1So the men of Kiriath Jearim came and got the ark of the Lord. They brought it up to Abinadab’s house on the hill. They set his son Eleazar apart to guard the ark. 2The ark remained at Kiriath Jearim for a long time. It was there for a full 20 years.
Samuel Brings the Philistines Under Israel’s Control
Then all the Israelites turned back to the Lord. 3So Samuel spoke to all the Israelites. He said, “Do you really want to return to the Lord with all your hearts? If you do, get rid of your false gods. Get rid of your statues of female gods that are named Ashtoreth. Commit yourselves to the Lord. Serve him only. Then he will save you from the power of the Philistines.” 4So the Israelites put away their statues of gods that were named Baal. They put away their statues of female gods that were named Ashtoreth. They served the Lord only.
5Then Samuel said, “Gather all the Israelites together at Mizpah. I will pray to the Lord for you.” 6When the people had come together at Mizpah, they went to the well and got water. They poured it out in front of the Lord. On that day they didn’t eat any food. They admitted they had sinned. They said, “We’ve sinned against the Lord.” Samuel was serving as the leader of Israel at Mizpah.
7The Philistines heard that Israel had gathered together at Mizpah. So the Philistine rulers came up to attack them. When the Israelites heard about it, they were afraid. 8They said to Samuel, “Don’t stop crying out to the Lord our God to help us. Keep praying that he’ll save us from the power of the Philistines.” 9Then Samuel got a very young lamb. He sacrificed it as a whole burnt offering to the Lord. He cried out to the Lord to help Israel. And the Lord answered his prayer.
10The Philistines came near to attack Israel. At that time Samuel was sacrificing the burnt offering. But that day the Lord thundered loudly against the Philistines. He threw them into such a panic that the Israelites were able to chase them away. 11The men of Israel rushed out of Mizpah. They chased the Philistines all the way to a point below Beth Kar. They killed them all along the way.
12Then Samuel got a big stone. He set it up between Mizpah and Shen. He named it Ebenezer. He said, “The Lord has helped us every step of the way.”
13So the Philistines were brought under Israel’s control. The Philistines didn’t attack their territory again. The Lord used his power against the Philistines as long as Samuel lived. 14The Philistines had captured many towns between Ekron and Gath. But they had to give all of them back. Israel took back the territories near those towns from the control of the Philistines. During that time Israel and the Amorites were friendly toward each other.
