1It was the 12th year since King Jehoiachin had been brought to Babylon as a prisoner. On the first day of the 12th month, a message from the Lord came to me. The Lord said, 2“Son of man, sing a song of sadness about Pharaoh Hophra, the king of Egypt. Tell him,
“ ‘You are like a lion among the nations.
You are like a monster in the sea.
You move around wildly in your rivers.
You churn the water with your feet.
You make the streams muddy.’ ”
3The Lord and King says,
“I will use a large crowd of people
to throw my net over you.
They will pull you up in it.
4Then I will throw you on the land.
I will toss you into an open field.
I will let all the birds in the sky settle on you.
I will let all the wild animals eat you up.
5I will scatter the parts of your body all over the mountains.
I will fill the valleys with your remains.
6I will soak the land with your blood.
It will flow all the way to the mountains.
The valleys will be filled with the parts of your body.
7When I wipe you out,
I will put a cover over the heavens.
I will darken the stars.
I will cover the sun with a cloud.
The moon will stop shining.
8I will darken all the bright lights
in the sky above you.
I will bring darkness over your land,”
announces the Lord and King.
9“The hearts of many people will be troubled.
That is because I will destroy you among the nations.
You had never known anything about those lands before.
10Many nations will be shocked
when they see what has happened to you.
Their kings will tremble with fear
when they find out about it.
I will get ready to use Nebuchadnezzar
as my sword against them.
On the day you fall from power,
each of the kings will tremble with fear.
Each will be afraid he is the next to die.”
11The Lord and King says,
“I will send against you
the sword of the king of Babylon.
12I will destroy your huge army.
They will be killed by the swords
of Babylon’s mighty soldiers.
The soldiers will not show them any pity.
They will bring Egypt down in all its pride.
Its huge armies will be thrown down.
13I will destroy all its cattle
from the places where they have plenty of water.
Human feet will never stir up the water again.
The hooves of cattle will not make it muddy anymore.
14I will let the waters of Egypt settle.
I will make its streams flow like olive oil,”
announces the Lord and King.
15“I will turn Egypt into an empty land.
I will strip away everything in it.
I will strike down everyone who lives there.
Then they will know that I am the Lord.
16“That is the song of sadness people will sing about Egypt. Women from other nations will sing it. They will weep over Egypt and its huge armies,” announces the Lord and King.
17A message from the Lord came to me. King Jehoiachin had been brought to Babylon as a prisoner. On the 15th day of a month 12 years after that, the message came. The Lord said, 18“Son of man, weep over the huge army of Egypt. Tell the Egyptians they will go down into the earth below. The women singers from the other mighty nations will go down into the grave along with them and others. 19Tell them, ‘Are you any better than others? Since you are not, go down there. Lie down with those who have not been circumcised.’ 20They will fall dead among those who were killed by swords. Nebuchadnezzar is ready to use his sword against them. Let Egypt be dragged off together with its huge armies. 21The mighty leaders who are already in the place of the dead will talk about Egypt. They will also speak about the nations that were going to help it. They will say, ‘They have come down here. They are lying down with those who had not been circumcised. They are here with those who were killed by swords.’
22“Assyria is there with its whole army. Its king is surrounded by the graves of all its people who were killed by swords. 23Their graves are deep down in the pit. Assyria’s army lies around the grave of its king. All those who spread terror while they were alive are now dead. They were killed by swords.
24“Elam is also there. Its huge armies lie around the grave of its king. All those who spread terror while they were alive are now dead. They were killed by swords. They had not been circumcised. They went down into the earth below. Their shame is like the shame of others who go down into the grave. 25A bed is made for Elam’s king among the dead. His huge armies lie around his grave. They had not been circumcised. They were killed by swords. They had spread terror while they were alive. So now their shame is like the shame of others who go down into the grave. They lie down among the dead.
26“Meshek and Tubal are also there. Their huge armies lie around the graves of their kings. None of them had been circumcised. They had spread their terror while they were alive. So they were killed by swords. 27But they do not lie down with the other dead soldiers of long ago. Those soldiers and their weapons had gone down into the place of the dead. Their swords had been placed under their heads. Their shields rest on their bones. The soldiers of Meshek and Tubal do not lie down with them. This is true even though they had also spread terror while they were alive.
