Good Advice About How to Live
1A good name is better than fine perfume.
People can learn more from mourning when someone dies
than from being happy when someone is born.
2So it’s better to go where people are mourning
than to go where people are having a good time.
Everyone will die someday.
Those who are still living
should really think about that.
3Not being able to figure things out is better than laughter.
That’s because sorrow is good for the heart.
4Those who are wise are found where there is sorrow.
But foolish people are found where there is pleasure.
5Pay attention to a wise person’s warning.
That’s better than listening to the songs of those who are foolish.
6A foolish person’s laughter
is like the crackling of thorns burning under a pot.
That doesn’t have any meaning either.
7When a wise person takes wealth by force, they become foolish.
It is sinful to take money from people who want special favors.
8The end of a matter is better than its beginning.
So it’s better to be patient than proud.
9Don’t become angry quickly.
Anger lives in the hearts of foolish people.
10Don’t say, “Why were things better in the good old days?”
It isn’t wise to ask that kind of question.
11Wisdom is a good thing.
It’s like getting a share of the family wealth.
It benefits those who live on this earth.
12Wisdom provides safety,
just as money provides safety.
But here’s the advantage of wisdom.
It guards those who have it.
13Think about what God has done.
Who can make straight
what he has made crooked?
14When times are good, be happy.
But when times are bad, here’s something to think about.
God has made bad times.
He has also made good times.
So no one can find out anything
about what’s ahead for them.
15In my meaningless life here’s what I’ve seen.
I’ve seen godly people dying
even though they are godly.
And I’ve seen sinful people living a long time
even though they are sinful.
16Don’t claim to be better than you are.
And don’t claim to be wiser than you are.
Why destroy yourself?
17Don’t be too sinful.
And don’t be foolish.
Why die before your time comes?
18It’s good to hold on to both of those things.
Don’t let go of either one.
Whoever has respect for God will avoid
going too far in either direction.
19Wisdom makes one wise person more powerful
than ten rulers in a city.
20It is true that there isn’t anyone on earth
who does only what is right and never sins.
21Don’t pay attention to everything people say.
If you do, you might hear your servant cursing you.
22Many times you yourself have cursed others.
Deep down inside, you know that’s true.
23I used wisdom to test all these things. I said,
“I’ve made up my mind to be wise.”
But it was more than I could accomplish.
24Whatever exists is far away and very deep.
Who can find it?
25So I tried to understand wisdom more completely.
I wanted to study it and figure it out.
I tried to find out everything I could about it.
I tried to understand why it’s foolish to be evil.
I wanted to see why choosing foolishness is so unwise.
26A woman who hunts a man down
is more painful than death.
Her heart is like a trap.
Her hands are like chains.
A man who pleases God will try to get away from her.
But she will trap a sinner.
27“Look,” says the Teacher. “Here’s what I’ve discovered.
“I added one thing to another to find out
everything I could about wisdom.
28I searched and searched
but found very little.
I did find one honest man among a thousand.
But I didn’t find one honest woman among a thousand.
29Here’s the only other thing I found.
God created human beings as honest.
But they’ve made many evil plans.”
Ang mga Tambag sa Kinabuhi
1Maingon nga ang maayong reputasyon mas maayo kaysa mahalong pahumot, ang adlaw sa pagkamatay mas maayo kaysa adlaw sa pagkahimugso.
2Mas maayo pa nga moadto sa balay nga may nagbangotan kaysa moadto sa balay nga may kombira, kay ang tanan mamatay man, busa kinahanglan hatagan kinig pagtagad sa matag usa.
3Ang kasubo mas maayo pa kaysa kalipay tungod kay ang kasubo makatudlo kanato bahin sa kinabuhi.
4Ang tawong maalamon nagahunahuna kanunay bahin sa kamatayon, apan ang tawong buang-buang nagahunahuna bahin sa kalingawan.
5Mas maayo pa nga mamati ka sa pagbadlong sa tawong maalamon kaysa mamati sa pagdayeg sa tawong buang-buang.
6Ang bahakhak sa tawong buang-buang sama ra sa pagpiti-piti sa sampinit diha sa kalayo. Wala kini kapuslanan.
