The Ark in Ashdod and Ekron
1The Philistines had captured the ark of God. They took it from Ebenezer to Ashdod. 2They carried the ark into the temple of their god Dagon. They set it down beside the statue of Dagon. 3The people of Ashdod got up early the next day. They saw the statue of Dagon. There it was, lying on the ground! It had fallen on its face in front of the ark of the Lord. So they picked up the statue of Dagon. They put it back in its place. 4But the following morning when they got up, they saw the statue of Dagon. There it was, lying on the ground again! It had fallen on its face in front of the ark of the Lord. Its head and hands had been broken off. Only the body of the statue was left. Its head and hands were lying in the doorway of the temple. 5That’s why to this day no one steps on the bottom part of the doorway of Dagon’s temple at Ashdod. Not even the priests of Dagon step there.
6The Lord’s power was against the people of Ashdod and the settlements near it. He destroyed them. He made them suffer with growths in their bodies. 7The people of Ashdod saw what was happening. They said, “The ark of the god of Israel must not stay here with us. His power is against us and against our god Dagon.” 8So they called together all the rulers of the Philistines. They asked them, “What should we do with the ark of the god of Israel?”
The rulers answered, “Have the ark moved to Gath.” So they moved it.
9But after the people of Ashdod had moved the ark, the Lord’s power was against Gath. That threw its people into a great panic. The Lord made them break out with growths in their bodies. It happened to young people and old people alike. 10So the ark of God was sent to Ekron.
As the ark was entering Ekron, the people of the city cried out. They shouted, “They’ve brought the ark of the god of Israel to us. They want to kill us and our people.” 11So they called together all the rulers of the Philistines. They said, “Send the ark of the god of Israel away. Let it go back to its own place. If you don’t, it will kill us and our people.” The death of so many people had filled the city with panic. God’s power was against the city. 12Those who didn’t die suffered with growths in their bodies. The people of Ekron cried out to heaven for help.
سندوقی خودا لە ئەشدۆد و عەقرۆن
1فەلەستییەکانیش سندوقی خودایان برد و لە بەردی یارمەتییەوە هێنایان بۆ ئەشدۆد5:1 شارێکی فەلەستییەکان بوو.. 2ئینجا فەلەستییەکان سندوقی خودایان برد و هێنایان بۆ پەرستگای داگۆن و لەتەنیشت داگۆن5:2 واتا پەیکەری داگۆن. دایاننا. 3جا ئەشدۆدییەکان بۆ سبەینێ بەیانی زوو لە خەو هەستان و بینییان وا داگۆن لەبەردەم سندوقی یەزدان بەدەمدا کەوتووە! ئینجا داگۆنیان هەڵگرت و لە شوێنەکەی خۆی دایاننایەوە. 4بۆ سبەینێ بەیانی زوو لە خەو هەستان و بینییان وا داگۆن لەبەردەم سندوقی یەزدان بەدەمدا کەوتووە، سەری داگۆن و هەردوو دەستی بڕاونەتەوە و لەسەر سەکۆی دەروازەکە دانراون، تەنها بەشی سەرەوەی پەیکەری داگۆن ماوەتەوە. 5لەبەر ئەوە کاهینەکانی داگۆن و هەموو ئەوانەش کە دەچنە ناو پەرستگای داگۆن لە ئەشدۆد، هەتا ئەمڕۆش پێ نانێن بەسەر سەکۆی بەر دەروازەکەدا.
6یەزدان بە دەستێکی بەهێز لە خەڵکی ئەشدۆد و دەوروبەری دا، خراپەی بەسەرهێنان، تووشی ئاوسانی5:6 ئەم نەخۆشییە کە لە ڕێگای جرجەوە بووە، دەشێت تاعوونە ڕەشە بێت کە لووی لیمفاوی لەبن باڵ و بن ڕان دروستدەکات. جەستەی کردن. 7کاتێک پیاوانی ئەشدۆد بینییان وایە، گوتیان: «نابێت سندوقی خوداوەندی ئیسرائیل لەلامان بمێنێتەوە، چونکە دەستی لەسەر ئێمە و لەسەر داگۆنی خوداوەندمان قورس بووە.» 8جا ناردیان و هەموو حوکمڕانە فەلەستییەکانیان بۆ لای خۆیان کۆکردەوە و گوتیان: «چی لە سندوقی خوداوەندی ئیسرائیل بکەین؟»
ئەوانیش وەڵامیان دایەوە: «با سندوقی خوداوەندی ئیسرائیل بگوازرێتەوە بۆ گەت.» ئینجا سندوقی خودای ئیسرائیلیان بۆ گەت گواستەوە.
9بەڵام پاش ئەوەی گواستیانەوە، یەزدان دژایەتی شارەکەی کرد و زۆر بە توندی ئەوانی تۆقاند، لە خەڵکی شارەکەی دا، لە بچووکەوە هەتا گەورە، تووشی ئاوسان هاتن. 10ئینجا سندوقی خودایان بۆ عەقرۆن نارد.
جا کە سندوقی خودا چووە ناو عەقرۆنەوە، عەقرۆنییەکان هاواریان کرد و گوتیان: «سندوقی خوداوەندی ئیسرائیلیان بۆ ناو ئێمە گواستەوە هەتا خۆمان و گەلەکەمان بکوژن.» 11جا ناردیان و هەموو حوکمڕانە فەلەستییەکانیان کۆکردەوە و گوتیان: «سندوقی خودای ئیسرائیل بنێرن و با بگەڕێتەوە بۆ شوێنەکەی خۆی، با خۆمان و گەلەکەمان نەمرین.» لەبەر ئەوەی ترسی مردن لەناو هەموو شارەکەدا هەبوو و دەستی خودا لەوێ زۆر قورس بوو. 12ئەوانەش کە نەمردن تووشی ئاوسان بوون، هاواری شارەکە بۆ ئاسمان بەرزبووەوە.