28“Pharaoh Hophra, you too will be broken. You will lie down among those who had not been circumcised. You will be there with those who were killed by swords.
29“Edom is also there. So are its kings and all its princes. In spite of their power, they lie down with those who were killed by swords. They lie down with those who had not been circumcised. They are there with others who went down into the grave.
30“All the princes of the north are there too. So are all the people of Sidon. They went down into the grave in dishonor. While they were alive, they used their power to spread terror. They had never been circumcised. But now they lie down there with those who were killed by swords. Their shame is like the shame of others who go down into the grave.
31“Pharaoh and his whole army will see all of them. That will comfort him even though his huge armies were killed by swords.” This is what the Lord and King announces. 32“I let Pharaoh spread terror while he was alive. But now he and his huge armies will be buried with those who had not been circumcised. They will lie down there with those who were killed by swords,” announces the Lord and King.
Ang Hari sa Ehipto Gipakasama sa Buaya
1Sa nahaunang adlaw sa ika-12 nga bulan, sa ika-12 nga tuig sa amo nga pagkabihag, miingon ang Ginoo kanako, 2“Tawo, pag-awit ug awit sa pagbangotan mahitungod sa Faraon nga hari sa Ehipto. Isulti kini kaniya: Nagahunahuna ka nga nahisama ka sa usa ka liyon nga nagtabok-tabok sa mga nasod. Apan ang tinuod, sama ka lang sa usa ka buaya nga nagalangoy-langoy sa imo nga mga suba. Kutawon mo sa imo nga tiil ang tubig ug malubog kini. 3Karon, mao kini ang ginaingon sa Ginoo nga Dios: Dakpon ko ikaw sa pukot ug ipahaw-as sa daghang mga tawo. 4Ilabay ko ikaw sa yuta ug ipakaon sa mga langgam ug sa ihalas nga mga mananap. 5Katagon ko ang imo nga mga unod ngadto sa kabukiran ug sa kapatagan. 6Pabanawon ko ang imo nga dugo nganha sa yuta ug ngadto sa kabukiran ug sa mga agianan sa tubig. 7Kon wagtangon ko na ikaw, salipdan ko sa mga panganod ang langit, busa dili na mohayag ang mga bitoon, ang adlaw, ug ang bulan. 8Pangitngiton ko ang tanang nagasiga sa langit. Busa mo ngaitngit gyud ang tibuok mo nga nasod. Ako, ang Ginoo nga Dios, ang nagaingon niini.
9“Mahasol ang katawhan sa mga nasod nga wala mo maila sa higayon nga laglagon ko ikaw. 10Daghang mga nasod ang akong palisangon sa mahitabo kanimo, apil ang ilang mga hari magkurog sa kalisang. Magkurog gyud sa kalisang ang matag usa kanila sa higayon nga iwara-wara ko ang akong espada sa ilang atubangan sa panahon sa imo nga pagkapukan. 11Ako, ang Ginoo nga Dios, nagaingon nga mahiagom ka gyud sa espada sa hari sa Babylon. 12Ipapatay ko ang daghan mo nga katawhan pinaagi sa espada sa gamhanan nga mga tawo nga pinakabangis sa tanang nasod. Laglagon gyud nila ang tanang katawhan sa Ehipto apil ang mga butang nga gipasigarbo niini. 13Pamatyon ko ang tanang mga mananap sa Ehipto nga nagasabsab32:13 nagasabsab: o, nagainom. duol sa abundang tubig.32:13 abundang tubig: Posible nga ang Suba sa Nilo. Busa wala na unyay tawo o mananap nga molubog sa tubig. 14Unya patin-awon ko ang tubig sa Ehipto, ug modagayday kini nga daw lana. Ako, ang Ginoo nga Dios, ang nagaingon niini. 15Sa higayon nga himuon ko nang awaaw ang Ehipto, ug laglagon ang tanang anaa niini apil ang iyang mga nagpuyo, mahibaloan nila nga ako mao ang Ginoo.
16“Mao kini ang awit sa pagbangotan nga awiton sa mga nagpuyo sa mga nasod alang sa Ehipto ug sa tanan niya nga mga nagpuyo. Ako, ang Ginoo nga Dios, ang nagaingon niini.”
