Éxodo 10 – NVI & HLGN

Nueva Versión Internacional

Éxodo 10:1-29

La plaga de langostas

1El Señor dijo a Moisés: «Ve a hablar con el faraón. En realidad, soy yo quien ha endurecido el corazón del faraón y sus funcionarios, para realizar entre ellos mis señales milagrosas. 2Lo hice para que puedas contarles a tus hijos y a tus nietos la dureza con que traté a los egipcios,10:2 la dureza … egipcios. Alt. cómo me burlé de los egipcios. y las señales que realicé entre ellos. Así sabrán que yo soy el Señor».

3Moisés y Aarón se presentaron ante el faraón y le advirtieron: «Así dice el Señor y Dios de los hebreos: “¿Hasta cuándo te opondrás a humillarte en mi presencia? Deja ir a mi pueblo para que me rinda culto. 4Si te niegas a dejarlos ir, mañana mismo traeré langostas sobre tu país. 5De tal manera cubrirán la superficie de la tierra que no podrá verse el suelo. Se comerán lo poco que haya quedado después del granizo, y acabarán con todos los árboles que haya en los campos. 6Infestarán tus casas, las de tus funcionarios y las de todos los egipcios. Será algo que ni tus padres ni tus antepasados vieron jamás, desde el día en que se establecieron en este país hasta la fecha”».

Dicho esto, Moisés se dio media vuelta y se retiró de la presencia del faraón.

7Entonces los funcionarios dijeron al faraón:

—¿Hasta cuándo este individuo será nuestra ruina? ¡Deja que el pueblo se vaya y que rinda culto al Señor su Dios! ¿Acaso no sabes que Egipto está arruinado?

8El faraón mandó llamar a Moisés y a Aarón para decirles:

—Vayan y rindan culto al Señor su Dios. Tan solo díganme quiénes van a ir.

9—Nos van a acompañar nuestros jóvenes y nuestros ancianos —respondió Moisés—. También nos acompañarán nuestros hijos y nuestras hijas, nuestras ovejas y vacas, pues vamos a celebrar la fiesta del Señor.

10—Que el Señor los acompañe —repuso el faraón—, ¡si es que yo dejo que se vayan con sus mujeres y sus hijos! ¡Claramente se ven sus malas intenciones!10:10 ¡Claramente … intenciones! Alt. ¡Tengan cuidado; los espera la aflicción! 11¡Pero no será como ustedes quieren! Si lo que quieren es rendirle culto al Señor, ¡vayan solo ustedes los hombres!

Y Moisés y Aarón fueron arrojados de la presencia del faraón.

12Entonces el Señor dijo a Moisés: «Extiende los brazos sobre todo Egipto, para que vengan langostas y cubran todo el país, y se coman todo lo que crece en los campos y todo lo que dejó el granizo».

13Moisés extendió su vara sobre Egipto, y el Señor hizo que todo ese día y toda esa noche un viento del este soplara sobre el país. A la mañana siguiente, el viento del este había traído las langostas, 14las cuales invadieron todo Egipto y se asentaron en gran número por todos los rincones del país. ¡Nunca antes hubo semejante plaga de langostas ni la habrá después! 15Eran tantas las langostas que cubrían la superficie de la tierra que ni el suelo podía verse. Se comieron todas las plantas del campo y todos los frutos de los árboles que dejó el granizo. En todo Egipto no quedó nada verde, ni en los árboles ni en las plantas.

16El faraón mandó llamar a Moisés y a Aarón a toda prisa y les dijo: «He pecado contra el Señor su Dios y contra ustedes. 17Yo les pido que perdonen mi pecado una vez más, y que rueguen por mí al Señor su Dios, para que por lo menos aleje de donde yo estoy esta plaga mortal».

18En cuanto Moisés salió de la presencia del faraón, rogó al Señor, 19y el Señor hizo entonces que el viento cambiara, y que un fuerte viento del oeste se llevara las langostas y las echara al mar Rojo.10:19 Lit. mar de las Cañas. Término con el que se designa en la Biblia al mar Rojo en su parte septentrional. En todo Egipto no quedó una sola langosta. 20Pero el Señor endureció el corazón del faraón y este no dejó que los israelitas se fueran.

