صموئيل الثاني 22 – NAV & PCB

Ketab El Hayat

صموئيل الثاني 22:1-51

مزمور تسبيح لداود

1وَخَاطَبَ دَاوُدُ الرَّبَّ بِأَبْيَاتِ هَذَا النَّشِيدِ فِي الْيَوْمِ الَّذِي أَنْقَذَهُ فِيهِ الرَّبُّ مِنْ كُلِّ أَعْدَائِهِ، وَمِنْ شَاوُلَ: 2«الرَّبُّ صَخْرَتِي وَحِصْنِي وَمُنْقِذِي. 3إِلَهِي صَخْرَتِي بِهِ أَحْتَمِي، تُرْسِي وَرُكْنُ خَلاصِي. هُوَ حِصْنِي وَمَلْجَإِي وَمُخَلِّصِي. أَنْتَ تُخَلِّصُنِي مِنَ الظَّالِمِينَ. 4أَدْعُو الرَّبَّ الجَدِيرَ بِكُلِّ حَمْدٍ فَيُخَلِّصُنِي مِنْ أَعْدَائِي. 5طَوَّقَتْنِي أَمْوَاجُ الْمَوْتِ وَسُيُولُ الْهَلاكِ غَمَرَتْنِي. 6أَحَاطَتْ بِي حِبَالُ الْهَاوِيَةِ، وَأَطْبَقَتْ عَلَيَّ فِخَاخُ الْمَوْتِ. 7فِي ضِيقِي دَعَوْتُ الرَّبَّ، وبِإِلَهِي اسْتَغَثْتُ، فَسَمِعَ صَوْتِي مِنْ هَيْكَلِهِ، وَبَلَغَ صُرَاخِي أُذُنَيْهِ. 8عِنْدَئِذٍ ارْتَجَّتِ الأَرْضُ وَتَزَلْزَلَتْ. ارْتَجَفَتْ أَسَاسَاتُ السَّمَاوَاتِ وَاهْتَزَّتْ لأَنَّ الرَّبَّ غَضِبَ. 9نَفَثَ أَنْفُهُ دُخَاناً، وانْدَلَعَتْ نَارٌ آكِلَةٌ مِنْ فَمِهِ، فَاتَّقَدَ مِنْهَا جَمْرٌ. 10طَأْطَأَ السَّمَاوَاتِ وَنَزَلَ، فَكَانَتِ الْغُيُومُ الْمُتَجَهِّمَةُ تَحْتَ قَدَمَيْهِ. 11امْتَطَى مَرْكَبَةً مِنْ مَلائِكَةِ الْكَرُوبِيمِ وَطَارَ وَتَجَلَّى عَلَى أَجْنِحَةِ الرِّيحِ. 12أَحَاطَتْ بِهِ الظُّلْمَةُ كَالْمِظَلَّاتِ وَاكْتَنَفَتْهُ السُّحُبُ الْمُتَكَاثِفَةُ واللُّجَجُ. 13مِنْ بَهَاءِ طَلْعَتِهِ تَوَهَّجَتْ جَمْرَاتُ نَارٍ. 14أَرْعَدَ الرَّبُّ مِنَ السَّمَاءِ وَأَطْلَقَ الْعَلِيُّ صَوْتَهُ. 15أَطْلَقَ سِهَامَهُ فبَدَّدَ الأَعْدَاءَ، وَأَرْسَلَ بُرُوقَهُ فَأَزْعَجَهُمْ. 16ظَهَرَتْ مَجَارِي الْمِيَاهِ الْعَمِيقَةُ وَانْكَشَفَتْ أُسُسُ الْمَسْكُونَةِ مِنْ زَجْرِ الرَّبِّ وَمِنْ رِيحِ أَنْفِهِ اللّافِحَةِ. 17مَدَّ الرَّبُّ يَدَهُ مِن الْعُلَى وَأَمْسَكَنِي، انْتَشَلَنِي مِنَ السُّيُولِ الْغَامِرَةِ. 18أَنْقَذَنِي مِنْ عَدُوِّيَ الْقَوِيِّ، وَخَلَّصَنِي مِنْ مُبْغِضِيَّ لأَنَّهُمْ كَانُوا أَقْوَى مِنِّي. 19تَصَدَّوْا لِي فِي يَوْمِ بَلِيَّتِي، فَكَانَ الرَّبُّ سَنَدِي. 20اقْتَادَنِي إِلَى مَوْضِعٍ رَحِيبٍ، أَنْقَذَنِي لأَنَّهُ سُرَّ بِي. 21يُكَافِئُنِي الرَّبُّ حَسَبَ بِرِّي. وَيُعَوِّضُنِي حَسَبَ طَهَارَةِ يَدَيَّ. 22لأَنِّي سَلَكْتُ دَائِماً فِي طُرُقِ الرَّبِّ، وَلَمْ أَعْصَ إِلَهِي. 23جَعَلْتُ أَحْكَامَهُ دَائِماً نُصْبَ عَيْنِي وَلَمْ أَحِدْ عَنْ فَرَائِضِهِ. 24فَكُنْتُ كَامِلاً لَدَيْهِ، وَصُنْتُ نَفْسِي مِنَ الإِثْمِ. 25فَيُكَافِئُنِي الرَّبُّ وَفْقاً لِبِرِّي، وَبِحَسَبِ طَهَارَتِي أَمَامَ عَيْنَيْهِ.