17Unya, sa ika-15 nga adlaw sa mao gihapon nga bulan ug tuig, miingon ang Ginoo kanako, 18“Tawo, pagsubo alang sa mga nagpuyo sa Ehipto ug sa mga nagpuyo sa uban nga gamhanan nga mga nasod. Kay itambog ko sila sa kinahiladman sa yuta uban niadtong mga nangamatay na. 19Ingna sila, ‘Mas labaw pa ba kamo kaysa uban? Itambog usab kamo didto sa kinahiladman uban sa mga wala nakaila sa Dios32:19 wala nakaila sa Dios: sa literal, wala matuli. Mao usab sa mosunod nga mga bersikulo. 20nga nangamatay sa gubat.’ Malaglag ang mga Ehiptohanon kay andam na ang espada sa mga kaaway sa pagpatay kanila. Guyoron ang Ehipto ug ang iyang katawhan ngadto sa kalaglagan. 21Didto sa dapit sa mga patay, abi-abihon sa gamhanan nga mga pangulo ang Ehipto ug ang iyang kaabin nga mga nasod. Moingon sila, ‘Nanaog usab sila dinhi! Kauban na nila karon ang mga wala nakaila sa Dios nga nangamatay sa gubat.’
22-23“Atua usab didto ang hari sa Asiria nga nalibotan sa lubnganan sa iyang mga sundalo nga nangamatay sa gubat. Ang ilang mga lubnganan atua nahimutang sa kinahiladman nga bahin sa dapit sa mga patay. Sila nga gikahadlokan kaniadto sa mga tawo nangamatay na sa gubat.
24“Atua usab didto ang hari sa Elam. Nalibotan ang iyang lubnganan sa lubnganan sa iyang mga katawhan. Nangamatay silang tanan sa gubat. Nanaog sila didto sa dapit sa mga patay uban sa mga wala motuo sa Dios. Sa buhi pa sila, gikahadlokan sila sa mga tawo, apan karon naulawan sila uban niadtong mga nangamatay na. 25May dapit nga gipahimutangan didto alang sa hari sa Elam uban sa mga nangamatay sa gubat. Nalibotan ang iyang lubnganan sa lubnganan sa iyang katawhan. Silang tanan nga wala nakaila sa Dios nangamatay sa gubat. Gikahadlokan sila sa mga tawo sa buhi pa sila, apan karon nahiagom sila sa kaulawan ug nagbuy-od uban sa mga nangamatay sa gubat.
26“Atua usab didto ang hari sa Meshech ug ang hari sa Tubal. Nalibotan ang ilang lubnganan sa lubnganan sa ilang mga katawhan. Silang tanan nga wala nakaila sa Dios, nangamatay sa gubat. Gikahadlokan gyud sila kaniadto sa buhi pa sila. 27Apan nangamatay sila nga wala mahatagig dungganon nga lubong sama sa bantogan nga mga tawo nga wala nakaila sa Dios, nga gilubong nga ang ilang mga espada anaa sa ilang ulohan ug ang ilang mga taming anaa sa ilang dughan. Kini nga mga tawhana gikahadlokan usab sa mga tawo sa buhi pa sila.
28“Ug ikaw, hari sa Ehipto, malaglag usab ug magbuy-od uban sa mga wala nakaila sa Dios nga nangamatay sa gubat.
29“Atua usab didto sa dapit sa mga patay ang hari sa Edom ug ang tanan niya nga opisyal. Gamhanan sila kaniadto, apan karon gilubong sila uban sa mga wala nakaila sa Dios nga nangamatay sa gubat.
30“Atua usab didto ang tanang opisyal sa mga dapit sa amihan ug ang mga taga-Sidon. Gikahadlokan usab sila sa mga tawo sa buhi pa sila. Gamhanan usab sila kaniadto, apan karon nahiagom sila sa kaulawan ug tua na sa dapit sa mga patay uban sa mga wala nakaila sa Dios nga nangamatay sa gubat. 31Inigkakita sa hari sa Ehipto niini nga mga nangamatay didto sa dapit sa mga patay malipay siya ug ang iyang mga sundalo tungod kay dili lang diay sila ang nangamatay sa gubat. 32Bisan gitugotan ko nga kahadlokan sila sa mga tawo sa buhi pa sila, mamatay sila ug magbuy-od uban sa mga wala nakaila kanako nga nangamatay sa gubat. Ako, ang Ginoo nga Dios, ang nagaingon niini.”