15Samuel continued to lead Israel all the days of his life. 16From year to year he traveled from Bethel to Gilgal to Mizpah. He served Israel as judge in all those places. 17But he always went back to Ramah. That’s where his home was. He served Israel as judge there too. And he built an altar there to honor the Lord.
1ชาวเมืองคีริยาทเยอาริมจึงมารับหีบพันธสัญญาขององค์พระผู้เป็นเจ้าไปยังบ้านของอาบีนาดับบนเนินเขา แล้วชำระและแต่งตั้งเอเลอาซาร์บุตรของเขาให้คอยระวังรักษาหีบพันธสัญญาขององค์พระผู้เป็นเจ้า 2หีบพันธสัญญาอยู่ที่คีริยาทเยอาริมเป็นเวลาถึงยี่สิบปี
ซามูเอลพิชิตฟีลิสเตียที่มิสปาห์
ในระหว่างนั้นอิสราเอลทั้งปวงพากันคร่ำครวญและแสวงหาองค์พระผู้เป็นเจ้า 3ซามูเอลจึงกล่าวกับชนอิสราเอลว่า “หากท่านทั้งหลายหันกลับมาหาองค์พระผู้เป็นเจ้าอย่างสุดใจ กำจัดบรรดาพระต่างชาติกับพระอัชโทเรทออกไป ถวายชีวิตของท่านแด่องค์พระผู้เป็นเจ้าและปรนนิบัติพระองค์แต่ผู้เดียว แล้วพระองค์จะทรงช่วยกอบกู้ท่านให้พ้นจากมือของชาวฟีลิสเตีย” 4ชาวอิสราเอลจึงทำลายเทวรูปบาอัลและพระอัชโทเรท และปรนนิบัติองค์พระผู้เป็นเจ้าแต่องค์เดียว
5แล้วซามูเอลกล่าวว่า “จงให้อิสราเอลทั้งปวงมาชุมนุมกันที่มิสปาห์ ข้าพเจ้าจะอธิษฐานวิงวอนต่อองค์พระผู้เป็นเจ้าเพื่อท่าน” 6เมื่อพวกเขามาชุมนุมกันที่มิสปาห์ พวกเขาก็ตักน้ำขึ้นมาเทลงต่อหน้าองค์พระผู้เป็นเจ้าในวันนั้นพวกเขาถืออดอาหารและสารภาพว่า “ข้าพระองค์ทั้งหลายได้ทำบาปต่อองค์พระผู้เป็นเจ้า” ซามูเอลจึงเป็นผู้นำ7:6 หรือผู้วินิจฉัยเช่นเดียวกับข้อ 15อิสราเอลที่มิสปาห์
7เมื่อชาวฟีลิสเตียได้ยินว่าอิสราเอลชุมนุมกันที่มิสปาห์ บรรดาเจ้านายของฟีสิสเตียก็มาโจมตีพวกเขา เมื่อชาวอิสราเอลทราบข่าวก็ตกใจกลัวยิ่งนัก 8พวกเขากล่าวกับซามูเอลว่า “อย่าหยุดวิงวอนต่อพระยาห์เวห์พระเจ้าของเราเพื่อพวกเรา เพื่อพระองค์จะทรงช่วยกู้เราจากมือของชาวฟีสิสเตีย” 9แล้วซามูเอลจึงเอาลูกแกะตัวหนึ่งซึ่งยังไม่อดนมมาถวายแด่องค์พระผู้เป็นเจ้าเป็นเครื่องเผาบูชา และร้องทูลต่อองค์พระผู้เป็นเจ้าเพื่ออิสราเอล แล้วองค์พระผู้เป็นเจ้าก็ทรงตอบ
10ขณะที่ซามูเอลกำลังถวายเครื่องเผาบูชาอยู่นั้นเอง ชาวฟีลิสเตียก็มาถึงเพื่อเปิดฉากรบกับอิสราเอล แต่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงต่อสู้ชาวฟีลิสเตียโดยให้ฟ้าผ่าดังสนั่นหวั่นไหว ทำให้พวกเขาตื่นตกใจและแตกทัพถอยร่นไปต่อหน้าชาวอิสราเอล 11ชาวอิสราเอลเร่งรุดออกจากเมืองมิสปาห์ตามล่าสังหารชาวฟีลิสเตียไปตลอดทางจนถึงเบธคาร์
12ซามูเอลจึงนำหินมาก้อนหนึ่ง ตั้งไว้ระหว่างมิสปาห์และเชนและขนานนามว่าเอเบนเอเซอร์7:12 แปลว่าศิลาแห่งความช่วยเหลือ ตามที่เขากล่าวว่า “องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงช่วยเหลือเราถึงเพียงนี้” 13ชาวฟีลิสเตียพ่ายแพ้และไม่ได้มารุกรานอิสราเอลอีกเลย
ตลอดชั่วอายุของซามูเอล พระหัตถ์ขององค์พระผู้เป็นเจ้าต่อสู้กับชาวฟีลิสเตีย 14หัวเมืองต่างๆ ระหว่างเอโครนและกัทซึ่งถูกชาวฟีลิสเตียยึดไปนั้น บัดนี้อิสราเอลตีคืนมาได้ ทั้งยังกอบกู้ดินแดนใกล้เคียงจากอำนาจของชาวฟีลิสเตีย และในระหว่างนั้นอิสราเอลก็อยู่อย่างสันติกับชาวอาโมไรต์
15ซามูเอลเป็นผู้นำของอิสราเอลสืบต่อมาตลอดชั่วอายุของเขา 16ทุกปีเขาจะเดินทางวนไปรอบ จากเบธเอลไปยังกิลกาล ไปมิสปาห์ เพื่อพิจารณาคดีความของอิสราเอลในที่ต่างๆ เหล่านั้น 17แต่เขาจะกลับมายังรามาห์ซึ่งเป็นถิ่นพำนักของเขาเสมอ และพิจารณาคดีความของอิสราเอลที่นั่นด้วย เขาได้สร้างแท่นบูชาถวายแด่องค์พระผู้เป็นเจ้าที่รามาห์
