Haman Is Put to Death
1So the king and Haman went to Queen Esther’s feast. 2They were drinking wine on the second day. The king again asked, “What do you want, Queen Esther? I’ll give it to you. What do you want me to do for you? I’ll even give you up to half of my kingdom.”
3Then Queen Esther answered, “Your Majesty, I hope you will be pleased to let me live. That’s what I want. Please spare my people. That’s my appeal to you. 4My people and I have been sold to be destroyed. We’ve been sold to be killed and wiped out. Suppose we had only been sold as male and female slaves. Then I wouldn’t have said anything. That kind of suffering wouldn’t be a good enough reason to bother you.”
5King Xerxes asked Queen Esther, “Who is the man who has dared to do such a thing? And where is he?”
6Esther said, “The man hates us! He’s our enemy! He’s this evil Haman!”
Then Haman was terrified in front of the king and queen. 7The king got up. He was very angry. He left his wine and went out into the palace garden. But Haman realized that the king had already decided what he was going to do to him. So he stayed behind to beg Queen Esther for his life.
8The king returned from the palace garden to the dinner hall. Just then he saw Haman falling on the couch where Esther was lying.
The king shouted, “Will he even treat the queen like this? Will he harm her while she’s right here with me in the palace?”
As soon as the king finished speaking, his men covered Haman’s face. 9Then Harbona said, “There’s a pole standing near Haman’s house. He has prepared it for Mordecai. Mordecai is the one who spoke up to help you. Haman had planned to have him put to death. He was going to have the pole stuck through his body. Then he was going to set it up at a place where it would be 75 feet above the ground.” Harbona was one of the officials who attended the king.
The king said to his men, “Put Haman to death! Stick the pole through his body! Set it up where everyone can see it!” 10So they did. And they used the pole Haman had prepared for Mordecai. Then the king’s anger calmed down.
Haman door Esther ontmaskerd
1De koning en Haman zaten aan bij het diner bij Esther. 2Nadat de wijn was ingeschonken, vroeg de koning opnieuw: ‘Welk verzoek heb je, koningin Esther? Wat wil je? Ja, wat het ook is, ik zal het je geven, zelfs al was het mijn halve koninkrijk!’ 3Eindelijk kwam de koningin met haar vraag voor de dag: ‘Als u mij een gunst wilt bewijzen, koning, en als het uwe majesteit behaagt, red dan mijn leven en dat van mijn volk! 4Want mijn volk en ik zijn verkocht om uitgeroeid te worden. Als wij als slaven verkocht waren, dan had ik misschien gezwegen, want dat zou uw belangen niet geschaad hebben.’ 5‘Waar heb je het over?’ vroeg de koning verbaasd. ‘Wie durft het in zijn hoofd te halen jou iets aan te doen?’ 6‘Daar zit de schurk,’ antwoordde Esther, ‘Haman is de vijand die ons bedreigt!’ Haman werd bleek van angst toen hij hun gezichten zag. 7Woedend sprong de koning van tafel op en liep de tuin in. Haman bleef achter om de koningin te smeken zijn leven te redden, want hij wist dat hij ten dode opgeschreven was. 8Hij viel neer op het rustbed waarop koningin Esther lag, juist op het moment waarop de koning uit de paleistuin terugkwam. ‘Wat?’ bulderde de koning. ‘Durf je ook nog de koningin in mijn paleis, onder mijn ogen aan te randen?’ Nadat de koning de beschuldiging had uitgesproken, bedekte men Hamans gezicht.
9Harbona, een van de hofleden, zei: ‘Majesteit, Haman heeft juist een twintig meter hoge galg laten bouwen. Daaraan wilde hij Mordechai ophangen, de man die uw leven heeft gered! De galg staat bij Hamans huis.’ 10‘Hang Haman daaraan op,’ beval de koning. Zo vond Haman de dood aan de galg die hij voor Mordechai had gebouwd. Toen nam de woede van de koning af.