26مَعَ الرَّحِيمِ تَكُونُ رَحِيماً، وَمَعَ الْكَامِلِ تَكُونُ كَامِلاً. 27مَعَ الطَّاهِرِ تَكُونُ طَاهِراً، وَمَعَ الْمُعْوَجِّ تَكُونُ مُعْوَجّاً. 28أَنْتَ تُنْقِذُ الشَّعْبَ الْمُتَضَايِقَ، أَمَّا عَيْنَاكَ فَتُرَاقِبَانِ الْمُتَغَطْرِسِينَ لِتَخْفِضَهْمُ. 29يَا رَبُّ أَنْتَ سِرَاجِي. الرَّبُّ يُضِيءُ ظُلْمَتِي. 30لأَنِّي بِكَ أَقْتَحِمُ جَيْشاً، وَبِقُوَّةِ إِلَهِي اخْتَرَقْتُ أَسْوَاراً. 31مَا أَكْمَلَ طَرِيقَ الرَّبِّ! إِنَّ كَلِمَتَهُ نَقِيَّةٌ، وَهُوَ مِتْرَاسٌ يَحْمِي جَمِيعَ الْمُلْتَجِئِينَ إِلَيْهِ. 32لأَنَّهُ مَنْ هُوَ إِلَهٌ غَيْرُ الرَّبِّ؟ وَمَنْ هُوَ صَخْرَةٌ سِوَى إِلَهِنَا؟ 33إِنَّهُ اللهُ الَّذِي يُسَلِّحُنِي بِالْقُوَّةِ، وَيَجْعَلُ طَرِيقِي كَامِلاً. 34يَجْعَلُ رِجْلَيَّ كَرِجْلَيِ الإِيَّلِ وَيُقِيمُنِي آمِناً عَلَى الْمُرْتَفَعَاتِ. 35تُدَرِّبُ يَدَيَّ عَلَى فَنِّ الْحَرْبِ فَتَشُدُّ ذِرَاعَايَ قَوْساً مِنْ نُحَاسٍ. 36تُعْطِينِي تُرْسَ خَلاصِكَ، وَبِلُطْفِكَ تُعَظِّمُنِي. 37وَسَّعْتَ طَرِيقِي تَحْتَ قَدَمَيَّ فَلَمْ تَتَعَثَّرْ رِجْلايْ. 38أُطَارِدُ أَعْدَائِي فَأُدْرِكُهُمْ، وَلا أَرْجِعُ حَتَّى أُبِيدَهُمْ. 39أَقْضِي عَلَيْهِمْ وَأَسْحَقُهُمْ، فَلا يَسْتَطِيعُونَ النُّهُوضَ، بَلْ يَسْقُطُونَ تَحْتَ قَدَمَيَّ.

