Apocalipsis 12 – NVI & APSD-CEB

Nueva Versión Internacional

Apocalipsis 12:1-17

La mujer y el dragón

1Apareció en el cielo una señal maravillosa: una mujer revestida del sol, con la luna debajo de sus pies y con una corona de doce estrellas en la cabeza. 2Estaba embarazada y gritaba por los dolores y angustias del parto. 3Y apareció en el cielo otra señal: un enorme dragón de color rojo encendido que tenía siete cabezas, diez cuernos y una diadema en cada cabeza. 4Con la cola arrastró la tercera parte de las estrellas del cielo y las arrojó sobre la tierra. Cuando la mujer estaba a punto de dar a luz, el dragón se plantó delante de ella para devorar a su hijo tan pronto como naciera. 5Ella dio a luz un hijo varón que «gobernará a todas las naciones con cetro de hierro».12:5 Sal 2:9. Pero su hijo fue arrebatado y llevado hasta Dios, que está en su trono. 6Y la mujer huyó al desierto, a un lugar que Dios le había preparado para que allí la sustentaran durante mil doscientos sesenta días.

7Se desató entonces una guerra en el cielo: Miguel y sus ángeles combatieron al dragón; este y sus ángeles, a su vez, les hicieron frente, 8pero no pudieron vencer y ya no hubo lugar para ellos en el cielo. 9Así fue expulsado el gran dragón, aquella serpiente antigua que se llama Diablo y Satanás que engaña al mundo entero. Junto con sus ángeles, fue arrojado a la tierra.

10Luego oí en el cielo un gran clamor:

«Han llegado ya la salvación y el poder y el reino de nuestro Dios;

ha llegado ya la autoridad de su Cristo.

Porque ha sido expulsado

el acusador de nuestros hermanos,

el que los acusaba día y noche delante de nuestro Dios.

11Ellos lo han vencido

por medio de la sangre del Cordero

y por el mensaje del cual dieron testimonio;

no valoraron tanto su vida

como para evitar la muerte.

12Por eso, ¡alégrense, cielos,

y ustedes que los habitan!

Pero ¡ay de la tierra y del mar!

El diablo, lleno de furor, ha descendido a ustedes,

porque sabe que le queda poco tiempo».

13Cuando el dragón se vio arrojado a la tierra, persiguió a la mujer que había dado a luz al varón. 14Pero a la mujer se le dieron las dos alas de la gran águila, para que volara al desierto, al lugar donde sería sustentada durante un tiempo y tiempos y medio tiempo, lejos de la vista de la serpiente. 15La serpiente, persiguiendo a la mujer, arrojó por sus fauces agua como un río para que la corriente la arrastrara. 16Pero la tierra ayudó a la mujer: abrió la boca y se tragó el río que el dragón había arrojado por sus fauces. 17Entonces el dragón se enfureció contra la mujer y se fue a hacer guerra contra el resto de sus descendientes, los cuales obedecen los mandamientos de Dios y se mantienen fieles al testimonio de Jesús.

Ang Pulong Sa Dios

Gipadayag 12:1-18

Ang Babaye ug ang Dragon

1Adunay kahibulongang butang nga nagpakita sa langit. Nakita ko ang usa ka babaye nga nagabistig adlaw, ug ang bulan anaa ubos sa iyang mga tiil. Ug sa iyang ulo adunay korona nga adunay 12 ka bitoon. 2Manganakay na ang babaye, ug nagatiyabaw tungod kay nagabati na siya.

3-4May usa pa gayod ka kahibulongang butang nga akong nakita sa langit. Duol sa babaye adunay dakong dragon nga pula nga may pito ka ulo ug napulo ka sungay, ug sa matag ulo adunay korona. Gikahig sa iyang ikog ang ikatulo nga bahin sa mga bitoon ug gipanglabay sa yuta. Nagtindog siya atubangan sa babaye nga manganakay aron pag-anak sa babaye kaonon dayon niya ang bata. 5Unya, nanganak ang babaye ug lalaki ang iyang anak. Kining bataa mao ang magdumala sa mga nasod, ug walay makabatok kaniya. Busa pagkatawo sa bata wala kini makaon sa dragon, tungod kay kalit lang kini gikuha ug gidala ngadto sa Dios didto sa iyang trono. 6Ang babaye nga nanganak miikyas didto sa kamingawan diin may lugar nga giandam nang daan sa Dios alang kaniya, aron didto siya atimanon sulod sa 1,260 ka adlaw.

7Human niadto, nagsugod ang gira didto sa langit. Nakig-away si Miguel ug ang iyang kauban nga mga anghel batok sa dragon. Nakig-away usab ang dragon ug ang iyang sakop nga mga anghel. 8Apan napildi ang dragon ug gipapahawa uban sa iyang mga anghel gikan sa langit. 9Giabog ngadto sa gawas ang dako nga dragon. Siya mao kadtong halas kaniadto nga gitawag nga Yawa o Satanas, nga nagpahisalaag sa mga tawo sa tibuok kalibotan. Gihulog siya dinhi sa kalibotan lakip ang iyang sakop nga mga anghel.

10Human niadto, nadungog ko ang kusog nga tingog didto sa langit nga nagaingon, “Karon miabot na ang panahon nga ang mga tawo luwason na sa Dios! Gipadayag na niya karon ang iyang gahom ingon nga Hari ug ang gahom ni Cristo nga iyang pinili! Kay gipalayas na gikan sa langit ang tigpasangil sa atong mga igsoon sa pagtuo. Walay hunong ang iyang pagpasangil batok kanila ngadto sa atong Dios. 11Apan gipildi siya sa atong kauban nga mga tumutuo pinaagi sa dugo sa Karnero, ug pinaagi sa kamatuoran nga ilang gisangyaw. Ug wala sila mahadlok nga motahan sa ilang kinabuhi tungod sa ilang pagtuo. 12Busa paglipay kamo, kamo nga nagapuyo sa langit. Apan alaot kamong mga nagapuyo sa yuta ug sa dagat, tungod kay mikanaog na si Satanas diha kaninyo. Nasuko siya pag-ayo tungod kay nahibaloan niya nga mubo na lang gayod ang iyang panahon nga nahibilin.”

13Sa dihang nakamatngon ang dragon nga gihulog na siya sa yuta, gigukod dayon niya ang babaye nga nanganak ug lalaki. 14Apan gihatagan ang babaye ug duha ka pako nga sama kadako sa pako sa dakong agila, aron makalupad siya paingon sa iyang dapit didto sa kamingawan nga kon asa pagaatimanon siya sulod sa tulo ka tuig ug tunga, ug dili siya mapasipalahan sa dragon.12:14 dragon: sa literal, halas. 15Mibuga dayon ang dragon ug daghang tubig nga morag baha paingon didto sa babaye aron anuron siya. 16Apan gitabangan sa yuta ang babaye. Miabre ang yuta ug gisuyop ang tubig nga gibuga sa dragon. 17Ug misamot pa gayod ang kapungot sa dragon ngadto sa babaye, busa ang iyang gibuhat, nakiggira siya sa uban pang mga kaliwat sa babaye. Sila mao ang tanan nga nagatuman sa mga sugo sa Dios ug nagasunod sa kamatuoran nga gitudlo ni Jesus. 18Ug ang dragon mitindog sa baybayon.