الْمَزْمُورُ الْمِئَةُ وَالسَّادِسَ عَشَرَ
1إِنِّي أُحِبُّ الرَّبَّ لأَنَّهُ يَسْمَعُ ابْتِهَالِي وَيَسْتَجِيبُ إِلَى تَضَرُّعَاتِي. 2أَمَالَ أُذُنَهُ إِلَيَّ لِذَلِكَ أَدْعُوهُ مَادُمْتُ حَيًّا. 3طَوَّقَتْنِي حِبَالُ الْمَوْتِ. أَطْبَقَ عَلَيَّ رُعْبُ الْهَاوِيَةِ. قَاسَيْتُ ضِيقاً وَحُزْناً. 4فَدَعَوْتُ الرَّبَّ: آهِ يَا رَبُّ نَجِّ نَفْسِي! 5الرَّبُّ حَنُونٌ وَبَارٌّ. إِلَهُنَا رَحِيمٌ. 6الرَّبُّ حَافِظُ الْبُسَطَاءِ. تَذَلَّلْتُ فَخَلَّصَنِي. 7عُودِي يَا نَفْسِي إِلَى طُمَأْنِينَتِكِ، لأَنَّ الرَّبَّ قَدْ أَحْسَنَ إِلَيْكِ. 8لأَنَّكَ يَا رَبُّ أَنْقَذْتَ نَفْسِي مِنَ الْمَوْتِ، وَعَيْنِي مِنَ الدَّمْعِ، وَقَدَمَيَّ مِنَ التَّعَثُّرِ، 9لِذَلِكَ أَسْلُكُ بِطَاعَةٍ أَمَامَ الرَّبِّ فِي دِيَارِ الأَحْيَاءِ.
10آمَنْتُ لِذَلِكَ تَكَلَّمْتُ. أَنَا عَانَيْتُ كَثِيراً. 11وَقُلْتُ فِي حَيْرَتِي: «جَمِيعُ الْبَشَرِ كَاذِبُونَ». 12مَاذَا أَرُدُّ لِلرَّبِّ مُقَابِلَ كُلِّ مَا أَبْدَاهُ نَحْوي مِنْ حُسْنِ الصَّنِيعِ؟ 13سَأَتَنَاوَلُ كَأْسَ الْخَلاصِ، وَأَدْعُو بِاسْمِ الرَّبِّ. 14أُوْفِي نُذُورِي لِلرَّبِّ أَمَامَ كُلِّ شَعْبِهِ.
15عَزِيزٌ فِي عَيْنَي الرَّبِّ مَوْتُ قِدِّيسِيهِ. 16آهِ يَا رَبُّ أَنَا عَبْدُكَ. أَنَا عَبْدُكَ وَابْنُ أَمَتِكَ. أَنْتَ حَلَلْتَ قُيُودِي. 17لَكَ أُقَدِّمُ ذَبَائِحَ الشُّكْرِ، وَأَدْعُو بِاسْمِكَ. 18أُوْفِي نُذُورِي لِلرَّبِّ أَمَامَ كُلِّ شَعْبِهِ. 19فِي دِيَارِ بَيْتِ الرَّبِّ، فِي وَسَطِكِ يَا أُورُشَلِيمُ. هَلِّلُويَا.
پرستش خداوند برای رهايی از مرگ
1-2خداوند را دوست می‌دارم زيرا ناله و فرياد مرا می‌شنود و به درخواست من گوش می‌دهد، پس تا آخر عمر، نزد او دعا خواهم كرد.
3خطر مرگ بر من سايه افكنده بود و مايوس و غمگين بودم، 4سپس نام خداوند را خواندم و فرياد زدم: «آه ای خداوند، مرا نجات بده!» 5او چه خوب و مهربان است! آری، خدای ما رحيم است. 6خداوند افراد ساده‌دل و فروتن را حفظ می‌كند. من با خطر روبرو بودم، ولی او مرا نجات داد.
7ای جان من، آسوده باش، زيرا خداوند در حق من خوبی كرده است! 8او مرا از مرگ نجات داد و اشكهايم را پاک كرد و نگذاشت پايم بلغزد، 9تا بتوانم در اين دنيا در حضور خداوند زيست كنم.
10-11در شدت پريشانی خود گفتم: «آنها دروغ می‌گويند، من هرگز از اين وضع خود نجات پيدا نخواهم كرد.» با اين حال ايمان خود را از دست ندادم. 12اما اينک در برابر همهٔ خوبی‌هایی كه خداوند برای من كرده است، چه می‌توانم به او بدهم؟ 13هديهٔ نوشيدنی به حضور خداوند خواهم آورد تا از او تشكر نمايم كه مرا نجات داده است. 14در حضور قوم او نذرهای خود را به خداوند ادا خواهم كرد. 15جانهای مقدسان خداوند نزد او عزيزند، پس او نخواهد گذاشت آنها از بين بروند.
16ای خداوند، من بندهٔ تو و پسر كنيز تو هستم. تو مرا از چنگ مرگ رها ساختی. 17قربانی شكرگزاری را به حضورت تقديم می‌كنم و نام تو را گرامی می‌دارم. 18-19در حضور تمام مردم اسرائيل و در خانهٔ تو كه در اورشليم است، نذرهای خود را ادا خواهم نمود.
خداوند را سپاس باد!
