Ezequiel 33 – NVI & HLGN

Nueva Versión Internacional

Ezequiel 33:1-33

El profeta, centinela de su pueblo

1La palabra del Señor vino a mí y me dijo: 2«Hijo de hombre, habla con tu pueblo y dile: “Cuando yo envío la espada a algún país, y la gente de ese país escoge a un hombre y lo pone por centinela, 3si este ve venir la espada sobre el país, toca la trompeta para advertir al pueblo. 4Entonces, si alguien escucha la trompeta, pero no se da por advertido, y llega la espada y lo mata, él mismo será el culpable de su propia muerte. 5Como escuchó el sonido de la trompeta, pero no prestó atención, será responsable de su propia muerte, pues si hubiera estado atento se habría salvado. 6Ahora bien, si el centinela ve venir la espada y no toca la trompeta para prevenir al pueblo, y viene la espada y mata a alguien, esa persona perecerá por su maldad, pero al centinela yo le pediré cuentas de esa muerte”.

7»Hijo de hombre, a ti te he puesto como centinela del pueblo de Israel. Por tanto, cuando oigas mi palabra, adviértele de mi parte. 8Cuando yo diga al malvado: “¡Vas a morir!”, y tú no le adviertes al malvado de su mala conducta, ese malvado morirá por causa de su pecado, pero yo te pediré cuentas de su muerte. 9En cambio, si tú adviertes al malvado que cambie su mala conducta y no lo hace, él morirá por causa de su pecado, pero tú habrás salvado tu vida.

10»Hijo de hombre, di a los israelitas: “Ustedes dicen: ‘Nuestras rebeliones y nuestros pecados pesan sobre nosotros, y nos estamos consumiendo en vida. ¿Cómo podremos vivir?’ ”. 11Diles: “Tan cierto como que yo vivo, afirma el Señor y Dios, no me alegro con la muerte del malvado, sino con que se convierta de su mala conducta y viva. ¡Conviértete, pueblo de Israel; conviértete de tu conducta perversa! ¿Por qué habrás de morir?”.

12»Tú, hijo de hombre, di a los hijos de tu pueblo: “Al justo no lo salvará su justicia el día en que desobedezca; y la maldad del impío no le será motivo de tropiezo si se convierte. Si el justo desobedece, no se podrá salvar por su justicia anterior. 13Si yo digo al justo: ‘¡Vivirás!’, pero él confía en su propia justicia y hace lo malo, no se tomará en cuenta su justicia, sino que morirá por causa de la maldad que cometió. 14En cambio, si digo al malvado: ‘¡Morirás!’, pero luego él se convierte de su pecado y actúa con justicia y rectitud, 15y devuelve lo que tomó en prenda y restituye lo que robó, y obedece los estatutos de vida, sin cometer ninguna iniquidad, ciertamente vivirá y no morirá. 16No se tomarán en cuenta contra él todos los pecados que antes cometió y vivirá por haber actuado con justicia y rectitud”.

17»Los hijos de tu pueblo dicen: “El Señor es injusto”. En realidad, son ellos los injustos. 18Si el justo se aparta de su justicia y hace lo malo, morirá a causa de ello. 19Y, si el malvado deja de hacer lo malo y actúa con justicia y rectitud, vivirá. 20Sin embargo, ustedes siguen diciendo: “El Señor es injusto”. Pero yo, israelitas, los juzgaré a cada uno de ustedes según su conducta».

La caída de Jerusalén

21El día quinto del mes décimo del año duodécimo de nuestro exilio, un fugitivo que había huido de Jerusalén vino y me dio esta noticia: «La ciudad ha sido conquistada». 22La noche anterior, antes de que el fugitivo llegara hasta mí por la mañana, la mano del Señor vino sobre mí y abrió mi boca. Así fue abierta mi boca y dejé de estar en silencio.

23Luego la palabra del Señor vino a mí y me dijo: 24«Hijo de hombre, la gente que vive en esas ruinas en la tierra de Israel anda diciendo: “Si Abraham, que era uno solo, llegó a poseer todo el país, con mayor razón nosotros, que somos muchos, habremos de recibir la tierra en posesión”. 25Por tanto, adviérteles que así dice el Señor y Dios: “Ustedes comen carne con sangre, adoran a sus ídolos y derraman sangre, ¿y aun así pretenden poseer el país? 26Además, confían en sus espadas, cometen abominaciones, cada uno de ustedes deshonra a la mujer de su prójimo, ¿y aun así pretenden poseer el país?”.

