, O kalangitan! Paglipay, O kalibotan! Pag-awit kamong mga bukid! Kay lipayon ug kaloy-an sa Ginoo ang iyang katawhan nga nagaantos. 14Apan miingon ang katawhan sa Jerusalem,49:14 Jerusalem: sa Hebreo, Zion. “Gisalikway na kami sa Ginoo. Gikalimtan na niya kami.”

15Apan mitubag ang Ginoo, “Makalimot ba ang usa ka inahan sa iyang anak nga masuso? Dili ba niya kaloy-an ang bata nga iyang gipanganak? Bisan malimot siya, ako dili gayod malimot kaninyo!

16“O Jerusalem, dili ko gayod ikaw kalimtan. Gisulat ko ang imong ngalan sa akong mga palad. Gihunahuna ko kanunay nga pabarogon ko pag-usab ang imong mga paril. 17Hapit na moabot ang mopabarog kanimo pag-usab,49:17 mopabarog kanimo pag-usab: Mao kini sa ubang karaang mga teksto; apan sa Hebreo, ang imong mga anak o kaliwat. ug ang mga naglaglag kanimo mobiya na kanimo. 18Tan-awa ang imong palibot; ang imong katawhan nagatigom na ug nagaduol kanimo. Ako, ang buhi nga Ginoo, manumpa nga ipasigarbo mo sila sama sa pagpasigarbo sa babayeng kaslonon sa mga alahas nga iyang gisul-ob. 19Nalaglag ka ug nahimong awaaw. Apan karon, ang imong yuta halos dili na paigo nga puy-an sa imong katawhan. Ug kadtong mga naglaglag kanimo mahilayo na. 20Ang imong katawhan nga natawo sa panahon sa imong pagsubo49:20 panahon sa imong pagsubo: Ang buot ipasabot, ang panahon sa pagkalaglag sa Jerusalem ug pagkabihag sa katawhan niini. moingon kanimo, ‘Gamay ra kaayo kining dapita alang kanamo. Hatagi kamig mas dako pang dapit nga kapuy-an.’ 21Unya moingon ka sa imong kaugalingon, ‘Kinsa bay nanganak niini kanila alang kanako? Nangamatay ang daghan kong katawhan,49:21 katawhan: sa literal, mga anak. Mao usab sa bersikulo 22 ug 25. ug tungod niini nasubo ako. Ang uban kanila gibihag ngadto sa ubang dapit, ug nahibilin akong nagainusara. Busa diin kini sila gikan? Kinsa ang nagsagop kanila?’ ”

22Mao kini ang giingon sa Ginoong Dios, “Pamati! Sinyasan ko ang mga nasod, ug ibalik nila kanimo ang imong katawhan nga daw sa mga bata nga ginakugos.49:22 nga daw sa mga bata nga ginakugos tungod kay tabangan sila sa mga taga-Persia sa ilang pagpauli. 23Magaalagad kanimo ang mga hari ug mga rayna. Sila ang moatiman kanimo. Moluhod sila agig pagtahod kanimo, ug magpasakop gayod sila kanimo.49:23 magpasakop gayod sila kanimo: sa literal, tilapan nila ang abog sa imong mga tiil. Unya mahibaloan mo nga ako mao ang Ginoo, ug ang mga nagsalig kanako dili gayod mapakyas.”

24Makuha ba pagbalik ang gipang-ilog sa mapintas49:24 mapintas: Mao kini sa Dead Sea Scrolls, sa Syriac, ug sa Latin Vulgate; apan sa Masoretic Text, matarong. nga mga sundalo? Maluwas pa ba ang ilang gipangbihag?

25Apan mao kini ang giingon sa Ginoo, “Oo, maluwas mo ang gipangbihag sa mapintas nga mga sundalo ug makuha mo pagbalik ang ilang gipang-ilog. Kay makig-away ako sa mga nakig-away kanimo ug luwason ko ang imong katawhan. 26Ipakaon ko sa mga nagdaog-daog kanimo ang ilang kaugalingong lawas. Ug sama sa bino, mahubog sila sa ilang kaugalingong dugo. Unya masayod ang tanang mga tawo nga ako mao ang Ginoo, ang imong Manluluwas ug Manunubos, ang Makagagahom nga Dios ni Jacob.”