Joshua Becomes the New Leader
1Here are the words Moses spoke to all the Israelites. 2He said, “I am now 120 years old. I’m not able to lead you anymore. The Lord has said to me, ‘You will not go across the Jordan River.’ 3The Lord your God himself will go across ahead of you. He’ll destroy the nations there in order to make room for you. You will take over their land. Joshua will also go across ahead of you, just as the Lord said he would. 4The Lord will do to those nations what he did to Sihon and Og. He destroyed those Amorite kings along with their land. 5The Lord will hand those nations over to you. Then you must do to them everything I’ve commanded you to do. 6Be strong and brave. Don’t be afraid of them. Don’t be terrified because of them. The Lord your God will go with you. He will never leave you. He’ll never desert you.”
7Then Moses sent for Joshua. Moses spoke to him in front of all the Israelites. He said, “Be strong and brave. You must go with these people. They are going into the land the Lord promised to give to their people of long ago. You must divide it up among them. They will each receive their share. 8The Lord himself will go ahead of you. He will be with you. He will never leave you. He’ll never desert you. So don’t be afraid. Don’t lose hope.”
The Law Must Be Read to the People
9Moses wrote down this law. He gave it to the priests, who are sons of Levi. They carried the ark of the covenant of the Lord. He also gave the law to all the elders of Israel. 10Then Moses commanded them, “You must read this law at the end of every seven years. Do it in the year when you forgive people what they owe. Read it during the Feast of Booths. 11That’s when all the Israelites come to appear in front of the Lord your God at the holy tent. It will be at the place he will choose. You must read this law to them. 12Gather the people together. Gather the men, women and children. Also bring together the outsiders living in your towns. Then they can listen and learn to have respect for the Lord your God. And they’ll be careful to obey all the words of this law. 13Their children must hear it read too. They don’t know this law yet. They too must learn to have respect for the Lord your God. They must honor him as long as you live in the land. You are about to go across the Jordan River and take that land as your very own.”
The Israelites Will Refuse to Obey the Lord
14The Lord said to Moses, “The day when you will die is near. Have Joshua go to the tent of meeting. Join him there. That is where I will appoint him as the new leader.” So Joshua and Moses went to the tent of meeting.
15Then the Lord appeared at the tent in a pillar of cloud. It stood over the entrance to the tent. 16The Lord spoke to Moses. He said, “You are going to join the members of your family who have already died. The Israelites will not be faithful to me. They will soon join themselves to the false gods that are worshiped in the land they are entering. The people will desert me. They will break the covenant I made with them. 17In that day I will become angry with them. I will desert them. I will turn my face away from them. And they will be destroyed. Many horrible troubles and hard times will come on them. On that day they will say, ‘Trouble has come on us. Our God isn’t with us!’ 18I will certainly turn away from them on that day. I will do it because they did a very evil thing when they turned to other gods.
19“I want you to write down a song and teach it to the Israelites. Have them sing it. It will be my witness against them. 20I will bring them into a land that has plenty of milk and honey. I promised the land to their people of long ago. In that land they will eat until they have had enough. They will get fat. When they do, they will turn to other gods and worship them. They will turn their backs on me. They will break my covenant. 21Many horrible troubles and hard times will come on them. Then the song I am giving you will be a witness against them. That is because the song will not be forgotten by their children and their children’s children. I know what they are likely to do. I know it even before I bring them into the land I promised them.” 22So that day Moses wrote the song down. And Moses taught it to the Israelites.
23The Lord gave a command to Joshua, the son of Nun. He said, “Be strong and brave. You will bring the Israelites into the land I promised them. I myself will be with you.”
24Moses finished writing the words of this law in a book. He wrote them down from beginning to end. 25Then he gave a command to the Levites who carried the ark of the covenant of the Lord. Moses said, 26“Take this Book of the Law. Place it beside the ark of the covenant of the Lord your God. It will remain there as a witness against you. 27I know how you refuse to obey the Lord. I know how stubborn you are. You have refused to obey him while I’ve been living among you. So you will certainly refuse to obey him after I’m dead! 28Gather together all the elders of your tribes and all your officials. Bring them to me. Then I can speak these words to them. I can call for the heavens and the earth to be witnesses against them. 29I know that after I’m dead you will certainly become very sinful. You will turn away from the path I’ve commanded you to take. In days to come, trouble will fall on you. That’s because you will do what is evil in the sight of the Lord. You will make him very angry because of the statues of gods your hands have made.”
The Song of Moses
30Moses spoke the words of this song from beginning to end. The whole community of Israel heard them. Here is what he said.
Een opdracht voor Jozua
1Nadat Mozes al deze dingen tegen het volk Israël had gezegd, 2vervolgde hij: ‘Ik ben nu honderdtwintig jaar oud! Ik ben niet langer in staat u te leiden, want de Here heeft mij gezegd dat ik de Jordaan niet mag oversteken. 3Maar de Here Zelf zal u leiden. Hij zal de volken die daar wonen, vernietigen en u zult hen overwinnen. Jozua is uw nieuwe aanvoerder, want dat heeft de Here gezegd. 4De Here zal de volken die in het land wonen, vernietigen, net zoals Hij Sichon en Og, de koningen van de Amorieten, vernietigde. 5De volken die daar wonen, zal de Here aan u overleveren en u zult hen vernietigen zoals ik u heb opgedragen. 6Wees sterk! Wees moedig! U hoeft geen angst voor hen te hebben! Want de Here, uw God, zal bij u zijn. Hij zal niet tekortschieten en u niet in de steek laten.’