La plaga de tinieblas

21El Señor dijo a Moisés: «Levanta los brazos al cielo, para que todo Egipto se cubra de tinieblas, ¡tinieblas tan densas que se puedan palpar!». 22Moisés levantó los brazos al cielo, y durante tres días todo Egipto quedó envuelto en densas tinieblas. 23Durante ese tiempo los egipcios no podían verse unos a otros ni moverse de su sitio. Sin embargo, en todos los hogares israelitas había luz.

24Entonces el faraón mandó llamar a Moisés y le dijo:

—Vayan y rindan culto al Señor. Llévense también a sus hijos, pero dejen atrás sus ovejas y sus vacas.

25A esto respondió Moisés:

—¡Al contrario! Tú vas a darnos los sacrificios y holocaustos que hemos de presentar al Señor nuestro Dios, 26y además nuestro ganado tiene que ir con nosotros. ¡No puede quedarse aquí ni una sola pezuña! Para rendirle culto al Señor nuestro Dios tendremos que tomar algunos de nuestros animales, y no sabremos cuáles debemos presentar como ofrenda hasta que lleguemos allá.

27Pero el Señor endureció el corazón del faraón, y este no quiso dejarlos ir, 28sino que le gritó a Moisés:

—¡Largo de aquí! ¡Y cuidado con volver a presentarte ante mí! El día que vuelvas a verme, puedes darte por muerto.

29—¡Bien dicho! —respondió Moisés—. ¡Jamás volveré a verte!

Ang Pulong Sang Dios

Exodus 10:1-29

Ang mga Apan

1Dayon nagsiling ang Ginoo kay Moises, “Kadtui ang hari sang Egipto,10:1 hari sang Egipto: sa Hebreo, Faraon. Amo man sa masunod nga mga bersikulo. kay ginpatig-a ko ang iya tagipusuon kag ang tagipusuon sang iya mga opisyal, agod padayon ko nga mapakita sa ila ining akon mga milagro, 2kag agod masugid ninyo sa inyo mga anak kag mga apo kon paano ko ginsilutan ang mga Egiptohanon kag kon paano ako naghimo sang mga milagro sa ila. Sa sini nga paagi mahibaluan ninyo nga ako amo ang Ginoo.”

3Gani nagkadto si Moises kag si Aaron sa hari kag nagsiling sa iya, “Amo ini ang ginasiling sang Ginoo, ang Dios sang mga Hebreo, ‘Hasta san-o ka pa bala nga indi magpaubos sa akon? Palakta ang akon katawhan agod makasimba sila sa akon. 4Kon indi mo gani sila pagpalakton, padal-an ko buwas sang mga apan ang imo nasyon. 5Tungod sa ila kadamo, indi na makita ang duta. Pagakaunon nila ang nabilin nga mga tanom nga wala mapierdi sang ulan nga yelo, pati ang tanan ninyo nga mga kahoy. 6Mapuno sang mga apan ang imo palasyo kag ang mga balay sang imo mga opisyal kag mga katawhan. Wala gid sing may nakita nga pareho sini sa duta sang Egipto halin sang pag-abot diri sang inyo mga katigulangan hasta subong.’ ” Dayon nagtalikod sila ni Moises kag naglakat.

7Nagsiling ang mga opisyal sang hari sa iya, “Hasta san-o mo pa bala pabay-an ini nga kalamidad10:7 ini nga kalamidad: ukon, ini nga tawo, nga ang buot silingon si Moises. nga maghalit sa aton? Palakta na ang mga Israelinhon, agod makasimba sila sa Ginoo nga ila Dios. Wala mo bala nareyalisar nga guba na ang Egipto?”

8Gani ginpabalik liwat si Moises kag si Aaron sa hari. Nagsiling ang hari sa ila, “Sige, makalakat na kamo sa pagsimba sa Ginoo nga inyo Dios. Pero sugiri ninyo ako kon sin-o ang inyo updon sa paglakat.” 9Nagsabat si Moises, “Malakat kami tanan, bata kag tigulang. Dal-on namon ang amon mga kabataan kag mga kasapatan, kay tanan kami magasaulog sang piesta para sa Ginoo.”

