Jehoshaphat Wins the Battle Over Moab and Ammon
1After that, the Moabites, Ammonites and some Meunites went to war against Jehoshaphat.
2Some people came and told him, “A huge army is coming from Edom to fight against you. They have come across the Dead Sea. They are already in Hazezon Tamar.” Hazezon Tamar is also called En Gedi. 3Jehoshaphat was alarmed. So he decided to ask the Lord for advice. He told all the people of Judah to go without eating. 4The people came together to ask the Lord for help. In fact, they came from every town in Judah to pray to him.
5Then Jehoshaphat stood up among the people of Judah and Jerusalem. He was in front of the new courtyard at the Lord’s temple. 6He said,
“Lord, you are the God of our people who lived long ago. You are the God who is in heaven. You rule over all the kingdoms of the nations. You are strong and powerful. No one can fight against you and win. 7Our God, you drove out the people who lived in this land. You drove them out to make room for your people Israel. You gave this land forever to those who belong to the family line of your friend Abraham. 8They have lived in this land. They’ve built a temple here for your Name. They have said, 9‘Suppose trouble comes on us. It doesn’t matter whether it’s a punishing sword, or plague or hunger. We’ll serve you. We’ll stand in front of this temple where your Name is. We’ll cry out to you when we’re in trouble. Then you will hear us. You will save us.’
10“But here are men from Ammon, Moab and Mount Seir. You wouldn’t allow Israel to march in and attack their territory when the Israelites came from Egypt. So Israel turned away from them. They didn’t destroy them. 11See how they are paying us back. They are coming to drive us out. They want to take over the land you gave us as our share. 12Our God, won’t you please judge them? We don’t have the power to face this huge army that’s attacking us. We don’t know what to do. But we’re looking to you to help us.”
13All the men of Judah stood there in front of the Lord. Their wives, children and little ones were with them.
14Then the Spirit of the Lord came on Jahaziel. He was standing among the people of Israel. He was the son of Zechariah. Zechariah was the son of Benaiah. Benaiah was the son of Jeiel. Jeiel was the son of Mattaniah. Jahaziel was a Levite. He was from the family line of Asaph.
15Jahaziel said, “King Jehoshaphat, listen! All you who live in Judah and Jerusalem, listen! The Lord says to you, ‘Do not be afraid. Do not lose hope because of this huge army. The battle is not yours. It is God’s. 16Tomorrow march down against them. They will be climbing up by the Pass of Ziz. You will find them at the end of the valley in the Desert of Jeruel. 17You will not have to fight this battle. Take your positions. Stand firm. You will see how the Lord will save you. Judah and Jerusalem, do not be afraid. Do not lose hope. Go out and face them tomorrow. The Lord will be with you.’ ”
18Jehoshaphat bowed down with his face toward the ground. All the people of Judah and Jerusalem also bowed down. They worshiped the Lord. 19Then some Levites from the families of Kohath and Korah stood up. They praised the Lord, the God of Israel. They praised him with very loud voices.
20Early in the morning all the people left for the Desert of Tekoa. As they started out, Jehoshaphat stood up. He said, “Judah, listen to me! People of Jerusalem, listen to me! Have faith in the Lord your God. He’ll take good care of you. Have faith in his prophets. Then you will have success.” 21Jehoshaphat asked the people for advice. Then he appointed men to sing to the Lord. He wanted them to praise the Lord because of his glory and holiness. They marched out in front of the army. They said,
“Give thanks to the Lord.
His faithful love continues forever.”
22They began to sing and praise him. Then the Lord hid some men and told them to wait. He wanted them to attack the people of Ammon, Moab and Mount Seir. They had gone into Judah and attacked it. But they lost the battle. 23The Ammonites and Moabites rose up against the men from Mount Seir. They destroyed them. They put an end to them. When they finished killing the men from Seir, they destroyed one another.
24The men of Judah came to the place that looks out over the desert. They turned to look down at the huge army. But all they saw was dead bodies lying there on the ground. No one had escaped. 25So Jehoshaphat and his men went down there to carry off anything of value. Among the dead bodies they found a large amount of supplies, clothes and other things of value. There was more than they could take away. There was so much it took three days to collect all of it. 26On the fourth day they gathered together in the Valley of Berakah. There they praised the Lord. That’s why it’s called the Valley of Berakah to this day.
27Then all the men of Judah and Jerusalem returned to Jerusalem. They were filled with joy. Jehoshaphat led them. The Lord had made them happy because all their enemies were dead. 28They entered Jerusalem and went to the Lord’s temple. They were playing harps, lyres and trumpets.
