A Prophecy Against Tyre
1It was the first day of the 11th month. It was the 12th year since King Jehoiachin had been brought to Babylon as a prisoner. A message from the Lord came to me. The Lord said, 2“Son of man, Tyre laughed because of what happened to Jerusalem. The people of Tyre said, ‘Jerusalem is the gateway to the nations. But the gate is broken. Its doors have swung open to us. Jerusalem has been destroyed. So now we will succeed.’ ” 3The Lord and King says, “But I am against you, Tyre. I will bring many nations against you. They will come in like the waves of the sea. 4They will destroy your walls. They will pull down your towers. I will clear away the stones of your broken-down buildings. I will turn you into nothing but a bare rock. 5Out in the Mediterranean Sea your island city will become a place to spread fishnets. I have spoken,” announces the Lord and King. “The nations will take you and everything you have. 6Your settlements on the coast will be destroyed by war. Then you will know that I am the Lord.”
7The Lord and King says, “From the north I am going to bring Nebuchadnezzar against Tyre. He is the king of Babylon. He is the greatest king of all. He will come with horses and chariots. Horsemen and a great army will be brought along with him. 8He will go to war against you. He will destroy your settlements on the coast. He will bring in war machines to attack you. A ramp will be built up to your walls. He will raise his shields against you. 9He will use huge logs to knock down your walls. He will destroy your towers with his weapons. 10He will have so many horses that they will cover you with dust. Your walls will shake because of the noise of his war horses, wagons and chariots. He will enter your gates, just as men enter a city whose walls have been broken through. 11The hooves of his horses will pound in your streets. His swords will kill your people. Your strong pillars will fall to the ground. 12His men will take away from you your wealth and anything else you have. They will pull down your walls. They will completely destroy your fine houses. They will throw the stones and lumber of your broken-down buildings into the sea. 13I will put an end to your noisy songs. No one will hear the music of your harps anymore. 14I will turn you into nothing but a bare rock. You will become a place to spread fishnets. You will never be rebuilt. I have spoken. I am the Lord,” announces the Lord and King.
15The Lord and King speaks to Tyre. He says, “The lands along the coast will shake because of the sound of your fall. Wounded people will groan because so many are dying there. 16Then all the princes along the coast will step down from their thrones. They will put their robes away. They will take off their beautiful clothes. They will sit on the ground. They will put on terror as if it were their clothes. They will tremble with fear all the time. They will be shocked because of what has happened to you. 17Then they will sing a song of sadness about you. They will say to you,
“ ‘Famous city, you have been completely destroyed!
You were filled with sea traders.
You and your citizens
were a mighty power on the seas.
You terrified everyone
who lived in you.
18The lands along the coast trembled with fear
when you fell.
The islands in the sea
were terrified when you were destroyed.’ ”
19The Lord and King says to Tyre, “I will turn you into an empty city. You will be like cities where no one lives anymore. I will cause the ocean to sweep over you. Its mighty waters will cover you. 20So I will bring you down together with those who go down into the grave. The people there lived long ago. You will have to live in the earth below. It will be like living in buildings that were destroyed many years ago. You will go down into the grave along with others. And you will never come back. You will not take your place in this world again. 21I will bring you to a horrible end. You will be gone forever. People will look for you. But they will never find you,” announces the Lord and King.