7Sigurado nga mahimong sama sa buang-buang ang tawong maalamon kon manglimbong7:7 manglimbong: o, mangdaog-daog. siya. Kon modawat ka ug suborno daoton mo lang ang imong kaugalingon. 8Mas maayo pa ang kataposan sa usa ka butang kaysa sinugdanan niini. Ang pagpailob mas maayo pa kaysa pagpasigarbo.
9Ayaw dayon kasuko, kay ang kasuko kinaiya sa mga tawong buang-buang.
10Ayawg pangutana, “Nganong mas maayo man ang kaniadto kaysa karon?” Kay dili kana maalamon nga pangutana.
11Ang kaalam maayo, sama kini sa panulondon. Nagahatag kini sa mga nagakinabuhi dinhi sa kalibotan ug kaayohan nga nagalungtad, 12ug makahatag kini kanilag kasigurohan sama sa kuwarta. Busa makatabang gayod ang kaalam; makatipig kini sa kinabuhi sa tawo nga nakaangkon niini.
13Hunahunaa kon unsa ang gihimo sa Dios. Kinsay makatul-id sa iyang gibaliko?
14Kon maayo ang imong kahimtang, paglipay. Apan kon anaa ka sa kalisod, pamalandong. Hinumdomi nga ang Dios ang nagahatag sa maayo nga kahimtang ug sa kalisod. Busa dili gayod kita masayod kon unsa ang mahitabo sa umaabot.
15Niining akong kinabuhi nga walay pulos, nakita ko ang tanan: may mga tawong matarong nga nangamatay luyo sa ilang matarong nga kinabuhi, ug may mga daotan nga nagakinabuhi ug taas luyo sa ilang daotang kinabuhi.
16Ayaw pagpalabig hunahuna nga labihan ka na kamatarong ug kamaalamon kay basig madaot ka. 17Ayaw usab pagpasulabi sa pagpakadaotan ug pagpakabuang. Kon imo kining himuon, basin mamatay ka sa dili pa nimo panahon. 18Likayi ang pagpakaaron-ingnon nga matarong ka ug ang pagbuhat ug daotan kay ang tawong may pagtahod sa Dios makahimo sa paglikay niining mga butanga.
19Ang kaalam makahatag sa tawong maalamon ug gahom nga mas dako kaysa gahom sa napulo ka tigdumala sa usa ka lungsod.
20Wala gayoy tawong matarong dinhi sa kalibotan nga dili makasala ug kanunayng maayo ang binuhatan.
21Ayaw tagda ang tanang gisulti sa mga tawo kay tingalig makadungog ka nga gitunglo ka sa imong sulugoon, 22kay ikaw mismo nahibalo nga sa makadaghang higayon nakapanunglo ka usab sa uban.
23Gisulayan ko pagsabot kining mga butanga pinaagi sa akong kaalam. Naghunahuna ako nga akong masabtan, apan dili diay ingon niini kasayon. 24Dili ko matugkad ang mga panghitabo; lisod gayod kini sabton. Wala gayoy makasabot niini. 25Apan padayon akong nagtuon, nagsusi, ug nangita sa kaalam aron maangkon ko ang tubag sa akong mga pangutana, ug aron masabtan ko nga binuang ang pagbuhat ug daotan ug hinungog ang pagbinuang.
26Nadiskobrehan ko nga ang babayeng maninintal mas mapait pa kaysa kamatayon. Ang iyang gugma sama sa lit-ag, ug ang iyang mga bukton sama sa kadena. Makaikyas kaniya ang tawo nga nagatuman sa Dios sa iyang kinabuhi, apan ang makasasala malit-agan gayod niya. 27-28Ako, ang magwawali nagaingon, “Gisuta ko gayod pag-ayo ang matag butang sa akong pagpangita sa tubag sa akong mga pangutana. Sa gihapon, wala nako makita ang mga tubag. Apan akong nadiskobrehan nga sa 1,000 ka mga lalaki aduna ray usa nga matarong,7:27-28 matarong: o, maalamon. apan wala gayoy ni usa ka babaye nga matarong. 29Labaw sa tanan, nadiskobrehan ko nga gihimo sa Dios ang tawo nga matarong apan nagtinguha kini sa pagbuhat ug daotan.”