29All the surrounding kingdoms began to have respect for God. They had heard how the Lord had fought against Israel’s enemies. 30The kingdom of Jehoshaphat was at peace. His God had given him peace and rest on every side.
Jehoshaphat’s Rule Comes to an End
31So Jehoshaphat ruled over Judah. He was 35 years old when he became Judah’s king. He ruled in Jerusalem for 25 years. His mother’s name was Azubah. She was the daughter of Shilhi. 32Jehoshaphat followed the ways of his father Asa. He didn’t wander away from them. He did what was right in the eyes of the Lord. 33But the high places weren’t removed. The people still hadn’t worshiped the God of Israel with all their hearts.
34The other events of Jehoshaphat’s rule from beginning to end are written down. They are written in the official records of Jehu, the son of Hanani. They are written in the records of the kings of Israel.
35Jehoshaphat king of Judah and Ahaziah king of Israel agreed to be friends. Ahaziah did what was evil. 36Jehoshaphat agreed with him to build a lot of ships. They were built at Ezion Geber. They carried goods that were traded for other goods. 37Eliezer was the son of Dodavahu from Mareshah. Eliezer prophesied against Jehoshaphat. He said, “You have joined forces with Ahaziah. So the Lord will destroy what you have made.” The ships were wrecked. They were never able to sail or trade goods.
เยโฮชาฟัทพิชิตโมอับและอัมโมน
1ต่อมาชาวโมอับ ชาวอัมโมน และชาวเมอูนีบางคน20:1 ภาษาฮีบรูว่าชาวอัมโมนยกทัพจะมารบกับเยโฮชาฟัท
2มีผู้มาทูลเยโฮชาฟัทว่า “กองทัพใหญ่กำลังเข้ามารบกับฝ่าพระบาท โดยเคลื่อนทัพมาจากเอโดม20:2 สำเนาต้นฉบับภาษาฮีบรูบางฉบับ และฉบับ LXX. และ Vulg. ว่าอารัมอีกฟากหนึ่งของทะเล20:2 คือ ทะเลตาย และบัดนี้มาถึงฮาซาโซนทามาร์ (คือ เอนเกดี) แล้ว” 3เยโฮชาฟัททรงตื่นตระหนกและมุ่งแสวงหาองค์พระผู้เป็นเจ้า พระองค์ทรงประกาศให้ถืออดอาหารทั่วยูดาห์ 4ชนยูดาห์มารวมกันเพื่อแสวงหาความช่วยเหลือจากองค์พระผู้เป็นเจ้า พวกเขามาจากทุกเมืองในยูดาห์เพื่อแสวงหาพระองค์
5เยโฮชาฟัททรงยืนขึ้นท่ามกลางชุมนุมประชากรของยูดาห์และของเยรูซาเล็มในพระวิหารขององค์พระผู้เป็นเจ้า ตรงหน้าลานใหม่ 6และทรงอธิษฐานว่า