27»Por tanto, adviérteles que así dice el Señor y Dios: “Tan cierto como que yo vivo, los que habitan en las ruinas morirán a filo de espada; a los que andan por el campo abierto los daré como pasto a las fieras; los que están en las fortalezas y en las cuevas morirán a causa de la plaga. 28Convertiré la tierra en un desierto desolado y se acabará el orgullo de su poder. Los montes de Israel quedarán devastados y nadie más pasará por ellos. 29Entonces sabrán que yo soy el Señor, cuando haya convertido la tierra en un desierto desolado, por culpa de todas las abominaciones que han cometido”.

30»En cuanto a ti, hijo de hombre, los de tu pueblo hablan de ti junto a los muros y en las puertas de las casas. Se dicen unos a otros: “Vamos a escuchar el mensaje que nos envía el Señor”. 31Acuden a ti en masa, y se sientan delante de ti y escuchan tus palabras, pero luego no las practican. Me halagan de labios para afuera, pero sus corazones33:31 corazones. En la Biblia, corazón se usa para designar el asiento de las emociones, pensamientos y voluntad, es decir, el proceso de toma de decisiones del ser humano. solo buscan las ganancias injustas. 32En realidad, tú eres para ellos tan solo alguien que entona canciones de amor con una voz hermosa y toca bien un instrumento; oyen tus palabras, pero no las ponen en práctica.

33»No obstante, cuando todo esto suceda —y en verdad está a punto de cumplirse—, sabrán que hubo un profeta entre ellos».

Ang Pulong Sang Dios

Ezekiel 33:1-33

Ginhimo sang Dios si Ezekiel nga Manugbantay sang Israel

(Eze. 3:16-21)

1Nagsiling ang Ginoo sa akon, 2“Tawo, ihambal ini sa imo mga kasimanwa: Kon ipasalakay ko sa mga kaaway ang isa ka lugar, ang mga pumuluyo sang sina nga lugar nagapili sang isa sa ila kasimanwa nga mangin manugbantay sang ila siyudad. 3Kon makita sang sina nga manugbantay nga nagapadulong na ang mga kaaway, patunugon niya ang budyong sa pagpaandam sa mga tawo. 4Ang bisan sin-o nga nakabati sang budyong pero wala magsapak sini, kag napatay siya sang ginsalakay sila, siya ang may salabton sa iya kamatayon. 5Kay sang mabatian niya ang budyong wala siya magsapak. Gani siya gid ang may salabton sa iya kamatayon. Kay kon nagsapak lang siya, kuntani naluwas niya ang iya kaugalingon. 6Pero kon nakita sang manugbantay nga nagapadulong na ang mga kaaway pero wala niya pagpatunuga ang budyong sa pagpaandam sa mga tawo, kag ginsalakay sila kag may napatay sa ila, sukton ko ang manugbantay sa ila kamatayon bisan napatay sila tungod sa ila man nga sala.”

7Nagpadayon sa pagsiling ang Ginoo, “Tawo, ginpili ko ikaw nga manugbantay para sa katawhan sang Israel, gani pamatii ining akon ginasiling, kag paandami dayon ang mga tawo. 8Kon magsiling ako sa malaot nga tawo nga sigurado gid nga mapatay siya tungod sa iya sala kag wala mo siya pagpaandami sa pagbiya sa iya malain nga pagginawi, ikaw ang akon sukton sang iya kamatayon. 9Pero kon ginpaandaman mo ang ato nga malaot nga tawo sa pagbiya sa iya malain nga pagginawi, pero wala siya magsapak sa imo ginsiling, mapatay siya tungod sa iya sala, pero wala ka sing salabton sa iya kamatayon.

10“Tawo, nagareklamo ang katawhan sang Israel nga indi nila maagwanta ang silot sa ila mga sala. Nagpalangluya na sila kag daw sa mapatay na kuno sila tungod sini. 11Karon, silinga sila nga ako, ang Ginoong Dios nga buhi, nagasumpa nga wala ako nagakalipay kon may mapatay nga malaot nga tawo. Ang gusto ko, magbiya siya sa iya malaot nga pagginawi agod mabuhi siya. Gani kamo nga katawhan sang Israel, magbiya na kamo sa inyo malaot nga pagginawi. Ngaa bala luyag ninyo nga mapatay?

12“Tawo, silinga ang imo mga kasimanwa nga kon ang matarong nga tawo magpakasala, ang maayo niya nga mga binuhatan indi makaluwas sa iya. Kag kon ang malaot nga tawo magbiya sa iya malaot nga mga binuhatan, indi siya pagsilutan sa iya mga ginhimo nga malaot. 13Kon magsiling ako sa matarong nga tawo nga sigurado nga mabuhi siya, pero sa ulihi magpakasala siya kay nagasalig siya nga ang iya maayo nga mga binuhatan sang una makaluwas sa iya, ina nga tawo mapatay tungod sang iya mga sala. Indi ko pagdumdumon ang iya maayo nga mga binuhatan. 14Kag kon magsiling ako sa malaot nga tawo nga sigurado nga mapatay siya, pero sa ulihi magbiya siya sa iya malaot nga binuhatan kag maghimo sang husto kag matarong— 15halimbawa, gin-uli niya ang gin-garantiya sa iya ukon ang iya ginkawat, ginsunod niya ang mga pagsulundan nga nagahatag sang kabuhi, kag wala siya nagahimo sang malain—ina nga tawo sigurado nga mabuhi; indi siya mapatay. 16Ang bisan ano nga sala nga iya ginhimo indi na pagdumdumon kontra sa iya. Tungod nga naghimo siya sang husto kag matarong, sigurado nga mabuhi siya.

