Ezequiel 36 – NVI & HLGN

Nueva Versión Internacional

Ezequiel 36:1-38

Profecía sobre las montañas de Israel

1»Tú, hijo de hombre, profetiza a los montes de Israel y diles: “Montes de Israel, escuchen la palabra del Señor. 2Así dice el Señor y Dios: El enemigo se ha burlado de ustedes diciendo: ‘Las antiguas montañas ya son nuestras’ ”. 3Por eso, profetiza y adviérteles que así dice el Señor y Dios: “A ustedes los han asolado y arrasado por todas partes. Se han convertido en posesión del resto de las naciones y además han sido objeto de burla y de insultos de la gente. 4Por eso, montes de Israel, escuchen la palabra del Señor y Dios. Así habla el Señor y Dios a los montes y a las colinas, a los canales de los ríos y a los valles, a las ruinas desoladas y a los pueblos deshabitados, saqueados y escarnecidos por los pueblos vecinos. 5Esto dice el Señor y Dios: En el ardor de mi celo me he pronunciado contra el resto de las naciones y contra todo Edom, porque con mucha alegría y malicia en su corazón36:5 corazón. En la Biblia se usa para designar el asiento de las emociones, pensamientos y voluntad, es decir, el proceso de toma de decisiones del ser humano. se han apoderado de mi tierra para destruirla y saquearla”. 6Por eso, profetiza acerca de la tierra de Israel. Adviérteles a los montes y a las colinas, a los canales de los ríos y a los valles, que así dice el Señor y Dios: “En mi celo y en mi furor he hablado, porque ustedes han sufrido la deshonra de las naciones. 7Por eso, así dice el Señor y Dios: Juro solemnemente con la mano en alto que las naciones vecinas también sufrirán su propia deshonra.

8»”Ustedes, en cambio, montes de Israel, echarán ramas y producirán frutos para mi pueblo Israel, porque pronto volverán a casa. 9Yo estoy preocupado por ustedes y los voy a proteger. Ustedes, los montes, volverán a ser sembrados y cultivados; 10multiplicaré al pueblo de Israel. Las ciudades serán repobladas y reconstruidas las ruinas. 11Haré que tanto los hombres como los animales se multipliquen; serán fecundos y numerosos. Los poblaré como en tiempos pasados y los haré prosperar más que antes. Entonces sabrán que yo soy el Señor. 12Haré que mi pueblo Israel transite por el territorio de ustedes. Él te poseerá y tú serás parte de su herencia; nunca más los privarás de sus hijos.

13»”Así dice el Señor y Dios: Por cuanto te han dicho que devoras a la gente y dejas sin hijos a tu propio pueblo, 14el Señor y Dios afirma: Ya no devorarás más a la gente ni dejarás sin hijos a tu pueblo. 15Nunca más te haré oír el ultraje de las naciones; no tendrás que volver a soportar los insultos de los pueblos, ni serás causa de tropiezo para tu nación, afirma el Señor y Dios”».

16La palabra del Señor vino a mí otra vez y me dijo: 17«Hijo de hombre, cuando los israelitas habitaban en su propia tierra, ellos mismos la contaminaron con su conducta y sus acciones. Su conducta ante mí era semejante a la impureza de una mujer en sus días de menstruación. 18Por eso, por haber derramado tanta sangre sobre la tierra y por haberla contaminado con sus ídolos, desaté mi furor contra ellos. 19Los dispersé entre las naciones y quedaron esparcidos entre diversos pueblos. Los juzgué según su conducta y sus acciones. 20Pero al llegar a las distintas naciones, ellos profanaban mi santo nombre, pues se decía de ellos: “Son el pueblo del Señor, pero han tenido que abandonar su tierra”. 21Así que tuve que defender mi santo nombre, el cual los israelitas profanaban entre las naciones por donde iban.

22»Por eso, adviértele al pueblo de Israel que así dice el Señor y Dios: “Voy a actuar, pero no por ustedes, sino por causa de mi santo nombre, que ustedes han profanado entre las naciones por donde han ido. 23Daré a conocer la grandeza de mi santo nombre, el cual ha sido profanado entre las naciones, el mismo que ustedes han profanado entre ellas. Cuando dé a conocer mi santidad entre ustedes, las naciones sabrán que yo soy el Señor, afirma el Señor y Dios.

24»”Los sacaré de entre las naciones, los reuniré de entre todos los pueblos y los haré regresar a su propia tierra. 25Los rociaré con agua pura, y quedarán purificados. Los limpiaré de todas sus impurezas e idolatrías. 26Les daré un nuevo corazón y derramaré un espíritu nuevo entre ustedes; quitaré ese corazón de piedra que ahora tienen y les pondré un corazón de carne. 27Infundiré mi Espíritu en ustedes y haré que sigan mis estatutos y obedezcan mis leyes. 28Vivirán en la tierra que di a sus antepasados; ustedes serán mi pueblo y yo seré su Dios. 29Los libraré de todas sus impurezas. Haré que tengan trigo en abundancia y no permitiré que pasen hambre. 30Multiplicaré el fruto de los árboles y las cosechas del campo para que no sufran más entre las naciones la deshonra de pasar hambre. 31Así se acordarán ustedes de su mala conducta y de sus acciones perversas; además, sentirán vergüenza por sus propias iniquidades y abominaciones. 32Y quiero que sepan que esto no lo hago por consideración a ustedes, afirma el Señor y Dios. ¡Avergüéncense y humíllense por su conducta, pueblo de Israel!”.