“ข้าแต่พระยาห์เวห์พระเจ้าของบรรพบุรุษของข้าพระองค์ทั้งหลาย พระองค์ทรงเป็นพระเจ้าผู้ประทับในสวรรค์ไม่ใช่หรือ? พระองค์ทรงปกครองเหนือมวลอาณาจักรของชนชาติต่างๆ ฤทธิ์อำนาจและแสนยานุภาพอยู่ในพระหัตถ์ของพระองค์ ไม่มีผู้ใดอาจต่อต้านพระองค์ได้ 7ข้าแต่พระเจ้าของข้าพระองค์ทั้งหลาย พระองค์ทรงขับไล่ชนชาติต่างๆ ในดินแดนนี้ออกไปต่อหน้าอิสราเอลประชากรของพระองค์ และประทานดินแดนนี้ให้แก่วงศ์วานอับราฮัมสหายของพระองค์ตลอดไปไม่ใช่หรือ? 8เราทั้งหลายได้อาศัยอยู่ที่นี่และได้สร้างสถานนมัสการเพื่อพระนามของพระองค์ และกล่าวว่า 9‘หากมีภัยพิบัติตกมาถึง ไม่ว่าจะเป็นสงคราม ภัยพิบัติ หรือการกันดารอาหาร ข้าพระองค์ทั้งหลายจะมาเข้าเฝ้าพระองค์ที่หน้าพระวิหารแห่งพระนามของพระองค์ และจะร้องทูลพระองค์ในยามทุกข์ลำเค็ญ แล้วพระองค์จะทรงสดับฟังและช่วยเหลือข้าพระองค์ทั้งหลายให้พ้นภัย’
10“แต่บัดนี้มีคนมาจากอัมโมน โมอับ และภูเขาเสอีร์ ซึ่งเมื่อครั้งอิสราเอลออกจากอียิปต์ พระองค์ไม่ทรงอนุญาตให้อิสราเอลบุกรุกดินแดนของพวกเขา อิสราเอลจึงอ้อมมาและไม่ได้ทำลายล้างพวกเขา 11แต่บัดนี้ดูเถิด พวกเขากลับตอบแทนด้วยการขับไล่พวกข้าพระองค์ออกจากดินแดนซึ่งพระองค์ประทานให้เป็นกรรมสิทธิ์ 12ข้าแต่พระเจ้าของข้าพระองค์ทั้งหลาย พระองค์จะไม่ทรงลงโทษเขาหรือ? เพราะว่าข้าพระองค์ทั้งหลายไม่มีกำลังอำนาจจะรับมือกับกองทัพใหญ่ที่มาโจมตีนี้ ข้าพระองค์ทั้งหลายไม่รู้จะทำอย่างไร ก็ได้แต่หวังพึ่งพระองค์”
13ผู้ชายยูดาห์ทั้งปวงกับภรรยาและลูกเล็กเด็กแดงมายืนอยู่ต่อหน้าองค์พระผู้เป็นเจ้า
14แล้วพระวิญญาณขององค์พระผู้เป็นเจ้าเสด็จลงมาเหนือชายคนหนึ่งในกลุ่มชนนั้นคือ ยาฮาซีเอลบุตรเศคาริยาห์ ผู้เป็นบุตรของเบไนยาห์ ผู้เป็นบุตรของเยอีเอล ผู้เป็นบุตรของมัททานิยาห์เผ่าเลวี วงศ์วานของอาสาฟ
15ยาฮาซีเอลกล่าวว่า “ฟังเถิด ข้าแต่กษัตริย์เยโฮชาฟัทและทุกคนที่อาศัยอยู่ในยูดาห์และกรุงเยรูซาเล็ม! องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับท่านว่า ‘อย่ากลัวเลย ไม่ต้องท้อแท้เพราะกองทัพใหญ่นี้ เพราะการศึกครั้งนี้ไม่ใช่ของเจ้า แต่เป็นของพระเจ้า 16พรุ่งนี้จงออกไปรบกับเขา เขาจะปีนขึ้นมาทางช่องแคบศิส และเจ้าจะประจันหน้ากับเขาที่ท้ายหุบเขาในถิ่นกันดารเยรูเอล 17เจ้าจะไม่ต้องรบในสงครามครั้งนี้ จงเข้าประจำที่ ยืนนิ่งๆ ดูการช่วยกอบกู้ที่องค์พระผู้เป็นเจ้าจะประทานแก่ท่าน ยูดาห์และเยรูซาเล็มเอ๋ย อย่ากลัวหรือท้อแท้ใจไปเลย พรุ่งนี้จงออกไปเผชิญหน้ากับพวกเขา และองค์พระผู้เป็นเจ้าจะสถิตกับเจ้า’ ”
18เยโฮชาฟัททรงซบหน้าลงกับพื้น และชาวยูดาห์กับชาวเยรูซาเล็มทั้งปวงก็หมอบกราบลงนมัสการต่อหน้าองค์พระผู้เป็นเจ้า 19แล้วมีคนเลวีบางคนจากตระกูลโคฮาทและตระกูลโคราห์ยืนขึ้นเปล่งเสียงก้องกังวานสรรเสริญพระยาห์เวห์พระเจ้าแห่งอิสราเอล
20เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น เมื่อพวกเขาพร้อมที่จะเคลื่อนทัพไปยังถิ่นกันดารเทโคอา เยโฮชาฟัททรงยืนขึ้นและตรัสว่า “ฟังข้าพเจ้าเถิด พี่น้องประชาชนยูดาห์และเยรูซาเล็ม! จงเชื่อในพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านแล้วท่านจะได้รับการเชิดชู จงเชื่อบรรดาผู้เผยพระวจนะของพระองค์ แล้วท่านจะประสบความสำเร็จ” 21หลังจากที่ทรงหารือกับประชาชนแล้ว เยโฮชาฟัทก็ทรงแต่งตั้งผู้ร้องเพลงถวายองค์พระผู้เป็นเจ้าและสรรเสริญพระองค์ใน20:21 หรือด้วยความบริสุทธิ์สูงส่งของพระองค์ขณะเดินนำหน้ากองทัพไปว่า