10Nagsiling ang hari nga may pag-insulto, “Kabay pa nga updan kamo sang Ginoo kon palakton ko kamo kag ang inyo pamilya! Maathag nga malain ang inyo tuyo kay malagyo kamo. 11Indi ako magsugot! Ang mga lalaki lang ang maglakat agod magsimba sa Ginoo, kon amo gid man ina ang inyo gusto.” Ginpahalin dayon si Moises kag si Aaron sa atubangan sang hari.

12Nagsiling dayon ang Ginoo kay Moises, “Itudlo ang imo baston10:12 baston: sa Hebreo, kamot. Pero tan-awa sa bersikulo 13. sa duta sang Egipto agod mag-abot ang mga apan, kag kaunon nila ang nabilin nga mga tanom nga wala mapierdi sang ulan nga yelo.” 13Gani gintudlo ni Moises ang iya baston sa duta sang Egipto, kag nagpadala ang Ginoo sang hangin nga halin sa sidlangan sa bilog nga adlaw kag gab-i. Pagkaaga nagdala ang hangin sang mga apan 14nga puwerte kadamo, kag naghugpa ini sa bug-os nga Egipto. Wala pa gid sing pareho sadto nga pagsalakay sang apan halin sang una kag bisan sang ulihi. 15Nagtabon sila sa bug-os nga duta sang Egipto hasta nga daw nag-itom ang duta. Ginpangaon nila ang nabilin nga mga tanom nga wala mapierdi sang ulan nga yelo, pati ang tanan nga bunga sang kahoy. Wala gid sing may nabilin nga tanom sa bug-os nga Egipto. 16Dali-dali nga ginpatawag sang hari si Moises kag si Aaron, kag ginsilingan, “Nakasala ako sa Ginoo nga inyo Dios kag sa inyo. 17Gani patawara ninyo ako liwat, kag magpangamuyo kamo sa Ginoo nga inyo Dios nga kuhaon niya ining makamamatay nga kalalat-an sa akon.”

18Ginbayaan dayon ni Moises ang hari kag nagpangamuyo sa Ginoo. 19Nagsabat ang Ginoo paagi sa pagpadala sang mabaskog nga hangin nga halin sa nakatundan, kag ginpalid sini ang mga apan sa Mapula nga Dagat. Wala na gid sing apan nga nabilin sa bug-os nga Egipto. 20Pero ginpatig-a gihapon sang Ginoo ang tagipusuon sang hari, kag wala niya pagpalakta ang mga Israelinhon.

Ang Kadulom

21Dayon nagsiling ang Ginoo kay Moises, “Ibayaw ang imo kamot sa langit agod tabunan sang puwerte nga kadulom ang duta sang Egipto.” 22Gani ginbayaw ni Moises ang iya kamot sa langit, kag nagdulom gid sa bug-os nga duta sang Egipto sa sulod sang tatlo ka adlaw. 23Wala sing may nagguwa nga mga Egiptohanon sa ila balay sa sulod sang tatlo ka adlaw kay indi sila makakita. Pero ang mga Israelinhon iya may kasanag sa ila lugar nga ginaestaran.

24Ginpatawag dayon sang hari si Moises kag ginsilingan, “Sige, magsimba na kamo sa Ginoo. Dal-a pati ang inyo mga pamilya, pero ibilin lang ang inyo mga kasapatan.” 25Pero nagsabat si Moises, “Kinahanglan nga dal-on namon ang amon mga kasapatan agod makahalad kami sang mga halad, pati na sang mga halad nga ginasunog para sa Ginoo nga amon Dios. 26Dal-on gid namon ang tanan namon nga kasapatan; wala gid sing may mabilin bisan isa sa ila, kay wala kami kahibalo kon ano nga sapat ang ipahalad sang Ginoo sa amon. Mahibaluan lang namon ini kon didto na kami.”

27Pero ginpatig-a gihapon sang Ginoo ang tagipusuon sang hari, kag wala niya sila pagpalakta. 28Nagsiling ang hari kay Moises, “Halin ka sa akon atubangan! Indi ka na magpakita sa akon liwat, kay kon makit-an ko pa gani ikaw, ipapatay ko ikaw.” 29Nagsabat si Moises, “Kon amo ina ang gusto mo, indi na ako magpakita sa imo liwat.”