7Toen liet Mozes Jozua bij zich roepen en zei tegen hem, waar alle Israëlieten bij stonden: ‘Wees sterk! Wees moedig! Want u zult de Israëlieten het land binnenleiden dat de Here aan hun voorouders heeft beloofd, zorg ervoor dat zij het als hun erfdeel in bezit nemen. 8Wees niet bang, want de Here zal voor u uitgaan en steeds bij u zijn. Hij zal niet falen, noch u in de steek laten.’
9Toen schreef Mozes de wetten op die hij voor het volk had uitgesproken. Hij gaf ze aan de priesters, de zonen van Levi die de ark met de Tien Geboden van de Here droegen. Aan de leiders van Israël gaf Mozes afschriften van deze wetten. 10-11 Hij gaf hun de volgende opdracht: deze wetten moesten aan het eind van elk zevende jaar, het sabbatsjaar, worden voorgelezen op het Loofhuttenfeest, wanneer het hele volk bijeenkwam voor de Here bij het heiligdom. 12‘Roep hen allen bijeen,’ beval Mozes, ‘mannen, vrouwen, kinderen en vreemdelingen die bij u wonen, om de wetten van God aan te horen en zijn wil te leren kennen, zodat u de Here, uw God, in ere zult houden en zijn wetten zult gehoorzamen. 13Doe dit zodat uw kinderen, die nog nooit van deze wetten hebben gehoord, ze horen en leren heilig ontzag te hebben voor de Here, uw God, zolang zij in het beloofde land leven.’
14Toen zei de Here tegen Mozes: ‘De tijd om te sterven is voor u gekomen. Roep Jozua en ga met hem de tabernakel binnen, zodat Ik hem mijn instructies kan geven.’ Zo kwamen Mozes en Jozua en stonden voor de Here. 15-16 Hij verscheen aan hen in een grote wolk bij de ingang van de tabernakel en zei tegen Mozes: ‘Nadat u gestorven bent en u bij uw voorouders te ruste bent gegaan, zal het volk in het beloofde land vreemde goden gaan aanbidden. De Israëlieten zullen Mij vergeten en het verbond dat Ik met hen heb gesloten, verbreken. 17Dan zal mijn toorn tegen hen opvlammen en Ik zal hen verstoten en Mij voor hen verbergen. Zij zullen worden neergeslagen. Zij zullen lijden onder rampen en plagen, zodat zij zullen zeggen: “De Here is niet meer in ons midden!” 18Maar Ik zal Mij van hen afkeren wegens de zonden die zij doen door andere goden te aanbidden. 19Schrijf nu de woorden van dit lied op en leer het aan de Israëlieten. Ik zal dat lied tegen hen laten getuigen. 20Wanneer Ik hen in het land heb gebracht dat Ik hun voorouders heb beloofd—een land dat overvloeit van melk en honing—en wanneer zij vadsig zijn geworden, zullen zij andere goden gaan aanbidden, Mij verachten en mijn verbond verbreken. 21Wanneer grote rampen over hen komen, zal dit lied hun de reden van hun tegenspoed duidelijk maken, want het zal van generatie op generatie blijven voortbestaan. Ik weet nu al, nog voor zij het land binnentrekken, wat dit volk van plan is.’
22Zo schreef Mozes die dag de woorden van het lied op en leerde het aan de Israëlieten. 23Toen droeg God Jozua, de zoon van Nun, op sterk en moedig te zijn en zei tegen hem: ‘U moet de Israëlieten in het land brengen dat Ik hun heb beloofd en Ik zal met u zijn.’
24Toen Mozes alle wetten die in dit boek staan, had opgeschreven, 25droeg hij de Levieten die de ark met de Tien Geboden droegen, 26op dit boek met de wetten naast de ark te leggen als een uitdrukkelijke waarschuwing voor de Israëlieten.
27‘Want ik weet hoe opstandig en koppig u bent,’ zei Mozes tegen hen. ‘Zelfs nu ik hier nog bij u ben, bent u al opstandig tegen de Here. Hoeveel opstandiger zult u dan zijn na mijn dood! 28Roep nu alle leiders en aanvoerders van uw stammen bijeen, zodat ik met hen kan praten en ik hemel en aarde als getuigen tegen hen kan aanroepen. 29Want ik weet dat u zich na mijn dood zult verontreinigen en zich van God en zijn geboden zult afkeren, in de dagen die komen, zal het kwaad u vernietigen, omdat u zult doen wat slecht is in de ogen van de Here en u zich zijn toorn op de hals zult halen.’
30Toen las Mozes het hele lied hardop voor aan het bijeengekomen volk van Israël.