33»Así dice el Señor y Dios: El día que yo los purifique de todas sus iniquidades, poblaré las ciudades y reconstruiré las ruinas. 34Se cultivará la tierra desolada; ya no estará desierta a la vista de cuantos pasan por ella. 35Entonces se dirá: “Esta tierra, que antes yacía devastada, es ahora un jardín de Edén; las ciudades que antes estaban en ruinas, desoladas y destruidas, están ahora habitadas y fortificadas”. 36Entonces las naciones que quedaron a su alrededor sabrán que yo, el Señor, reconstruí lo que estaba derribado y replanté lo que había quedado como desierto. Yo, el Señor, lo he dicho y lo cumpliré.

37»Así dice el Señor y Dios: Una vez más cederé a la súplica del pueblo de Israel y haré esto por ellos: haré que su pueblo sea tan numeroso como un rebaño. 38Tan numeroso como el rebaño para las ofrendas en Jerusalén durante las fiestas solemnes; así se llenarán de multitudes las ciudades en ruinas. Entonces sabrán que yo soy el Señor».

Ang Pulong Sang Dios

Ezekiel 36:1-38

Ang Mensahi sa mga Bukid sang Israel

1Nagsiling ang Ginoo, “Tawo, maghambal ka sa mga bukid sang Israel. Silinga sila, ‘O mga bukid sang Israel, pamatii ninyo ang mensahi sang Ginoo. 2Amo ini ang ginasiling sang Ginoong Dios: Nagsiling ang inyo mga kaaway nga ila na ang inyo madugay na nga mga bukid.’

3“Gani, tawo, silinga ang mga bukid sang Israel nga ako, ang Ginoong Dios, nagasiling: Ginsalakay kamo sang mga nasyon sa bisan diin nga direksyon, kag karon ginapanag-iyahan nila kamo. Ginayaguta kag ginapakahuy-an pa nila kamo. 4-5Gani, kamo nga mga bukid, mga ililigan sang tubig, mga patag, mga nagkalaguba nga mga lugar, kag mga mamingaw nga mga banwa nga ginsalakay kag ginyaguta sang mga nasyon sa palibot ninyo, pamatii ninyo ang akon ginasiling. Ako, ang Ginoong Dios, nagasiling nga puwerte gid ang akon kaakig sa sina nga mga nasyon labi na gid sa Edom, kay gin-agaw nila ang akon duta nga may kalipay kag pagyaguta, kay gusto gid nila nga maangkon ang mga palahalban sini.

6-7“Gani, tawo, maghambal ka sa duta sang Israel. Silinga ang mga bukid, mga ililigan sang tubig, kag mga patag, nga ako, ang Ginoong Dios, nagasiling: Nag-antos kamo sa pagpakahuya sang mga nasyon sa palibot ninyo. Gani sa puwerte ko nga kaakig, ako, ang Ginoong Dios, nagasumpa nga mahuy-an man ina nga mga nasyon. 8Pero kamo, mga bukid sang Israel, may mga kahoy nga magtubo sa inyo, kag magapamunga ini para sa akon katawhan nga mga Israelinhon, kay madali na lang sila nga magpauli. 9Pamati! Tatapon ko kamo. Araduhon ko ang inyo duta kag tamnan. 10Padamuon ko ang inyo mga pumuluyo—ang bug-os nga katawhan sang Israel. Patindugon liwat ang inyo mga banwa nga nagkalaguba, kag pagapuy-an ini sang akon katawhan. 11Padamuon ko ang inyo mga tawo kag ang inyo mga sapat. Paestaron ko liwat ang mga tawo sa inyo pareho sang una, kag pauswagon ko kamo sobra pa sang sa una. Dayon mahibaluan ninyo nga ako amo ang Ginoo. 12Ibalik ko ang akon katawhan nga mga Israelinhon sa inyo. Panag-iyahan nila kamo, kag indi na gid ninyo liwat pagdulaon ang ila mga kabataan.”

13Nagpadayon sa pagsiling ang Ginoong Dios, “Nagasiling ang mga tawo sa inyo nga ginahalitan36:13 ginahalitan: sa literal, ginalamon. Amo man sa bersikulo 14. ninyo ang inyo mga pumuluyo kag ginadula ninyo ang mga kabataan sa inyo nasyon. 14Pero sugod subong, indi na ninyo paghalitan ang inyo mga pumuluyo. Kag indi na ninyo pagdulaon ang mga kabataan sa inyo nasyon. Ako, ang Ginoong Dios, ang nagasiling sini. 15Indi ko na pagtugutan nga yagutaon kamo ukon pakahuy-an sang iban nga mga nasyon. Kag indi ko na pagtugutan nga malaglag ang inyo nasyon. Ako, ang Ginoong Dios, ang nagasiling sini.”

