الْمَزْمُورُ الْحَادِي وَالثَّمَانُونَ
لِقَائِدِ الْمُنْشِدِينَ عَلَى الْجَتِّيَّةِ. لآسَافَ
1رَنِّمُوا بِفَرَحٍ للهِ قُوَّتِنَا، اهْتِفُوا عَالِياً لإِلَهِ يَعْقُوبَ. 2أَنْشِدُوا نَشِيداً، وَانْقُرُوا عَلَى الدُّفِّ وَاعْزِفُوا عَلَى الْعُودِ الْمُطْرِبِ، وَعَلَى الرَّبَابِ. 3انْفُخُوا بِالْبُوقِ فِي أَوَّلِ الشَّهْرِ، فِي الْوَقْتِ الْمُعَيَّنِ لِيَوْمِ عِيدِنَا، 4لأَنَّ هَذَا فَرِيضَةٌ مَرْسُومَةٌ عَلَى إِسْرَائِيلَ، وَحُكْمٌ يُوْجِبُهُ إِلَهُ يَعْقُوبَ. 5جَعَلَهُ شَهَادَةً لَهُ بَيْنَ (قَوْمِ) يُوسُفَ، عِنْدَمَا ضَرَبَ مِصْرَ، حَيْثُ سَمِعْنَا لُغَةً لَمْ نَعْرِفْهَا تَقُولُ: 6«أَزَحْتُ كَتِفَهُ مِنْ تَحْتِ الأَحْمَالِ الثَّقِيلَةِ، وَسَلِمَتْ يَدَاهُ مِنْ حَمْلِ السِّلالِ. 7دَعَوْتَنِي فِي الضِّيقِ فَنَجَّيْتُكَ. اسْتَجَبْتُ لَكَ مِنْ مَكْمَنِ الرَّعْدِ. جَرَّبْتُكَ عِنْدَ مِيَاهِ مَرِيبَةَ.
8اسْمَعْ يَا شَعْبِي فَأُحَذِّرَكَ، يَا إِسْرَائِيلُ هَلّا سَمِعْتَ لِي؟ 9لَا تَكُنْ فِيكَ عِبَادَةٌ لإِلَهٍ غَرِيبٍ، وَلَا تَسْجُدْ لإِلَهٍ أَجْنَبِيٍّ. 10أَنَا الرَّبُّ إِلَهُكَ الَّذِي أَنْقَذَكَ مِنْ أَرْضِ مِصْرَ: افْتَحْ فَمَكَ وَاسِعاً فَأَمْلأَهُ خَيْراً. 11غَيْرَ أَنَّ شَعْبِي لَمْ يَسْمَعْ لِي، وَإِسْرَائِيلَ لَمْ يَرْضَ بِي. 12لِذَلِكَ أَسْلَمْتُهُمْ إِلَى عِنَادِ قُلُوبِهِمْ. وَسَلَكُوا وَفْقاً لِمَشُورَاتِ أَنْفُسِهِمْ. 13لَوْ سَمِعَ لِي شَعْبِي وَسَلَكَ إِسْرَائِيلُ فِي طُرُقِي، 14لَكُنْتُ أَخْضَعْتُ أَعْدَاءَهُمْ سَرِيعاً، وَحَوَّلْتُ يَدِي نَحْوَ خُصُومِهِمْ، 15وَلَكَانَ مُبْغِضِيَّ يَتَمَلَّقُونَنِي، وَلَطَالَتْ حِقْبَةُ عِقَابِهِمْ إِلَى الأَبَدِ. 16وَلَكُنْتُ أُطْعِمُ شَعْبِي أَفْخَرَ الْحِنْطَةِ، وَأُشْبِعُهُمْ عَسَلاً مِنَ الصَّخْرَةِ».
سرود عيد
1خدای اسرائيل را كه قوت ماست با سرودهای شاد ستايش كنيد! 2با دف و بربط دلنواز و رباب سرود بخوانيد. 3شيپورها را در روز عيد به صدا درآوريد در اول ماه و در ماه تمام. 4زيرا اين در اسرائيل رسم است و حكمی است از جانب خدای يعقوب. 5خداوند اين عيد را به هنگام بيرون آمدن بنی‌اسرائيل از مصر، مملكتی كه زبانش برای ما بيگانه بود، برای آنها تعيين كرد.
خداوند می‌فرمايد: 6«بار سنگين بردگی را از دوش تو برداشتم. دستهايت را از حمل سبدها رها ساختم. 7وقتی در زحمت بودی دعا كردی و من تو را رهانيدم. از ميان رعد و برق به تو پاسخ دادم و در كنار چشمه‌های ”مريبه“ ايمان تو را آزمايش كردم. 8ای قوم خاص من بشنو، به تو اخطار می‌كنم! ای اسرائيل، به من گوش بده! 9هرگز نبايد خدای ديگری را پرستش نمايی. 10من كه تو را از بردگی در مصر رهانيدم، خدای تو هستم. دهان خود را باز كن و من آن را از بركات خود پر خواهم ساخت.
11«اما بنی‌اسرائيل سخن مرا نشنيدند و مرا اطاعت نكردند. 12پس من هم ايشان را رها كردم تا به راه خود روند و مطابق ميل خود زندگی كنند. 13اما ای كاش به من گوش می‌دادند و مطابق دستورات من زندگی می‌كردند. 14آنگاه بی‌درنگ دشمنانشان را شكست می‌دادم و همهٔ مخالفانشان را مغلوب می‌ساختم؛ 15كسانی كه از من نفرت داشتند در حضور من به خاک می‌افتادند و گرفتار عذاب جاودانی می‌شدند؛ 16و من اسرائيل را با بهترين گندم و عسل می‌پروراندم.»
