1(الْمُحِبُّ): لَشَّدَ مَا أَنْتِ جَمِيلَةٌ يَا حَبِيبَتِي، لَشَّدَ مَا أَنْتِ جَمِيلَةٌ! عَيْنَاكِ مِنْ وَرَاءِ نَقَابِكِ كَحَمَامَتَيْنِ، وَشَعْرُكِ لِسَوَادِهِ كَقَطِيعِ مِعْزٍ مُنْحَدِرٍ مِنْ جَبَلِ جِلْعَادَ. 2أَسْنَانُكِ كَقَطِيعٍ مَجْزُوزٍ خَارِجٍ مِنَ الاغْتِسَالِ، كُلُّ وَاحِدَةٍ ذَاتُ تَوْأَمٍ، وَمَا فِيهَا عَقِيمٌ. 3شَفَتَاكِ كَخَيْطٍ مِنَ الْقِرْمِزِ، وَحَدِيثُ فَمِكِ عَذْبٌ، وَخَدَّاكِ كَفِلْقَتَيْ رُمَّانَةٍ خَلْفَ نَقَابِكِ. 4عُنُقُكِ مُمُاثِلٌ لِبُرْجِ دَاوُدَ الْمُشَيَّدِ لِيَكُونَ قَلْعَةً لِلسِّلاحِ، حَيْثُ عُلِّقَ فِيهِ أَلْفُ تُرْسٍ مِنْ تُرُوسِ الْمُحَارِبِينَ الصَّنَادِيدِ. 5نَهْدَاكِ كَتَوْأَمَيْ ظَبْيَةٍ، تَوْأَمَيْنِ يَرْعَيَانِ بَيْنَ السَّوْسَنِ. 6وَمَا يَكَادُ يَتَنَفَّسُ النَّهَارُ وَتَنْهَزِمُ الظِّلالُ حَتَّى أَنْطَلِقَ إِلَى جَبَلِ الْمُرِّ وَإِلَى تَلِّ اللُّبَانِ. 7كُلُّكِ جَمِيلَةٌ يَا حَبِيبَتِي وَلا عَيْبَ فِيكِ.
8تَعَالَيْ مَعِي مِنْ لُبْنَانَ يَا عَرُوسِي. تَعَالَيْ مَعِي مِنْ لُبْنَانَ! انْظُرِي مِنْ قِمَّةِ جَبَلِ أَمَانَةَ، مِنْ رَأْسِ سَنِيرَ وَحَرْمُونَ، فِي عَرِينِ الأُسُودِ، مِنْ جِبَالِ النُّمُورِ. 9قَدْ سَلَبْتِ قَلْبِي، يَا أُخْتِي يَا عَرُوسِي! قَدْ سَلَبْتِ قَلْبِي بِنَظْرَةِ عَيْنَيْكِ وَقِلادَةِ عُنُقِكِ. 10مَا أَعْذَبَ حُبَّكِ يَا أُخْتِي يَا عَرُوسِي! لَكَمْ حُبُّكِ أَلَذُّ مِنَ الْخَمْرِ، وَأَرِيجُ أَطْيَابِكِ أَزْكَى مِنْ كُلِّ الْعُطُورِ. 11شَفَتَاكِ تَقْطُرَانِ شَهْداً أَيَّتُهَا الْعَرُوسُ، وَتَحْتَ لِسَانِكِ عَسَلٌ وَلَبَنٌ، وَرَائِحَةُ ثِيَابِكِ كَشَذَى لُبْنَانَ. 12أَنْتِ جَنَّةٌ مُغْلَقَةٌ يَا أُخْتِي الْعَرُوسَ. أَنْتِ عَيْنٌ مُقْفَلَةٌ وَيَنْبُوعٌ مَخْتُومٌ! 13أَغْرَاسُكِ فِرْدَوْسُ رُمَّانٍ مَعَ خِيرَةِ الأَثْمَارِ وَالحِنَّاءِ وَالنَّارْدِينِ. 14نَارِدِينٍ وَزَعْفَرَانَ، قَصَبِ الذَّرِيرَةِ وَقِرْفَةٍ مَعَ كُلِّ أَصْنَافِ اللُّبَانِ وَالْمُرِّ وَالْعُودِ مَعَ أَفْخَرِ الْعُطُورِ. 15أَنْتِ يَنْبُوعُ جَنَّاتٍ وَبِئْرُ مِيَاهٍ حَيَّةٍ وَجَدَاوِلُ دَافِقَةٌ مِنْ لُبْنَانَ.
16(الْمَحْبُوبَةُ): اسْتَيْقِظِي يَا رِيحَ الشِّمَالِ، وَهُبِّي يَا رِيحَ الْجَنُوبِ، هُبِّي عَلَى جَنَّتِي فَيَنْتَشِرَ عَبِيرُهَا. لِيُقْبِلْ حَبِيبِي إِلَى جَنَّتِهِ وَيَتَذَوَّقْ أَطْيَبَ أَثْمَارِهَا.
