Las siete copas de la ira de Dios
1Oí una voz que desde el templo decía a gritos a los siete ángeles: «¡Vayan y derramen sobre la tierra las siete copas del furor de Dios!».
2El primer ángel fue y derramó su copa sobre la tierra, y entonces a toda la gente que tenía la marca de la bestia y que adoraba su imagen, le salió una llaga maligna y repugnante.
3El segundo ángel derramó su copa sobre el mar y el mar se convirtió en sangre, como la de una persona muerta, y murió todo ser viviente que había en el mar.
4El tercer ángel derramó su copa sobre los ríos y los manantiales, entonces estos se convirtieron en sangre. 5Oí que el ángel de las aguas decía:
«Justo eres tú, el Santo,
que eres y que eras,
porque has juzgado correctamente.
6Ellos derramaron la sangre de creyentes y de profetas,
y tú les has dado a beber sangre, como se lo merecen».
7Oí también que del altar se respondía:
«Así es, Señor Dios Todopoderoso,
verdaderos y justos son tus juicios».
8El cuarto ángel derramó su copa sobre el sol, al cual se le permitió quemar con fuego a la gente. 9Todos sufrieron terribles quemaduras, pero ni así se arrepintieron; en vez de darle gloria a Dios, que tiene poder sobre esas plagas, maldijeron su nombre.
10El quinto ángel derramó su copa sobre el trono de la bestia, entonces el reino de la bestia quedó sumido en la oscuridad. La gente se mordía la lengua de dolor 11y, por causa de sus padecimientos y de sus llagas, maldecían al Dios del cielo, pero no se arrepintieron de sus obras.
12El sexto ángel derramó su copa sobre el gran río Éufrates y se secaron sus aguas para abrir paso a los reyes del oriente. 13Y vi salir de la boca del dragón, de la boca de la bestia y de la boca del falso profeta tres espíritus malignos que parecían ranas. 14Son espíritus de demonios que hacen señales y que salen a reunir a los reyes del mundo entero para la batalla del gran día del Dios Todopoderoso.
15«¡Cuidado! ¡Vengo como un ladrón! Dichoso el que se mantenga despierto, con su ropa a la mano, no sea que ande desnudo y sufra vergüenza por su desnudez».
16Entonces los espíritus de los demonios reunieron a los reyes en el lugar que en hebreo se llama Armagedón.
17El séptimo ángel derramó su copa en el aire y desde el trono del templo salió una gran voz que decía: «¡Está hecho!». 18Y hubo relámpagos, estruendos, truenos y un violento terremoto. Nunca, desde que el género humano existe en la tierra, se había sentido un terremoto tan grande y violento. 19La gran ciudad se partió en tres y las ciudades de las naciones se desplomaron. Dios se acordó de la gran Babilonia y le dio a beber de la copa llena del vino de la ira de su castigo. 20Entonces huyeron todas las islas y desaparecieron las montañas. 21Del cielo cayeron sobre la gente enormes granizos, de casi cuarenta y cinco kilogramos cada uno.16:21 granizos … cada uno. Lit. granizos que pesaban como un talento. Y maldecían a Dios por esa terrible plaga.
Ang mga Yahong nga Ginasudlan sang Kaakig sang Dios
1Pagkatapos may nabatian ako nga mabaskog nga tingog halin sa templo nga nagasiling sa pito ka anghel, “Sige, iula na ninyo sa kalibutan ang pito ka yahong nga ina nga ginasudlan sang kaakig sang Dios.”
2Gani naglakat ang premiro nga anghel kag gin-ula niya ang sulod sang iya yahong sa duta. Ang natabo, nag-abot ang mga masakit kag makangilidlis nga mga katol sa mga tawo nga may marka sang sapat kag sa mga nagasimba sa iya rebulto.
3Gin-ula dayon sang ikaduha nga anghel ang sulod sang iya yahong sa dagat, kag ang tubig sa dagat nangin pareho sang dugo sang patay nga tawo. Kag nagkalamatay ang tanan nga nagakabuhi sa dagat.