คำพยากรณ์กล่าวโทษไทระ
1ในวันที่หนึ่งของเดือนนั้นในปีที่สิบเอ็ด พระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้ามาถึงข้าพเจ้าความว่า 2“บุตรมนุษย์เอ๋ย เนื่องจากไทระกล่าวถึงเยรูซาเล็มว่า ‘อะฮ้า! ประตูสู่ชนชาติต่างๆ ทลายลงแล้ว มันเปิดกว้างให้ข้า มันพังทลาย ส่วนข้าจะรุ่งเรือง’ 3ฉะนั้นพระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตตรัสดังนี้ว่า ไทระเอ๋ย เราเป็นศัตรูกับเจ้า และเราจะนำชนชาติต่างๆ มาสู้กับเจ้าเหมือนทะเลซัดคลื่นกระทบฝั่ง 4ชนชาติเหล่านั้นจะทลายกำแพงเมืองของไทระและพังหอคอยต่างๆ แล้วเราจะปัดเศษอิฐเศษหินของมันออกไป ทำให้มันเป็นหินโล่งเตียน 5มันจะกลายเป็นที่ตากแหตากอวนกลางทะเล เราลั่นวาจาไว้แล้ว พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตประกาศดังนั้น มันจะกลายเป็นสถานที่ที่ให้ชนชาติต่างๆ ปล้นชิง 6และถิ่นฐานอาคารต่างๆ บนแผ่นดินใหญ่จะถูกทำลายด้วยคมดาบ เมื่อนั้นพวกเขาจะรู้ว่าเราคือพระยาห์เวห์
7“เพราะพระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตตรัสดังนี้ว่า เราจะนำกษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์26:7 ภาษาฮีบรูเนบูคัดเรสซาร์เป็นอีกรูปหนึ่งของเนบูคัดเนสซาร์พบบ่อยๆในพระธรรมเอเสเคียลและเยเรมีย์แห่งบาบิโลน จอมราชันจากทางเหนือมาสู้กับไทระ พร้อมด้วยม้า รถม้าศึก พลม้า และกองทัพใหญ่ 8เขาจะทำลายล้างถิ่นฐานอาคารต่างๆ ของเจ้าบนแผ่นดินใหญ่ด้วยคมดาบ เขาจะตั้งเครื่องล้อมเมืองต่อสู้กับเจ้า สร้างเชิงเทินต่อกับกำแพงทั้งหลายของเจ้า และตั้งปราการขึ้นเพื่อสู้กับเจ้า 9เขาจะออกคำสั่งให้กระทุ้งกำแพงของเจ้า และทลายหอรบต่างๆ ของเจ้าด้วยอาวุธของเขา 10ม้าของเขามีมากมายจนฝุ่นตลบทั่วเมือง กำแพงเมืองสั่นสะเทือนเพราะเสียงของม้าศึก ขบวนเกวียน และรถม้าศึกที่เขายกทัพเข้าประตูเมืองของเจ้าราวกับผู้คนที่ทะลักเข้าสู่กรุงที่กำแพงทลาย 11กีบม้าของเขาจะย่ำลงบนถนนทุกสายของเจ้า เขาจะฆ่าประชากรของเจ้าด้วยดาบและโค่นเสาแข็งแกร่งของเจ้าลงราบกับพื้น 12เขาจะปล้นทรัพย์สมบัติของเจ้า ริบข้าวของของเจ้าไป เขาจะทลายกำแพงและบ้านเรือนดีๆ ของเจ้า พร้อมทั้งเหวี่ยงก้อนหิน ไม้ และเศษอิฐเศษปูนทิ้งลงทะเล 13เราจะยุติเสียงเพลงอึกทึกของเจ้า และจะไม่มีใครได้ยินเสียงพิณของเจ้าอีกต่อไป 14เราจะทำให้เจ้าเป็นศิลาโล่งเตียน และเจ้าจะกลายเป็นสถานที่ตากแหตากอวน เจ้าจะไม่ได้รับการสร้างขึ้นใหม่อีก เพราะเราผู้เป็นพระยาห์เวห์ได้ลั่นวาจาไว้ พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตประกาศดังนั้น
15“พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตตรัสแก่ไทระดังนี้ว่า ชายฝั่งทะเลทั้งหลายจะไม่สะท้านหวั่นไหวต่อเสียงล่มจมของเจ้าหรือเมื่อผู้บาดเจ็บร้องครวญครางและมีการเข่นฆ่าในเจ้า 16เมื่อนั้นบรรดาเจ้านายแห่งชายฝั่งทะเลจะก้าวลงจากบัลลังก์ของเขา เปลื้องเครื่องทรง ถอดชุดปักออก เอาความอกสั่นขวัญแขวนคลุมกาย นั่งลงที่พื้นสั่นสะท้านหวาดกลัวอยู่ทุกขณะเพราะเจ้า 17แล้วพวกเขาจะคร่ำครวญเรื่องเจ้าและกล่าวแก่เจ้าว่า
“ ‘อนิจจา นครอันเลื่องชื่อ
คับคั่งด้วยชาวทะเล ถูกทำลายลงถึงเพียงนี้!
เจ้ากับพลเมืองเรืองอำนาจอยู่ในทะเล
เจ้าทำให้บรรดาผู้อาศัยอยู่ที่นั่นคร้ามกลัว
18บัดนี้ชายฝั่งทั้งหลายสะเทือนสะท้าน
ในวันที่เจ้าล่มจม
เกาะต่างๆ ในทะเล
ขวัญหนีดีฝ่อที่เจ้าล้มครืน’
19“พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตตรัสดังนี้ว่า เมื่อเราทำให้เจ้าเป็นเมืองร้างเหมือนกรุงต่างๆ ซึ่งไม่มีใครอยู่อาศัยอีกแล้ว และเมื่อเรานำห้วงสมุทรลึกซัดโถมเจ้าและให้ผืนน้ำอันกว้างใหญ่ท่วมเจ้า 20เมื่อนั้นเราจะผลักเจ้าลงไปพร้อมกับบรรดาผู้ลงสู่เหวลึก ลงไปหาคนสมัยโบราณ เราจะทำให้เจ้าอาศัยอยู่ในโลกบาดาล อยู่กับซากดึกดำบรรพ์ร่วมกับบรรดาผู้ลงสู่เหวลึก เจ้าจะไม่ได้กลับมาหรืออาศัยอยู่26:20 ภาษาฮีบรูว่ากลับมาและเราจะให้สง่าราศีในดินแดนของผู้มีชีวิตอีกต่อไป 21เราจะนำเจ้าสู่จุดจบอันน่าขนพองสยองเกล้า และจะไม่มีเจ้าอีกแล้ว ผู้คนจะเสาะหาเจ้า แต่ไม่พบเจ้าอีกเลย พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตประกาศดังนั้น”