17“Pero ang imo mga kasimanwa, Ezekiel, nagareklamo nga indi kuno husto ang akon pamaagi. Pero ang ila pamaagi amo ang indi husto. 18Kon ang matarong nga tawo indi na maghimo sang maayo kag maghimo na siya sang malain, mapatay siya. 19Kag kon ang malaot nga tawo magbiya sa iya malain nga ginahimo kag maghimo sang husto kag matarong, magakabuhi siya. 20Katawhan sang Israel, nagasiling kamo nga ang akon pamaagi indi husto. Hukman ko gani ang kada isa sa inyo suno sa inyo mga binuhatan.”

Ang Paathag Parte sa Paglaglag sang Jerusalem

21Sang ikalima nga adlaw sang ikanapulo nga bulan, sang ikadose nga tuig sang amon pagkabihag, may isa ka tawo nga nakapalagyo halin sa Jerusalem nga nagkadto sa akon kag nagsiling, “Nalaglag na ang siyudad sang Jerusalem!” 22Sang gab-i nga wala pa mag-abot ato nga tawo, gin-gamhan ako sang Ginoo kag nakahambal ako liwat. Gani pag-abot sadto nga tawo pagkaaga, makahambal na ako.

23Nagsiling ang Ginoo sa akon, 24“Tawo, ang mga tawo nga nagaestar didto sa guba nga mga banwa sang Israel nagasiling, ‘Isa lang si Abraham, kag ginhatag sa iya ang bug-os nga duta. Madamo kita, gani sigurado nga panag-iyahan naton ini nga duta.’ 25Silinga sila nga ako, ang Ginoong Dios, nagasiling, ‘Nagahunahuna bala kamo nga panag-iyahan ninyo ang amo nga duta bisan nagakaon kamo sang karne nga may dugo pa, kag nagasimba sa inyo mga dios-dios, kag nagapamatay sang tawo? 26Nagasalig kamo sa inyo espada,33:26 Nagasalig kamo sa inyo espada: ukon, Nagapamatay kamo. nagahimo kamo sang makangilil-ad nga mga butang, kag nagapanginbabayi, kag karon nagahunahuna kamo nga panag-iyahan ninyo ang duta? 27Ako, ang buhi nga Ginoong Dios, nagasumpa nga sigurado nga magakalamatay sa inaway atong nagkalabilin nga buhi sa naguba nga mga banwa. Ang mga nagkalabilin nga buhi sa mga uma pagakaunon sang mapintas nga mga sapat, kag ang iban sa ila nga ara sa mga palanaguan kag sa mga kuweba magakalamatay sa balatian. 28Himuon ko nga mamingaw ang duta sang Israel, kag dulaon ko ang pagpabugal niya sa iya ikasarang. Bisan ang iya mga bukid mangin mamingaw, kag wala na gid sing may mag-agi didto. 29Kon himuon ko na nga mamingaw ang duta tungod sa tanan nga makangilil-ad nga mga ginahimo sang mga pumuluyo sini, mahibaluan nila nga ako amo ang Ginoo.’ ”

30Nagsiling ang Ginoo sa akon, “Tawo, ang imo mga kasimanwa nagaestorya parte sa imo kon magtipon sila sa pader sang siyudad ukon sa puwertahan sang ila balay. Nagasiling sila sa isa kag isa, ‘Dali, pamatian ta abi si Ezekiel kon ano ang iya ihambal halin sa Ginoo!’ 31Gani nagapalapit ang akon mga katawhan sa imo kag daw sinsero gid sila nga nagapamati sa imo, pero ang matuod wala nila ginatuman ang imo ginahambal. Maayo lang sila maghambal nga ginahigugma nila ako, pero ang sa sulod sang ila tagipusuon amo ang pagpanguwarta. 32Para sa ila, daw pareho ka lang sa isa ka manugkanta nga manami sang tingog, nga nagakanta sang ambahanon parte sa paghigugma, kag maayo magtukar sang instrumento. Nagapamati lang sila sa imo mensahi, pero wala nila ini ginatuman. 33Pero kon matabo na ining silot sa ila—kag sigurado gid ini nga matabo—mahibaluan nila nga may propeta gid man gali sa ila.”