4Pagkatapos gin-ula sang ikatatlo nga anghel ang sulod sang iya yahong sa mga suba kag sa mga tuburan, kag ang tanan nga tubig nangin dugo man. 5Nabatian ko dayon ang anghel nga ginatugyanan sang tubig nga nagasiling, “Matarong ka gid, O Dios, ikaw nga amo sang una kag amo man subong. Balaan ka gid, kay husto ining mga silot nga imo ginahimo sa mga tawo. 6Ginpaagay nila ang dugo sang imo mga katawhan pati sang mga propeta, gani subong dugo man ang imo ipainom sa ila. Kay ina ang bagay nga ibalos sa ila.” 7Kag may nabatian dayon ako nga tingog halin sa halaran nga nagasiling, “Ginoong Dios nga makagagahom sa tanan, husto kag matarong gid ang imo pagsilot sa mga tawo!”
8Karon, gin-ula sang ikaapat nga anghel ang sulod sang iya yahong sa adlaw, kag nag-init gid ang adlaw, kag nagkalapaso ang mga tawo tungod sa kainit. 9Pero bisan nagkalapaso ang mga tawo, wala sila gihapon naghinulsol kag nagdayaw sa Dios, kundi ginpakamalaot pa gani nila ang Dios nga amo ang may gahom sa mga kalalat-an nga nag-abot sa ila.
10Gin-ula man sang ikalima nga anghel ang sulod sang iya yahong didto sa trono sang sapat. Kag nagdulom dayon sa iya bug-os nga ginharian. Kag tungod sa mga kasakit nga gin-antos sang mga tawo, ginkagat na lang nila ang ila mga bibig. 11Wala gid sila naghinulsol sa ila malain nga mga pagginawi kundi ginpakamalaot pa gani nila ang Dios sang langit16:11 Dios sang langit: ukon, Dios nga ara sa langit; ukon, Dios nga naghimo sang langit; ukon, Dios nga labaw sa tanan. tungod sa mga katol kag kasakit nga ila ginaantos.
12Gin-ula sang ikaanom nga anghel ang sulod sang iya yahong sa dako nga suba sang Eufrates. Nagmala dayon ang suba agod makaagi didto ang mga hari halin sa sidlangan. 13Kag may nakita dayon ako nga tatlo ka malain nga espiritu, nga daw sa mga paka, nga nagaguwa sa baba sang dragon, sa baba sang sapat, kag sa baba sang indi matuod nga propeta. 14Ini gali sila mga demonyo nga nagahimo sang mga milagro. Nagakadto sila sa mga hari sa bug-os nga kalibutan agod tipunon sila para sa pagpakig-away sa Dios pag-abot sang bantog nga adlaw nga gintigana sang Dios nga makagagahom sa tanan. 15-16Kag ang lugar nga pagatipunan sang mga hari pati sang ila mga soldado ginatawag sa Hebreo nga Armagedon.
Pero nagsiling ang Ginoo, “Pamati kamo sing maayo! Magaabot ako pareho sang pag-abot sang makawat, tungod kay wala sing may makahibalo kon san-o. Bulahan ang tawo nga nagabantay kag wala nagauba sang iya bayo, agod nga kon mag-abot ako indi siya maglakat nga hublas kag mahuy-an sa mga tawo!”
17Karon, gin-ula sang ikapito nga anghel ang sulod sang iya yahong sa hangin. Kag nabatian ko nga may nagasinggit halin sa trono nga didto sa templo, nga nagasiling, “Tapos na ang tanan!” 18Kag nagpangilat dayon, nagginahod, nagdaguob kag naglinog sing mabaskog. Wala pa gid sing linog nga pareho sadto kabaskog halin sang paghimo sang tawo. Amo gid ato ang pinakamabaskog nga linog sa tanan. 19Napihak ang bantog nga siyudad sa tatlo ka parte, kag nagkalaguba ang mga siyudad sang tanan nga nasyon. Gintuman sang Dios ang iya promisa parte sa mga tawo nga nagaestar sa siyudad sang Babilonia. Amo ato nga nag-abot na sa ila ang puwerte nga kaakig sang Dios. 20Nagkaladula ang tanan nga isla kag wala na sing bukid nga makita. 21Kag indi lang ina, kundi gin-ulanan pa gid ang mga tawo sang yelo nga ang kada isa nagabug-at sing mga 50 ka kilo. Kag ginpakamalaot sang mga tawo ang Dios tungod sa sina nga kalalat-an nga puwerte gid.