40تُمَنْطِقُنِي بِحِزَامٍ مِنَ الْقُوَّةِ تَأَهُّباً لِلْقِتَالِ وَتُخْضِعُ لِسُلْطَانِي الْمُتَمَرِّدِينَ عَلَيَّ. 41تَجْعَلُ أَعْدَائِي يُوَلُّونَ الأَدْبَارَ هَرَباً مِنِّي. وَأُفْنِي الَّذِينَ يُبْغِضُونَنِي. 42يَسْتَغِيثُونَ وَلا مِنْ مُخَلِّصٍ، يُنَادُونَ الرَّبَّ فَلا يَسْتَجِيبُ لَهُمْ. 43فَأَسْحَقُهُمْ كَغُبَارِ الأَرْضِ، وَمِثْلَ طِينِ الأَسْوَاقِ أَدُقُّهُمْ وَأَدُوسُهُمْ. 44تُنْقِذُنِي مِنْ مُخَاصَمَاتِ الشَّعْبِ، وَتَجْعَلُنِي سَيِّداً لِلأُمَمِ حَتَّى صَارَ شَعْبٌ لَمْ أَكُنْ أَعْرِفُهُ عَبْداً يَخْدِمُنِي. 45يُقْبِلُ الْغُرَبَاءُ نَحْوِي مُتَذَلِّلِينَ، وَحَالَمَا يَسْمَعُونَ أَمْرِي يُلَبُّونَهُ. 46الْغُرَبَاءُ يَخُورُونَ، يَخْرُجُونَ مِنْ حُصُونِهِمْ مُرْتَعِدِينَ. 47حَيٌّ هُوَ الرَّبُّ، وَمُبَارَكٌ صَخْرَتِي. وَمُتَعَالٍ إِلَهُ خَلاصِي. 48الإِلَهُ الْمُنْتَقِمُ لِي، الَّذِي يُخْضِعُ الشُّعُوبَ لِسُلْطَانِي. 49مُنْقِذِي مِنْ أَعْدَائِي، رَافِعِي عَلَى الْمُتَمَرِّدِينَ وَمِنَ الرَّجُلِ الطّاغِي يُخَلِّصُنِي 50لِذَلِكَ أُسَبِّحُكَ يَا رَبُّ بَيْنَ الأُمَمِ وأُرَنِّمُ لاِسْمِكَ. 51يَا مَانِحَ الْخَلاصِ الْعَظِيمِ لِمَلِكِهِ وَصَانِعَ الرَّحْمَةِ لِمَسِيحِهِ، لِدَاوُدَ وَنَسْلِهِ إِلَى الأَبَدِ».

Persian Contemporary Bible

دوم سموئيل 22:1-51

سرود رهايی داوود

1وقتی كه خداوند داوود را از دست شائول و دشمنان ديگرش رهانيد، او اين سرود را برای خداوند سراييد:

2خداوند قلعهٔ من است.

او صخرهٔ من است و مرا نجات می‌بخشد.

3خدايم صخرهٔ محكمی است كه به آن پناه می‌برم.

او همچون سپر از من محافظت می‌كند،

به من پناه می‌دهد و با قدرتش مرا می‌رهاند.

نجات دهندهٔ من، مرا از ظلم می‌رهاند.

4او را به كمک خواهم طلبيد و از چنگ دشمنان رهايی خواهم يافت.

ای خداوند تو شايستهٔ پرستش هستی!

5مرگ، مرا در چنگال خود گرفتار كرده بود

و موجهای ويرانگرش مرا در بر گرفته بود.

6مرگ برای من دام نهاده بود تا مرا به كام خود بكشد.

7اما من در اين پريشانی به سوی خداوند فرياد برآوردم

و از خدايم كمک خواستم.

فرياد من به گوش او رسيد

و او از خانهٔ مقدسش نالهٔ مرا شنيد.

8آنگاه زمين تكان خورد و لرزيد

و بنياد آسمان مرتعش شد و به لرزه درآمد،

زيرا خداوند به خشم آمده بود.

9دود از بينی او برآمد

و شعله‌های سوزانندهٔ آتش از دهانش زبانه كشيد.

10او آسمان را شكافت و نزول كرد،

زير پايش ابرهای سياه قرار داشت.

11بر عرابهٔ آسمانی خويش سوار شد و با سرعت باد پرواز نمود.

12او خود را با تاريكی پوشاند

و ابرهای غليظ و پر آب او را احاطه كردند.

13درخشندگی حضور او، شعله‌های آتش پديد آورد.

14آنگاه خداوند، خدای متعال،

با صدای رعدآسا از آسمان سخن گفت.

15او با تيرهای آتشين خود،

دشمنانم را پراكنده و پريشان ساخت.

16آنگاه به فرمان او آب دريا به عقب رفت

و با دميدن نفس او خشكی پديد آمد.

17خداوند از آسمان دست خود را دراز كرد

و مرا از اعماق آبهای بسيار بيرون كشيد.