“จงขอบพระคุณองค์พระผู้เป็นเจ้า
เพราะความรักมั่นคงของพระองค์ดำรงนิรันดร์”
22เมื่อพวกเขาเริ่มร้องเพลงและสรรเสริญ องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงวางกำลังซุ่มโจมตีชาวอัมโมน ชาวโมอับ และชาวภูเขาเสอีร์ที่มารุกรานยูดาห์ แล้วพวกเขาก็พ่ายแพ้ 23ชาวอัมโมนกับชาวโมอับหันไปเล่นงานพันธมิตรจากภูเขาเสอีร์ ทำลายล้างพวกเขาหมดสิ้น เสร็จแล้วก็หันมาห้ำหั่นกันเอง
24เมื่อทัพยูดาห์มาถึงท้ายหุบเขาเหนือถิ่นกันดารและมองดูกองทัพใหญ่ ก็เห็นแต่ศพเกลื่อนกลาดอยู่ตามพื้น ไม่มีใครหนีรอดไปได้เลย 25เยโฮชาฟัทกับพวกจึงออกไปริบข้าวของ ได้เครื่องมือ เครื่องแต่งกาย20:25 สำเนาต้นฉบับภาษาฮีบรูส่วนใหญ่ว่าซากศพ และของมีค่าจำนวนมหาศาล จนต้องใช้เวลาถึงสามวันจึงขนมาหมด 26ในวันที่สี่พวกเขามาชุมนุมกันที่หุบเขาเบราคาห์และสรรเสริญองค์พระผู้เป็นเจ้า หุบเขานี้จึงได้ชื่อว่าเบราคาห์20:26 แปลว่า สรรเสริญตราบจนทุกวันนี้
27จากนั้นชนยูดาห์และเยรูซาเล็มทั้งหมดกลับมายังกรุงเยรูซาเล็มโดยมีเยโฮชาฟัทเป็นผู้นำ ทุกคนรื่นเริงยินดีเพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงโปรดให้เขาเปรมปรีดิ์เหนือศัตรู 28พวกเขาเข้าสู่เยรูซาเล็มและไปยังพระวิหารขององค์พระผู้เป็นเจ้าโดยมีวงพิณใหญ่ พิณเขาคู่ และแตรบรรเลง
29เมื่ออาณาจักรของชนชาติทั้งปวงได้ยินถึงการที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงสู้รบกับศัตรูของอิสราเอล พวกเขาก็เกรงกลัวพระเจ้า 30และอาณาจักรของเยโฮชาฟัทจึงสงบสุข เพราะพระเจ้าของพระองค์ประทานการพักสงบทุกด้าน
ปลายรัชกาลเยโฮชาฟัท
(1พกษ.22:41-50)
31เยโฮชาฟัทขึ้นเป็นกษัตริย์แห่งยูดาห์เมื่อพระชนมายุ 35 พรรษา และทรงครองราชย์ในกรุงเยรูซาเล็ม 25 ปี ราชมารดาคืออาซูบาห์ธิดาของชิลหิ 32พระองค์ทรงดำเนินตามแบบอย่างของอาสาราชบิดาโดยไม่หันเห ทรงทำสิ่งที่ถูกต้องในสายพระเนตรขององค์พระผู้เป็นเจ้า 33แต่ไม่ได้ทรงทำลายสถานบูชาบนที่สูงทั้งหลาย และเหล่าประชากรยังไม่ได้ปักใจยึดพระเจ้าของบรรพบุรุษของพวกเขา
34เหตุการณ์อื่นๆ ในรัชกาลเยโฮชาฟัทตั้งแต่ต้นจนจบมีบันทึกไว้ในจดหมายเหตุของเยฮูบุตรฮานานี ซึ่งบันทึกอยู่ในจดหมายเหตุกษัตริย์แห่งอิสราเอล
35ต่อมากษัตริย์เยโฮชาฟัทแห่งยูดาห์ทรงเป็นพันธมิตรกับกษัตริย์อาหัสยาห์แห่งอิสราเอลผู้ได้ชื่อว่าชั่วร้ายยิ่งนัก 36ทั้งสองพระองค์ร่วมกันต่อเรือที่เอซีโอนเกเบอร์เพื่อเป็นกองเรือพาณิชย์20:36 หรือกองเรือที่สามารถไปทารชิช 37ครั้งนั้นเอลีเยเซอร์บุตรโดดาวาหุแห่งมาเรชาห์พยากรณ์เกี่ยวกับเยโฮชาฟัทว่า “เพราะท่านผูกมิตรกับอาหัสยาห์ องค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงทำลายกิจการของท่าน” แล้วกองเรือก็อับปางตั้งแต่ยังไม่ได้ออกทำการค้า20:37 ภาษาฮีบรูว่ายังไม่ได้ไปทารชิช