ሙሽራው
1ውዴ ሆይ፤ እንዴት ውብ ነሽ!
እንዴትስ ያለሽ ቈንጆ ነሽ
ከመሸፈኛሽ ውስጥ ያሉት ዐይኖችሽ
እንደ ርግብ ዐይኖች ናቸው፤
ጠጕርሽም ከገለዓድ ተራራ እንደሚወርድ፣
የፍየል መንጋ ነው።
2ጥርሶችሽ ወዲያው ተሸልተው፣
ከመታጠቢያ እንደ ወጡ የበግ መንጋ ናቸው፤
ሁሉም መንታ መንታ የወለዱ፣
ከመካከላቸውም መካን የሌለባቸው ናቸው።
3ከንፈሮችሽ ቀይ የሐር ፈትል ይመስላሉ፤
አፍሽም ውብ ነው፤
ከመሸፈኛሽ ውስጥ ያሉት ጕንጮችሽ፣
ለሁለት የተከፈለ ሮማን ይመስላሉ።
4ዐንገትሽ አምሮ4፥4 በዕብራይስጥ የዚህ ቃል ትርጕም አይታወቅም የተሠራውን
በላዩም የጦረኞች ጋሻዎች ሁሉ ያሉበትን፣
ሺሕ ጋሻዎች የተንጠለጠሉበትን፣
የዳዊትን የመጠበቂያ ማማ ይመስላል።
5ሁለቱ ጡቶችሽ መንታ ሆነው የተወለዱ፣
በውብ አበቦች መካከልም የተሰማሩ፣
ሁለት የሚዳቋ ግልገሎችን ይመስላሉ።
6ጎሕ ከመቅደዱ በፊት፣
ጥላውም ሳይሸሽ፣
ወደ ከርቤ ተራራ፣
ወደ ዕጣኑም ኰረብታ እወጣለሁ።
7ውዴ ሆይ፤ ሁለንተናሽ ውብ ነው፤
እንከንም አይወጣልሽም።
8ሙሽራዬ ሆይ፤ ከሊባኖስ አብረሽኝ ነዪ፤
አዎን ከሊባኖስ አብረሽኝ ነዪ፤
ከአንበሶች ዋሻ፣
ከነብሮች ተራራ፣
ከኤርሞን ራስ፣ ከሳኔር ጫፍ፣
ከአማና ዐናት ውረጂ።
9እኅቴ ሙሽራዬ፣ ልቤን ሰርቀሽዋል፤
በአንድ አፍታ እይታሽ፣
ከሐብልሽም በአንዱ ዕንቍ፣
ልቤን ሰርቀሽዋል።
10እኅቴ ሙሽራዬ፣ ፍቅርሽ እንዴት ደስ ያሰኛል!
ፍቅርሽ ከወይን ጠጅ ይልቅ ምንኛ
የሚያረካ ነው፤
የሽቱሽም መዐዛ ከቅመም ሁሉ ይልቅ የቱን ያህል ይበልጥ!
11ሙሽራዬ ሆይ፤ ከንፈሮችሽ የማር ወለላ ያንጠባጥባሉ፤
ከአንደበትሽም ወተትና ማር
ይፈልቃል፤
የልብስሽም መዐዛ እንደ ሊባኖስ ሽታ ነው።
12እኅቴ ሙሽራዬ፤ የታጠረ የአትክልት ቦታ፣
ዙሪያውን የተከበበ ምንጭ፣ የታተመም ፏፏቴ ነሽ።
13ተክልሽ ሮማን፣
ምርጥ ፍሬዎች፣
ሄናና ናርዶስ ያሉበት ነው።
14እንዲሁም ናርዶስና ቀጋ፣
ጠጅ ሣርና ቀረፋ፣
የተለያዩ የዕጣን ዛፎች፣
ከርቤና እሬት፣
ምርጥ ቅመሞች ሁሉ አሉበት።
15አንቺ4፥15 ወይም እኔ ሙሽራዪቱ የተናገረችው የአትክልት ቦታ ፏፏቴ፣
ከሊባኖስ የሚወርድ፣
የፈሳሽ ውሃ ጕድጓድ ነሽ።
ሙሽራዪቱ
16የሰሜን ነፋስ ሆይ፤ ንቃ፤
የደቡብም ነፋስ ሆይ፤ ና!
መዐዛው ያውድ ዘንድ፣
በአትክልት ቦታዬ ላይ ንፈስ፤
ውዴ ወደ አትክልት ቦታው ይግባ፤
ምርጥ ፍሬዎቹንም ይብላ።