18مرا از چنگ دشمنان نيرومندی

كه از من تواناتر بودند، رهانيد

19وقتی در سختی و پريشانی بودم،

دشمنان بر من هجوم آوردند،

اما خداوند مرا حفظ كرد.

20او مرا به جای امنی برد،

او مرا نجات داد،

زيرا مرا دوست می‌داشت.

21خداوند پاداش درستكاری و پاكی مرا داده است،

22زيرا از دستورات او اطاعت نموده‌ام

و به خدای خود گناه نورزيده‌ام.

23همهٔ احكامش را بجا آورده‌ام

و از فرمان او سرپيچی نكرده‌ام.

24در نظر خداوند بی‌عيب بوده‌ام،

خود را از گناه دور نگاه داشته‌ام.

25خداوند به من پاداش داده است،

زيرا در نظر او پاک و درستكار بوده‌ام.

26خدايا، تو نسبت به كسانی كه به تو وفادارند، امين هستی

و كسانی را كه كاملند محبت می‌كنی.

27اشخاص پاک را بركت می‌دهی

و افراد فاسد را مجازات می‌كنی.

28تو افتادگان را نجات می‌دهی،

اما متكبران را سرنگون می‌كنی.

29ای خداوند، تو نور من هستی،

تو تاريكی مرا به روشنايی تبديل می‌كنی.

30با كمک تو به صفوف دشمن حمله خواهم برد

و قلعه‌های آنها را در هم خواهم كوبيد.

31اعمال خداوند كامل و بی‌نقص است

و وعده‌های او پاک و قابل اعتماد!

خداوند از كسانی كه به او پناه می‌برند

مانند سپر محافظت می‌كند.

32كيست خدا غير از خداوند

و كيست صخرهٔ نجات غير از خدای ما؟

33خدا به من قوت می‌بخشد

و در راههايی كه می‌روم مرا حفظ می‌كند.

34پاهايم را چون پاهای آهو می‌گرداند

تا بتوانم بر بلنديها بايستم.

35او دستهای مرا برای جنگ تقويت می‌كند

تا بتوانم كمان برنجين را خم كنم.

36خداوندا، تو با سپرت مرا نجات داده‌ای،

و از لطف توست كه به اين عظمت رسيده‌ام.

37زمين زير پايم را وسيع ساخته‌ای تا نلغزم.

38دشمنانم را تعقيب می‌كنم و آنها را شكست می‌دهم

و تا آنها را از بين نبرم، باز نمی‌گردم.

39آنها را چنان بر زمين می‌كوبم

كه زير پاهايم بيفتند و برنخيزند.

40تو برای جنگيدن مرا قوت بخشيده‌ای

و دشمنانم را زير پاهای من انداخته‌ای.

41تو آنها را وادار به عقب‌نشينی و فرار می‌نمايی

و من آنها را نابود می‌كنم.

42فرياد برمی‌آورند،

ولی كسی نيست كه آنها را برهاند.

از خداوند كمک می‌خواهند،

اما او نيز به داد ايشان نمی‌رسد.

43من آنها را خرد كرده، به صورت غبار درمی‌آورم،

و آنها را مانند گل كوچه‌ها لگدمال می‌كنم.

44تو مرا از شورش قومم نجات داده‌ای

و مرا رهبر قومها ساخته‌ای.

مردمی كه قبلاً آنها را نمی‌شناختم

اكنون مرا خدمت می‌كنند.

45بيگانه‌ها در حضور من سر تعظيم فرود می‌آورند

و به محض شنيدن دستوراتم، آنها را اجرا می‌كنند.

46آنها روحيهٔ خود را باخته‌اند

و با ترس و لرز از قلعه‌های خود بيرون می‌آيند.

47خداوند زنده است!

شكر و سپاس بر خدای متعال باد كه صخرهٔ نجات من است!

48خدايی كه انتقام مرا می‌گيرد،

قومها را مغلوب من می‌گرداند،

49و مرا از چنگ دشمنان می‌رهاند.

خداوندا، تو مرا بر دشمنانم پيروز گردانيدی

و از دست ظالمان رهايی دادی.

50ای خداوند، تو را در ميان قومها خواهم ستود

و در وصف تو خواهم سراييد.

51خدا پيروزيهای بزرگی

نصيب پادشاه برگزيدهٔ خود، داوود، می‌سازد،

و بر او و نسلش هميشه رحمت می‌فرمايد.