16Nagsiling pa gid ang Ginoo sa akon: 17“Tawo, sang nagaestar pa ang mga Israelinhon sa ila duta, ginhigkuan nila ini paagi sa ila malain nga pagginawi kag binuhatan. Sa akon panulok, ang ila pagginawi pareho kahigko sang babayi nga ara ang iya pamulanon. 18Gani ginpaagom ko sa ila ang akon kaakig tungod sang ila pagpamatay sa duta sang Israel, kag tungod sang ila pagsimba sa mga dios-dios nga nakapahigko sang sini nga duta. 19Ginpalapta ko sila sa iban nga mga nasyon. Ginhimo ko sa ila ang nagakabagay sa ila pagginawi kag binuhatan. 20Bisan diin sila magkadto nga mga nasyon, nagakahuy-an ang akon balaan nga ngalan. Kay nagasiling ang mga tawo, ‘Mga katawhan sila sang Ginoo, pero ginpahalin niya sila sa iya duta.’ 21Nagakabalaka gid ako sa akon balaan nga ngalan nga ginahatagan sang kahuy-anan sang katawhan sang Israel bisan diin sila magkadto nga mga nasyon. 22Gani silinga ang katawhan sang Israel nga ako, ang Ginoong Dios, nagasiling: O katawhan sang Israel, ginapabalik ko kamo sa inyo duta indi tungod nga takos kamo nga magbalik didto. Ginahimo ko ini tungod sa akon balaan nga ngalan, nga inyo ginahatagan sang kahuy-anan bisan diin kamo magkadto nga mga nasyon. 23Ako, ang Ginoong Dios, nagasiling nga ipakita ko ang pagkabalaan sang akon dungganon nga ngalan nga ginhatagan ninyo sang kahuy-anan sa mga nasyon. Dayon mahibaluan sang sina nga mga nasyon nga ako amo ang Ginoo kon ipakita ko ang akon pagkabalaan sa ila paagi sa himuon ko sa inyo. 24Kay kuhaon ko kamo sa nagkalain-lain nga mga nasyon kag pabalikon sa inyo kaugalingon nga duta. 25Wisikan ko kamo sang limpyo nga tubig agod mangin limpyo kamo sa tanan nga kahigkuan, kag indi na kamo magsimba sa mga dios-dios. 26Hatagan ko kamo sang bag-o nga tagipusuon kag bag-o nga espiritu. Ang matig-a ninyo nga tagipusuon mangin matinumanon na nga tagipusuon. 27Hatagan ko man kamo sang akon Espiritu agod masunod ninyo sing maayo ang akon mga sugo kag mga pagsulundan. 28Magaestar kamo sa duta nga ginhatag ko sa inyo mga katigulangan. Mangin katawhan ko kamo kag mangin Dios ninyo ako. 29Limpyuhan ko kamo sa tanan ninyo nga kahigkuan. Hatagan ko kamo sang bugana nga uyas, kag indi na kamo magaantos sing gutom. 30Pabungahon ko sing madamo ang mga kahoy kag pabuganaon ko ang inyo mga patubas, agod indi na kamo pagpakahuy-an sang iban nga mga nasyon tungod sa gutom. 31Dayon madumduman ninyo ang inyo malaot nga pagginawi kag pamatasan, kag kangil-aran ninyo ang inyo kaugalingon tungod sa inyo mga sala kag makangilil-ad nga mga binuhatan. 32Pero gusto ko nga mahibaluan ninyo, O katawhan sang Israel, nga ginahimo ko ini indi tungod sa inyo. Dapat gid kamo nga mahuya sa inyo nga pagginawi. Ako, ang Ginoong Dios, ang nagasiling sini.”

33Nagpadayon sa pagsiling ang Ginoong Dios, “Sa tion nga matinluan ko na kamo sa tanan ninyo nga mga sala, paestaron ko kamo liwat sa inyo mga banwa, kag patindugon ninyo ang mga nagkalaguba nga mga lugar. 34Ang duta nga sadto anay mamingaw, pagaaraduhon na, kag ang tanan nga makakita sini 35magasiling, ‘Ang duta nga sadto anay wala sing pulos, karon nangin pareho na sa katamnan sang Eden. Ang mga banwa nga sadto anay nagkalaguba kag mamingaw, karon may mga pader na kag ginaestaran na!’ 36Dayon ang mga nasyon sa inyo palibot nga nagkalabilin makahibalo nga ako, ang Ginoo, amo ang nagpatindog sang mga nagkalaguba kag nagpatanom sa nangin mamingaw nga duta. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini, kag himuon ko gid ini.”

37-38Nagpadayon pa gid sa pagsiling ang Ginoong Dios, “Pamatian ko liwat ang pagpakitluoy sang katawhan sang Israel, kag amo ini ang himuon ko sa ila: Padamuon ko sila pareho kadamo sang mga karnero nga ginahalad sa Jerusalem sa tion sang piesta. Gani ang nagkalaguba nga mga banwa pagaestaran na sang madamo nga mga tawo. Dayon mahibaluan nila nga ako amo ang Ginoo.”