Proverbios 17 – NVI & APSD-CEB

Nueva Versión Internacional

Proverbios 17:1-28

1Más vale comer pan duro donde hay concordia

que hacer banquete17:1 banquete. Lit. sacrificios. donde hay discordia.

2El siervo sabio gobernará al hijo sinvergüenza,

y compartirá la herencia con los otros hermanos.

3En el crisol se prueba la plata

y en el horno se prueba el oro,

pero los corazones los prueba el Señor.

4El malvado hace caso a los labios impíos

y el mentiroso presta oído a la lengua maliciosa.

5El que se burla del pobre ofende a su Creador;

el que se alegra de la calamidad no quedará sin castigo.

6La corona del anciano son sus nietos;

el orgullo de los hijos son sus padres.

7No va bien con los necios el lenguaje refinado

ni con los gobernantes, la mentira.

8El soborno es como una piedra valiosa para quien lo ofrece;

piensa que dondequiera que vaya tendrá éxito.

9El que perdona la ofensa cultiva el amor;

el que insiste en la ofensa divide a los amigos.

10Penetra más un regaño en el hombre prudente

que cien latigazos en el obstinado.

11El revoltoso siempre anda buscando pleitos,

pero se las verá con un mensajero cruel.

12Más vale toparse con una osa a la que le quitaron los cachorros

que con un necio empecinado en su necedad.

13El mal nunca se apartará

de la familia de aquel que devuelve mal por bien.

14Iniciar una pelea es romper una represa;

vale más retirarse que comenzarla.

15Absolver al culpable y condenar al inocente

son dos cosas que el Señor aborrece.

16¿De qué le sirve al necio poseer dinero?

¿Podrá adquirir sabiduría si no tiene entendimiento?17:16 entendimiento. Lit. corazón. En la Biblia, corazón se usa para designar el asiento de las emociones, pensamientos y voluntad, es decir, el proceso de toma de decisiones del ser humano.

17En todo tiempo ama el amigo;

para ayudar en la adversidad nació el hermano.

18El hombre falto de juicio se compromete por otros

y sale fiador de su prójimo.

19Al que le gusta pecar, le gusta pelear;

el que abre mucho la boca busca que se la rompan.17:19 el que abre … se la rompan. Lit. el que abre su puerta busca destrucción.

20El de corazón perverso jamás prospera;

el de lengua engañosa caerá en desgracia.

21Engendrar a un hijo necio es causa de pesar;

ser padre de un necio no es ninguna alegría.

22El corazón alegre es un buen remedio,

pero el ánimo decaído seca los huesos.

23El malvado acepta soborno en secreto,

con lo que tuerce el curso de la justicia.

24La meta del prudente es la sabiduría;

el necio divaga contemplando vanos horizontes.17:24 el necio … horizontes. Lit. y los ojos del necio en los confines de la tierra.

25El hijo necio irrita a su padre

y causa amargura a su madre.

26No está bien castigar al inocente

ni azotar por su rectitud a gente honorable.

27El que es entendido refrena sus palabras;

el que es prudente controla sus impulsos.

28Hasta un necio pasa por sabio si guarda silencio;

se le considera prudente, si cierra la boca.

Ang Pulong Sa Dios

Panultihon 17:1-28

1Mas maayo pa nga gamay ra ang pagkaon nga malinawon ang panimalay kaysa magkombira nga may panag-away.

2Ang maalamon nga sulugoon magagahom sa makauulaw nga anak sa iyang agalon, ug bahinan siya sa panulondon sa mga anak sa iyang agalon.

3Sama sa bulawan ug plata nga sulayan pinaagi sa kalayo, ang atong kasingkasing ginasulayan usab sa Ginoo.

4Ang tawong daotan ganahang mamati sa sama niyang daotan, ug ang bakakon gustong mamati sa sama niyang bakakon.

5Ang nagatamay sa mga kabos nagainsulto sa iyang Magbubuhat. Silotan ang tawo nga malipay kon may daotang mahitabo sa uban.

6Garbo sa mga tigulang ang ilang mga apo, maingon nga garbo usab sa mga anak ang ilang mga ginikanan.

7Dili angayan nga mosultig maayo ang buang-buang, ug labi nang dili angay nga mamakak ang usa ka pangulo.

8Nagatuo ang uban nga ang suborno sama sa madyik nga magpasayon sa tanan.

9Kon pasayloon mo ang imong higala nga nakasala kanimo, magpabilin ang inyong panaghigalaay, apan kon balik-balikon mo paghisgot ang iyang sala, maguba ang inyong panaghigalaay.

10Ang maalamon nga tawo makakat-on na sa usa lang ka pagbadlong, apan ang buang-buang dili gayod makakat-on bisan sigehan pag latos.

11Ang tawong daotan kanunayng mangitag samok, busa padad-an siyag bangis nga tawo nga mosilot kaniya.

12Mas makuyaw pa nga ikatagbo ang tawong buang-buang nga nagahimog binuang kaysa mananap nga oso17:12 oso: sa English, bear. nga nawad-ag mga anak.

13Kon daotan ka ngadto sa mga tawo nga maayo kanimo, kanunay lang may daotang mahitabo sa imong panimalay.

14Ang nagsugod pa lang nga away nahisama sa buslot sa tangke sa tubig. Santaa kini sa dili pa modako.

15Ngil-aran ang Ginoo sa tawong mohukom nga silotan ang dili sad-an o mohukom nga hatagag kagawasan ang sad-an.

16Walay kapuslanan ang paggasto sa pagpaeskwela sa usa ka tawong buang-buang kay wala siyay gana nga magtuon.

17Ang higala nagahigugma kanimo sa tanang panahon, ug ang kadugo motabang kanimo sa panahon sa kalisdanan.

18Walay panabot ang tawo nga mosaad nga mobayad sa utang sa uban.

19Ang tawong ganahan magpakasala ganahag gubot, ug ang tawong hambog nangitag kalaglagan.

20Dili gayod mouswag ang tawong baliko ug utok, ug ang tawong bakakon kalaglagan ray maangkon.

21Kasubo ug kasakit ang bation sa ginikanan sa buang-buang nga anak.

22Kon malipayon ka, makahatag kinig kaayohan sa imong panglawas, apan kon masulob-on ka, maglain imong pamati.

23Ang tawong daotan modawat ug suborno aron tuison ang hustisya.

24Ang tawo nga may panabot nagapaningkamot kanunay nga madugangan ang kaalam, apan ang tawong buang-buang wala kahibalo kon unsay iyang buhaton.

25Kasubo ug kasakit ang ihatag sa buang-buang nga anak ngadto sa iyang mga ginikanan.

26Dili maayo nga pakasad-on ang tawong walay sala, o ang tawong dungganon nga ensakto ug binuhatan.

27Ang tawong maalamon ug may panabot magbantay sa iyang isulti ug kalmado.

28Bisan ang buang-buang maalaan nga maalamon ug may panabot kon maghilom-hilom lang.